مرگ سالانه 250 هزار آمریکایی از فقر

کارزار مردمان فقیر در آمریکا هم اکنون وارد ششمین هفته اقدامات مستقیم غیرخشونت آمیز خود شده است. صدها گروه محلی و مردمی همچنان در حال پیوستن به این کارزار هستند.

به گزارش مشرق، به فاصله کمی بعد از انتشار اخبارمربوط به خودکشی  آنتونی بوردین چهره رسانه ای سرشناس، شبکه های اجتماعی مملو از توصیه هایی برای کسانی شد که از افسردگی رنج می برند، کسانی که خانواده یا دوستانی دارند که ممکن است به کمک نیاز داشته باشند اما قادر به درخواست کمک نیستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پست های «دست کمک دراز کنید» بارها و بارها خوانده شد. «از کسی که ممکن است احتیاج به کمک داشته باشد بپرسید در چه حالند.» به کسانی که اطرافتان هستند توجه کنید. «تا دریافت کمک، یک تماس تلفنی راه است.» قطعا این ها پیام های با ارزشی هستند.

بیشتر بخوانید:

اعتراف جالب مخترع WWW

 من که هم اکنون بیش از پنج هفته است با «کازار مردمان فقیر: فراخوانی ملی برای یک رستاخیز اخلاقی» همراهم، واکنش سراسری به تراژدی غم انگیز ناتوانی بوردین از درخواست کمک را بهتر درک می کنم؛ با مشاهده 140 میلیون نفری که در ثروتمندترین کشور تاریخ بشریت رو یا زیر خط فقر زندگی می کنند و فقر را فریاد می زنند. به معنای واقعی کلمه برای آب بهداشتی فریاد می زنند. برای مراقبت های درمانی التماس می کنند. برای دستمزد مکفی دست یاری دراز کرده اند.

کارزار مردمان فقیر هم اکنون وارد ششمین هفته اقدامات مستقیم غیرخشونت آمیز خود شده است. صدها گروه محلی و مردمی همچنان در حال پیوستن به این کارزار هستند. تا این تاریخ بیش از دو هزار نفر دستگیر و هزاران نفر  ائتلاف هایی را در 39 ایالت در کنار واشنگتن دی سی برای به چالش کشیدن تخریب محیط زیست، نژادپرستی نظام مند و فقر در سطح محلی و فدرال و برای مطالبه دستورکاری اخلاقی تر برای عموم مردم امضا کرده اند. این جنبش هیچ ربطی به چپ یا راست، دمکرات یا جمهوریخواه، محافظه کار یا لیبرال ندارد.

اگرتوانایی یک جنبش اجتماعی را بتوان با میزان نیروی به کارگرفته شده از سوی کسانی که در قدرت هستند و تلاش می کنند آن را خاموش کنند اندازه گیری کنیم، در این صورت کارزار مردمان فقیر  توانسته چنان آهنگ و شتابی پیدا کند که هم اکنون آن را در مرحله ای جدید و خطرناکی قرار داده است.

«آنها اول شما را نادیده می گیرند، بعد به شما می خندند، بعد به مقابله با شما می آیند و آنگاه شما پیروز می شوید.» این گفته که غالبا به گاندی نسبت داده می شود در مورد این کارزار نیز مصداق دارد.
بررسی  عملکرد هفته های گذشته  کارزار شکوفا شده مردمان فقیر، مشاهده آن در ارتباط متقابل با واکنش دولت به آن- نادیده گرفته شدن آن، خندیدن به آن- تردید اندکی باقی می گذارد که بعد از اقدامات کشوری هفته گذشته، کارزار مردمان فقیر اکنون خود را قرار گرفته در «مرحله مبارزه» غیرخشونت آمیز می بیند.

در طول چند هفته اول 39 ایالت و واشنگتن دی سی، معترضان - که نژادپرستی نظام مند، فقر، تخریب محیط زیست، اقتصاد جنگ و روایت اخلاقی منحرف شده کشور را هدف قرار داده اند- با برخوردهای جدی اندکی مواجه شد. هر چند که دستگیری هایی صورت گرفت، اما تاکتیک بیشتر ایالت ها کنار ایستادن و نظاره کردن بود، در انتظار آنکه معترضان بالاخره راهشان را بگیرند و به خانه روند.

تعجبی ندارد اما بیشتر رسانه های جریان اصلی هیچ یک از اعتراضات را در چرخه 24 ساعته اخبار خود نگنجاندند. فعالان، خیابان ها را در بوستون، ساکرامنتو، کالیفرنیا و آلبانی بدون هیچ دستگیری مسدود کردند. آنها در طول شب در ساختمان مجلس کنتاکی خوابیدند (وبرایشان پیتزا سفارش داده شد!) باز هم بدون هیچ دستگیری. آنها  ساختمان ایالتی اسپرینگفیلد را اشغال کردند و ورودی های آن به اتاق های اجتماعات را سد کردند. باز هم هیچ دستگیری صورت نگرفت.

تا اینکه جنبش رشد کرد. اما با رشد آن راهبردهای  سرکوب و تاکتیک های از نظرقانون اساسی پرسش برانگیز مختلفی ظهور کرده است.

در هفته پنجم  مشارکت کنندگان از ورود به ساختمان مجلس کنتاکی منع شدند، جلو ورودشان به ساختمان مجلس آرکانزاس گرفته شد و قبل از آنکه آنها حتی بتوانند وارد ساختمان مجلس نیوجرسی شوند، دستگیر شدند. درنیویورک شرکت کنندگان در کارزار مردمان فقیر  با صورتحسابی بابت هزینه تامین «امنیت گردهمایی» از سوی شهر آلبانی مواجه شدند. و درکانزاس به فعالان کارزار مردمان فقیر اطلاع داده شد که آنها به ساختمان مجلس کانزاس «آسیب زده اند» و اجازه بازگشت به آنجا برای ادامه اعتراض را ندارند.

اندک اندک توجه رسانه ها نیز به این کارزار جلب شد. درکنتاکی روزنامه متمایل به راست لگزینکتون هرالد لیدر با چاپ سرمقاله ای پلیس ایالت کنتاکی را که ورودی ساختمان مجلس را سد کرده و راه ورود حدود 400 نفر را بند آورده بودند، مورد ملامت قرار داد. در بخشی از این سرمقاله آمده بود: «این شاخصه غرورآمیزی برای ایالت ما نیست. ساختمان مجلس مکانی اصلی برای گرد آمدن و نقد عملکرد دولت است، حقی که قانون اساسی آمریکا برای تمام شهروندان آمریکا تضمین کرده است.»

روز دوشنبه درجفرسون سیتی که من اعتراضی را در مقابل اتاق کنگره میسوری پوشش می دادم، پلیس مرا دستگیر کرد. آنها خیلی زود تک تک فعالان شرکت کننده در این نافرمانی مدنی را که بازو در بازوی هم در خیابان نشسته بودند، دستگیر کردند.

جرم من همانطور که روی حکم بازداشتم نوشته بود «خودداری از اجرای دستور» بود. از 77 نفری که آن روز دستگیر شدند تنها من روزنامه نگار بودم. همه ما مشمول احضاریه ای شدیم که برایمان مجازاتی حداکثر 90 روز زندان یا هزار دلار جریمه را در پی داشت.

گذشته از پوشش کارزار مردمان فقیر از آغاز آن در 14 می، من به مدت هفت سال اعتراضات مختلفی را پوشش داده ام، از جمله جنبش وال استریت را اشغال کنید در نیویورک و اعتراض دسترسی به خط لوله داکوتا در استندینگ راک که در آن حقوق روزنامه نگاران زیرپا گذاشته شد.

از روی تجربه نمی توانم بگویم که من از سوی پلیس جفرسون سیتی از قبل هدف قرار گرفته ام، اما پلیس روزنامه نگاران و کسانی را که دوربین در دست داشتند، زیر نظر داشت. تنها 30 ثانیه از گزارش زنده ام گذشته بود که پلیس از آن  طرف خیابان به سویم داد زد که این «آخرین اخطار» است. راهپیمایی حتی هنوز آغاز هم نشده بود و پلیس هشدارهای آخرش را می داد. عجیب است.

اما همان موقع برایم روشن شد که بیشتر از اینها ممکن است رخ دهد و هر آن احتمال دارد آنها یک روزنامه نگار را دستگیر کنند تا سایر خبرنگاران از دیدن این صحنه مرعوب شده و از مستند کردن آن اعتراض دست بکشند. من قبلا  شاهد این شگرد بوده ام. این بار آن روزنامه نگار دست بر اتفاق خود من بودم.

با این حال فاحش ترین اتفاق در اقدامات کارزار مردمان فقیر هفته گذشته در واشنگتن دی سی رخ داد که در جریان آن 9 نفر از اهل ایمان از جمله معاون کارزار مردمان فقیر پدر لیز تئوهاریس در حالی که روی پله های دیوان عالی در حال نیایش بودند، دستگیر شدند.

این گروه برای جلب توجه دادگاهی اعتراض می کرد که قرار بود حکم پرونده هاستد در برابر موسسه رندولف را صادر کند که هدف آن سرکوب رای دهندگان است که یکی از مبارزات اصلی کارزار مردمان فقیر به حساب می آید.

این 9 نفر به مدت 24 ساعت دستبند به دست نگهداری شدند، لباس های مذهبی شان را از تنشان بیرون آوردند و دستور داده شد معترضانی که دور از دیوان عالی ایستاده بودند نیز دستگیر شوند.

«مرحله مبارزه» تازه آغاز شده است. اما این کارزار چگونه دربرابر نیروهای قدرتمندی که می کوشند آن را سرکوب کنند، زنده خواهد ماند؟ این اتفاق بستگی به این دارد که آیا پیام این کارزار برای خلق تغییری بزرگ آنقدر ارزش دارد که دست به کاری بزند یا خیر.

بعد از آنکه آنتونی بوردین آخرین قسمت برنامه اش «بخش های ناشناخته» را در غزه فیلمبرداری کرد، از سوی شورای امور عمومی مسلمانان برنده یک جایزه شد. بوردین در نطق دریافت جایزه اش گفت: «جهان اتفاقات وحشتناک زیادی درباره مردم فلسطین دیده است که هیچ کدام آنها شرم آورتر از سرقت انسانیت ذاتی و اولیه شان از آنها نیست. انسان ها آمار و ارقام نیستند.»

این حرف درمورد چیزی که کارزار مردمان فقیر در تلاش برای کسب آن است نیز مصداق دارد. چنین آمار و ارقام و اطلاعاتی- صدها مورد- در وب سایت این کارزار وجود دارد (مثل اینکه 13 میلیون و 800 هزار خانوار آمریکایی نمی توانند آب بهای خود را بپردازند، بیش از 48 میلیون آمریکایی فاقد مراقبت های درمانی اند یا به اندازه کافی از آن برخوردار نیستند، بیش از 250 هزار نفر در آمریکا به دلیل مسائل مرتبط با فقر در هر سال جان می بازند.)

اما کارزار مردمان فقیر  چیزی بیش از آمار و  ارقام و اطلاعات است. در این مسیر  این کارزار در شرف دست یافتن به چیزی است که بوردین به استادی آن را بیان کرده است: عریان کردن واقعیت با فاش کردن داستان های پشت آمار و ارقام، چهره های پشت اطلاعات و به جای خود، مرتبط کردن همگی ما به هم.

سیستم نابرابری بین المللی آمریکا در ذات خود نوعی خودکشی با کمک دیگران است. اما چه تعداد برای کمک به کسانی که چهره های معروفی نیستند حاضرند داخل گرداب بپرند؟

منبع: فارس

منبع: مشرق

کلیدواژه: جام جهانی روسیه برجام حمایت از کالای ایرانی کره شمالی آمریکا اعتراض شهروندان آمریکایی فقر مردم آمریکا مرگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۲۹۷۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تمرین دفع حملات خارجی در رزمایش مشترک آمریکا و فیلیپین

آمریکا و فیلیپین با شلیک موشک و توپخانه، به دفع حملات شبیه سازی شده مهاجمان خارجی در رزمایش نظامی سالانه خود پرداختند. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ارتش های آمریکا و فیلیپین با شلیک موشک و توپخانه به خنثی کردن و دفع حملات شبیه سازی شده در آب های شمالی فیلیپین درمواجهه احتمالی با تایوان در رزمایش نظامی سالانه خود پرداختند.

هدف از این رزمایش با نام بالیکاتان 2024 یا شانه به شانه، نشان دادن قدرت نظامی دو کشور در منطقه و تقویت روابط نظامی فی مابین دربحبوحه تنش های فزاینده در منطقه، عنوان شده است.

براساس این گزارش، در این رزمایش حدود 200 سرباز به دفاع از سواحل شهر ساحلی لائوگ پرداخته و موشک های جاولین و توپ های جنگی هاویتزر را پرتاب و اقدام به شلیک مسلسل کردند تا تلاش دشمن برای حمله به سواحل را دفع کنند.   

همچنین نظامیان دو کشور در بخشی از این رزمایش، پنج فروند پانتون شناور بر روی آب را غرق کردند.

حدود 17 هزار نفر از نظامیان ارتش های آمریکا و فیلیپین رزمایش های نظامی سالانه خود را با نام «بالیکاتان 2024 یا شانه به شانه»، را از حدود 15 روز پیش در بحبوحه تنش ها در دریای چین جنوبی آغاز کردند.

این رزمایش از 22 آوریل تا 10 ماه مه در حالی در دریای چین جنوبی برگزار می شود که اخیرا مانیل و پکن منازعات و تنش هایی در این دریا داشته و حتی توپ های آبی نیز به سوی یکدیگر شلیک کردند.

در همین حال نظامیان فرانسه و استرالیا نیز که در مواجهه با رفتارهای تهاجمی چین در دریای چین جنوبی، روابط دفاعی خود را تقویت کرده اند، به دلیل آنکه این رزمایش در خارج از آب های منطقه ای فیلیپین، برگزار می شود، برای نخستین بار به این تمرین دریایی ملحق خواهند شد.نمایندگان 14 کشور آسیایی و اروپایی نیز به عنوان ناظر در این رزمایش حضور دارند. فیلیپین قصد دارد از ژاپن برای شرکت در این رزمایش در سال آینده میلادی دعوت به عمل آورد.

براساس این گزارش، پکن در مورد بیشتر بخش های دریای چین جنوبی ادعای مالکیت دارد. از مسیر ارتباطی سالانه بیش از 3 تریلیون دلار محموله های تجاری با کشتی از آنجا عبور می کنند. پکن همواره رزمایش های مشترک کشورهای این حوزه را مورد انتقاد قرار داده و اظهار می کند که این اقدامات باعث افزایش تنش ها و برهم خوردن صلح و ثبات در منطقه می شود.

در همین حال سخنگوی وزارت امور خارجه چین چند روز پیش اظهار کرد چین از فیلیپین می خواهد تا از تشدید تنش ها و تحرکات در دریای چین جنوبی خودداری کرده و از آمریکا نیز خواست تا حمایت از درگیری ها و تقابلات در منطقه را کنار بگذارد.

همچنین فردیناند مارکوس رئیس جمهور فیلیپین اظهار کرد کشورش به هیچ وجه هیچ نوع درگیری را تحمل نخواهد کرد و مانیل خواستار افزایش تنش ها در منطقه نیست. این رزمایش ها و تمرین های نظامی سالانه هشداری برای چین است.

علاوه بر این ژنرال مایکل سدرولم فرمانده نیروهای مشترک رزمایش بالیکاتان در جمع خبرنگاران اظهار کرد این بخش از رزمایش نظامی، ابزاری برای بهبود عملکرد نیروها در کنار یکدیگر است و به طورمستقیم علیه هیچ دشمن خاصی انجام نشده است.

بخش اصلی این رزمایش شامل حملات دریایی در روز چهارشنبه برگزار می شود که در آن، نیروهای مشترک فیلیپین و آمریکا، کشتی غیرتجاری نیروی دریایی مانیل را غرق خواهند کرد.  

این در حالی است که آمریکا و فیلیپین سال گذشته نیز رزمایش های مشترکی را در دریای چین جنوبی برگزار کردند.

تاکنون مقامات آمریکا از جمله جو بایدن بر تعهد تخطی ناپذیر واشنگتن در حمایت از فیلیپین در برابر هرگونه حملات مسلحانه تحت قرارداد دفاع دو جانبه سال 1951 تاکید کردند.

آغاز رزمایش نظامی آمریکا و فیلیپین

انتهای پیام/