هوادر مقابل هتل تیم پرتغال: نگذاریم بخوابند، تا فردا نای راه رفتن نداشته باشند!
تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۳۵۰۰۳۴
عصر ایران ؛ کاوه معینفر - ساعت ا بامداد است، روز دوشنبه 4 تیر 1397، کمتر از 22 ساعت مانده به بازی ایران-پرتغال، تصمیم دارم امروز را به سلولهای مغزم مرخصی بدهم و "نه" بگویم.
نه فقط به دلار، سکه، پیش فروش خودرو، رجیستری موبایل و ... بلکه "نه" به احساس پر از حسرتم، به نگاه مقایسهگر این روزهام، به ذهن پر از قضاوتم، به دست و دل پر از لرزشم، به پاهای خسته از نشستنم و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به همه و همه و همه "نه" بگویم، امروز را قرار است دل ببندم به این جام جهانی، به این بازی ایران-پرتغال، به شانس برد در مقابل قهرمان اروپا، دل ببندم به این فانتزی "کندن پوست پرتقال توسط یوز ایرانی!" آری، میخوام دل ببندم به این سورئالترین تعبیر از یک بازی فوتبال و ...
ایموجی "لبخند ملیح" در ذهنم نقش بسته است که حوالی نیم ساعت بعد ویدئویی از طرفداران تیم ملی در شهر سارانسک روسیه محل برگزاری بازی ایران-پرتغال میبینم.
حدود 100 نفر به خیابان هتل محل اقامت تیم پرتغال رفتهاند و سنج و دمام زنان در حال تکرار شعار "ایران چیکارش می کنه؟ سوراخ سوراخش میکنه" هستند.
یکی از طرفداران جوان ایرانی حاضر در آنجا خوشحال و راضی از این حرکت قهرمانانه، می گوید: « اومدیم اینجا تا امشب را نگذاریم (بازیکنان تیم پرتغال) استراحت کنند، نگذاریم بخوابند، تا صبح می زنیم، میکوبیم، انشالله فردا نای راه رفتن نداشته باشند، ببینیم چیکار می کنیم و ...»!
really ریلی؟ یعنی واقعا؟ یعنی واقعا چنین کاری میکنید تا فردا نای راه رفتن نداشته باشند؟
یعنی واقعا نمیدانید، آن پرچم فیرپلی "fair play" یا "بازی جوانمردانه" که قبل از شروع بازی همراه با پرچم کشورها وارد زمین می شود فقط برای آن 90 دقیقه بازی نیست؟ اساسا روح جهان ورزش بر پایه این شعار نهاده شده است، چه در زمان بازی و چه غیر از آن، ما که با روحیه مروت و پهلوانی آشنایی دیرینهای داریم، نداریم؟
یعنی واقعا نمیدانید، حمایت از تیم مورد علاقهت تا زمانی رواست که توهین، بیاحترامی و مزاحمت برای حریف نباشد و در غیر اینصورت اسم این کار حمایت و طرفداری نیست بلکه یک عمل زشت، بی مایه و حتی مجرمانه است؟
حتی اگر بگویند در جهای دیگر جهان هم هواداران از این دست کارها میکنند، میگویم فرقی ندارد مزاحم در همه جای دنیا مزاحم است.
یعنی واقعا نمیدانید، با این عمل پوچ و سطحی چه روحیهای از خودتان، تیم ملی، مردم و کشورتان به نمایش گذاشتهاید؟
اساسا پرسش اصلی این است برای چه؟ برای بُرد؟ بردن به چه قیمتی و به چه شکلی؟ چرا همه حد و حدودهای زندگی انسانی-اجتماعی را قاطی کردهایم؟ چرا طرفداری کردن و ناطرفداری را درک نمیکنیم؟
حجم آموزههایی که در جهت آگاه کردن این دوستان "ناطرفدار" باید گفت آنقدر زیاد است که برای جلوگیری از جنون فقط مجبورم فراموش کنم، چون یک جمله، یک نوشته، یک کتاب، یا حتی صد کتاب نیست بلکه به طول یک زندگی است و به عرض یک فرهنگ.
به گواه تمام بازیکنان تیم ملی در بازی تاریخی ایران-استرالیا برای صعود به جام جهانی 98 ، یک نقطه عطف وجود داشت، لحظهای که "پیتر هور" تماشاچی استرالیایی به داخل زمین فرار کرده و تور دروازه ایران را پاره کرد.
بازیکنان ایران - که 2 گل عقب بودند - تحت تاثیر این بیاحترامی انگیزه و روحیهای چند برابر در ساق پاهایشان احساس کردند و سرانجام با جبران 2 گل، نمایشی رویایی از خود نشان دادند که هنوز هم بعنوان شادی آورترین لحظه تاریخ فوتبال ما از آن یاد میشود.
امیدوارم این مزاحمت ایجاد کردن برای خواب پرتغالیها، کاتالیزور روحیه و انگیزه مضاعف آنها نشود و چنان انرژی در آنها بیدار نکرده باشد که تا سالها در خاطرات و برنامههای تلویزیونی کشورشان از شب بیخوابی به عنوان نقطه عطف همدلی بیشتر برای شکست ایران یاد کنند.
شوک، تلخی و ناگواری این رفتار عین گل بخودی است، با این تفاوت که گل بخودی داخل زمین به دلیل یک لحظه اشتباه است ولی این گل بخودی خارج از زمین حاصل یک عمر غفلت است، غفلت.
قرار بود برای یک امروز به سلولهای بدبخت مغزم مرخصی بدهم و "نه" بگویم، الان به صرافت افتادم که باید یک "نه" بگویم یک نه گنده به "غفلت فرهنگی".
و در آخر واکنش کریستین رونالدو به این اتفاقات را ببینید:
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: ایران پرتغال جام جهانی 2018
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۳۵۰۰۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چشمی: بازیکنان استقلال واقعا خسته بودند/ به تصمیم قلعهنویی احترام میگذارم
بازیکن تیم استقلال گفت: بازیکنان تیم ما واقعا خسته بودند با این حال از جان مایه گذاشتند.
به گزارش ایسنا، دیدار دو تیم استقلال و هوادار در هفته بیست و یکم لیگ برتر فوتبال با نتیجه یک بر صفر به سود استقلال به پایان رسید. روزبه چشمی، بازیکن استقلال در جمع خبرنگاران بیان کرد: به هواداران تبریک میگویم. واقعا این دوره سخت بود چون بازیهای ما نزدیک بود. در فاصله چهار روز، دو بازی در خارج از تهران انجام دادیم. بازی با سپاهان و پرسپولیس هم جان ما را گرفته بود اما بازیکنان ما مردانگی کردند و از جان مایه گذاشتند واقعا دمشان گرم.
او در پاسخ به این پرسش که بعد از مسابقه با سپاهان بازی با کیفیتی از استقلال دیده نشد و علت آن چه چیزی است؟ تاکید کرد: قطعاً نکاتی هست که باید برطرف شود اما از آن از طرف عنوان کردم که بازیکنان خسته بودند. خستگی واقعا تاثیرگذار بود و در این ۳۰ روز شش بازی با همان ۱۱ نفر انجام دادیم. در این بازی واقعا خستگی واضح بود.
چشمی در مورد مشکلات تیم استقلال گفت: مشکلات واقعا کمر ما را خرد کرده است. خستگی جسمی یک طرف و خستگی ذهنی یک مسئله دیگر است.
او در واکنش به دعوت نشدنش به اردوی تیم ملی برای دیدار با ترکمنستان گفت: تصمیم کادر فنی است و بعد از جام ملتهای آسیا بررسی کردند و تصمیم گرفتند که نباشم. برای کادر فنی و بازیکنان تیم ملی آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم بهترین نتیجه را بگیرند. همیشه به تصمیمات کادر فنی در باشگاه و تیم ملی احترام گذاشتهام و باز هم این رویه را ادامه میدهم.
چشمی در پاسخ به این پرسش که علت دعوت نشدنش به دلیل مسائل سنی است تصریح کرد: من واقعا سنی ندارم و ۳۰ ساله هستم. انگیزم را از دست نمیدهم و حتی یک دوره دو ساله بوده که دعوت نشدهام. تلاش کردم و اتفاقات مثبتی را در جام جهانی رقم زدم. قطعا بازی بد داشتم اما صحنه های خوب هم رقم زدم. من به تصمیم و اعتقاد سرمربی تیم ملی احترام میگذارم.
انتهای پیام