به نقل از «امتداد نیوز»

گزارش تسنیم| قمار ترامپ و پوتین؛ کدامیک برنده خواهد شد؟

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۳۱۹۴۹۱

سومین دیدار روسای جمهوری روسیه و آمریکا که در واقع نخستین نشست کامل دوجانبه سران است، نمی‌تواند مشکلات اساسی در روابط دو کشور را برطرف کند، ولی دو طرف اهداف خاصی را از این ملاقات دنبال می‌کنند.

به گزارش گروه بین‌الملل امتداد نیوز، “جان بولتون” مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری آمریکا این هفته، ۲۷-۲۵ ژوئن (۶-۴ تیر ماه) به مسکو سفر خواهد کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اصلی‌ترین هدف این سفر فراهم سازی مقدمات دیدار رهبران روسیه و آمریکا است و همانطور که در مسکو و واشنگتن تایید شده، این ملاقات احتمالا در ماه جولای و در وین انجام خواهد شد.

بیشتر بخوانید: جان بولتون هفته آینده به مسکو سفر می‌کند

کاخ کرملین امکان ملاقات جان بولتون با ولادیمیر پوتین را بعید ندانسته است. البته وی یکی از منتقدین اصلی سیاست‌های روسیه در حزب جمهوری‌خواه است که بارها اظهارات تندی علیه کرملین داشته است. وی رئیس جمهور روسیه را به دروغگویی به خاطر رد کردن دخالت روسیه در انتخابات آمریکا متهم نموده است. خود دونالد ترامپ نیز به آمریکایی‌ها اطمینان داده که مواضع سختگیرانه‌ای در برخورد با روسیه خواهد داشت. وی در عین حال یادآور شده که قصد ندارد درهای مذاکره با رهبران روسیه را ببندد.

روزنامه «کامرسانت» می‌نویسد: این دیدار در صورتی که انجام شود، سومین ملاقات شخصی روسای جمهوری روسیه و آمریکا خواهد بود. این دیدار در شرایطی در حال فراهم سازی است که وضعیت سیاست داخلی آمریکا چندان مناسب نیست و تحقیقات درباره «پرونده روسیه» ادامه داشته و حتی احتمال بازجویی از شخص دونالد ترامپ نیز وجود دارد.

در روسیه نسبت به این دیدار با دیده تردید نگاه می کنند. سیاستمداران و کارشناسان در توانایی ترامپ برای تاثیر گذاشتن بر مواضع آمریکا در مسائلی که برای مسکو اهمیت زیادی دارند ابراز تردید کرده اند.

این دیدار این دیدگاه غالب است که رئیس جمهوری آمریکا گروگان تمایلات ضدروسی مقامات واشنگتن است و به همین دلیل هر نوع توافقی با ترامپ ممکن است توسط کنگره یا حتی اطرافیان خود رئیس جمهور، متوقف گردد.

البته روسای جمهوری روسیه و آمریکا باید نه تنها به فکر تمایلات داخلی باشند، باید در مورد عواقب منفی وضعیت کنونی روابط دو کشور نیز بیندیشند. این مسئله نه تنها منافع روسیه و آمریکا بر امنیت جهانی را در بر می گیرند.

باید گفت افزایش تمایلات جنگ طلبانه می‌تواند عواقب جدی برای دو کشور داشته باشد و دیدار آینده ترامپ و پوتین مسلما نمی تواند مشکلات بنیادین در روابط مسکو و واشنگتن را حل کند. هیچیک از رهبران دو کشور نیز نمی‌توانند امتیازات یکجانبه برای تامین امنیت کشور خود به طرف مقابل بدهد. در چنین شرایطی مهمترین اقدام می تواند صدور یک بیانیه مشترک و تاکید بر اهداف مشترک دو کشور در زمینه مسائل مورد علاقه دو طرف باشد.

مسکو و واشنگتن در مناقشات نظامی سوریه و اوکراین دارای منابع، ابزار و اهرم های نفوذ خاص خود هستند و توافق در بالاترین سطح بین دو کشور می‌‌تواند تاثیر زیادی بر روند اوضاع، از جمله اجرای توافقات مینسک در مورد اوکراین و فعال سازی مذاکرات ژنو درباره سوریه بگذارد.

در نهایت در نتیجه جنگ چندین ساله تحریم‌ها و سیاست منزوی سازی متقابل، روند تماس‌ها بین مردم عادی دو کشور به پایین‌ترین سطح رسیده که پاسخگوی منافع هیچ یک از طرفین نیست. با وجود بحران در روابط دو کشور آمریکایی‌ها و روس‌ها همچنان به داشتن روابط عادی با یکدیگر علاقه‌مندند.

نگرانی از تاثیر منفی نشست سران پوتین-ترامپ بر اهداف ناتو

روزنامه «نیزاویسیمایا گازیتا» در تحلیلی نوشته است: دیدار احتمالی روسای جمهوری روسیه و آمریکا باعث نگرانی‌هایی در محافل سیاسی انگلیس شده است. اصلی ترین نگرانی مقامات لندن احتمال برگزاری دیدار ترامپ و پوتین  در آستانه نشست سران ناتو است که یکی از موضوعات آن بازدارندگی روسیه خواهد بود و به عقیده آنان، این مسئله ممکن است روی تصمیمات دونالد ترامپ درباره اهداف کلی ناتو تاثیر منفی داشته باشد. ضمن اینکه شرکای آمریکا در ناتو دچار نوعی سردرگمی و نگرانی خواهند شد. این مطلب را یک مقام بلندپایه دولتی انگلیس که خواست نامش فاش نشود به روزنامه «تایمز» گفته است. البته کاخ سفید و کرملین هنوز اعلامیه رسمی درباره زمان و مکان دیدار رهبران دو کشور صادر نکرده‌اند.

“ینس استولتنبرگ” دبیر کل ناتو مخالفتی با برگزاری دیدار ترامپ و پوتین در جریان سفر دوره‌ای رئیس جمهور آمریکا به چند کشور اروپایی ندارد. وی در کنفرانس مطبوعاتی در لندن با استقبال از این ملاقات گفت، این دیدار نمی تواند تاثیری بر سیاست‌های ناتو بگذارد و تردیدی در وحدت فراآتلانتیکی ندارد.

“متیو بولگ” کارشناس ارشد مرکز تجزیه و تحلیل «چتم هاووس» در لندن نیز معتقد است زمان برگزاری مذاکرات رهبران آمریکا و روسیه اهمیت زیادی ندارد و برگزاری آن قبل از نشست سران ناتو چندان مهم نیست و نمی تواند تاثیر منفی بر آن داشته باشد. برگزاری این نشست به طور کلی یک اقدام مثبت ونشان دهنده تمایل دو کشور برای داشتن گفتگوهای شفاف است.

پوتین و ترامپ در آستانه مذاکرات مهمی قرار دارند

روزنامه اینترنتی «وزگلیاد» یادآور شده است:  دونالد ترامپ از زمان انتخاب خود بعنوان رئیس جمهوری آمریکا همواره خواسته تا با ولادیمیر پوتین گفت‌وگوهای مفصلی داشته باشد، ولی تاکنون موفق به برگزاری نشست جداگانه و تمام و کمالی با او نشده است. آنچه مانع از این دیدار شده بود، فعالیت‌های بی سابقه در رابطه با متهم شدن او به ارتباط با روس‌ها بود که اکنون یک سال و نیم است مانع از آن شده تا او خط مشی مورد نظرش در روابط با روسیه را اجرا کند.

کنگره آمریکا و مطبوعات این کشور به طور جدی به دنبال «رد پای روسیه» در انتخابات سال ۲۰۱۶ هستند و در چنین شرایطی ترامپ ترجیح داد تا مذاکرات مهم خود با پوتین را به زمان بهتری موکول کند. در طول این یک سال و نیم رهبران دو کشور توانستند فقط دو بار با یکدیگر مذاکرات مختصری داشته باشد. یکبار در ماه جولای سال گذشته در حاشیه نشست سران کشورهای گروه ۲۰در هامبورگ و سپس چهار ماه بعد  در ویتنام ودر جریان نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری‌های آسیا و اقیانوس آرام که این گفتگوها به صورت سرپایی و کاملاً مختصر بود.

البته اکنون خطر برگزاری نشست سران روسیه و آمریکا برای ترامپ کمتر از گذشته شده، هرچند تحقیقات درباره ارتباط وی با کرملین همچنان ادامه دارد. پوتین و ترامپ در ماه مارس سال جاری در جریان مذاکرات تلفنی خود درباره برگزاری یک نشست دوجانبه کامل به توافق رسیده بودند، ولی این مسئله تا این اواخر چندان جدی مطرح نشده بود.

تکرار سناریوی نشست سران آمریکا-کره شمالی درباره روسیه  

“کنستانتین بلوخین” کارشناس مرکز تحقیقات مسائل امنیتی در آکادمی علوم روسیه در گفت‌وگو با روزنامه «پراودا»، چاپ مسکو درباره نتیجه نشست سران روسیه و آمریکا گفته است: «اگر چنین نشستی واقعاً انجام شود، خود یک موفقیت محسوب خواهد شد. برای اینکه برقراری گفت‌وگو در هر صورت بسیار بهتر از عدم انجام آن است. در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما ابتدا ولادیمیر پوتین با او دیدار نمی‌کرد، چرا که واشنگتن روسیه را جزو کشورهای تردشده قرار داده بود. سپس در دوران دونالد ترامپ، وی با پوتین دیدار نکرد، برای اینکه به خاطر ارتباط احتمالی ستاد انتخاباتی‌اش با مسکو، حتی امکان استیضاح وی وجود داشت. ولی اکنون وضعیت بهبود یافته و حتی این احتمال وجود دارد که دونالد ترامپ برای دور دوم ریاست جمهوری به مبارزه پرداخته و حتی پیروز شود. به همین دلیل قصد دارد سناریوی نشست سران آمریکا-کره شمالی را در مورد روسیه نیز به اجرا بگذارد و از برگزاری این دیدار برای تقویت مواضع داخلی خود حداکثر بهره را ببرد.»

ترامپ و پوتین، هریک چه انتظاری از نشست سران دارند؟

سایت خبری-تحلیلی «راس بالت» نیز در این باره نوشته است: جالب است که دونالد ترامپ اکنون آشکارا در حال فراهم‌سازی دیدار خود با ولادیمیر پوتین است و تلاش می کند تا جو حاکم برآمریکا در رابطه با روسیه را تغییر دهد. وی مستقیما تحقیقات درباره «رد پای روسیه» در انتخابات ریاست جمهوری را نادیده گرفته و قصد دارد با همتای روسی خود دیدار و گفت‌وگو کرده و روابط با مسکو را سر و سامان دهد.

در این مقاله یادآوری شده، ملاقات پوتین و ترامپ اگر تحقق یابد، بیشتر شبیه به یک بازی پوکر دو نفره خواهد بود که شامل بلوف‌های زیاد، لبخندهای مصنوعی، جوک‌های متقابل و مسلما امید زیاد برای ترساندن طرف مقابل خواهد بود. این شکل مذاکره سبک هر دو رهبر در این اواخر است و بعید است آنها از چنین برخوردی در دیدار با یکدیگر صرف‌نظر کنند.

حال سئوال اینجاست، آیا با چنین  روشی می‌توان به توافق رسید؟ البته رهبران روسیه و آمریکا اگر به توافق خاصی هم دست نیابند، چیزی را از دست نداده‌اند. رئیس جمهور روسیه می تواند حتی ساده‌ترین مذاکره با همتای آمریکایی خود را به عنوان آمادگی آمریکایی‌ها برای گفت‌وگو با مسکو در سطحی برابر نام ببرد و دونالد ترامپ هم برغم هر نوع نتیجه واقعی، می تواند بگوید که برخلاف باراک اوباما با روس‌ها محکم و قاطع صحبت کرده و به درک مشترک با پوتین دست یافته و «معامله عالی» با او انجام داده است. احتمالا چنین نتیجه گیری را می‌توان بعد از این دیدار در توئیتر ترامپ دید.

انتهای پیام/

true برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۳۱۹۴۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!

به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم‌ شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.

این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.

مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ‌ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.

قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.

اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.

در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل‌گران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.

مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.

مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.

نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی،‌ فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.

*ترجمه: مهسا مژدهی

۳۱۱۳۱۲

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563