به نقل از «الف»

تبلیغات کاذب لیزر موهای زائد/عوارض جبران ناپذیر جسمانی

تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۱۵۷۷۳۳

به گزارش مهر، امروزه با حجم وسیع و غیر واقعی از تبلیغات «لیزر موهای زائد» مواجه هستیم که بسیاری از آنها هیجان انگیز و امیدوار کننده و البته غیر واقعی، غیر علمی و گمراه کننده هستند. پیام های تبلیغاتی همچون «حذف دائمی موهای زائد» گرفته تا «تخفیف های ویژه» و در نهایت «لیزر رایگان موهای زائد» و...، از جمله شیوه های تبلیغی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متاسفانه نظارت جدی و اثرگذاری بر محتوای تولیدی این تبلیغات وجود ندارد و ضمن درگیر کردن ذهن خوانندگان با سئوالات و چالش های مختلف، باعث کشاندن مردم به مراکز غیر مجاز و مراکزی که متخصص پوست حضور ندارد می گردد و نهایتا مانند سایر روش های درمانی اگر به درستی و زیر نظر متخصص پوست انجام نشود، می تواند باعث لطمات جبران ناپذیر جسمی و مالی گردد. در این مقاله سعی شده به برخی از سئوالات به صورت علمی و واقعی پاسخ داده شود.

ممنوعیت لیزر درمانی توسط پزشکان عمومی

شاید انجام لیزر درمانی توسط پزشکان عمومی، که رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری ممنوع شد، یکی از نکات بحث برانگیز در ارائه این قبیل خدمات باشد. زیرا، دبیر هیات ممتحنه رشته بیماری های پوست معتقدند پزشکان عمومی نمی توانند لیزر درمانی انجام دهند، زیرا اطلاعی از بیماری هایی که لیزر درمانی در آنها انجام می شود، ندارند و دوره لازم برای لیزر درمانی همان دوره تخصصی رشته پوست است. از همین رو بود، که با تصمیم هیات عمومی دیوان عدالت اداری، ممنوعیت انجام عمل لیزر درمانی به وسیله پزشکان عمومی به قوت خود باقی ماند.

آیا لیزر موهای زائد می تواند باعث نازایی و یا سرطان شود

عمق نفوذ لیزرهای مو محدود و نهایتا تاحد فولیکول های مو است و با تنظیم مناسب پارامترهای دستگاه و با تکیه بر دانش کافی و تجربه پزشک، آسیبی متوجه بافت های اطراف نخواهد شد. گزارشی از سرطان پستان در لیزر ناحیه زیر بغل نداریم و همچنین ناباروری در لیزر شکم و بدن گزارش نشده است. هیچ گزارشی مبنی بر آسیب به غده تیروئد در لیزر موهای زائد گردن نیز وجود ندارد. همه موهایی که لیزر می شوند، موهای زائد نیستند و بیشتر بیماران به خصوص مردان، با اهداف زیبایی برای برداشت مو مراجعه می نمایند.

دو تعریف جداگانه از موهای زائد

۱- هیپرتریکوز: به افزایش رشد مو در هر ناحیه از بدن گفته می شود که می تواند «موضعی» و یا «منتشر در تمام بدن» و با علل مختلف باشد و معمولا غیر وابسته به «آندروژن ها»(هورمون های مردانه ساز) واغلب علت ژنتیکی یا نژادی دارد و گاهی می تواند در اثر اختلالات غددی، سوء تغذیه و داروها ایجاد شود.

۲- هیرسوتیسم: به افزایش رشد موهای زائد درخانم ها با الگوی مردانه و در مناطق وابسته به «آندروژن ها» (اغلب در ناحیه صورت) گفته می شود که می تواند علل هورمونی و سرشتی یا خانوادگی داشته باشد

لیزر چگونه موها را از بین می برد

امواج لیزر با چند مکانیسم باعث از بین رفتن موهای زائد می شود. به طور ساده نور لیزر به حرارت تبدیل می شود و جذب حرارت توسط بافت مشخص که در اینجا رنگدانه موجود در ساقه مو است  و انتقال حرارت  به پیاز مو منجر به آسیب و از بین رفتن آن می شود.

آیا عملکرد لیزر در از بین بردن موهای زائد دائمی است

طبق تعریف سازمان غذا و داروی آمریکا از بین رفتن «دائمی» موها به کاهش پایدار و طولانی مدت تعداد موهای قابل رشد بعد از انجام درمان اطلاق می شود و الزاما به معنی از بین رفتن کامل موهای منطقه تحت درمان نیست و پزشک باید به طور واضح نتیجه درمان را به بیماران گوشزد نماید و از ایجاد انتظارات غیر واقعی پیشگیری کند. ممکن است دوره بی مو بودن، سال ها طول بکشد ولی دائمی نیست و هر گونه تبلیغات با محتوای «لیزر دائمی موهای زائد»، غیر علمی و سودجویانه است.

روش های درمانی مختلفی برای حذف موهای زائد وجود دارد که هریک مضرات و فوائد خود را دارند: داروها، سفید کردن موها، تراشیدن یا کندن مو با موم، موکن و یا مواد شیمیایی، الکترولیز و لیزر… .

از بین این روش های درمانی، نتیجه الکترولیز و لیزر ماندگارتر است ولی با روش الکترولیز خطر ایجاد عوارضی مانند لک و درد و اسکار وجود دارد که با انجام لیزر زیر نظر متخصص پوست و مو احتمال ایجاد این عوارض به حداقل ممکن می رسد، از طرفی لیزر در حذف موهای زائد از روش های دیگر بسیار موثرتر است و مدت زمان طولانی تری میتوان از شر موهای زائد در امان بود.

اما، این سئوال مطرح می شود که آیا استفاده از لیزر برای از بین بردن موهای زائد بیشتر برای چه کسانی مناسب است. آنچه مسلم است، افراد با پوست روشن و موی تیره، ایده آل ترین انتخاب برای انجام لیزر موهای زائد هستند و در افراد با موهای بور یا خاکستری اثر لیزر کمتر می شود و تقریبا حذف دائمی موها در این افراد نامحتمل است.

متخصص پوست و مو با تکیه بر دانش و تجربه خود و با شناخت کامل از فیزیک لیزر و مراحل رشد مو و نوع پوست بیمار و پاسخ های بافتی، لیزر مناسب را انتخاب می نماید. به طور کلی پوست های روشن به لیزر الکساندرایت ۷۵۵نانومتر و دایود ۸۰۰ نانومتر پاسخ بهتری می دهند در حالی که لیزر مناسب برای پوست های تیره ان دی یاگ ۱۰۶۴ نانومتر است.

در خصوص نوع دستگاه باید به این نکته اشاره کرد که اثر بخشی لیزرهای‌ با کیفیت و استاندارد تا حدی شبیه به هم است و از نظر سیستم های خنک کننده و سرعت انجام کار و…، تفاوت هایی وجود دارد. در کشور ما لیزر الکساندرایت به عنوان لیزر بهتر و گران قیمت تر معرفی گردیده است در حالی که در افراد با پوست تیره لیزر دایود و ان دی یاگ با عوارض کمتری همراه است و بیماران باید انتخاب نوع لیزر را به پزشک معالج خود بسپارند.

بر خلاف تبلیغات دروغین و گمراه کننده که با نام بردن از نوع لیزر و نام دستگاه، موفقیت درمان را تضمین می نمایند، فقط نوع دستگاه تضمین کننده نتایج درمان نیست بلکه تجربه و دانش پزشک است که با انتخاب لیزر مناسب برای بیمار به نتایج درمانی مورد نظر می رسد. چه بسا بیماران زیادی که با همین تبلیغات به سمت مراکز و افراد فاقد صلاحیت کشیده می شوند و دچار عوارضی مانند سوختگی و لک و تاول و جوشگاه دائمی و…، می شوند.

درمان موهای زاید با لیزر در چند جلسه و چه فواصلی انجام می شود

مهم ترین مکانیسم عمل لیزر در از بین بردن موی زائد،اثر بر روی قسمت رنگدانه فولیکول مو است، بنابراین زمانی که رشد مجدد مو انجام گرفت و فولیکول مو وجود داشت ،نوبت بعدی لیزر انجام می شود که زمان رشد مجدد مو با توجه به چرخه طبیعی مو و محل و رنگ و ضخامت مو و رنگ پوست و نژاد و اختلالات هورمونی، به طور متوسط بین ۶ تا ۸ هفته است، بنابر این هر ۶ تا ۸ هفته یک بار درمان انجام می شود. برای رسیدن به پاسخ درمانی بین ۷۰ تا ۹۰ درصدی ،نیاز هست که به طور متوسط ۳ تا ۸ جلسه درمان با فواصل ۶ تا ۸ هفته ای انجام شود.

درجاتی از درد در حین و مدت کوتاهی بعد از انجام لیزر وجود دارد، بنابر این  قبل از انجام لیزر برای افزایش راحتی بیماران از کرم های بی حس کننده موضعی  استفاده می شود. انجام لیزر در ناحیه  لب ها و کشاله ران دردناک تر است.

قبل از هر جلسه درمان لیزر چه نکاتی باید رعایت شود

توصیه می شود که بیماران از چند هفته قبل از انجام لیزر درمانی از ضد آفتاب های وسیع الطیف استفاده نمایند و از برنزه کردن قبل و بعد از لیزر درمانی خودداری نمایند.از اقداماتی مانند موم یا بند انداختن ویا الکترولیز قبل از لیزر اجتناب شود ولی استفاده از شیو کردن یا کرم های موبر منعی ندارد.

متخصص پوست و مو بسته به ضخامت، رنگ مو و رنگ پوست و محل لیزر ، پارامترهای مناسب هر دستگاه را انتخاب می نماید تا لیزر منجر به سوختگی و تاول و اسکار و…نگردد و از طرفی واکنش پوست بیمار به انرژی لیزر را ارزیابی می کند تا از انتخاب مناسب پارامترهای دستگاه و کفایت درمان مطمئن شود . عوارضی مانند قرمزی و یا اختلال رنگدانه ای ،خفیف و گذرا هستند و بعد از چند ساعت تا چند روز برطرف می شوند.گاهی بعد از لیزر فولیکولیت و عوارضی شبیه آکنه(جوش)ایجاد که می شود که به علت انسداد مجاری پوست بوده که این مورد هم گذرا بوده و توسط پزشک اصلاح می شود.

در پوست های تیره و با بعضی از سیستم های لیزری، القاء رشد مو در حاشیه محل درمان دیده می شود که بیشتر در ناحیه صورت و گردن اتفاق می افتد.پاسخ التهابی ایجاد شده به علت انتخاب نامناسب  نفوذ لیزر زیر حد درمانی می تواند علت این رشد متناقض مو باشد.

علت تخفیفات و انجام رایگان لیزر موهای زائد چیست

تعرفه انجام لیزر موی زائد در مراکز و مطب های مجاز زیر نظر متخصصین پوست و مو و با دستگاه های با کیفیت و معتبر با توجه به قیمت های چند صد میلیونی دستگاه ها وهزینه های مصرفی، بالاتر از آن چیزی است که به طور کاذب تبلیغ می شود.

متاسفانه شرکت هایی با وارد کردن دستگاه های بی کیفیت و فروش آن به افراد فاقد صلاحیت کسب سرمایه کرده اند و از طرفی اخیرا با آگهی های تخفیفی مواجه هستیم که با جعل و نام بردن از اسامی دستگاههای لیزر معتبر، مدعی هستند که هزینه های بسیار پائین دریافت می نمایند،اولا مداخله در امور پزشکی توسط افراد فاقد صلاحیت ،جرم بوده و پیگرد قضایی دارد ،ثانیادر تماس با این مراکز مشخص می شود که فواصل درمان را کاهش داده اند و تعداد جلسات را هم گاها دو برابر اعلام می نمایند و می توان حدس زد که تعداد شاتها نیز زیر سوال باشد و عملا با ترفند تخفیف ولی با تحمیل تعداد جلسات زیاد و کاهش شات ها، همان مبلغ واقعی را از بیماران دریافت می نمایند و فقط هدفشان جذب بیمار از طریق تبلیغات کاذب و گمراه کننده است.

لیزرهای تخصصی برای حذف موهای زائد ارجح هستند و بیشترین نگرانی پزشکان متخصص در استفاده از لیزرهای خانگی عدم اطمینان از ایمنی این سیستم ها وعدم  توانایی مردم در استفاده صحیح از آنها است. استفاده از لیزرهای خانگی در تیپ پوستی تیره و ‌برنزه ممنوع‌ است و در صورت استفاده نامناسب می تواند باعث تاول و لک و…..گردد.

اگر لیزر در مراکز غیر مجاز انجام شود یا زیر نظر متخصص پوست نباشد، چه عوارضی می تواند داشته باشد

سوختگی های شدید، تاول، لکه های ماندگار پوستی، فولیکولیت و اسکارهای پوستی از عوارض شایع انجام لیزر توسط افراد فاقد صلاحیت و در مراکز غیر مجاز است.

از همین رو، برای دور ماندن از دام تبلیغات کاذب در زمینه لیزر پوست، لازم است که برای شناسایی متخصصین دوره دیده و مجاز، به سایت انجمن متخصصین پوست ایران مراجعه کنند.

 

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۱۵۷۷۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بسیاری از اختلالات روانی ریشه جسمانی دارند

تیک‌های جسیکا هیوستون زمانی شروع شد که فقط ۱۲ سال داشت. با گذشت زمان، وضعیت او رو به وخامت گذاشت تا اینکه دچار تشنج شد و سریعا به بیمارستان انتقال یافت. پزشکان بیمارستان محلی در دورهام انگلستان، وضعیت او را نادیده گرفتند و گفتند دچار اضطراب شده است و احتمالا زمان زیادی را صرف تماشای ویدئو‌های تیک تاک می‌کند.

جسیکا درواقع از بیماری خودایمنی رنج می‌برد که براثر عفونت باکتریایی استرپتوکوک به‌وجود می‌آید. بیماری او نوعی از اختلالات عصب-روان‌شناختی ایمنی خودکار کودکان مرتبط با عفونت‌های استرپتوکوک (PANDAS) بود. وقتی عفونت شناسایی و درمان شد، علائم او درنهایت شروع به بهبود کرد.

خانم هیوستون تنها فردی نیست که دچار اختلال عملکردی در مغز است که با اختلال روانی اشتباه گرفته می‌شود. شواهد فراوان نشان می‌دهند مجموعه‌ای از عفونت‌ها می‌توانند موجب وضعیت‌هایی مانند اختلال وسواس فکری-عملی، تیک، اضطراب و حتی روان‌پریشی شوند. اختلالات التهابی و متابولیکی نیز می‌توانند اثرات قابل‌توجهی بر سلامت روان داشته باشند، اگرچه روانپزشکان به‌ندرت آنها را مورد توجه قرار می‌دهند.

بازاندیشی درباره علت اختلالات روانی می‌تواند پیامد‌های عمیقی برای میلیون‌ها فرد مبتلا به بیماری‌های روانی داشته باشد که درحال‌حاضر به‌خوبی تحت درمان قرار نمی‌گیرند. به‌عنوان مثال، بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی به بیماری‌های عودکننده مبتلا می‌شوند. بیش از ۴۶ درصد از کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بهبود نمی‌یابند. حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی پس از آزمایش دارو‌های مختلف درنهایت بهبود می‌یابند. درک عمیق‌تر مولفه‌های زیستی سلامت روان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و درمان‌های هدفمندتر منجر شود.

از دیرباز، رشته روانپزشکی به‌جای اینکه بر علل زمینه‌ای متمرکز باشد، حول توصیف و طبقه‌بندی علائم متمرکز بوده است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و حاوی توصیفات، علائم و معیار‌های تشخیصی است. گرچه این راهنما به یک‌دست‌شدن تشخیص‌ها کمک کرده است، بدون درنظر گرفتن مکانیسم‌های پشت‌صحنه‌ی اختلالات روانی بیماران را گروه‌بندی می‌کند.

بین علائم افسردگی و اضطراب همپوشانی زیادی وجود دارد و برخی این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این موارد واقعا بیماری‌های مجزایی هستند. درعین‌حال، افسردگی و اضطراب به شکل‌های مختلفی وجود دارند. برای مثال، اختلال هراس با و بدون آگورافوبیا تشخیص‌های متفاوتی هستند، اما ممکن است تفاوت‌های معناداری بین آنها پیدا نکنیم. این امر می‌تواند به تنوع بالای بیماران شرکت‌کننده در کارآزمایی‌های دارویی منجر شود و به علت اشتراکات کم و اختلافات زیاد میان شرکت‌کنندگان، این آزمایش‌ها نتیجه‌ای حاصل نکنند.

تلاش‌های پیشین برای یافتن مکانیسم‌های علّی برای بیماری‌های روانی چالش‌برانگیز بوده است. در سال ۲۰۱۳ موسسه ملی سلامت روان سعی کرد از پژوهش برپایه‌ی طبقه‌بندی‌های مبتنی‌بر علائم DSM فاصله بگیرد. بودجه هنگفتی صرف پژوهش درمورد فرایند‌های بیماری مغز شد با این امید که ژن‌ها را مستقیما به رفتار‌ها پیوند بزند. اما این ایده درنهایت شکست خورد و بیشتر ژن‌های کشف‌شده اثرات کوچکی داشتند.

ژن‌ها گرچه ممکن است در ابتلا به اختلالات روانی نقش داشته باشند، به‌تنهایی پاسخ این موضوع نیستند. لودگر تبارتز ون الست، استاد روانپزشکی و روان‌درمانی در بیمارستان دانشگاه فرایبورگ آلمان می‌گوید بسیاری از اختلالات مانند اسکیزوفرنی، اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی، اضطراب و اوتیسم می‌توانند براثر اختلال ژنتیکی ۲۲q۱۱.۲ ایجاد شوند که در آن بخشی از کروموزوم ۲۲ حذف شده است.

در سال ۲۰۰۷ مطالعات انجام‌شده در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد ۱۰۰ بیمار با علائم روان‌پزشکی یا نقایص شناختی درواقع دچار نوعی بیماری خودایمنی بودند. بدن آنها درحال ایجاد آنتی‌بادی علیه گیرنده‌های کلیدی در سلول‌های عصبی به نام گیرنده NMDA بود. این امر به تورم مغز منجر می‌شود و می‌تواند طیف وسیعی از علائم ازجمله پارانویا، توهم و پرخاشگری را ایجاد کند. بیماری توصیف‌شده آنسفالیت گیرنده ضد NMDA نام گرفت و در بسیاری از موارد با حذف آنتی‌بادی‌ها یا استفاده از دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها قابل درمان بود. مطالعات انجام‌شده روی بیمارانی که اولین دوره روان‌پریشی را داشتند، نشان داده است بین ۵ تا ۱۰ درصد آنها آنتی‌بادی‌های حمله‌کننده به مغز را نیز داشتند.

به‌نظر می‌رسد در موارد نادر اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند توسط سیستم ایمنی نیز ایجاد شود. این وضعیت در PANDAS دوران کودکی مشاهده می‌شود که خانم هیوستون در سال ۲۰۲۱ مبتلا به آن تشخیص داده شد. این اختلال گاهی در بزرگسالان هم دیده می‌شود. مرد ۶۴ ساله‌ای زمان زیادی را صرف کوتاه کردن چمن‌های حیاط خانه خود کرد، اما روز بعد دچار احساس پشیمانی و گناه شد. پژوهشگران دریافتند این علائم ناشی از حمله آنتی‌بادی‌ها به نورون‌های مغز او است.

اخیراً، بلیندا لنوکس، مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه آکسفورد، آزمایش‌هایی را روی هزاران بیمار مبتلا به روان‌پریشی انجام داده است. او میزان آنتی‌بادی‌ها را در نمونه‌های خون حدود ۶ درصد از بیماران پیدا کرده است که عمدتا گیرنده‌های NMDA را هدف قرار می‌دهند. او می‌گوید مشخص نیست چگونه مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها می‌توانند علائم بالینی مختلف از تشنج گرفته تا روان‌پریشی و آنسفالیت را ایجاد کنند. همچنین مشخص نیست چرا این آنتی‌بادی‌ها ایجاد می‌شوند یا می‌توانند از سد خونی‌مغزی (غشایی که دسترسی به مغز را کنترل می‌کند) عبور کنند. او فرض می‌کند آنتی‌بادی‌ها از سد خونی‌مغزی عبور می‌کنند و ازطریق اتصال به هیپوکامپ بر حافظه تاثیر می‌گذارند و به هذیان و توهم منجر می‌شوند.

دکتر لنوکس می‌گوید برای درک آسیب‌هایی که سیستم ایمنی می‌تواند به مغز وارد کند، به بازاندیشی پزشکی نیاز است. او درحال انجام کارآزمایی‌هایی در این زمینه است.

مطالعه‌ی بیماران مبتلا به روان‌پریشی ناشی از سیستم ایمنی نشان می‌دهد طیف وسیع‌تری از استراتژی‌ها ازجمله حذف آنتی‌بادی‌ها و مصرف دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها می‌توانند درمان‌های موثری باشند.

افراد مبتلا به آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (بیماری عفونی که با مجموعه‌ای از مشکلات شناختی مانند مشکل تمرکز و توجه همراه است) زمانی نادیده گرفته یا دچار تمارض تشخیص داده می‌شدند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد آنسفالومیلیت میالژیک هم با اختلالات ایمنی و هم با اختلالات متابولیک مرتبط است.

اختلالات متابولیک نیز می‌توانند بر سلامت روان تاثیر بگذارند. مغز عضوی به شدت انرژی‌خواه است و تغییرات متابولیکی مرتبط با مسیر‌های انرژی در اختلالات مختلفی ازجمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، روان‌پریشی، اختلالات خوردن و اختلال افسردگی عمده نقش دارد.

در دانشگاه استنفورد، کلینیک روانپزشکی متابولیک وجود دارد که در آن بیماران به کمک تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی همراه با دارو درمان می‌شوند. یکی از حوزه‌های فعال تحقیقاتی در این کلینیک، مزایای بالقوه رژیم کتوژنیک است که در آن مصرف کربوهیدرات‌ها محدود است.

رژیم غذایی کتوژنیک بدن را مجبور می‌کند برای تامین انرژی چربی بسوزاند و مواد شیمیایی معروف به کتون‌ها را ایجاد کند که می‌تواند در زمان محدود بودن مقدار گلوکز به‌عنوان منبع سوخت در مغز استفاده شود.

کرک نایلن، رئیس گروه علوم اعصاب خیریه آمریکایی بازوسکی گروپ که بودجه پژوهش‌های مغز را تامین می‌کند، می‌گوید ۱۳ کارآزمایی در سراسر جهان درحال انجام است تا اثرات درمان‌های متابولیک را بر بیماری‌های روانی جدی بررسی کند.

نتایج اولیه نشان داده است گروه بزرگی از بیماران به‌طرز معناداری به این درمان‌ها پاسخ می‌دهند. داروها، گفتگو درمانی، تحریک مغناطیسی مغز و شاید درمان با الکتروشوک برای این گروه از بیماران موثر نبوده است.

فقط درک سیستم ایمنی و سوخت‌و‌ساز نیست که درحال بهبود است. اکنون حجم عظیمی از داده‌ها با سرعت بی‌سابقه‌ای تجزیه‌وتحلیل می‌شود تا ارتباطی را آشکار کنند که قبلا از دید پنهان بوده است. این امر درنهایت می‌تواند به درمان‌های شخصی‌تر و بهتر منجر شود.

اوایل اکتبر سال ۲۰۲۳ زیست‌بانک بریتانیا داده‌هایی را منتشر کرد که نشان می‌داد افراد مبتلا به دوره‌های افسردگی دارای سطوح بالاتری از پروتئین‌های التهابی مانند سیتوکین‌ها در خون خود بودند. طبق مطالعه‌ای دیگر، حدود یک‌چهارم از بیماران افسرده شواهدی از التهاب خفیف را نشان می‌دادند. آگاهی از این موضوع می‌تواند مفید باشد، زیرا پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند بیماران مبتلا به التهاب به دارو‌های ضدافسردگی پاسخ ضعیفی نشان می‌دهند.

پیشرفت‌های تازه‌ای در رابطه با درک علل زمینه‌ای اختلالات روانی پیش‌رو است. گروهی از پژوهشگران درحال بررسی راه‌های مختلفی برای بهبود تشخیص ADHD هستند؛ مثل طبقه‌بندی بیماران به زیرگروه‌های مختلف که برخی از آنها قبلا ناشناخته بودند. گروه‌های مختلف پژوهشگران در سه بیانیه مختلف در فوریه ۲۰۲۴ خبر کشف نشانگر‌های زیستی را اعلام کردند که می‌تواند خطر زوال عقل، اوتیسم و روان‌پریشی را پیش‌بینی کنند.

جستجو برای ابزار‌های تشخیصی بهتر نیز احتمالاً با استفاده از هوش مصنوعی تسریع می‌شود. شرکتی به نام Cognoa درحال استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص اوتیسم در کودکان با تجزیه‌وتحلیل فیلم‌هایی از رفتار‌های حرکتی آنها در اتاق انتظار پزشکان است.

موسسه علوم زیستی کمی (QBI) در کالیفرنیا از هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه کاملا جدیدی از تعاملات بین پروتئین‌ها و شبکه‌های مولکولی که در اوتیسم نقش دارند، استفاده کرده است. این کار یافتن ابزار‌های تشخیصی و درمانی را تا حد زیادی تسهیل خواهد کرد.

تحولاتی که به آنها اشاره شد، امیدوارکننده است. اما بسیاری از مشکلات را می‌توان با کاهش فاصله‌ای که امروزه بین عصب‌شناسی و روانپزشکی وجود دارد، حل کرد. عصب‌شناسی اختلالات فیزیکی، ساختاری و عملکردی مغز را مطالعه و درمان می‌کند درحالی‌که روانپزشکی که با اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری سروکار دارد. دکتر لنوکس آینده‌ای را تجسم می‌کند که در آن وقتی فردی که دچار اختلال روانی ناگهانی پس از عفونت ویروسی شده است با درمان‌های استاندارد بهبود پیدا نمی‌کند، آزمایش آنتی‌بادی انجام شود.

به‌گفته‌ی دکتر تبارتز ون الست، شکاف بین عصب‌شناسی و روانپزشکی در کشور‌های آنگلوساکسون (شامل آمریکا، بریتانیا، کانادا و نیوزیلند) بیشتر است. در کشور آلمان، روانپزشکی و عصب‌شناسی به هم نزدیک‌تر هستند، به‌طوری‌که عصب‌شناسان درزمینه‌ی روانپزشکی آموزش می‌بینند و روانپزشکان نیز یک سال تحت آموزش درزمینه‌ی عصب‌شناسی قرار می‌گیرند. این امر کار‌های پژوهشی را آسان‌تر می‌کند.

دکتر تبارتز ون الست برای بیشتر بیمارانی که برای اولین به مبتلا به روان‌پریشی یا سندرم‌های روانپزشکی شدید دیگر تشخیص داده می‌شوند، ام‌آرآی مغز، الکتروانسفالوگرام، تست‌های آزمایشگاهی برای التهاب و پونکسیون کمری تجویز می‌کند تا با پیدا کردن سرنخ‌هایی از علت بیماری، درمان‌های بهتری برای آنها ارائه شود.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک