به نقل از «ایران آنلاین»

لبخند ، هدیه ای برای بچه های زخم خورده+ تصاویر

تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۸۴۷۰۸

نیل برماس تاجری است که روزگاری برای لذت بردن دور جهان سفر می کرد تا اینکه کشور ویتنام دیدگاه او را نسبت به زندگی تغییر داد. بچه های خیابانی این کشور باعث شدند تا او با راه اندازی مرکزی برای آنها آرزو بسازد. او با تامین محلی برای استذراحت و تامین غذا به شکل حرفه ای به آنها آموزش آشپزی داد تا در آینده بتوانند در بهترین هتل های جهان مشغول کار شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رقیه بهشتی مترجم

ایران آنلاین /این مرد تاجر جهان دیده در سفر دور آسیا در شهر هو چی مین کشور ویتنام با کودکانی رو به رو شد که از گرسنگی در حال مرگ بودند.

برماس به خبرنگار سی‌.ان‌.ان می‌گوید: «در خیابان دسته دسته بچه فقیر و گرسنه راه می‌رفتند. آنها از مردم می‌خواستند به آنها شیر بدهند و نه پول. این حرف درون مرا به لرزه انداخت  و تا مدت‌ها بعد از آن روز به آن فکر می‌کردم.»
برماس که مشاور هتل‌ها و رستوران‌های زیادی در نقاط مختلف جهان بود، به این موضوع فکر کرد که برای این بچه‌ها وعده‌های ساده غذا آماده کند. این قدم ضروری بود و او باید این کار را می‌کرد.
او این کار را ادامه داد تا اینکه در سال 2007 مؤسسه غیرانتفاعی بلندپروازانه خود به نام خیابان‌ها را به راه انداخت. مرکز اصلی آن هم در همان شهر هو چی مین در ویتنام بود.
این مؤسسه برای بچه‌های در معرض خطر برنامه‌ای 18 ماهه در نظر گرفت تا زندگی آنها را تا حد زیادی تغییر دهد و به آنها کمک کند تا به آینده خود فکر کنند. هدف او آماده کردن این بچه‌ها برای فعالیت در صنعت آشپزی و میهمانداری ویتنام بود، هدفی که آن روزها عده کمی آن را جدی می‌گرفتند.
او در ادامه حرفهایش می‌گوید: «آنها از نقاط مختلف کشور آمده بودند و همه زندگی‌های سختی را در مسیرهای گوناگون طی کرده بودند. داستان زندگی خیلی از آنها بهت آور و غم انگیز بود. ما برای آنها برنامه‌ای ساختارمند و تجربه‌ای منحصر به فرد فراهم کردیم.»
گروه سنی این بچه‌ها بین 16 تا 22 سال بود. مؤسسه برای آنها محل زندگی، غذا، مراقبت‌های پزشکی، لباس و خدمات حمایتی فراهم کرد. هدف این بود تا کارآموزان با کسب مهارت و اعتماد به نفس آماده ورود به بازار کار بشوند.
برخی از آنها از جاهایی آمده بودند که هزار کیلومتر با این شهر فاصله داشت. آنها می‌خواستند با حضور در دوره کارآموزی مؤسسه خیابان‌ها از بند خیابان رها شوند. بچه‌هایی که می‌خواستند زندگی هایشان را از ریشه تغییر بدهند.
برماس می‌گوید: «تمام تلاش ما این بود که برای این آدم‌ها آرزو بسازیم. ما می‌خواستیم آنها به آرزو فکر کنند. خیلی از آنها نمی‌دانستند آرزو یعنی چه. اصلاً مفهوم آرزو داشتن را درک نمی‌کردند و این خیلی آزاردهنده بود. بعضی جاها، وقتی یکی از این بچه‌های نیازمند را از روستای فقیرشان می‌بردیم، بقیه خانواده‌های روستا به فکر فرو می‌رفتند که چرا بچه ما نباید برود؟»
در حال حاضر این مؤسسه 75 کارآموز دارد و همه اعضای مؤسسه که در این بخش فعالیت می‌کنند ویتنامی هستند. برای بهبود کیفیت آموزش، او سرآشپزها و متخصصانی را نیز از نقاط مختلف جهان به خدمت گرفت تا بچه‌ها حرفه‌ای آموزش ببینند. این مؤسسه زیر نظر دولت ویتنام کار می‌کند و مطابق با قوانین کار عمل می‌کند.در پایان سال، نزدیک به 250 نفر دوره آموزشی این مؤسسه را به پایان رسانده و وارد بازار کار می‌شوند.

 

برماس می‌گوید: او صددرصد اطمینان دارد که این بچه‌ها در هتل‌ها و رستوران‌های چهار ستاره و پنج ستاره استخدام شده و در آینده می‌توانند در حوزه کاری‌شان جهانی باشند.
«من مطمئنم این بچه‌ها موفق می‌شوند. این بچه‌ها قدردان فرصتی که نصیب‌شان شده هستند. ما حتماً حداقل دو سال بعد از فارغ‌التحصیلی با این بچه‌ها در تماس خواهیم بود تا ببینیم چه کار می‌کنند. اگر نیاز باشد این زمان را افزایش هم خواهیم داد. من می‌خواهم برنامه‌ام را به سرتاسر کشور ویتنام گسترش بدهم و این هدفم در زندگی است.»
وقتی خبرنگار از او پرسید که این بچه‌ها را با چه فرآیندی انتخاب می‌کند، برماس پاسخ داد: «همه این بچه‌ها از خانواده‌هایی می‌آیند که هر روز با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند و غذای چندانی برای خوردن ندارند. در خانه‌های آنها خبری از آب لوله کشی و برق و تلفن نیست و خانه‌های اکثرشان شبیه آلونکی است که آنها را سرگردان خیابان‌ها نکند. بعضی از آنها گرفتار ایدز هستند و بعضی قاچاق شده‌اند. این بچه‌ها زندگی‌های دردناکی را پشت سر گذاشته‌اند.
برای انتخاب آنها معمولاً سراغ پیشینه بچه‌ها می‌رویم و اگر خانواده‌ای داشته باشند از محل زندگی‌شان دیدن می‌کنیم. به یتیم خانه می‌رویم، در خیابان‌ها می‌چرخیم، از روستاهای دور افتاده بازدید می‌کنیم و به هر جایی که امکان دارد چنین نوجوان یا جوانی درآنجا زندگی کند سرکشی می‌کنیم. ما سعی می‌کنیم بچه‌های واقعاً نیازمند را انتخاب کنیم. ما بچه‌هایی را انتخاب می‌کنیم که در زندگی زخم خورده‌اند و هدف مؤسسه التیام این زخم‌هاست.
این تنها شانس اکثر آنهاست تا از خیابان و محله‌های پرخطر نجات پیدا کنند، زندگی کنند، تجربه کسب کنند و لبخند بزنند. امیدوارم آنها هم روزی لبخند را به بچه‌های نیازمند هدیه بدهند.»

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۸۴۷۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاپ فرانسیس: جنگ غزه و اوکراین را متوقف کنید

پاپ فرانسیس با پیشنهاد مذاکرات صلح، خواستار توقف جنگ اوکراین و غزه شد.

به گزارش ایسنا، «پاپ فرانسیس»، رهبر کاتولیک‌های جهان طی مصاحبه‌ای با تلویزیون سی‌بی‌اس نیوز بیان کرد: «لطفا. کشورهایی که در جنگ هستند جنگ را متوقف کنند. مذاکرات را شروع کنید و به دنبال صلح باشید.»

وی افزود: یک مذاکره صلح بهتر از جنگی بدون پایان است.

پاپ فرانسیس هم‌چنین خواستار شنیده شدن تجربیات «بسیار سخت» مردم غزه شد و گفت: «غذا تمام می‌شود و آنها باید برای آن بجنگند. کودکان نمی‌دانند چگونه لبخند بزنند. آنها فراموش کرده‌اند چگونه لبخند بزنند و هنگامی که کودکی فراموش کند چگونه لبخند بزند، خیلی سخت است. این مسئله واقعا جدیست؛ بسیار جدی.»

از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ که رژیم صهیونیستی حملات ویرانگر خود علیه نوار غزه را با حمایت آمریکا آغاز کرد، ده‌ها هزار فلسطینی که بیشترشان زن و کودک بودند، در این حملات شهید و زخمی شدند و زیرساخت‌های نوار غزه به شکل گسترده‌ای ویران شده و فاجعه انسانی بی‌سابقه‌ای در این منطقه رقم خورده است.

انتهای پیام