به نقل از «همشهری آنلاین»

ترافیک، بخشی از زندگی است؛ از آن لذت ببریم

تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۳۲۹۰۶۸

شهر > شهری - مریم سمائی - خبرنگار:
گپ و گفت با دکتر امین رفیعی‌پور متخصص روانشناسی سلامت درباره شیوه‌های دوام آوردن در ترافیک تهران

سال‌هاست که ترافیک، قصه پرغصه شهرهای بزرگ شده است و هر روز برای شهروندانش تکرار می‌شود. قصه‌ای که گاهی آنقدر تلخ است که می‌تواند سلامتی را به خطر بیندازد و آثار مخربی روی روان افراد بر جای بگذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر هر روز در طول مسیر رفت‌وآمدتان با ترافیک سنگین و غیرمنتظره مواجه‌اید و این موضوع موجب آزارتان می‌شود، باید بدانید که این ترافیک می‌تواند عوارضی ناگوار روی احساسات و به‌طور کلی روان شما داشته باشد. بنابراین باید به‌دنبال راهی برای از بین بردن این عوارض باشیم.

در این خصوص گفت‌وگویی کوتاه با دکتر امین رفیعی‌پور، پزشک و متخصص روانشناسی سلامت انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

ما در شهری زندگی می‌کنیم که ترافیک، بخش جدایی‌ناپذیر آن شده ‌است. برای اینکه بتوانیم این ترافیک را بپذیریم و در طول مسیر مدام آزرده نشویم چه باید بکنیم؟

استرسی که در ترافیک ایجاد می‌شود یکی از عوارض مخرب ترافیک است. البته استرس در هر موقعیتی می‌تواند اتفاق بیفتد به‌عنوان مثال حتی رد شدن از خیابان استرس‌زاست و بدن در برابر این استرس واکنش نشان می‌دهد.

وقتی فردی در ترافیک گیر می‌کند بدنش شروع به نشان دادن واکنش می‌کند. یک جنگ و گریز درونی شکل می‌گیرد که منجر به بالا رفتن سطح آدرنالین و نورآدرنالین می‌شود و سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می‌کند. این جنگ و گریز در حالی در بدن اتفاق می‌افتد که فرد نه می‌تواند بجنگد و نه از موقعیت فرار کند بنابراین باید بتواند وضعیت را مدیریت کند تا منجر به آسیب نشود.

خب در این حالت چه کاری باید انجام بدهیم تا آسیب نبینیم؟

وقتی پاسخ جنگ و گریز فعال شد باید مدیریت استرس داشته باشیم. باید یاد بگیریم که چگونه استرس خود را کنترل کنیم. استفاده از یک سری راهکار برای کاهش استرس ترافیک به شما کمک می‌کند تا زمان برایتان زودتر و یا به طریقی آرام‌تر بگذرد. به‌عنوان مثال در ترافیک می‌شود به کارهایی که در طول روز باید انجام دهیم فکر کنیم. به یک موسیقی خوب گوش بدهیم. اخبار را دنبال کنیم. مطالعه کنیم و... به هر حال باید راهی را پیدا کنیم که بتوانیم خودمان را از این جنگ و گریز درونی نجات دهیم وگرنه ممکن است با این استرس به‌وجودآمده، دست به اقدامی بزنیم که به‌خودمان و دیگران آسیب وارد شود. بهتر است در این موقعیت مدام این جمله را با خود تکرار کنیم که این وضع، بخشی از زندگی من است و من الان باید از این مرحله رد بشوم، پس بهتر است از این زمان لذت ببرم.

مدیریت زمان هم ازجمله راهکارهایی است که می‌تواند به ما کمک کند؛ یعنی به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که کمتر در ترافیک بمانیم. صبح‌ها زودتر از ساعات پیک بیرون برویم یا عصرها خارج از ساعت پیک به منزل برگردیم.

آموزش در مدیریت استرس را چقدر مهم می‌دانید؟

یکی از معضلاتی که ما داریم این است که وقتی به ترافیک می‌رسیم تازه به این فکر می‌کنیم که چه کار کنیم، درحالی‌که باید قبل از ورود به ترافیک برای آن فکری کرد. باید از کودکی به بچه‌ها مدیریت استرس، مدیریت خشم، ارتقا و افزایش کیفیت زندگی و... را آموزش بدهیم. به هر حال ترافیک یکی از نمادهای زندگی شهری شده و از بین رفتنش تقریبا غیرممکن است. بنابراین باید آموزش شهروندی را جدی بگیریم و یک سیستمی طراحی کنیم که این آموزش‌ها را به مردم بدهد.

ترافیک یک مسیر زندگی است، خشم هم مثل یک گلوله برف است که اگر در همان قله نگه داریم همان گلوله برف باقی می‌ماند، اما اگر مهارش نکنیم تبدیل به بهمن می‌شود و این بهمن هم به‌خودمان آسیب وارد می‌کند و هم به دیگران.

خیلی از منازعات خیابانی ناشی از گیر کردن در ترافیک و خشمگین شدن افراد است. برای اینکه استرس ترافیک تبدیل به خشم نشود چه راهکاری پیشنهاد می‌دهید؟

خشم یک موضوع طبیعی است و هر انسانی خشمگین می‌شود، اما پرخاشگری یک رفتار است. ما حق داریم خشمگین شویم اما حق نداریم پرخاشگری کنیم. در این موقعیت یعنی وقتی که خشمگین هستیم باید به‌خودمان زمان بدهیم تا خشم‌مان فروکش کند. وقتی علائم خشم در ما ظهور پیدا می‌کند، باید موقعیت را ترک کنیم. در خودرو این امکان وجود ندارد. بنابراین باید ترک موقعیت ذهنی کنیم. به‌عبارتی ذهن‌مان را به سمت موضوع دیگری بکشانیم یا با جابه‌جایی در خودرو این زمان را به‌خودمان بدهیم که خشم‌مان فروکش کند.

به‌نظر شما مدیریت شهری برای کاهش استرس ناشی از ترافیک چه کمکی می‌تواند بکند؟

مدیریت شهری علاوه بر اینکه می‌تواند با به‌کار‌گیری افراد متخصص، کنترل ترافیک را به‌دست بگیرد و موجب کاهش آن شود، می‌تواند با زیباسازی نماهای شهری استرس را در شهر کاهش دهد. همچنین فرهنگسازی‌ و آموزش مواجهه با ترافیک موضوع مهمی است که مدیریت شهری باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشد.

در همین زمینه: ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های ترافیکی نماز عیدفطر در تهران اعلام شد تاثیر مثبت طرح ترافیک جدید در کاهش ترافیک | ترافیک در ساعات اوج کنترل شد افزایش حجم ترافیک ورودی به تهران در نخستین روز هفته تغییر ساعت پیک ترافیک تهران در ماه رمضان

منبع: همشهری آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۳۲۹۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیشنهاد ریاضت آبی برای مدیریت ابرچالش آب کشور

رئیس اتاق ایران با اشاره به شرایط آبی ناگوار کشور و دلایل بحرانی شدن آن، گفت: پیشنهاد اتاق برای مدیریت این ابرچالش، اجرای برنامه ریاضت آبی با تکیه‌بر تجدیدنظر در تخصیص آب و افزایش بهره‌وری است. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم صمد حسن‌زاده رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در پیامی که به مناسبت افتتاحیه کارگاه «حکمرانی آب زیرزمینی» به این رویداد ارسال کرد، به تشریح وضعیت آبی کشور پرداخت که به شکل‌گیری یک ابرچالش در کشور منجر شده است.

وی در این پیام، پیشنهاد اتاق ایران برای مدیریت ابرچالش آب را نیز با ذکر ملزمات آن تشریح کرد و از آمادگی اتاق ایران برای توسعه همکاری مشترک در راستای تحقق اصلاح نظام تخصیص و تمرکز بر افزایش بهره‌وری آب خبر داد.

متن کامل پیام رئیس اتاق ایران در افتتاحیه کارگاه حکمرانی آب زیرزمینی به شرح زیر است.

حضور همه شما عزیزان برای شرکت در کارگاه منطقه‌ای حکمرانی آب زیرزمینی که با همکاری مرکز منطقه‌ای مدیریت آب شهری یونسکو و اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران و با مشارکت متخصصین بین‌المللی و داخلی، نمایندگان دستگاه‌های اجرایی، دانشگاه‌ها، انجمن‌های علمی، تشکل‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد برگزار می‌گردد، خیرمقدم عرض می‌کنم.

بحران آب در ایران تبدیل به یک ابرچالش جدی شده است که آثار و تبعات آن ازجمله کاهش بیش از 50 درصدی رواناب‌ها در کشور در دهه 90 نسبت به دهه 60، تبدیل شدن رودخانه‌های دائمی به موقتی، خشک شدن دریاچه‌ها و تالاب‌ها، افت مستمر سطح آب‌های زیرزمینی، ممنوعه و بحرانی شدن بیش از 410 دشت کشور، تشدید پدیده ریزگردها و فرونشست زمین، موجب خسارات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی ناگوار برای کشور گردیده است.

آب‌های زیرزمینی ذخایر آبی متعلق به نسل‌های آینده هستند. حدود 55 درصد از کل برداشت‌های آب کشور از منابع آب زیرزمینی صورت می‌گیرد؛ اما متأسفانه سیاست‌های نادرست اتخاذ شده طی 40 سال گذشته منجر به‌اضافه برداشت بیش از 143 میلیارد مترمکعب از این ذخایر ارزشمند بین‌نسلی شده است. این امر موجب ظهور و تشدید پدیده شوم فرونشست زمین شده است. به‌گونه‌ای که امروز هیچ‌کدام از استان‌های کشور از آثار و خسارات ناشی از این پدیده مصون نیستند و طبق آخرین تحقیقات بین‌المللی ایران ازنظر نرخ فرونشست زمین دومین کشور جهان است.

ابرچالش آب کشور را بایستی ناشی از نگرش‌های توسعه منطقه‌ای، تخصیص آب با منحصراً اهداف توسعه اقتصادی و نادیده گرفتن حقابه‌های زیست‌محیطی، تکیه‌بر گسترش فعالیت‌های سخت‌افزاری، پایین بودن بهره-وری فیزیکی و اقتصادی آب در کلیه بخش‌های مصرف، بی‌توجهی به ظرفیت اکولوژی آبی در برنامه‌ریزی توسعه و نارسایی در مشارکت بخش خصوصی و ذی‌نفعان در نظام سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و مدیریت آب کشور دانست.

آنچه به‌طور خلاصه از وضعیت منابع آب ایران عرض شد، بیانگر آن است که موضوع آب و نظام مدیریت منابع آب به یک موضوع مزمن و پیچیده تبدیل شده است که حل آن نیازمند اتخاذ تدابیر جدید، کارا و به‌موقع و تغییر بخش‌های عمده‌ای از رویکردهای گذشته است. هرقدر در شکل‌گیری یک اقدام عمیق و گسترده ملی درنگ شود، راهکارهای موجود کم اثرتر و مستلزم صرف هزینه بیشتر خواهد بود.

پیشنهاد اتاق ایران به‌منظور مدیریت این ابرچالش، اجرای برنامه عمل منسجم و مستمر حداکثر 10 ساله با شعار «ریاضت آبی» با تکیه‌بر دو اصل مهم و هم‌زمان تجدیدنظر در تخصیص آب مصارف موجود با اولویت دادن به تعادل بخشی آب‌های زیرزمینی و حقابه‌های زیست‌محیطی و افزایش بهره‌وری است.

اتاق ایران آماده توسعه همکاری مشترک با وزارتخانه‌های جهاد کشاورزی و نیرو در تحقق اصلاح نظام تخصیص و تمرکز بر افزایش بهره‌وری آب است و امید دارد با تقویت همکاری در قالب «توافق‌نامه افزایش بهره‌وری آب در کشاورزی» گامی مهم در این راستا برداشته شود.

طرح «تعادل‌بخشی، تغذیه مصنوعی و پخش سیلاب» از سال 1384 در کشور آغاز شد که یکی از اهداف این طرح به تعادل رساندن آبخوان‌های واقع در دشت‌های ممنوعه و بحرانی بود.

پس از به موفقیت نرسیدن این طرح در سال 1393، طرح دیگری با عنوان «احیا و تعادل‌بخشی آب‌های زیرزمینی کشور» آغاز شد؛ اما متأسفانه این طرح نیز به اهداف تعیین شده منجر نشد که طبق مطالعه انجام شده در اتاق ایران، مهم‌ترین عامل عدم توفیق نادیده گرفتن مشارکت جامعه بهره‌برداران، وجود تعارض منافع، فقدان انسجام سیاستی، ضعف در همکاری بین‌بخشی و فقدان جامع‌نگری در برنامه‌ریزی‌ها است.

مطالعات انجام شده در اتاق ایران نشان می‌دهد که مهم‌ترین گام برای حل این بحران تفویض بخشی از اختیارات و وظایف دستگاه‌های دولتی به تشکل‌های بهره‌برداران فعال در سطح دشت‌ها است.

خوشبختانه ظرفیت‌های قانونی مناسبی نیز در این مورد در برنامه هفتم توسعه پیش‌بینی شده است که امیدوارم با محقق شدن این امر شاهد فعال‌سازی مشارکت بهره‌برداران در مدیریت منابع آب زیرزمینی و ایجاد بستر مشارکت بخش خصوصی در این زمینه باشیم.

اتاق ایران به‌عنوان پارلمان بخش خصوصی و یکی از اعضای شورای جهانی آب، همواره تلاش کرده است با رویکرد حفظ منافع ملی، پایداری سرزمین و بهبود فضای کسب‌وکار، مسئولیت اجتماعی-اجرایی خود را در زمینه آب ایفا نماید؛ ازجمله اقدامات اتاق ایران در این زمینه می‌توان به انجام طرح‌ها و پروژه‌های تحقیقاتی متعدد، برگزاری همایش‌ها و کنفرانس‌ها، ترجمه و تألیف کتب و مقالات علمی و ارائه نظرات مشورتی در حوضه کشاورزی، آب و محیط‌زیست به نهادهای ذی‌ربط اشاره کرد.

اتاق ایران آمادگی دارد با بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌های خود در کنار بهره‌برداران و دستگاه‌های اجرایی، در تعادل بخشی به آب‌های زیرزمینی و مدیریت این ابرچالش کشور حضور و مشارکت داشته باشد.

در پایان، ضمن تشکر از تلاش برگزارکنندگان و همکاری و مشارکت صاحبان علم و نظر در برگزاری هر چه‌بهتر این کارگاه، امیدوارم به اشتراک‌گذاری دانش و تجربیات ملی و بین‌المللی منجر به یافتن راه‌حل‌های مناسبی برای اصلاح چهارچوب‌های حکمرانی آب زیرزمینی، بهبود رویه مشارکت گروداران محلی در فرآیندهای تصمیم‌گیری و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی گردد.

انتهای پیام/