به نقل از «دانا»

۱۰۰ کودک بدسرپرست و بی‌سرپرست تحت حمایت بهزیستی/۴۰۰ خانواده در نوبت اخذ فرزندخواندگی هستند

تاریخ انتشار: ۱۷ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۵۷۴۱۸۷

معاون اجتماعی بهزیستی استان قزوین گفت: هم اکنون ۷۰۰ خانواده برای فرزندخواندگی ثبت نام کردند که ۴۰۰ نفر از آنها دارای شرایط اولیه برای پذیرش فرزند هستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ بهاره رحمانی در گفت‌وگو با  صبح قزوین با اشاره به شرایط فرزندخواندگی اظهار کرد: مطابق اصل ۲۱ و ۲۲ قانون اساسی حمایت از کودکان و زنان سرپرست خانوار به بهزیستی واگذار شده است که؛ در سال ۹۰ قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست اصلاح شد و به تصویب نهایی رسید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

  وی افزود: سه گروه مشمول دریافت کودک هستند که اولویت بندی می‌شوند براین اساس زوجینی که دارای فرزند نیستند در اولویت اول قرار دارند و گروه دوم زنان مجرد یا مطلقه ای هستند که می‌توانند از هم جنس خود کودکی را به فرزند خواندگی بگیرند و گروه سوم خانواده‌هایی هستند که فرزند دارند اما متقاضی فرزند از بهزیستی هم هستند.   معاون امور اجتماعی بهزیستی استان قزوین تصریح کرد: بیشترین مراجعه کننده برای فرزندخواندگی گروه اول هستند که با شیوه‌های درمانی نتیجه نگرفتند، گروه دوم جامعه آماری کمی را تشکیل می‌دهند شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسند؛ اما آمار گروه سوم نسبت به گروه دوم بیشتر است.   وی عنوان کرد: متاسفانه در استان قزوین همچون بسیاری از استان‌های دیگر تعداد خانواده‌هایی که نمی‌توانند صاحب فرزند شوند، بسیار زیاد است؛ به طوریکه امسال ما بررسی درخواست‌های خانواده‌های بدون فرزند سال ۹۱ را شروع می‌کنیم.   رحمانی بیان کرد: یکی از سوالاتی که بعضا از سوی متقاضیان فرزندخواندگی مطرح می‌شود؛ این است که چرا با وجود تعداد بالای کودک در مراکز شیرخوارگاه و مراکز نگهداری از واگذاری کودک به این خانواده‌ها جلوگیری می‌شود.   وی اضافه کرد: در پاسخ این افراد باید گفت که کودک در سنین متفاوت در مراکز بسیار است اما نزدیک به ۹۵ درصد این کودکان، بدسرپرست هستند و ما نیز قاعدتا باید کودکان بی سرپرست را به خانواده‌های متقاضی فرزندخواندگی واگذار کنیم.   معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تصریح کرد: کودکان مجهول الهویه که والدینشان مشخص نیست و همچنین کودکانی که دو سال از سپردن و اقامت آنها به مراکز بهزیستی می‌گذرد و در این مدت کسی از جد پدری سراغ آنها را نگرفته است و پیگیری‌های مددکاری نیز به نتیجه نرسیده باشد به دادگاه اعلام می‌شوند و عکس آنها در روزنامه چاپ می‌شود چنانچه باز هم کسی سراغ آنها نیاید جزء کودکان بی‌سرپرست شده و می‌توان به فرزندخواندگی سپرده شوند.   وی ادامه داد: تعداد زیادی از کودکان که در مراکز هستند به واسطه مشکلات خاصی که خانواده‌ها دارند نظیر آسیب‌های اجتماعی، اعتیاد والدین، زندانی بودن والدین و بیماری صعب العلاج والدین بد سرپرست هستند که بیشتر آنها پس از مهیا شدن شرایط والدین به کانون خانواده خود برمی‌گردند.   رحمانی عنوان کرد؛ تعداد خانواده‌هایی که دارای فرزند نیستند خیلی زیاد بوده؛ از طرفی فرهنگ فرزندخواندگی و گرفتن فرزند از بهزیستی بالا رفته است؛ لذا با تعداد بالای خانواده‌های متقاضی فرزندخواندگی و تعداد کم کودکان دارای شرایط واگذاری مواجه هستیم که موجب شده نوبت انتظار خانواده‌ها افزایش یابد.   وی بیان کرد: در استان قزوین خانواده‌ها به طور میانگین شاید ۶ تا ۷ سال در نوبت انتظار بمانند؛ چراکه این موضوع وابسته به تعداد فرزندان و خانواده‌های متقاضی فرزندخواندگی دارد؛ چه بسا نوبت انتظار خانواده‌ها در بعضی استان‌ها کمتر باشد.   رحمانی با بیان اینکه بیشتر خانواده‌ها خواهان کودکان زیر دو سال به ویژه زیر یکسال هستند؛ گفت: به دلیل تعداد کم کودکان و تعداد بالای متقاضیان فرزندخواندگی، تناسبی بین تعداد خانواده‌های خواهان فرزندخواندگی و تعداد کودکان دارای شرایط واگذاری وجود ندارد.   این مسئول هدف اصلی در مراکز شبه خانواده بهزیستی را حفظ منافع عالیه کودکان عنوان کرد و گفت: همواره تلاش داریم که در جریان فرزندخواندگی آسیبی به کودک وارد نشود.   وی با اشاره به شرایط زوجین برای فرزندخواندگی تصریح کرد: افراد خواهان فرزندخواندگی باید ۵ سال از زمان ازدواج آنها گذشته باشد و صاحب فرزند نشده باشد؛ ضمن اینکه سن یکی از زوجین حداقل باید ۳۰ سال داشته باشد.   معاون امور اجتماعی بهزیستی استان قزوین ادامه داد: داشتن تمکن مالی، بیمه، درآمد مناسب همچنین عدم سوء پیشینه و نداشتن بیماری صعب العلاج به ویژه در زوجه از دیگر شرایط زوجین متقاضی فرزندخواندگی است.   وی با اشاره به دلیل سخت گیری در واگذاری کودکان به خانواده‌ها گفت: متاسفانه در قانون کشور ما به فرزندخوانده هیچ ارثی تعلق نمی‌گیرد؛ لذا سازمان به فکر تامین آتیه کودک است؛ بنابراین برای پیشگیری از مشکلات احتمالی و تامین مالی آینده کودک باید خانواده‌ها بخشی از اموال خود را به منظور داشتن پشتوانه مالی به اسم کودک کنند.   رحمانی تصریح کرد: قانون فرزندخواندگی اکنون از نوزادی تا سن ۱۶ سالگی است و در استان قزوین بیشتر خانواده‌ها، خواهان نوزاد دختر هستند به طوریکه تقریبا ۷ درصد خانواده‌ها خواهان نوزاد دختر هستند. وی با اشاره به آمار خانواده‌های در نوبت فرزندخواندگی در استان گفت: هم اکنون ۷۰۰ خانواده برای فرزندخواندگی ثبت نام کردند که ۴۰۰ نفر از آنها دارای شرایط اولیه برای پذیرش فرزند هستند.   این مسئول عنوان کرد: سال گذشته ۱۲ کودک به فرزندخواندگی و ۲ کودک به امین موقف سپرده شدند همچنین از ابتدای امسال تاکنون ۳ کودک به فرزندخواندگی واگذار شدند.   وی در ادامه افزود: از ابتدای امسال تاکنون بالغ بر ۱۰۰ فرزند در شیرخوارگاه و خانه‌های کودک و نوجوان استان پذیرش شده و تحت حمایت قرار گرفتند که بیش از ۹۰ درصد این کودکان بدسرپرست هستند.   معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تصریح کرد: هدف اصلی سازمان این است که کودکان در کانون خانواده زندگی کنند؛ لذا بعضی از اقوام نسبی یا سببی کودک که خواهان نگهداری کودک هستند اما مشکلات مالی دارند، تحت حمایت بهزیستی قرار می‌گیرند.    وی در پایان گفت: به ازای نگهداری هر کودک در خانواده ۳۵۰ هزار تومان پرداخت می‌شود که هم‌اکنون تعداد کودکان امدادبگیر بهزیستی ۲۶۳ نفر است.   انتهای پیام/

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۵۷۴۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهترین و بدترین خاطره معلم کودکان کار

خبرگزاری مهر_ گروه جامعه؛ روز معلم که می شود همه ما به یاد معلمانمان می افتیم؛ خانواده‌ها از معلمان فرزندانشان تقدیر می کنند؛ مدیران مدارس برای معلمان خود هدایایی در نظر می گیرند و آموزش و پرورش در هر استان و شهر هم سعی دارد هر ساله به مناسبت روز معلم از معلمان نمونه خود تقدیر کند.

در این میان اما معلمانی هستند که بدون چشم داشتی، بدون آنکه از تدریس و زحماتشان کسی تقدیری داشته باشد؛ همچنان معلمی را با شوق و علاقه ادامه می دهند.

به بهانه روز زیبای معلم تلاش می کنیم در چند مصاحبه با تعدادی از این معلمان گفت‌وگو داشته باشیم.

یکی از این دسته از معلمان که کمتر به آنها پرداخته و از آنان تقدیر می شود معلمان مدارس کودکان کار و کودکان اتباع است؛ کودکانی که شناسنامه یا خانواده ندارند؛ کودکانی که ناچارند چند روز در هفته کار کنند و یا کودکان اتباع؛ همگی از جمله کودکانی هستند که مدارس معمولی از ثبت نام آنها سرباز می زنند.

در چنین شرایطی مراکز و یا مدارسی با مجوز از وزارت کشور یا سازمان بهزیستی اقدام به ثبت نام این کودکان می کنند تا علاوه بر سواد آموزی این کودکان، از افتادن آنان به دام آسیب های اجتماعی هم تا آنجا که می توانند جلوگیری کنند.

شقایق راد یکی از این معلمان است که ده سالی است در مدرسه کودکان کار ارفک فعالیت دارد. او مدتی تدریس و سواد آموزی به زنان سرپرست خانوار را برعهده داشت و حالا چند سالی است به صورت ویژه معلم ابتدایی کودکان است.

معلمی کودکان در مقطع ابتدایی به تنهایی خیلی سخت است؛ آیا آموزش به کودکان کار سخت تر نیست؟

معلمی شغل سختی است اما من هیچ‌گاه معلمی را به عنوان شغل نگاه نمی‌کنم؛ معلمی مسیری است که باید معلمان آن را انتخاب کنند. البته مسیری بسیار سخت است که چالش‌های زیادی هم دارد اما در کنار همه سختی‌هایش لذت‌هایی دارد که تا معلم نباشید نمی‌توانید لذت‌های معلمی را لمس و تجربه کنید.

آیا تفاوتی بین معلمی برای کودکان تحت آسیب با کودکان معمولی وجود دارد؟

بله آموزش به کودکان تحت آسیب متفاوت است؛ با توجه به شرایط زیستی که این کودکان دارند درس‌ها متفاوت است. در بسیاری از کتب درسی از نقش خانواده، محل سکونت و تاریخ تولد گفته می‌شود در حالی که کودک آسیب دیده حتی ممکن است شناسنامه نداشته باشد. ممکن است خانواده خوبی نداشته باشد و یا نداند حتی کجا به دنیا آمده است. ما با توجه به شرایط این کودکان کار و یا کودکان اتباع طرح درس‌های منسجمی بر طبق کتب درسی رسمی کشور طراحی کردیم؛ هیچ مطلبی حذف نشده اما روش تدریس متفاوت از سایر مدارس است تا کودک با دیدن تصاویر و مطالب کتاب‌های درسی به فکر چیزهایی که ندارد نیفتد. کودکان باید بدون حسرت خوردن مفاهیمی همچون خانواده و هرم غذایی را بدانند. به عنوان مثال در کتب درسی هرم غذایی آموزش داده شده است؛ متاسفانه برخی از این کودکان بسیار کمتر از کودکان معمولی پروتئین مصرف می کنند؛ تلاش می‌کنیم به آنان بیاموزیم که از چه مواد غذایی استفاده کنند تا جایگزین گوشت بوده و منبع پروتئین باشد.

آیا شرایط حضور غیاب دانش آموزان مدارس عادی با مدارس کودکان کار متفاوت است؟

شرایط حضور غیاب دانش آموزان مدارس عادی با مدارس کودکان کار هم متفاوت است؛ مدارس عادی با هماهنگی خانواده‌ها بر حضور و غیاب کودکان در مدرسه نظارت دارند اما ما در مدارس کودکان کار با خانواده یا بستگانی از کودک مواجهیم که اصرار می کند که کودک بتواند کارش را هم ادامه دهد. ما ناچاریم با خانواده این کودکان به نوعی یک تفاهمنامه در روز ثبت نام امضا کنیم تا کودک سه روز در هفته بتواند در کلاس‌های درس حاضر شود و سه روز دیگر را کار کند. دختران سه روز و پسران سه روز دیگر هفته در مدرسه حضور دارند و روزهایی که در مدرسه نیستند به سر کار می‌روند.

کودکان کار دانش آموز در مدرسه ارفک معمولاً چه کارهایی می‌کنند؟

بیشتر این کودکان دست فروش هستند و چیزهایی را می‌فروشند که متاسفانه خودمان هم در خیابان این دستفروشی را مشاهده می‌کنیم؛ تعدادی از این کودکان در کارگاه‌هایی کار می‌کنند که چندان در دید عموم نیستند؛ کارگاه‌های خیاطی، تولیدی کیف و کفش و کارگاه های بسته‌بندی از جمله مهم‌ترین این کارگاه‌ها هستند؛ پسرهای بزرگتر هم در تعمیرگاه‌ها مثل تعمیرگاه‌های ماشین یا کارگاه های صنعتی فعالیت می‌کنند. برخی از دختران هم در منزل مشاغل خانگی دارند. مشاغل خانگی سود کمی دارند و برای اینکه یک خانواده بتواند امرار معاش داشته باشد لازم است همه اعضای خانواده یک شغل خانگی مثل بسته بندی را انجام دهند.

چه طور خانواده یا بستگان کودک کار را مجاب می‌کنید که کودکشان تحصیل را ادامه دهد؟

در روز ثبت نام ما از خانواده یا بستگان این کودکان با یک فرم تفاهم نامه قول می‌گیریم که سه روز در هفته کودک حتماً به مدرسه بیاید و او را به کار نفرستند. البته این موضوعی است که برای کودکان اتباع متفاوت است زیرا کودکان اتباع ممکن است در یک زمانی ناچار شوند همراه خانواده مهاجرت کنند.

آموزش به کودکان کار اتباع چه تفاوتی با کودک کار ایرانی دارد؟

خوشبختانه بین آموزش به کودکان کار ایرانی و اتباع در ارفک تفاوتی وجود ندارد؛ این دوستی و همدلی بین کودکان را خود بچه ها یاد گرفتند و این دوستی بین آنها وجود دارد دانش آموزان کوچکتر از بزرگترها یاد می‌گیرند که این دوستی‌ها را حفظ کنند. تنها موضوعی که ما معلمان و مربیان آن را در نظر می‌گیریم این است که کودکان اتباع مهاجر هستند؛ نحوه آموزش به کودکان مهاجر بدین صورت است که دوره‌های آموزشی فشرده و خلاصه است. مشخص نیست که این کودکان تا چه زمانی در کنار ما در مدرسه هستند. ما در هنگام ثبت نام به کودک و بستگانش می‌گوییم که یک سال لازم است که کودک به مدرسه بیاید؛ اما با توجه به شرایط این مهاجرین ممکن است کودک از ایران برود برای همین ما به گونه‌ای طرح درس‌ها را برنامه‌ریزی کردیم و به معلم‌ها ارائه دادیم که این طرح درس‌ها خلاصه‌ای از پایه‌های مورد نیاز کودکان باشد. در طرح آموزشی توسعه‌ای، دو طرح الف و ب طراحی شده، در طرح الف دو پایه اول و دوم ابتدایی و در طرح ب سه پایه سوم چهارم و پنجم ابتدایی گنجانده شده است.

طوری برنامه‌ریزی شده است که کودک به صورت خلاصه مطالب اصلی را فرا بگیرد و ضمناً به مسائل فرهنگی هم ورود نکردیم؛ تلاش کردیم تا مسائل فرهنگی تداخلی در مسائل آموزشی ایجاد نکند.

بهترین و بدترین خاطره شما از ده سال معلمی کودکان کار چه بوده است؟

بهترین خاطره برای من توانایی خواندن و نوشتن نوجوانی است که پس از ۱۴ سال بی‌سوادی توانست بخواند و متنی را با گریه برایم بخواند که عنوان اش این بود: من دیگر باسواد شدم.

بدترین خاطره ما معلمان کودکان کار هم ترک تحصیل اجباری کودکان است که بسیاری از آنها مجبور می‌شوند درس خواندنشان را ترک کنند. گاهی به خاطر تغییر محل کارشان ناچار می شوند تحصیل را رها کنند. علی رغم اینکه ما با سرکارگر یا کارفرما یا صاحب کارگاهشان صحبت میکنیم که کودک را جا به جا نکند اما باز هم گاهی اصرار ما بی فایده است و کودک برای کار اجباری به منطقه دیگری می رود و دیگر نمی‌تواند برای ادامه تحصیل به این مدرسه بیاد؛ البته امیدواریم این تغییر محل کار به ترک تحصیل دائمی کودک منجر نشود.گاهی هم مهاجرت موجب می شود کودک مجبور شود درس را رها کند.

کد خبر 6092574 علی قدمی