به نقل از «مهر»

باید تلاش کنیم به جای ساخت فیلم خوب فیلمساز خوب بسازیم

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۴۱۲۵۰۱

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی مستند سینمایی «سفر سهراب»، آیین گشایش مستند سینمایی «سفر سهراب» ساخته امید عبدالهی عصر روز گذشته چهارشنبه ۶ تیر، همزمان با سالروز تولد سهراب شهیدثالث در موزه سینما برگزار شد.

در ابتدای این مراسم که با حضور اهالی سینما و خانواده سهراب شهیدثالث برگزار شد، امیر پوریا منتقد سینما اجرای این مراسم را به عهده داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این منتقد سینما در ابتدای صحبت های خود با اشاره به اکران مستند «سفر سهراب» گفت: علاقه من به امید عبدالهی از یک مستند مرتبط با فوتبال «شیوه شاغلام» شروع شد. به نظر من امید در ساخت مستند پرتره تجربه های درستی داشته است و او این بار درباره یکی از مهم ترین کارگردان های سینمای ایران سهراب شهیدثالث فیلم ساخته است.

در ادامه این مراسم ابوالفضل جلیلی فیلمساز درباره شهیدثالث گفت: من عاشق سینما نیستم و همیشه سینما برای من وسیله ای بوده برای عشق وسیع تر اما در میان دوست داشتن ها و دوست نداشتن های سینما، بعضی از افراد را همیشه دوست داشتم و سهراب شهیدثالث یکی ازهمان دوست داشتنی های من بود و آرزو داشتم او را ببینم اما متاسفانه نشد.

وی ادامه داد: وقتی فیلم «طبیعت بیجان» را دیدم خیلی از فیلمبرداری و رنگ آن خوشم آمد. این فیلم مرا به جهان دیگری برد. جهانی که برای من متفاوت و ناب بود و این دنیای ناب همواره با من ماند. یک بار زمانی که شهیدثالث در بین ما بود سفری به پاریس داشتم در این سفر محمدحقیقت با من همراه بود او از سهراب شهیدثالث حرف می زد. به محمد گفتم ببینم من فرانک فرانسه زیاد دارم دلم می خواهد به جای خورد و خرید با این فرانک ها به شهیدثالث زنگ بزنم. فرانک اول دست محمد حقیقت بود قبل از اینکه فرانک بیاندازد گفتم صبرکن فکر کنم که چه می خواهم بگویم. خلاصه اینکه فرانک اول را انداخت بعد از چند بوغ مردی تلفن را برداشت.

جلیلی گفت: دل توی دلم نبود، آقایی گوشی را برداشت. گفتم آقای شهیدثالث من ابوالفضل جلیلی فیلمساز ... هنوز حرفم را کامل نکرده بودم که شهیدثالث با یک انرژی خوب و به یادماندنی از من تعریف کرد و گفت که شما امید آینده سینمای ایران هستید. این فیلمساز تا جایی که می توانست پشت تلفن به من امید و انگیزه داد و از آینده ای که برای سینمای ایران باید می ساختیم گفت. در طول صحبت با او به فرانک هایی نگاه می کردم که در حال تمام شدن بود و من هنوز حرفم را به شهیدثالث نگفته بودم. با ذوق زدگی به او گفتم که آقای شهیدثالث آخرین فرانک من در حال تمام شدن است و می خواستم بگویم عاشقتان هستم و بعد ارتباط ما قطع شد.

به جای اینکه زور بزنیم فیلم خوب بسازیم باید تلاش کنیم فیلمساز خوب بسازیم. چراکه اگر فرد خوبی باشیم قطعا فیلم خوب هم می سازیمکارگردان فیلم «گال» گفت: حسرت دیدن سهراب شهیدثالث به دل من ماند اما در همان دیالوگ کوتاه و شناختی که از او پیدا کرده بودم فهمیدم که به جای اینکه زور بزنیم فیلم خوب بسازیم باید تلاش کنیم فیلمساز خوب بسازیم. چراکه اگر فرد خوبی باشیم قطعا فیلم خوب هم می سازیم. سهراب شهیدثالث هم یک فیلمساز خوب و با اخلاق بود که فیلم خوب هم بسیار ساخت.

پس از پایان صحبت های جلیلی، امیرپوریا درباره نمایش مستند «سفر سهراب» و چهار فیلم «درخت بید»، «آخرین تابستان گرابه»، «فرزند خوانده ویرانگر» و «هانس، جوانی از آلمان»  از ساخته های شهیدثالث در آلمان و فیلم «یک اتفاق ساده» در گروه سینمایی «هنر و تجربه» گفت: گروه سینمایی «هنر و تجربه» مروج فیلم ها و تجربه هایی است که امکانات بیانی تازه ای از سینما را تجربه می کنند. فیلم «سفر سهراب» هم به شخصیت فردی شهیدثالث پرداخته است. در این فیلم با راوی کل مواجه هستیم که فیلم را روایت می کند. روایتی که متعلق به زمان و دوره خاصی نیست. در این فیلم راوی فردیت مشخصی ندارد بلکه نماینده یک نسل است.

پخش پیام ویدئویی از امیر نادری به مناسبت اکران مستند سینمایی «سفر سهراب» همزمان با زادروز تولد شهیدثالث با عنوان «دوست من» از دیگر بخش های این مراسم بود و پس از آن عوامل فیلم «سفر سهراب» به روی صحنه آمدند.

امید عبدالهی کارگردان مستند سینمایی «سفر سهراب» بیان کرد: امیدارم تماشای این فیلم برای مردم تجربه خوبی باشد. به اعتقاد من گروه سینمایی «هنر و تجربه» باید ۴۰ سال پیش شکل می گرفت زمانی که سهراب شهیدثالث فیلم ساخت و بعد از انقلاب هم کیارستمی و عیاری و جلیلی و ... اما نشد و حالا بعد از ۴۰ سال این اتفاق افتاده است و خوب هرچند دیر ولی غنیمت است.

مهدی احمدی بازیگر سینما که به عنوان روای در فیلم «سفر سهراب» حضور دارد گفت: با توجه به صحبت های شیرین آقای جلیلی و امیر نادری و توضیحات خوب امیر پوریا، خوشحال شدم که در این پروژه حضور داشتم و در حد توان خودم توانستم ادای دین به این نع سینما داشته باشم چراکه این نوع سینما هممواره پایدار خواهد بود و خوشحالم که هنوز با با حضور جوانان این جریان می تواند پایدار بماند و باید بگویم در مسیر ساخته شدن این فیلم به هیچ عنوان اذیت نشدم.

حسن شبانکاره که در ساخت مستند «سفر سهراب» طراحی و ترکیب صدا را به عهده داشته است درباره تجربه حضور در این فیلم گفت: امید عبدالهی به عنوان کارگردان روی موضوع صدا در مرحله پس از تولید خیلی کار کرد تا از جنس صدای این فیلم به سینمای شهیدثالث نزدیک شود. صدا در مستند «سفر سهراب» مینی مال و در اختیار بافت مستند بود و سعی کرد تا به درام فیلم کمک کند.

امیر بیات آهنگساز فیلم نیز بیان کرد: من شناختی از شهیدثالث نداشتم و زمانی که وارد کار شدم در آمریکا بودم و عبدالهی را دراین مدت ندیده بودم تا اینکه یک سال از ساخته شدن فیلم گذشت و بعد یکدیگر را دیدیم. در همه دوران کار با نکاتی که می گفت روی موسیقی کار می کردم و خوشحالم که در ساخته شدن این فیلم سهم داشتم. در طول ۳۰ مرتبه تماشای ای فیلم از خودم سوال می کردم که چرا در زمان زندگی هنرمندان از آنها تجلیل نمی شود.

سامان بیات به همراه (اسم خانم) از پژوهشگران فیلم «سفر سهراب» نیز طی سخنانی از روند پژوهش این فیلم سخن گفتند.

پایان بخش این مراسم به حضور و صحبت های محمد زمانی بازیگر کودک «یک اتفاق ساده» اختصاص داشت که با تشویق های پی در پی تماشاگران همراه بود.

محمد زمانی بازیگر کودک فیلم «یک اتفاق ساده» در حالیکه اشک می ریخت، گفت: سهراب شهیدثالث برای من پدر بود و صحبت کردن از او برای من خیلی سخت است. من در جمع شما هم میهمان هستم و هم میزبان. سپاسگزار هستم که مرا به جمع خودتان دعوت کردید و ای کاش سهراب زنده بود. من فقط می خواهم بگویم که ۴۵ سال از رفتن سهراب شهیدثالث گذشت و حسرت نبود او به دل همه ما ماند. قدر خود را بدانید. چون شما هنرمندان خالق هستید و آنچه خلق می شود تا ابد می ماند.

زمانی در پایان صحبت های خود گفت: در ۹ سالگی برای اولین بار سینما را تجربه کردم و همین تجربه زندگی مرا تغییر داد. دیدگاه سهراب شهیدثالث اینگونه بو که هنگام ساخت فیلم مرا شرایط بازی کردن قرار می داد بی آنکه بدانم در حال بازی کردن هستم و گاهی دلم برای ۹ سالگی ام عجیب تنگ می شود.

پس از پایان صحبت های محمد زمانی فیلم «سفر سهراب» برای حاضران در سالن سینما فردوس موزه سینما پخش شد.

کد خبر 4333197 فریبرز دارایی

منبع: مهر

کلیدواژه: ابوالفضل جلیلی امید عبدالهی امیر پوریا سهراب شهیدثالث سینمای مستند موزه سینما کارگردان سینما تئاتر ایران فیلم سینمایی کنسرت موسیقی موسیقی ایرانی نمايشگاه عكس فیلم کوتاه سینمای مستند جام جهانی 2018 روسیه برنامه تلویزیونی سریال ایرانی رادیو رادیو نمایش بازیگر سینما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۴۱۲۵۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زور سرمایه به هنر نمی‌رسد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این بخشی از سخنان نایب‌رئیس هیئت‌مدیره نماوا درباره اهالی سینماست که در چند روز گذشته واکنش‌های بسیاری در پی داشت. اظهاراتی که پس از واکنش تعدادی از اهالی سینما با پاسخ و عذرخواهی روابط عمومی این پلتفرم همراه بود. اما این پاسخ، جواب قانع‌کننده‌ای برای اهالی سینما نیست. در این میان واکنش گسترده صنوف خانه سینما به این اظهارنظر توجه‌برانگیز شد و هرکدام در بیانیه‌هایی جداگانه خواستار رسیدگی به این موضوع شدند و روابط عمومی خانه سینما هم اعلام کرد هیئت‌رئیسه این نهاد، بررسی موضوع سخنان این پلتفرم را به شورای صیانت خانه سینمای ایران ارجاع داده و در این شورا، درباره آن تصمیم‌گیری خواهد شد. اما به همین بهانه با همایون اسعدیان، کارگردان و تهیه‌کننده سینما، نگاهی کلان‌تر به گسترش پلتفرم‌ها داشتیم و میزان دغدغه‌مندی آنها در حوزه فرهنگ را واکاوی کردیم و در ادامه شرایط حضور هنرمندان در پلتفرم‌ها را بررسی کردیم که آیا در شرایطی که سینما در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد، این پلتفرم‌ها هستند که در اولویت فعالان سینما قرار گرفته‌اند؟ گفت‌وگوی روزنامه شرق را در ادامه می‌خوانید:

چند روزی است صحبت درباره اظهارات نامناسب یکی از مدیران ارشد یکی از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی واکنش‌های زیادی بین اهالی سینما داشته، فارغ از جنس ادبیات مطرح‌شده که حتما جای نقد دارد، بد نیست به این بهانه نگاهی به گستردگی شبکه نمایش خانگی و اقبال به این پلتفرم بین اهالی سینما و مخاطبانش داشته باشیم. پلتفرم‌ها هم‌زمان با دوران کرونا در ایران به سرعت میان مخاطبان فراگیر شدند و هنرمندان زیادی جذب کار در این حوزه شدند. فکر می‌کنید این مدیوم مسیر درستی را در این چند سال طی کرده است؟

ابتدا باید اشاره کنم باورم این است که حرف‌های این مدیر محترم شاید عامدانه نبوده. شاید روی بیان کلماتش دقت نکرده است. نمی‌خواهم قضاوتی داشته باشم و ماجرا را صفر یا صد ببینم. انتظار همه ما این است، افرادی که در این سطح مدیریتی قرار می‌گیرند و در هیئت‌مدیره یک پلتفرم عظیم هستند، کافی بود اشاره کنند که بعضی از تهیه‌کنندگان یا بازیگران به تعهدشان یا اخلاقیات پایبند نیستند. در این صورت نه‌تنها کسی ایرادی نمی‌گرفت، بلکه تأیید هم می‌کرد. تصور ما هم این نیست که جامعه منزهی هستیم. جامعه سینما مثل تمام مشاغل دیگر طبعا ضعف‌ها یا قوت‌هایی دارد. من هم خیلی خوب می‌دانم برخی از دوستان تهیه‌کننده یا بازیگر ما در ارتباط با پلتفرم‌ها بدرفتاری‌ها یا بداخلاقی‌هایی داشته‌اند و این حق طبیعی یک مدیر است که از این ماجرا گله‌مند باشد. همین‌طور که ممکن است برخی از دوستان ما هم وقتی پای پول وسط می‌آید هرکاری بکنند. ولی وقتی این جملات به همه اهالی سینما تسری پیدا می‌کند، دیگر مورد صنفی است و باید شأن حرفه‌مان را در نظر بگیریم و موظف هستیم از آن دفاع کنیم. صنوف و هیئت‌مدیره خانه سینما همگی به این ماجرا واکنش نشان دادند و این حرف‌ها بار حقوقی داشت.

البته مجموعه نماوا عذرخواهی کرد. خودم در چند سال گذشته تنها پلتفرمی که با آن کار کردم نماوا بوده و مشخصا از مدیریت نماوا آقای میرطاووسی جز رفتار محترمانه چیز دیگری ندیدم وگرنه مجدد با این پلتفرم کار نمی‌کردم. این نبوده که من با این پلتفرم پدرکشتگی داشته باشم و از این جهت واکنشی نشان بدهم. اما واقعیت این است که جهان آینده، جهان تصویر و وی‌اودی‌هاست. ما الان دو، سه پلتفرم خوب داریم و همین‌طور روز به روز به تعدادشان اضافه می‌شود. بخش عظیمی از تأمین مالی اهالی سینما و تصویر در آینده از طریق همین پلتفرم‌ها خواهد بود. نه اینکه سینما از بین خواهد رفت، در سینما تعداد محدودی فیلم ساخته می‌شود و تعدادی از اعضا در آن کار می‌کنند، اما حجم کاری‌ای که این پلتفرم‌ها برای اهالی سینما ایجاد می‌کنند، قابل مقایسه با تولید فیلم نیست. در دو سال کرونا اگر پلتفرم‌ها نبودند واقعا اهالی سینما وضعیت بدی پیدا می‌کردند، چراکه در آن مقطع فقط پلتفرم‌ها بودند که سریال می‌ساختند و طی دو سال اگر اشتباه نکنم چیزی حدود ۳۴ سریال توسط دو پلتفرم تولید شد. ما باید از ورود این سرمایه‌ها به این عرصه استقبال کنیم. به‌شخصه وقتی متوجه می‌شوم یک پلتفرم تازه به جمع پلتفرم‌ها اضافه می‌شود، خوشحال می‌شوم. می‌دانم سرمایه زیادی پشت آن است و دیگر بحث ساخت یک فیلم نیست. بحث صدها میلیارد سرمایه است. نه تنها باید استقبال کنیم، بلکه باید تلاش کنیم بمانند، ریشه بدوانند و بتوانند خوراک فرهنگی برای اقشار مختلف مردم فراهم کنند. اما طرف دیگر باید برای دوستانی که صاحب سرمایه هستند مواردی تعریف شود. می‌دانیم که سرمایه، قدرت می‌آورد و قدرت سرمایه آن‌قدر زیاد است که برخی فکر می‌کنند می‌توانند هر گونه رفتاری داشته باشند. باید این را در نظر گرفت که این قدرت سرمایه در عرصه فرهنگ و هنر بدون تعامل با اهالی فرهنگ و هنر موفق نخواهد بود و قطعا در این رودررویی سرمایه شکست می‌خورد. همین‌طورکه در رودررویی صداوسیما با هنرمندان، صداوسیما مخاطبش را از دست می‌دهد و اگر هنرمندانی که می‌توانند مخاطب را جذب کنند و بین مردم ریشه دارند و مخاطب دارند، با صداوسیما قهر کنند، بازنده صداوسیما است. این اتفاق می‌تواند دقیقا برای پلتفرم‌ها هم تکرار شود. اگر دچار این باور شوند که قدرت سرمایه است و اگر پول بدهید، هنرمندان همه کاری می‌کنند، قطعا اشتباه بزرگی می‌کنند. واقعیت هم این است که تا به امروز چنین رفتارهایی از مدیران پلتفرم‌ها ندیده بودیم. ممکن است در ذهنیتشان این باور وجود داشته، اما حداقل به این شکل بیان نشده بود. عذرخواهی و پوزش‌خواهی نماوا را در آن بیانیه به فال نیک می‌گیرم. یعنی فکر می‌کنم خود دوستان هم در مجموعه مدیریتی آنجا این نگاه را قبول ندارند و نمی‌پسندند. ظاهرا منظورشان یک پروژه بوده، ولی من فکر می‌کنم هیجان‌زده شده‌اند و همه ما را به یک چوب زده‌اند و طبیعی هم بود چنین واکنش‌هایی را از سمت هنرمندان در پی داشته باشد.

در بین صحبت‌ها به وضعیت نابسامان سینما اشاره کردید. می‌دانیم که دست‌کم در دو سال گذشته رونق گیشه سینما تنها با تعداد اندکی فیلم آن هم از جنس کمدی اتفاق افتاد و در این شرایط بسیاری از اهالی سینما تمایلی به حضور در این عرصه ندارند و بخشی از این دلزدگی، ظاهرا تک‌صدایی یا واگذاری عرصه به ساخت فیلم‌های کمدی در سینماست.

صحبت‌کردن درباره سینما با صحبت‌هایی که شما اشاره کردید کمی پیچیده است. ما در دو سال گذشته و مشخصا سال گذشته از جهت گیشه رونق خوبی را تجربه کردیم. اما این رونق محصول نهایتا پنج فیلم بود. صاحبان سالن‌های سینما خوشحال هستند، چون در واقع توانستند ضرر دوران کرونا را جبران کنند و این تعداد فیلم کمدی برای آنها سودده هم بوده است. اما پنج فیلم کلیت سینما نیست. ما نمی‌توانیم خوشحال باشیم که چهار فیلم ۸۰۰ میلیارد فروخته‌اند و در کنارش مثلا ۵۰ تا فیلم روی هم ۲۰۰ میلیارد فروخته‌اند. این یعنی ضرر سینما. بحثم فقط فیلم اجتماعی نیست. فیلم‌های عاشقانه، پلیسی، معمایی را هم از دست دادیم. از ژانرهای دیگر غافل شدیم.

البته بخشی از انتقادها از سمت فیلم‌سازان در یکی، دو سال گذشته به‌دلیل ندادن پروانه ساخت به فیلم‌های اجتماعی است.

اینجا نمی‌توانیم یک جا را مقصر بدانیم و بگوییم که اگر اینجا درست رفتار می‌کرد، همه‌چیز درست پیش می‌رفت. اگر بگوییم شورای پروانه ساخت سختگیری می‌کند، جواب آنها هم این است که کدام کارگردان نامی ما فیلم‌نامه داده و ما رد کرده‌ایم؟ موضوع اینجاست که فیلم‌نامه‌ای ارائه نمی‌شود. باید بررسی کنیم چرا فیلم‌نامه به شورای پروانه ساخت ارائه نمی‌شود؟ از طرف دیگر، هزینه تولید فیلم به شدت بالا رفته است. یک فیلم با کمترین هزینه در شرایط فعلی، حداقل ۲۵ میلیارد تومان هزینه دارد و این یعنی۷۰، ۸۰ میلیارد تومان فروش برای اینکه بتواند به پولش برسد. تنها فیلم‌هایی که فروش بالای نوروز را به خودشان اختصاص دادند، فیلم‌های کمدی بودند. فیلم‌هایی در ژانرهای دیگر مثل «بی‌بدن» یا «مست عشق» با وجود اینکه مخاطب دارند، بعید می‌دانم به فروش فیلم «تمساح خونی» برسند و اگر فیلم‌های دیگر در گیشه پاسخ‌گو نیستند، به این دلیل است که هزینه تولید بالا رفته. این هزینه تولید چطور بالا رفته است؟ یک بخش از آن شرایط کشور است و تورم وحشتناکی که به‌خاطر آن همه چیز بالا رفته. دستمزد بازیگران به شدت بالا رفته است. اتفاقا در این موضوع پلتفرم‌ها مقصر هستند. همین افرادی که امروز به بازیگران حمله می‌کنند، خودشان برای اینکه مخاطبان بیشتری جذب کنند، بازیگران مطرح را جذب کردند و دستمزدهای عجیب و غریب پرداخت کردند. یک بار تلویزیون سال‌ها قبل این کار را انجام داد و یک جهش در دستمزدها ایجاد کرد. در چند سال گذشته هم پلتفرم‌ها این کار را انجام دادند و هزینه‌ها را در سینما بالا بردند. بازیگران در سریال حیرت‌انگیز دستمزد می‌گیرند و طبیعتا برای یک فیلم سینمایی پرداخت رقم‌های بالا به بازیگران ممکن نیست. اما موضوع مهم این است که تحولاتی در کشور اتفاق افتاده که این تحولات جامعه ما را ۱۰ پله جلو برده است. خیلی از فیلم‌سازان ما دچار سردرگمی هستند. فیلم‌نامه‌ای که دو سال پیش برای آنها جذاب بوده، امروز حس می‌کنند موضوعیت ندارد. جامعه آن‌چنان دچار تحول شده که عملا فیلم‌سازان را سردرگم کرده است. اگر بسیاری از فیلم‌سازان ما فیلم‌نامه به شورای پروانه ساخت نمی‌دهند، به این دلیل است که نمی‌دانند باید چه کار کنند. اگر نتوانیم توقع فرهنگی مردم را برآورده کنیم، شکست می‌خوریم. نمی‌دانیم چه چیزی بسازیم که پاسخ‌گوی زمانه ما باشد و این یک معضل دیگر است.

پس فکر نمی‌کنید در این شرایط پلتفرم‌ها در مقابل سینما ایستاده‌اند.

من معتقد نیستم سینما در مقابل پلتفرم‌ها از بین رفته است. سینما تبدیل می‌شود به یک مراسم. تبدیل می‌شود به یک ضیافت. فردی که از خانه بیرون می‌آید و هزینه می‌کند و سینما را انتخاب می‌کند، تمایل به دیدن فیلم مفرح در سینما دارد. در شرایطی که حال روحی و اجتماعی مردم خوب نیست و مرتب داریم با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم، مخاطب سینما این زمان را برای دیدن فیلم کمدی صرف می‌کند. برای اینکه دو ساعت حواس مخاطب به چیز دیگری غیر از مشکلاتی که روزمره با آن دست و پنجه نرم می‌کند پرت شود.

حالا اگر همین دو ساعت، دردهای خودش را در فیلم هم ببیند قطعا سینما برایش وسوسه‌انگیز نیست. ما قبلا هم این وضعیت را داشتیم. هر وقت شرایط روحی و روانی جامعه خوب بوده فیلم‌های اجتماعی خیلی خوب پاسخ داده و درست در شرایطی که وضع روحی جامعه بد است اتفاقا فیلم‌های اجتماعی جواب نمی‌دهد. اصلا باور نمی‌کنم که این فیلم‌های کمدی ما باعث شده فیلم‌های اجتماعی فروش نرود. فیلم‌های جدی ما در غیاب فیلم‌های کمدی همین‌قدر فروش می‌رود. چون اساسا تمایل برای دیدن آن فیلم‌ها وجود ندارد. واقعیت این است سال گذشته فیلم‌هایی که در جشنواره دیدم یک شکست سنگین برای فیلم‌های جدی خواهد بود. نمونه‌اش را در هفت، هشت فیلمی که در عید اکران شد دیدیم. به جز فیلم «تمساح خونی» و «بی‌بدن» باقی فروش‌ها شکست خورده‌اند. نمی‌توانم بگویم این میان مقصر «تمساح خونی» است. امسال هم تا آخر سال هفت، هشت فیلم کمدی داریم که سالن‌داران از فروش این فیلم‌ها راضی خواهند بود. اما این کلیت سینما نیست. کلیت سینما در معرض خطر است.

۲۲۰۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900027