به نقل از «تین نیوز»

◄ سرنوشت «بیمه» پس از فراگیری خودروهای هوشمند

تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۳۳۷۸۷

تین‌نیوز | 

یکی از خطرات خودروهای هوشمند برای جوامع امکان حملات سایبری به این خودروها و ایجاد حوادث رانندگی است؛ مانند دیگر خطراتی که خودروها را تهدید می‌کنند، شرکت‌های بیمه، خودروهای خودران را دراین‌باره هم تحت پوشش خود قرار می‌دهند.

به گزارش تین‌نیوز به نقل از دنیای اقتصاد، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که خودروهای بدون راننده و هوشمند در سال‌های آینده مفهوم مالکیت خودرو را تغییر می‌دهند و بیمه‌گذارها حتی ممکن است با این موضوع مواجه هم نشوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بررسی‌های Bloomberg New Energy Finance این موضوع را تائید می‌کند.

«آلخاندرو زامورانو» یکی از تحلیل‌گران این موسسه در این مورد می‌گوید: «ما انتظار نداریم که درآمد شرکت‌های بیمه‌‌کننده خودروها با ظهور و رواج خودروهای هوشمند بدون راننده، کاهش ناگهانی و چشمگیری پیدا کند. در عوض انتظار داریم محصولات بیمه‌ای خودروها به‌تدریج تغییر کنند و هم‌زمان منابع درآمدی جدیدی برای شرکت‌ها و بنگاه‌های بیمه‌گذار ایجاد شوند.»

این ارزیابی اما با پیش‌بینی‌های قبلی برای صنعت بیمه در تضاد است. یکی از گزارش‌های موسسه مورگان استنلی که با عنوان «آیا بیمه‌کنندگان خودروها در جاده بی‌مقصد هستند؟» در سال ۲۰۱۶ منتشرشده بود، تخمین زده بود که صنعت بیمه خودرو تا سال ۲۰۴۰ شاهد رکود ۸۰ درصدی خواهد بود؛ اما با وقوع چند تصادف مرگبار خودروهای بدون راننده در سال‌های اخیر، احتمالاً پوشش بیمه‌ای نه‌تنها از بین نمی‌رود، بلکه به شکلی جدی باقی خواهد ماند. براساس تحلیل BNEF، آنچه تغییر خواهد کرد، این است که چه کسی بهای این استراتژی جدید را می‌پردازد.

به‌این‌ترتیب پیش‌بینی می‌شود در آینده به‌جای راننده‌ها یا مالکان خودروها، به‌احتمال‌زیاد شرکت‌های خودروساز یا شرکت‌‌های تکنولوژی لازم است پوشش بیمه‌ای خودروهای بدون راننده را تقبل کنند. این تغییر که اساس صنعت بیمه خودرو در آینده خواهد بود، به‌سرعت به کار گرفته خواهد شد.

«فرد دونر» یکی از کارشناسان شرکت مشاوره‌ای FTI در این مورد می‌گوید: «درحالی‌که ماهیت حق بیمه ممکن است تغییر کند، فرصت‌های پیش روی صنعت بیمه هم بیشتر و بیشتر می‌شود.» او معتقد است که یکی از این فرصت‌ها، بیمه سایبری برای محافظت از خودروهای هوشمند بدون راننده در برابر هک شدن است.

حتی اگر استفاده و رواج خودروهای بدون راننده باعث ایمن‌تر شدن راه‌ها شود، تصادفات آنها می‌تواند با اتفاقاتی مانند آسیب زدن به حسگرهای گران‌قیمت، خسارت‌ها و هزینه‌های بسیار بیشتری هم به بار بیاورد.

وقوع این اتفاقات درحال‌حاضر هم با به‌کارگیری تکنولوژی‌های جدید توسط شرکت‌های خودروساز محتمل است؛ تکنولوژی‌هایی مانند تعبیه دوربین‌هایی در سپرهای خودروها که متوسط هزینه تعمیر آنها نسبتاً بالاست. آینده هم نزدیک و هم دور است؛ اما آنچه مسلم است ورود خودروهای بدون راننده و هوشمند به راه‌ها و خیابان‌ها است.

انتظار می‌رود این خودروها به خاطر قابلیت‌های متفاوت و کاربردی‌شان با استقبال مردم دنیا هم مواجه شوند و مزایایی مانند کاهش حجم ترافیک و آلودگی هوا را هم به همراه بیاورند. به‌این‌ترتیب از همین حالا شرکت‌ها و نهادهای بیمه‌گذار می‌دانند که این خودروهای بدون راننده و سرنشینانشان، مشتریان بالقوه آنها خواهند بود.

 کارشناسان و تحلیلگران معتقدند که مسیر این تحولات چندان هم هموار نیست و احتمالاً شرکت‌های بیمه‌گذار اندکی هستند که امکان ارائه چنین خدماتی را خواهند داشت. درواقع بیمه‌گذاران باید از فرصت باقیمانده تا همه‌گیر شدن استفاده از خودروهای هوشمند بدون راننده، استفاده و فرصت‌ها و چالش‌های پیش روی خودشان را به‌خوبی شناسایی کنند.

خودروهای خودران در کنار تمام مزایا، موجب مشکلاتی می‌شوند که شاید در آینده سیستم بیمه خودرو در سراسر جهان را متحول کنند.

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: شرکت های بیمه خودروهای خودران حملات سایبری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۳۳۷۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سریع‌ترین خودروهای رکوردشکن تاریخ، هواپیماهای بدون بال با سرعت 1000 کیلومتر (+عکس)

از زمانی که اولین خودروها در ابتدای قرن نوزدهم ظهور کردند، انسان‌ها همواره به دنبال دستیابی به سرعت‌های بالاتر بودند. این نبرد برای سرعت منجر به تلاش‌هایی برای رکوردشکنی و ایجاد ارگان‌هایی برای تأیید این رکوردها شد.

به گزارش پدال، از سال ۱۹۶۴ نیز که توافقی بین فدراسیون بین‌المللی اتومبیل (FIA) و فدراسیون بین‌المللی موتورسیکلت (FIM) شکل گرفت، رکوردهای سرعت رسمیت بیشتری گرفتند. طی شش دههٔ گذشته، خودروهای زیادی برای شکستن رکورد سرعت زمینی تلاش کردند اما تنها پنج خودرو موقف شدند که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

Green Monster

حداکثر سرعت: ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت

از نام گرین مانستر یا هیولای سبز برای چندین خودروی بسیار سریع ساخت اسطورهٔ مسابقات درگ «آرت آرفونز» و برادرش «والت» استفاده شد اما مشهورترین هیولای سبز، خودروی رکوردشکنی بود که توسط آرت در اوایل دههٔ ۶۰ ساخته شد.

این خودرو برای شکستن رکورد سرعت با خودروی «روح آمریکا» مبارزه می‌کرد. هرچند گرین مانستر همیشه به رنگ سبز نبود اما چند بار رکورد سرعت را شکست و در نوامبر ۱۹۶۵ به بالاترین سرعت خود یعنی ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کرد. هرچند این رکورد تنها ۱۰ روز دوام آورد اما هیولای سبز هنوز هم پنجمین خودروی سریع تاریخ محسوب می‌شود.

این خودرو به یک موتور جت جنرال الکتریک J79 متعلق به جنگندهٔ F104 مجهز بود که با پس‌سوز چهار مرحله‌ای، ۷۸ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کرد. عجیب اینکه آرت این موتور را از یک ضایعاتی با قیمت ۶۰۰ دلار خریده بود.

Spirit of America

حداکثر سرعت: ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت

«کریگ بریدلاو» هم یکی دیگر از معتادان به سرعت بود که به چیزی کمتر از شکستن رکورد سرعت بسنده نمی‌کرد. او همراه با یک تیم اختصاصی، با استفاده از موتور جت جنرال الکتریک J47، خودروی روح آمریکا را ساخت که اولین بار در سال ۱۹۶۲ مورد آزمایش قرار گرفت.

این خودرو هرچند موفق عمل کرد اما با رقابت سختی از سوی هیولای سبز برادران آرفونز مواجه شد. به همین دلیل، در سال ۱۹۶۴ بریدلاو و تیمش ساخت خودروی جدیدی را آغاز کردند که سونیک نام گرفت.

آن خودرو بدنهٔ بهتری داشت و از موتور بسیار قوی‌تر جنرال الکتریک J79 استفاده می‌کرد که از جنگنده بمب‌افکن F4 فانتوم گرفته شده بود. سونیک در نوامبر ۱۹۶۵ با هیولای سبز مبارزه کرد و توانست با ثبت رکورد ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت رکورد سرعت را بنام خود ثبت کند. این رکورد تا پنج سال پابرجا ماند.

Blue Flame

حداکثر سرعت: ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت

در اواخر دههٔ ۶۰، توجه شرکت Reaction Dynamics که اولین درگستر راکتی هیدروژن پراکسید جهان را ساخته بود، به شکستن رکورد سرعت جلب شد. این شرکت چند سال را صرف توسعهٔ شعلهٔ آبی کرد که در اکتبر ۱۹۷۰ توانست را رانندگی «گری گالیچ» به حداکثر سرعت ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

این خودرو روی یک شاسی مونوکوک آلومینیومی ساخته شده بود و از یک موتور موشک اختصاصی استفاده می‌کرد. این موتور که از مخلوط پراکسید و گاز مایع استفاده می‌کرد، می‌توانست تا ۱۰۰ کیلو نیوتن رانش معادل ۵۸ هزار اسب بخار تولید کند. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ اتو تکنیک آلمان نگهداری می‌شود.

Thrust 2

حداکثر سرعت: ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت

پس از شکسته شدن رکورد سرعت توسط شعلهٔ آبی، «ریچارد نوبل» کارآفرین اسکاتلندی تصمیم گرفت به سلطهٔ آمریکا بر رکورد سرعت پایان دهد. بدین منظور، وی شرکتی بنام SSC Programme Limited را تأسیس کرد و با بکار گرفتن طراحانی مثل «جان آکروید»، توسعهٔ خودرویی آزمایشی بنام Thrust 1 را آغاز کرد.

این خودرو در سال ۱۹۷۷ اولین آزمایش خود را انجام داد اما پس‌ازاینکه در آزمایش بعدی تصادف کرد، نسخهٔ بروز شدهٔ Thrust 2 ساخته شد. هرچند قرار بود این خودروی آزمایشی دوم باشد و برای توسعهٔ خودروی سوم مورداستفاده قرار گیرد اما Thrust 2 بهتر از حد انتظار عمل کرد و در اکتبر ۱۹۸۳ با رانندگی خود نوبل رکورد سرعت جدیدی را با ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت به ثبت رساند.

Thrust 2 به یک موتور جت رولزرویس مجهز بود که ۷۲ کیلو نیوتن رانش معادل ۳۰ هزار اسب بخار تولید می‌کرد. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ حمل‌ونقل کاونتری انگلستان نگهداری می‌شود.

Thrust SSC

حداکثر سرعت: ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت

ریچارد نوبل که با رکورد سال ۱۹۸۳ راضی نشده بود، تصمیم گرفت خودروی دیوانه‌واری بسازد که نه‌تنها رکورد سرعت زمینی را بازهم ارتقاء دهد بلکه دیوار صوتی را هم روی زمین بشکند. این خودرو که تراست سوپرسونیک کار یا به‌طور مخفف SSC نام گرفت، برخلاف خودروی رکوردشکن قبلی نوبل به دو موتور جت مجهز شده بود.

این‌ها موتورهای غول‌پیکر توربوفن ساخت رولزرویس بودند که در نسخهٔ بریتانیایی جنگندهٔ F4 فانتوم استفاده می‌شدند. این دو موتور باهم ۲۲۳ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کردند. هرچند نوبل تجربهٔ لازم برای راندن این خودرو را داشت اما به این نتیجه رسید که هیولای او باید توسط کسی هدایت شود که به شکستن دیوار صوتی عادت داشته باشد.

به همین دلیل، او یک خلبان جنگندهٔ نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بنام «اندی گرین» را برای این کار انتخاب کرد. پس از چند تلاش، سرانجام گرین موفق شد در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ دیوار صوتی را بشکند و با SSC به سرعت ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. هرچند از آن زمان تاکنون تلاش‌های زیادی برای شکستن این رکورد صورت گرفته اما تا به امروزی نتیجه‌ای به دنبال نداشته و SSC هنوز سریع‌ترین خودروی جهان محسوب می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام