کشوری که به سرعت بر ایران و روسیه پیشی می گیرد

قزاقستان با اصلاحاتی که در پیش گرفته، دیگر یک کشور مبتنی بر منابع طبیعی نیست. این کشور زیرساخت‌ها و الزامات پایه‌ای را شکل داده و در حال حرکت به سمت ارتقای کارایی اقتصاد خود است. این بخشی از نوشته محسن جلال پور رئیس سابق اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی است که به قزاقستان سفر کرده بود و از تجربیات این سفر در وبلاگ خود نوشته بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او دراین نوشته از پیشرفت های این کشور زیرساخت های آن که به سرعت در حال گسترش است گفت.

ایران آنلاین /برای یک سفر کاری چند روزی به قزاقستان سفر کرده‌ام. قزاقستان تغییر کرده و دارد از باشگاه کشورهای توسعه نیافته خارج می‌شود. به وضوح می‌شود نسیم تغییر را در این سرزمین بزرگ احساس کرد.

صحبت‌های سه سال پیش «نورسلطان نظر بایف» رئیس‌جمهور این کشور را همچنان در ذهن دارم و با واقعیت‌های موجود مقایسه می‌کنم. سرعت رشد در قزاقستان رشک برانگیز است. دست‌کم این‌که قابل مقایسه با دیگر کشورهای شمال ایران نیست. مردم این کشور به آینده امیدوارند و چشم‌انداز نگران کننده‌ای مقابل خود نمی‌بینند. آنها این وضع را مدیون و مرهون اصلاحات تدریجی نظربایف می‌دانند.

یاد سه سال پیش افتادم که قرار بود آقای نظربایف و هیأت همراه به تهران سفر کنند. اولین بار وقتی تصوراتم نسبت به این کشور و رئیس جمهورش به هم ریخت که سفیر قزاقستان برای هماهنگی به اتاق ایران آمد و پرسید آیا سالنی دارید که میزی به بزرگی 200 نفر داشته باشد؟

تعجب کردم و پرسیدم به چه منظور؟ گفت: آقای نظربایف همیشه اصرار دارند نشست با فعالان بخش خصوصی به صورت میزگرد باشد. یعنی همه مهمانان دور یک میز بنشینند و سلسله مراتبی وجود نداشته باشد. ما چنین امکانی در اتاق ایران نداشتیم بنابراین اعلام کردیم فروم اقتصادی را در «هتل اسپیناس پالاس» برگزار می‌کنیم. روز برگزاری فروم، نورسلطان نظر بایف و هشت نفر از وزرای قزاقستان به اتفاق تجار و بازرگانان هر دو کشور دور میز 200 نفری نشستیم تا درباره راه‌های افزایش همکاری‌های اقتصادی میان دو کشور مذاکره کنیم. نشست را نظربایف شخصا اداره کرد و چهار ساعت تمام به حرف‌ها گوش کرد و نکات مهم را نوشت.اگر مشکلی عنوان می‌شد، وزیر مربوطه را خطاب قرار می‌داد و همانجا توضیح می‌خواست. برای حل مسائل و مشکلات تجارت بین دو کشور، زمان تعیین می‌کرد و خطاب به فردی که مشکل را مطرح کرده بود می‌گفت:تا دو هفته آینده اگر کارتان حل شد که هیچ، اگر نشد به دفتر من مراجعه کنید یا به این شماره زنگ بزنید.

درواقع وزرایش را مجبور می‌کرد که مشکلات را همان‌جا حل و فصل کنند. آن روز جلسه تمام شد و فکر کنم نظربایف هم به کشورش بازگشت اما وزرای قرقیزستان تا یکی دو روز بعد در تهران ماندند تا مشکلات مطرح شده را حل کنند.

امروز وقتی با تجار قزاقستان جلسه داشتم، این خاطره را تعریف کردم و پرسیدم رویکرد آقای نظربایف چقدر در بهبود وضع کشورتان اثر گذار بوده؟

گفتند: آن‌قدر که از همه کشورهای منطقه وضع با ثبات‌تری داریم و در رتبه سهولت کسب وکارمان هم به 35 رسیده که برای ما جایگاه خوبی محسوب می‌شود. درست گفتند؛ رتبه سهولت کسب و کار در قزاقستان از ایران، روسیه و حتی ترکیه هم بهتر است.خیلی بهتر.

برداشتم این است که قزاقستان با اصلاحاتی که در پیش گرفته، دیگر یک کشور مبتنی بر منابع طبیعی نیست.

این کشور زیرساخت‌ها و الزامات پایه‌ای را شکل داده و در حال حرکت به سمت ارتقای کارایی اقتصاد خود است. در صبحت‌هایی که با چند تاجر سرشناس این کشور داشتم متوجه شدم رشد اقتصادی مبتنی بر افزایش بهره‌وری در دستور کار این کشور قرار دارد و اصرار زیادی بر بهبود وضعیت نیروی انسانی و ارتقای کیفیت محصولات خود دارند. بهبود آموزش را در دستور کار داده‌اند و به جلب سرمایه خارجی فکر می‌کنند. بر خلاف ما نه مشکل آب دارند و نه مشکل زمین. انبوهی زمین قابل کشت دارند که می‌تواند نقش این کشور را در سال‌های خشک و سخت پیش روی خاورمیانه در مرکز توجه دولت‌ها به منظور تأمین غذا و محصولات کشاورزی قرار دهد.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۳۲۹۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکو از جنگ ایران و اسرائیل چه بهره‌ای برد؟ روسیه تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد ایران نمی‌گذارد

عارف دهقان‌دار در اعتماد نوشت: عملیات توفان‌الاقصی توسط حماس علیه اسراییل در ۷ اکتبر و آغاز نبرد غزه، معادلات منطقه و نظام بین‌الملل را وارد مرحله جدیدی کرد که پیامد‌های بسیاری در سطح منطقه و فراتر از آن به جای گذاشت که شاید آوریل ۲۰۲۴ را بتوان نقطه عطف این پیامد‌ها دانست.

ایران و اسراییل که سال‌ها در منطقه به اصطلاح خاکستری با یکدیگر درگیر بودند و به‌رغم همه دشمنی‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیکی و هویتی، از رویارویی مستقیم با یکدیگر اجتناب می‌کردند، وارد یک رویارویی نظامی مستقیم و رودررو شدند.

هر چند که باید تاکید کرد که این رویارویی نظامی، محدود، کنترل شده و درچارچوب قواعد بازی بود و در نهایت سطح نزاع از حالت رویارویی مستقیم به نبرد در منطقه خاکستری بازگشت.

همان طور که پیش‌بینی می‌شد، پس از اقدام اسراییل، سطح تنش میان طرفین کاهش پیدا کرد و ایالات متحده امریکا، نقش قابل توجهی در این کاهش تنش داشت. چرا که دولت دموکرات مستقر در امریکا به دلایل فراوان، علاقه‌ای به گسترش سطح نزاع میان طرفین نداشته و تلاش کردند که از اهرم‌های خود برای کنترل رفتار کابینه نتانیاهو پس عملیات «وعده صادق» استفاده کند.

اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که ایالات متحده تنها قدرت خارجی متاثر از این تغییر معادلات در منطقه خاورمیانه نبوده و باید تاثیرپذیری و موقعیت دیگر قدرت بزرگ جهانی یعنی روسیه را در این تحولات و همچنین جایگاه آن در آینده منطقه را مورد توجه و ارزیابی قرار داد.

روسیه در طی یک دهه گذشته تلاش زیادی برای تقویت شبکه‌ها و اعمال نفوذ خود در منطقه خاورمیانه انجام داده است و پس از ۷ اکتبر و تغییر معادلات در خاورمیانه و همچنین تمرکز بر جنگ اوکراین، جایگاه خود را در این منطقه متزلزل و در معرض خطر می‌بیند.

پس از افزایش تنش میان ایران و اسراییل، راهبرد روسیه در قبال این تنش اهمیت خاصی پیدا می‌کند، چرا که وقتی به گذشته برمی‌گردیم، مشاهده می‌کنیم که هیات حاکمه روسیه و ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور این کشور از یک سو در سوریه با ایران همکاری‌های نزدیکی می‌کرد و از سوی دیگر این اجازه را به اسراییل می‌داد که مواضع ایران را در خاک سوریه هدف قرار بدهد و در زمان انجام این حملات، پدافند‌های روسی مستقر در سوریه عمل نمی‌کرد.

همچنین نباید از نظر دور داشت که روابط تهران - مسکو پس از جنگ اوکراین، تغییرات مهمی را تجربه کرده است و سطح همکاری‌های نظامی طرفین وارد مرحله جدیدی شده است و به‌رغم خصومت‌های دیرینه تاریخی و اختلافات ژئوپلیتیکی، فضای کنونی خاورمیانه هر دو دولت را تشویق می‌کند تا با همکاری نزدیک‌تر، معادلات منطقه را به ضرر امریکا رقم بزنند.

به طور کلی، مقامات مسکو مانند همتایان خود در پکن به دنبال ثبات بیشتر در منطقه خاورمیانه هستند و هرگونه آشفتگی در منطقه می‌تواند به منافع روسیه آسیب برساند که از جمله آن‌ها رشد گروه‌های تکفیری و تروریستی در سطح منطقه است. روس‌ها حساسیت ویژه‌ای نیز نسبت به گروه‌های افراطی و تروریستی داشته که در سال‌های اخیر در بخش‌هایی از روسیه و همچنین سایر بخش‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق، مانند تاجیکستان نفوذ کرده‌اند. همان طور که به یاد داریم، در ۲۲ مارس، گروه تروریستی داعش توسط تعدادی از عناصر تاجیکی خو به یک سالن کنسرت در مسکو حمله کردند و نزدیک به ۱۵۰ نفر را کشتند.

فراتر از مبارزه با تروریسم، روسیه به دنبال حمایت از دولت‌های عربی دوست در منطقه، حفاظت از حضور نظامیان کشور در سوریه، جذب سرمایه‌گذاری خارجی از کشور‌های ثروتمند عرب خلیج‌فارس و ایجاد روابط تجاری با منطقه است که از طریق آن بتواند تحریم‌های غرب را که به واسطه جنگ اوکراین بر این کشور وضع شده را دور بزند و بتواند سیاست‌های انرژی خود را با کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس هماهنگ کند؛ لذا علاوه بر ایران، روسیه نگاه ویژه‌ای به کشور‌های عربی خلیج‌فارس نیز دارد و مواضع این کشور نسبت به جزایر سه‌گانه ایران را نیز باید در همین راستا تعریف کرد؛ لذا درست است که در شرایط فعلی، سطح روابط نظامی ایران و روسیه در حالت خوبی قرار دارد.

اما این به آن معنا نیست که این کشور قرار است تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد ایران بگذارد و علاوه بر ایران، به دنبال روابط اقتصادی و حتی نظامی با کشور‌های عربی منطقه نیز هست.

اگر به بحث تنش‌های ایران و اسراییل بازگردیم، باید گفت که روسیه مخالف هر گونه جنگ همه‌جانبه و تمام عیار، میان این دو طرف است. با این حال، تشدید تنش آن هم به صورت محدود و کنترل شده بین ایران و اسراییل به طور بالقوه و از چند جهت به نفع منافع روسیه است که به طور خلاصه دلایل آن بیان می‌شود.

نخست اینکه افزایش سطح ناامنی و گسترش دامنه پیامد‌های جنگ در خاورمیانه، در حالی که نزدیک به ۷ ماه از آغاز جنگ غزه می‌گذرد، رویکرد و پیام روسیه به دولت‌ها و جوامع عربی را تقویت می‌کند که ایالات متحده عامل اصلی بی‌ثباتی و تنش در سطح منطقه است و امریکا رویکردی مسوولانه در قبال تحولات منطقه ندارد.

پوتین و دیگر مقامات روسی دهه‌هاست که امریکا را به واسطه حمایت‌های یک جانبه‌شان از اسراییل و ناتوانی در حل و فصل ریشه‌ای اصلی‌ترین بحران در این منطقه یعنی درگیری فلسطین و اسراییل سرزنش می‌کنند. این پیام و رویکرد از جانب روسیه برای مخاطبان عرب که به طور فزاینده‌ای از ایالات متحده به خاطر تلفات انسانی فزاینده در غزه خشمگین هستند، خوشایند است.

دوم اینکه پیامد‌های بیشتر جنگ غزه، و گسترش محدود دامنه تنش‌ها در منطقه، توجه جهانی را از اوکراین به خاورمیانه منحرف کرده که روسیه از آن استقبال می‌کند.

سوم، وجود سطح محدودی از درگیری مستقیم میان تهران و تل‌آویو می‌تواند نفوذ روسیه را در منطقه از طرق دیگری تقویت کند.

دولت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، ممکن است به هیات حاکمه روسیه و شخص پوتین به عنوان رهبری نگاه کند که به واسطه روابطی که با تهران دارد، بتواند تا حدی روی تصمیمات تهران تاثیر بگذارد؛ و در آخر اینکه هر چند در حال حاضر سطح نزاع ایران و اسراییل تا حدی کاهش پیدا کرده، اما به واسطه احتمال افزایش سطح تنش، ایران در آینده نیاز بیشتری به جنگنده‌ها و سامانه‌های دفاعی روسیه پیدا خواهد کرد که از آن طریق برای خود ایجاد بازدارندگی کند.

هر چند که سطح تنش میان ایران و اسراییل در حال حاضر کنترل شده و ظاهرا به منطقه خاکستری بازگشته است، اما با توجه به ادامه جنگ خطر گسترش خصومت‌ها به یک جنگ منطقه‌ای را نباید نادیده گرفت. ادامه جنگ در غزه و دیگر درگیری‌های حل نشده در خاورمیانه، احتمال حملات آتی اسراییل علیه ایران و بالعکس را باز می‌گذارد که نباید آن را از نظر دور داشت.

هر چند که باید اندکی دقیق‌تر راهبرد روسیه را در منطقه بررسی کرد، اما این کشور در این جنگ تعارض منافع جدی با اسراییل نیز دارد و این را در مواضع خود نشان داده است.

ایران نیز می‌تواند از این فرصت به نفع منافع خود در منطقه استفاده کند، اما نباید از نظر دور داشت که روسیه اگر چه تا حدی در تحولات منطقه در محور مقابل غرب قرار می‌گیرد، اما قرار نیست که تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد ایران بگذارد و آن‌ها هم به دنبال منافع خود در این جنگ هستند.

نکته پایانی احتمال حضور ترامپ در جایگاه ریاست‌جمهوری امریکاست، که می‌تواند معادلات جنگ اوکراین و همچنین جنگ غزه را دچار تغییرات کند. باید صبر کرد و نتایج انتخابات امریکا را دید.