به نقل از «ایرنا»

چالش های هند برای تبدیل شدن به یک بازیگر قدرتمند در جهان

تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۵۳۹۵۲

دهلی نو - ایرنا -دولت هند در سالهای اخیر به دنبال ایفای نقشی قدرتمند در جهان است که با نام و تاریخ این کشور همخوانی داشته باشد،اما در این مسیر با چالش ها و موانع بسیاری از جمله روابط منطقه ای و سیاست های جهانی روبروست.

به گزارش ایرنا، هند دارای قدرتی است که بتدریج نسبت به آن آگاهی می یابد مثلا دهلی نو دیگر از این که عضو نهادهای های نظارتی سازمان ملل و یا گروه جی 7 نیست ناخشنود است و می خواهد این رویه را تغییر دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کارشناسان معتقدند که هند باید برای دستیابی به این هدف از منطقه خود شروع کند،تنش ها و مسایل متعدد با همسایگان دیوار به دیوار خود را حل کند.
به گفته ،کارشناسان 'مودی' برای دستیابی به این اهداف، باید نخست برای دستیابی به نقشی برابر با چین و پاکستان در منطقه دست یابد.
نفوذ فزاینده چین در منطقه علاوه بر این که تعادل قدرت را در جنوب و جنوب شرق آسیا برهم می زند می تواند تهدید بزرگی برای هند محسوب شود.
هند باید وضعیت خود را از 'یک قدرت در حال ظهور' به ' بازیگر بزرگ جهانی' تغییر دهد.
هند دارای منابع و قدرتی است که به خوبی از آنها استفاده نمی کند.
این کشور در حال حاضر دارای سومین ارتش بزرگ جهان از نظر نیرو نظامی، پنجمین بودجه دفاعی در جهان و هفتمین اقتصاد بزرگ در جهان است. علاوه بر این، در آینده ای نه چندان دور، هند با عبور از چین ،عنوان پرجمعیت ترین جمعیت جهان را به خود اختصاص می دهد.
این جمعیت جوان، هوشمند و با انگیزه حاضر است تعصبات مذهبی و قبیله ای که سالها از پیشرفت هند جلوگیری کرده اند را رها کند.
اما مشکل آنجاست که تلاش مستمر برای غلبه بر موانع بزرگ از رشد هند جلوگیری کرده و باعث شده اند که اهداف توسعه ای این کشور فدای نفوذ جغرافیایی و سیاسی و برقراری ثبات در منطقه شوند. هنوز هم بیش از 270 میلیون هندی در فقر شدید زندگی می کنند و به گفته وزیر دارایی هند، هند سومین کشور جهان از نظر نیاز به زیرساخت ها است و '1.5 تریلیون سرمایه گذاری عمده برای زیرساخت ها در یک دهه آینده مورد نیاز است.
این در حالیست که ، تبعیض نهادینه شده در ساختار اجتماعی پیچیده هند و جمعیت متنوع که بر اساس 'جنس، قبیله ، مذهب یا منطقه' تقسیم بندی شده است مانع جدی بر سر راه پیشرفت هند است.
همه اینها باعث شده است تحلیلگران به این باور مشترک برسند که تا زمانی که دولت مودی اقدامی برای حل مسائل تنفر و تبعیض در ساختار اجتماعی این کشور انجام ندهد، هند همچنان در مسیر های فرعی باقی خواهد ماند و نخواهد توانست وقت خود را صرف تبدیل شدن به کشوری با تاثیرگذاری جهانی بنماید.
در حالیکه بسیاری از سیاستمداران هند از جمله 'مان موهان سینگ'، نخست وزیر سابق، بار ها اعلام کرده اند که جهان هرگز هند را یک قدرت جهانی محسوب نخواهد کرد اما نخست وزیر کنونی معتقد است جایگاه هند در رهبری جهان را وسعت هند و سیستم سیاسی که آنرا به بزرگترین دموکراسی دنیا تبدیل کرده است تعیین می کنند.
در نخستین قدم، هند به دنبال بدست آوردن یک کرسی در شورای امنیت است که رقیب این کشور(چین ) آن را اشغال کرده است .
قدرت مودی در کنترل هند به او این امکان را می دهد تا به دنبال تامین منافع خود به عنوان یک مرکز جدید قدرت در جهان باشد.
قدرت در حال رشد نظامی هند، قدرت اقتصادی و تمرکز بر روابط گرم با کشورهایی مانند آمریکا و ایران نشان می دهد، هند مسیر درستی برای بدست آوردن موقعیت برتر در جهان پیش گرفته است.
تاخیر در رسیدن به این هدف، انگیزه ای شده است تا هند به عنوان یک بازیگر اصلی در صحنه جهانی به دنبال روابط گرمتر با قدرت های بزرگ مانند آمریکا باشد. لازمه این کار آن است که دهلی نو برخی مواضع قدیمی خود در صحنه جهانی از جمله سیاست های مربوط به جنبش غیر متعهد ها را کنار بگذارد.
'دونالد ترامپ' رئیس جمهوری آمریکا برای نخستین بار از هند خواسته است نقش بسیار پررنگتری در منطقه به عهده بگیرد. مثلا در افغانستان مشارکت بیشتری داشته باشد و در منطقه جنوب شرق آسیا برای مقابله با نفوذ گسترده چین به شکل فعالتری وارد صحنه شود.
در این مسیر، هند باید دیپلماسی خود را تقویت کند تا بتواند به سازمان های بین المللی بیشتری راه پیدا کند و در نتیجه قراردادهای تجاری - اقتصادی و همچنین ائتلاف های نظامی - دفاعی بیشتری با کشورهای دیگر امضا کند.
هند در منطقه پرتلاطمی از جهان قرار دارد و همواره با دو همسایه اتمی خود که آرزوی غلبه بر آن را دارند تنش دارد.
آرزوهای غرب برای تبدیل شدن هند به کشوری که بتواند نفوذ چین و ایران را در منطقه کنترل کند تنها زمانی به واقعیت تبدیل خواهد شد که هند بر رشد خود از نظر اجتماعی، اقتصادی و نظامی ادامه دهد.
در حال حاضر، قدرت نظامی و اقتصادی هند است که سیاست خارجی آن را هدایت می کند یعنی هر چند این کشور وضعیت خود را از غیر متعهد به متحد آمریکا در منطقه تبدیل کرده است اما هنوز هم با رقیبان واشنگتن در جهان روابط گرم خود را حفظ کرده است.
مرور اخبار رسانه ها نشان می دهد حتی در داخل آسیا، هند و چین به صورت احتیاط آمیز در حیاط خلوت یکدیگر قدم گذاشته اند.
روزنامه 'تایمز او ایندیا' چندی پیش گزارش داد که هند دارای روابط نزدیک با ویتنام است و قصد دارد تا موشک های براهموس را به این کشور صادر کند. دهلی نو در حال حاضر یک پایگاه نیروی دریایی در اندونزی دارد. همه اعضای آسه آن ، به عنوان مهمانان روز جمهوری هند در سال 2018، موافقتنامه های همکاری دفاعی با هند امضا کردند.
چین در حال حاضر دارای یک پایگاه در سریلانکا است، روابط خود را با مالدیو افزایش داده و ممکن است به زودی پایگاهی در میانمار داشته باشد. همه این کشور ها در حیاط خلوت هند هستند.
همچنین هند با اتحادیه کشور های جنوب شرق آسیا ( آسه آن) برای گسترش نظام بر پایه قانون در منطقه هند و اقیانوسیه همکاری خواهد کرد.
روزنامه 'هندوستان تایمز' نیز در تحلیلی به تصمیم هند برای حفظ روابط با ایران و روسیه علیرغم تحریم های آمریکا اشاره کرد.
بر اساس گزارش ماه گذشته موسسه بین المللی صلح استکهلم سهم واردات سلاح هند از روسیه بین سال های 2008 تا 2012 حدود 79 درصد بوده است که این مقدار در سال های 2013-2017 به 62 درصد کاهش یافته است. قطعات، لوازم و نگهداری روسی برای زیرساخت های امنیتی هند حیاتی هستند.
همچنین 'سوشما سواراج' وزیر امور خارجه هند دردیدار با جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در دهلی نو اعلام کرد هند تحریم های آمریکا را به رسمیت نمی شناسد و تنها از تحریم های سازمان ملل حمایت خواهد کرد.
با این حال هند روابط خود را با همه کشور ها حفظ خواهد کرد، اگرچه هند دارای روابط خوبی با ایران است اما این کشور روابط خود را با رژیم صهیونیستی نیز حفظ کرده است.
دولت کنونی هند دیپلماسی این کشور را به چالش کشیده است و روابط دهلی نو با کشورهایی که دشمن یکدیگر هستند را حفظ کرده است. اما در زمانی که آمریکا به دنبال فشار بیشتر بر هند جهت کاهش روابط خود با ایران و روسیه است، دولت هند با آزمون واقعی خود روبرو خواهد شد.
آساق**267**1424 *1600 **1663**

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي هند سياست جهاني قدرت جهاني

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۵۳۹۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مناسبات دوجانبه و مهمی میان ایران و پاکستان وجود دارد

پیرمحمد ملازهی کارشناس مسائل پاکستان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان در ارتباط سفر رئیس‌جمهور کشورمان به پاکستان اظهار کرد: آخرین سفر رئیس‌جمهور ما به پاکستان در زمان روحانی بود و تقریبا زمان زیادی از آخرین حضور روسای جمهور ما در پاکستان می‌گذرد. اما این سفر که در شرایط فعلی صورت گرفت از چند زاویه مهم است.

وی افزود: مناسبات دوجانبه و مهمی میان ایران و پاکستان وجود دارد که گاهی هم با تنش همراه است و به نوعی هم رقابت و هم شراکت در بعضی مسائل میان دو کشور وجود دارد. این روابط به بندر چابهار و بند گوادر باز می‌گردد.

ملازهی گفت: در گوادر چینی‌ها سرمایه گذاری کردند و در چابهار هندی‌ها علاقه‌مند به همکاری با ایران هستند. با توجه به قراردادی که میان ایران و افغانستان و هندی‌ها در این بندر شکل گرفت، پاکستانی‌ها برای این بندر نگرانی‌هایی دارند و فکر می‌کنند با توجه به موقعیت برتر چابهار ممکن است سرمایه گذاری چین در بندر گوادر تحت تاثیر قرار گیرد و به نوعی رقابتی این جا وجود دارد.

وی تاکید کرد: بخش دیگر رقابتی که میان ایران و پاکستان وجود دارد، موضوع افغانستان است. صلح و ثبات افغانستان به نفع ایران است، اما برای پاکستانی‌ها چنین فکری وجود ندارد چرا که اختلاف مرزی گسترده‌ای با افغانستان‌ها درباره خط جوران دارند. هفت منطقه قبیله‌ای وجود دارد و همچنین منطقه بلوچستان حدود ۴۷ درصد خاک پاکستان را تشکیل می‌دهد اگر آن دو منطقه را اضافه کنیم روی ۵۳ یا ۵۴ درصد خاک پاکستان افغان‌ها ادعای مالکیت دارند و این موضوع برای پاکستانی‌ها مهم است.

وی افزود: در طول ۴۰ سال گذشته از زمان داوود خان در پاکستان  تا به امروز سیاست پاکستان تحمیل جنگ داخلی وتنش و از این دست مسائل بوده  و اینجا هم رقابتی بین دو کشور وجود دارد.

ملازهی تصریح کرد: در شرایط موجود که اکنون در منطقه غزه وجود دارد و برنامه‌هایی که اسرائیل برای منطقه دارد. پاکستان کشور بزرگ اسلامی است و افکار عمومی در این کشور به شدت طرفدار فلسطینی‌ها هستند و این سیاست هماهنگی که ایران و پاکستان در این زمینه دارند می‌تواند باعث افزایش مناسبات دو کشور شود. در قبال مسائل منطقه‌ای در خاورمیانه دیدگاه‌های مشترکی داریم که در سیاست منطقه‌ای می‌توانیم با یکدیگر هم مسیر باشیم.

کارشناس مسائل پاکستان گفت: اما در سیاست بین الملل دیدگاه‌های دو کشور متفاوت است. پاکستان با آمریکا روابط نزدیکی دارد و بعد از اسرائیل بیشترین  کمک ها‌ی مالی و نظامی را سالانه  چیزی حدود ۲ میلیون دلار  از آمریکا دریافت می‌کند و ارتباط خاص خود را دارد و علاوه بر این که کشور‌های عربی نیز هستند   و سالی ۵ تا ۶ میلیون دلار پاکستان از طریق همین کشور‌های عربی ارز آوردی دارد.

ملازهی درباره اهمیت روابط ایران با پاکستان گفت: در دو بخش می‌توان روابط را مهم ارزیابی کرد یک بخش امنیتی و مرزی است و این دو کشور باید کمک کنند که هماهنگی برای کنترل مرز‌ها وجود داشته باشد و دیگری بخش تجاری است که روی آن بسیار حساب می‌شود. نیاز پاکستان به گاز و نفت و گازوئیل بالا است و ایران این امکانات را در اختیار دارد، اما خط لوله‌ای که میان دو کشور قرار به اجرایی سازی آن بود با مخالفت آمریکا رو به رو شد و آن‌‌ها خود را کنار کشیدند البته قصد در این سفر این بود که مجدد خط لوله را فعال کنیم که چندان به دلیل مخالفت آمریکایی‌ها به این موضوع خوش بین نیستم.

وی گفت: بخش دیگر مناطق و گذرگاه‌های مرزی مانند کهک سروان و تفتان است که با توجه به نیاز‌های ایران و پاکستان در صورت شناسایی کالای مورد نیاز دو کشور به نظر می‌رسد بهترین زمینه برای همکاری دو کشور بخش تجاری و اقتصادی است.

وی افزود: رئیس جمهور ما عنوان کردند از ۵ میلیارد دلار فعلی تبادلات دو کشور باید به ۱۰ میلیارد دلار برسد که پاکستانی‌ها هم از این موضوع  استقبال کردند.

ملازهی ادامه داد: اکنون مشکلی که در تبادلات ارزی است ناهماهنگی میان گمرک و جا‌های دیگر است. تجار ایرانی معمولا به سود کوتاه مدت فکر می‌‌کنند در حالی که اگر بازار وسود آن را  بخواهیم این غلط است. به عنوان مثال کاشی و سرامیک ایران در پاکستان مشتری بالایی دارد، اما تاجران ایرانی چندان پیگیری در این زمینه نیستند. نباید به سود‌های کم راضی بود. متاسفانه سیستم اداری ما فعال نیست و در گمرک معطلی‌ها زیاد است و هزینه بالا بوده و حمل و نقل مشکلاتی داریم  و اگر این‌ها حل شود می‌توان به آینده روابط تجاری ایران و پاکستان بیش از گذشته امیدوار بود.

باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی سیاست خارجی