حقایقی جالب درباره زندگی مردم مصر باستان

وب سایت روزیاتو : اگر تصور می کنید مردم مصر باستان تفاوت زیادی با ما داشتند، تا حدودی در اشتباهید. آن ها هم دنباله روی مد بودند، عطر می زدند، حیوان خانگی داشتند، مهمانی های بزرگی برگزار می کردند.

در اینجا به حقایقی درباره ی مردم مصر باستان می پردازیم که احتمالا هرگز در مورد آن ها نشنیده اید.



۱- اعضای خانواده جداگانه صبحانه می خوردند

در آن زمان رایج نبود که اعضای خانواده، به ویژه خانواده های اشراف، صبحانه را در کنار یکدیگر بخورند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بزرگ خانواده صبحانه را به تنهایی می خورد. خدمتکاران صبحانه ی او را بعد از حمام صبحگاهی اش می آوردند. اما زنان صبحانه را در حین آرایش صبحگاهی خود یا درست بعد از آن می خوردند. اعضای خانواده عصرها یا شب ها دور یک میز جمع می شدند. شراب نقش مهمی در وعده های غذایی مردم مصر باستان داشت.



۲- در ضیافت ها یک مومیایی چوبی برای مهمانان به نمایش در می آمد


تصویر بالا نقاشی ای اثر ادوین لانگسدن لانگ است و «ضیافت مصری» نام دارد. در این نقاشی خدمتکاران یک مومیایی را در برابر مهمانان یک ضیافت بزرگ به دنبال خود می کشند. مومیایی واقعی به نظر می رسد. اما ماجرای آن چیست؟

هرودوت، تاریخ نگار مشهور یونانی اظهار می کند که در آن زمان تندیس چوبی ای که نماد مردگان بود برای مهمانان به نمایش در می آمد تا کوتاه بودن زندگی را به آن ها یادآوری کند. این کار با ادای این جملات انجام می شد: «به او (مومیایی چوبی) نگاه کنید، بیاشامید و از زندگی خود لذت ببرید چون شما هم بعد از مرگ اینگونه خواهید شد!»



۳- نگرش خاصی در مورد کفش هایشان داشتند



مردم مصر باستان اغلب پابرهنه بودند. حتی فرعون ها هم اینگونه بودند. آن ها خدمتکاران مخصوصی داشتند که وظیفه ی آن ها حمل صندل های فرمانروایان بود. گاهی کف صندل های اشراف با تصویر چهره یا نام دشمنان آن ها تزئین می شد تا آن ها را به صورت نمادین پایمال کنند.

به علاوه، مردم مصر باستان اعتقاد داشتند مردگان بعد از مرگ به صندل هایشان نیاز پیدا می کنند، به همین دلیل در مقبره هایشان همیشه صندل های افراد را جایی در نزدیکی اجسادشان قرار می دادند. صندل های فرعون ها اغلب از طلا ساخته می شد. با این حال، حتما در واقعیت راه رفتن با این صندل های طلا سخت بوده است.



۴- علاقه ی زیادی به حیوانات خانگی داشتند

مردم مصر باستان یکی از اولین مردمانی بودند که جانوران را به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می کردند. آن ها علاقه ی زیادی که به گربه ها داشتند، اما سگ ها، لک لک ها، بازها و میمون ها هم از حیوانات مورد علاقه ی آن ها بودند (تصویر بالا سمت چپ ،مردی را نشان می دهد که از دهان خود به یک سگ آب می دهد. احتمالا او کاسه ای به همراه نداشته). طبق برخی شواهد، میمون ها و سگ ها برای کمک به سربازان در حفاظت از قلمروی سرزمین مصر استفاده می شدند.

مردم مصر باستان هم به اندازه ی ما به حیوانات خانگی شان اهمیت می دادند. صاحبان حیوانات خانگی دوست داشتند آن ها را در زندگی بعد از مرگ شان هم ببینند، به همین دلیل حیوان خانگی مردگان را هم مومیایی می کردند و آن ها را در مقبره ی صاحبان شان قرار می دادند.



۵- از مخروط های معطر بر روی سرهایشان استفاده می کردند

مردم مصر باستان توجه زیادی به رایحه ها داشتند. آن ها از روش های مختلفی برای خوشبو کردن فضای اطراف خود استفاده می کردند که یکی از آن ها قرار دادن مخروطی حاوی کندر بر روی سرهایشان بود. دروون این مخروط ها موم یا دمبه ی ترکیب شده با نوعی صمغ خوش بو، عصاره ی دارچین و دیگر مواد معطر وجود داشت. مصری ها این مخروط ها را روی سر خود قرار می دادند و با روبان به کلاه گیس هایشان می بستند. در هوای گرم سرزمین مصر، موم یا دمبه شروع به ذوب شدن می کرد و عطر آن در اطراف شخص پراکنده می شد. علاوه بر این، عطرهای گیاهی حشرات خونخوار را دور می کردند.



۶- کودکان مدل موی ویژه ی خود را داشتند


مردم مصر باستان، به ویژه آن هایی که از طبقه ی اشراف بودند، موهای خود را می تراشیدند و از کلاه گیس استفاده می کردند. اما دختران و پسران کوچک آرایش موی متفاوتی داشتند، در واقع بخشی از موهای آن ها را می تراشیدند و دسته ای از موها را به یک سمت باقی می گذاشتند. به این مدل مو «دسته موی جوانی» گفته می شد و کودکان تا زمانی که به سن بزرگسالی برسند این آرایش مو را داشتند.

در تصویر بالا این مدل مو را در نقاشی های مقبره ی یک مقام عالیرتبه ی مصر باستان به نام «نبامون» می بینید که وظیفه ی حسابرسی به محصولات زمین های زراعی را بر عهده داشت. در این نقاشی نبامون، همسرش (زنی که مخروط به سر دارد) و یکی از سه دختر او را با آرایش موی کودکان مصری می بینید. برخی معتقدند این مدل مو از ابتلا به شپش جلوگیری می کرد اما ممکن است علت مذهبی هم داشته باشد.



۷- پرتره های ترحیمی جای خود را به مومیایی ها دادند


بعد از آنکه مصر به بخشی از امپراطوری روم تبدیل شد، بسیاری از آداب و رسوم های باستانی تغییر کردند. برای مثال، ماسک های تدفین جای خود را به پرتره های مومیایی فایوم (تصاویر بالا) دادند. به لطف آب و هوای خشک سرزمین مصر، این پرتره های ترحیمی به خوبی محفوظ می ماندند. این پرتره ها به ما نشان می دهد که مردم آن دوره، مثل مصری هایی که آداب و رسوم رومی را پذیرفته بودند و یونانی هایی که نوادگان دودمان بطلمیوسی بودند، دقیقا چه چهره ای داشتند.

این پرتره ها چهره های جوانی را نشان می دهند چون مدت ها قبل از مرگ افراد ترسیم می شدند. در این تصاویر تزئینات با دقت زیادی ترسیم می شدند چون اعتقاد بر آن بود که شخص متوفی در زندگی بعد از مرگش به این وسایل نیاز دارد. تاکنون نزدیک به ۹۰۰ پرتره باقی مانده است و حتی امروزه هم این تصاویر با آن رنگ های درخشان باعث حیرت ما می شوند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پارسینه گردشگری مصر آداب و رسوم مصر باستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۴۰۳۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف بقایای یک سکونتگاه 7 هزارساله در صربستان (+عکس)

 باستان‌شناسان یک سکونتگاه بزرگ نوسنگی ۷۰۰۰ ساله را نزدیک روستای یارکوواتس در صربستان کشف کرده‌اند. این کشف توسط تیمی از Cluster of Excellence ROOTS انجام شد؛ طرحی که توسط چندین موسسه تحقیقاتی از سراسر جامعه دانشگاهی راه‌اندازی شد. 

به گزارش فرادید، یک مطالعه ژئوفیزیکی منجر به کشف یک سکونتگاه ۱۳ هکتاری با خندق‌های دفاعی نزدیک رودخانه تیمیز در استان وویوودینا صربستان شد. بر اساس اشیایی که در محل پیدا شدند، این سکونتگاه با فرهنگ وینچا مرتبط است؛ مردمان دوره نوسنگی که در جنوب شرقی اروپا بین ۵۴۰۰ تا ۴۵۰۰ قبل از میلاد می‌زیستند.

این فرهنگ که Vinča-Belo Brdo نام‌گذاری شده، بیشتر به دلیل ساخت سکونتگاه‌های بزرگ شناخته شده که بسیاری از آن‌ها به طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از سایر سکونتگاه‌های فرهنگی معاصر خود در اروپا بودند. 

فین ویلکس، دانشجوی دکترا و از رهبران تیم می‌گوید: «سکونتگاهی به این بزرگی واقعا دیدنی است. داده‌های ژئوفیزیکی هم به ما ایده روشنی از ساختار ۷۰۰۰ ساله محوطه می‌دهند.» 

ناهنجاری‌های زاویه‌دار سیاه که در فیزیک زمین آشکار است، گواه تعداد زیادی خانه‌های سوخته است، به این معنا که شاید این شهرک در جریان درگیری رها یا ویران شده باشد. 

شواهد باستان‌شناسی از دیگر مکان‌های وینچا، باستان‌شناسان را به این حدس سوق داده که رقابت بین‌گروهی، درگیری و خشونت احتمالی، شاید از ویژگی‌های این منطقه در دوره نوسنگی بوده است. 

آثار مادی فرهنگ بنات (۵۴۰۰-۴۴۰۰ قبل از میلاد) نیز در این محل کشف شده است؛ مردمی محلی که در منطقه بنات در حوضه پانونی ظاهر شدند. فین ویلکس می‌گوید: «این نیز قابل‌توجه است، چون تنها چند سکونتگاه با آثاری از فرهنگ بنات از صربستان کنونی شناخته شده است.» 

این تیم در طول همین کمپین تحقیقاتی، چندین ویژگی مدور از دوران نوسنگی پسین را در مجارستان به همراه شرکایی از موزه یانوس پانونیوس در پچ بررسی کردند. این به اصطلاح «راندِل‌ها» به فرهنگ لِنگیل (۵۰۰۰/۴۹۰۰-۴۵۰۰/۴۴۰۰ قبل از میلاد) نسبت داده می‌شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام