واقعا باید خوشبین بود!؟

وبلاگ > مسلم، متین - وجود سه مولفه حساس و کلیدی"امنیت حوزه عمومی پاسیفیک ودریای ژاپن،استانداردهای بسیار سطح بالای امنیتی در دفاع تضمین شده از متحدان ایالات متحده در منطقه و نهایتا تخریب منطقه اتمی یونگیه ری،نکات قابل اغماضی نیستند که به صرف انجام یک ملاقات چند ساعته بتوان آنها را نادیده و یا حل شده تصور کرد،آنطور که رئیس جمهور ترامپ روز شانزدهم ماه ژوئن مدعی آن شد!.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اعلام معضل تحریم ها ، فاجعه انسانی وفقر ناباورانه توده های مردم ونهایتا نابودی اقتصاد کره شمالی برای اقناع افکار عمومی در توصیف تحولات، شاید قانع کننده به نظر برسند. اما برای بیان دلایل واقعی تحولات اخیر به هیچ وجه قابل پذیرش نیستند

همه چیز درجشن صلح و دوستی 12 ژوئن سنگاپورفوق العاده بود. بایدخوشحال باشیم؟.چرا که نه!.فقط یک اشکال کوچک وجود دارد. به قول صدر اعظم پیشین آلمان ویلی برانت""همه چیزبیش از حد عالی بود.همین باورکردنش را مشکل میکند "".پس حتما اشکالی درجایی هست!اما کجا؟،سوال اصلی همین است.

می توان با این نظر هم عقیده نبود و به کل ماجرا خوشبینانه نگاه کرد.اما وقتی پای مسائلی مانند ، امنیت جهانی و تهدید اتمی به میان می آید،این حد از ذوق زدگی طبیعی به نظر نمی رسد.در این میان هرچند قضاوت در باره رئیس جمهور ترامپ حاوی نکته تازه یی نخواهد بود.اما رهبر کره شمالی را می توان یکی از عجایب هفتگانه عصر سیاست مدرن توصیف کرد. بسته به نوع نگاه شما، برداشت از این توصیف بسیار متفاوت خواهد بود.
در یک برداشت موضوعی از متن تحولات ،اینکه "کیم جونگ اون" با برداشتن گامی بلند مذاکره و ملاقات مصمم به دادن امتیاز به ایالات متحده شد، در مقایسه با سه مولفه بسیارمهم منطقه اهمیت ثانویه یی دارد. نخست،مسائل پیچیده و حل نشده امنیتی و ژئو استراتژیکی بسیار حساس حوزه پاسیفیک،دریای ژاپن و دریای چین جنوبی .دوم،وجود استانداردهای بسیارسطح بالای امنیتی حاکم بر منطقه و واکنش تضمینی ایالات متحده و متحدانش در برابر هرگونه اقدام تهدد آمیز کره شمالی.سوم، تخریب زود هنگام زیر ساخت ها و تونل های اتمی منقطه جنجالی،مرموز و پرهزینه " پونگیه ری"البته اگر واقعی بوده باشد. چون منابع مستقل خبری و یا نظامی هنوز موفق به بازدید نزدیک از محل های تخریب نشده اند".وجود این سه مولفه حساس و کلیدی،نکات قابل اغماضی نیستند که به صرف انجام یک ملاقات چند ساعته بتوان آنها را نادیده و یا حل شده تصور کرد،آنطور که رئیس جمهور ترامپ روز شانزدهم ماه ژوئن مدعی آن شد!. اعلام معضل تحریم ها ، فاجعه انسانی وفقر ناباورانه توده های مردم ونهایتا نابودی اقتصاد کره شمالی برای اقناع افکار عمومی در توصیف تحولات، شاید قانع کننده به نظر برسند اما برای بیان دلایل واقعی تحولات اخیر به هیچ وجه قابل پذیرش نیستند.
در یک فهم تخصصی از موضوع باید اذعان کرد این گونه تصمیمات وسرعت عمل بعداز آن برخلاف نظر آقای ترامپ ،حتما نمی تواند حاوی نکاتی راهگشا ویا تضمین شده برای مقابله با آن چیزی باشد که تا کنون موجب نگرانی بوده و کره شمالی را رودروی کشورهای منطقه خصوصا کره جنوبی قرار داده است.چراکه اساس ثبات و امنیت شبه جزیره کره، دریای چین جنوبی و دریای ژاپن بر ترتیبات تئوریک مشخص و اکت های امنیتی - نظامی مشترکی استوار است که به این سادگی قابل فروپاشی و از بین رفتن نیست.هرچند چین و روسیه خلاف این نظررا دارند .برخی دیپلمات های آسیایی مقیم نیویورک و مستقر سازمان ملل می گویند " تا قبل از سال 2016 ایالات متحده حاضر به دادن امتیازات زیاد و تضمین های محکمی به کره شمالی برای آغاز مذاکرات بود اما هر بار با تندی پیونگ یانگ آن رارد می کرد. اما اکنون همه چیز برعکس شده". یک مقام دیپلماتیک شرق آسیایی درسازمان ملل که کشور متبوعش متحد بسیار نزدیک ایالات متحده در منطقه است وبه دلیل شرایط کنونی ترجیح می دهد خودرا معرفی نکند می گوید"فکر می کنم دو دلیل شخصی آقای اون و نیز فشارپکن وتوصیه های مسکودر تحولات اخیر نقش محوری داشته اند. البته وزن دومی بسیار سنگین است". او می افزاید"با توجه به روند پاک سازی های بی سابقه اخیر درسطوح بسیار عالی ارتش طی دو برهه زمانی ماه های فوریه و اوایل ژوئن سال جاری، ایده خاصی در ارزیابی رفتار شخصی آقای اون ندارد. اما درمورد دوم چینی ها و با فاصله زیاد روس ها هریک به دلایل خاص خود وبرخی دلایل مشترک، احساس میکنند با توجه به دیدگاه های آقای ترامپ مبنی بر بازگشت سربازان به کشور و یا انگیزه قطع مانورهای هرساله نظامی ، زمینه خوبی برای خارج شدن ایالات متحده از منطقه عمومی پاسیفیک فراهم شده است. پکن و مسکو با نگاهی عمیق تر دوره پس از آقای ترامپ را رصد می کنند. وفکر میکنند این فرصت نباید از دست برود". یک مقام وزارتخارجه کره جنوبی نیز گفته " سئول اطمینان یافته اگر موضوع کره شمالی حل شود، پکن جدا خواستارخروج ناوگان هفتم نیروی دریایی ایالات متحده از منطقه خواهد شد".با این چشم انداز، آیا ممکن است پایان بالماسکه سینگاپور آنقدر ها هم خوشایند نباشد؟شاید!...matinmos@gmail.com
.

 

کلید واژه‌ها : شبه جزیره کره - کره شمالی -

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: شبه جزیره کره کره شمالی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۳۲۹۷۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزینه‌های آمریکا در برابر بلندپروازی‌های اتمی عربستان

عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(2023)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در  7 اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه 123» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با 47 کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه 123 ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

انتهای پیام/