آيت الله مكارم شيرازي: مقابل حزبی کردن مساجد ایستادهایم | امام جماعت مسجد دولتی ستایشگر دولت میشود
تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۵۴۰۷۹۲
دین و اندیشه > دین - همشهری آنلاین:
مرجع تقلید جهان تشیع گفت: کسانی که به دنبال دولتی کردن مساجد بوده و میخواهند مساجد را زیر چتر دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد قرار دهند، بدانند که ما هرگز به آنها اجازه نخواهیم داد، ما کاملاً ایستادهایم.
به گزارش همشهري آنلاين، آیتالله العظمی ناصر مکارم شیرازی در دیدار جمعی از خانواده شهدا، خانواده شهدای مدافع حرم و بانوان نخبه علمی و فرهنگی قم با بيان اين مطلب افزود: دولتمردان بیان کردهاند که این کار (دولتی کردن مساجد) را انجام نخواهند داد و ما منتظر عملکرد دولتمردان در این زمینه هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
معظم له ادامه داد: درباره سند راهبردی تحول مساجد باید دقت کرد که تفاوت مساجد شیعه با اهل سنت در مردمی بودن مساجد شیعه است و مساجد شیعه در طول تاریخ مردمی بوده، مردمی هست و مردمی باقی خواهند ماند.
آیتالله العظمی مکارم شیرازی خاطرنشان کرد: اگر مساجد زیر نظر دولت بود انقلاب نمیشد، اگر مساجد زیر نظر دولت باشد نمیتوان نظارت بر کار دولت کرد و اگر مساجد در اختیار دولت باشد مساجد جنبه حزبی پیدا میکند در حالی که جاذبه مساجد به این است که جنبه مردمی دارد.
وي افزود: در حال حاضر هیأتامنایی که مسجد را اداره میکند و امام جماعت از سوی مردم انتخاب میشوند و تمام اعضای مسجد مردمی هستند و باید دقت کرد که اگر مساجد دولتی شوند تمامی برنامههای مساجد و ائمه جماعات دولتی خواهند شد و ائمه جماعت همواره باید مداح و ستایشگر دولت باشند و به این ترتیب مساجد ابزاری در دست دولتها میشود؛ زیرا حقوق و برنامهها از سوی دولت پرداخت میشود.
وي در بخش ديگر اين ديدار با بیان اینکه خداوند در قرآن کریم اجر و منزلت زیادی برای شهدا قائل است، گفت: خداوند در قرآن کریم خطاب به مردم و پیامبر(صلی الله علیه و آله) میفرماید تصور نکنید شهدا مردهاند بلکه شهدا زندهاند و نزد پروردگارشان روزی میخورند.
آيتالله مكارم شيرازي با تأکید بر اینکه شهدا نزد خداوند زنده معنوی هستند، به وجه دیگر زندگی شهدا اشاره کرد و افزود: شهدا زنده اجتماعی بوده و آثار آنها در زندگی اجتماعی مردم نمایان است.
وي پیروزی انقلاب و کوتاه شدن دست مستکبران را از برکات زندگی اجتماعی شهدا دانست و تصریح کرد: تفاوت زنده و مرده در آثاری است که از آنها نمایان میشود و شهدا زنده هستند به همین دلیل آثار زندگی آنها برای مردم و در جامعه نمایان است و بر همین اساس است که نام، برنامه و مکتب شهدا در تاریخ زنده بوده و آثار اجتماعی آن نمایان است.
منبع: پايگاه اطلاعرساني آيتالله العظمي مكارم شيرازي در همین زمینه: آیتالله مکارمشیرازی: مداحان از آلودهشدن مجالس حسینی به مسائل جناحی بپرهیزندمنبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۵۴۰۷۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزههای علمیه | جمع مبلغ نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینههای لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجههای پیشنهادی دولت برای نهادهای فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانهها منتشر شد که با اعتراضهائی همراه است.
اعتراضها عموماً بر این محورها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهادها بودجه تعلق میگیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهادها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجههائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محورهای اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید میکنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجهای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سالهای گذشته بارها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرجتراشی خلاف مشی خود امام است. باقی میماند بودجهای که برای حوزههای علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سالهای گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزههای علمیه و نهادهای مرتبط با آنها انتقاد میکردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما میگفتند مگر از وضع شدیداً فلاکتبار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزههای علمیه اعتراض میکنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که میدانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزههای علمیه و حتی علمای شهرستانها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم میکنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کارهای خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانهها و شرکتها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح میکنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزههای علمیه دفاع نمایند. میبینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحتاندیشی برای روحانیت میگویند اعتنائی نمیکنند و ترتیب اثر نمیدهند.
مهمترین دلیل برای این تفکر که حوزههای علمیه و دستگاههای مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته میکند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب مینماید.
هیچکس نمیتواند ادعا کند که روحانیت میتواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزههای علمیه از هیچ بودجهای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها میدهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد میدانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحبنام و ذینفوذی مانند مرحوم آیتالله فاضل لنکرانی و آیتالله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگناهای معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که دهها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم میکنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیفترین اقشار جامعه زندگی میکرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجههای دریافتی حوزهها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشتمیزنشینانی میرسد که حوزههای علمیه بدون آن میزها هم میتوانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیتها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیشقدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟