سفیر اسبق ایران در مسکو مطرح کرد؛ پیام رهبری نشاندهنده ارتقای سطح گفت‌وگوها میان ایران و روسیه است
تاریخ انتشار: ۲۱ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۶۲۹۲۱۰
نعمت‌الله ایزدی در گفت‌وگو با ایلنا، با اشاره به سفر علی‌اکبر ولایتی به مسکو و ابلاغ پیام‌های رهبری و رئیسجمهور به ولادیمیر پوتین گفت: رایزنی‌های ایران و روسیه به دلیل نوع روابط طرفین و موضوعات مشترک به صورت مستمر انجام می‌شود و نکته عجیب در تعدد سفر مسئولان دو کشور در سطوح مختلف وجود ندارد.
پیام رهبری نشاندهنده ارتقای سطح گفت‌وگوها میان ایران و روسیه است
وی با بیان اینکه مهمترین ویژگی این سفر، آن است که علی‌اکبر ولایتی مشاور رهبری و حامل همزمان پیام رهبر انقلاب و رئیسجمهور است، اظهار داشت: قبلا مسئولان ایران و روسیه به اشکال و سطوح مختلف به کشورهای همدیگر سفرهای متعددی داشتند و حتی پوتین وقتی به تهران آمد به دیدار رهبری رفت ولی اینکه رهبری به رئیسجمهور روسیه پیام بدهد، هم به روس‌ها و هم به کشورهای دیگر پیام می‌دهد که سطح گفت‌وگوها میان دو کشور ارتقا یافته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این دیپلمات سابق کشورمان ادامه داد: اینکه مشاور رهبری به عالی‌ترین مقام روسیه پیامی از جانب رهبر انقلاب ببرد، نشان می‌دهد که تهران علاقه‌مند به توسعه روابط با مسکو است و این عزم، در عالی‌ترین سطوح نظام ایران وجود دارد.
پیچیدگی مسائل منطقه و سرعت تحولات، عامل همزمانی سفر نتانیاهو و ولایتی
ایزدی با اشاره به برخی از تردیدها نسبت به تصمیمات ایران از سوی روسیه تصریح کرد: در ایران عدهای به روسیه بدبین هستند و عدهای به روسیه متمایل. همین مساله موجب شده روس‌ها نسبت به آنچه در درون ایران درباره آنها می‌گذرد، سوالات و ابهام‌هایی داشته باشند ولی این سفر و آن پیام می‌تواند روس‌ها را متقاعد کند که در بالاترین سطح، ایران خواهان روابط پایدار و دوستانه با روسیه است و متضمن همه موضوعاتی است که باید گفت‌وگو شود.
وی درباره همزمانی این سفر با عزیمت بنیامین نتانیاهو، نخست‌‌‌‌وزیر رژیم اشغالگر قدس به مسکو نیز خاطرنشان کرد: مسائل منطقه دارای پیچیدگی‌هایی است که شتاب خاصی هم پیدا کرده است. این پیچیدگی‌ها و شتاب موجب می‌شود تا اگر قصدی هم برای همزمانی این دو سفر وجود نداشته باشد، به صورت غیرارادی شاهد حضور همزمان هیات‌های ایرانی و اسرائیلی باشیم. به عبارت دیگر، موضوعات فی‌مابین، پیچیدگی‌های مسائل منطقه‌ای و شتاب آنها این همزمانی را ایجاب می‌کند چراکه سرعت تحولات بالا است و طرفین را مجاب می‌کند تا به صورت مستمر در فاصله‌های کوتاه با یکدیگر دیدار داشته باشند.
پیام ولایتی همراه با تهدید و هشدار نیست
سفیر اسبق ایران در مسکو افزود: خروج آمریکا از برجام و دیدار پوتین و ترامپ طی روزهای آتی و همچنین نشست اخیر وین ایجاب می‌کند تا مسئولان ایرانی و روسی در عالی‌ترین سطوح با یکدیگر رایزنی کنند. اینکه ما تصمیم گرفتیم پیرو این تحولات و همچنین سفر نتانیاهو با روس‌ها گفت‌وگو کنیم را می‌توان یک هوشمندی سیاسی قلمداد کرد.
ایزدی در پاسخ به این سوال که این پیام تا چه حد می‌تواند حامل پیام‌های هشدارآمیز برای طرف روسی باشد، ابراز داشت: من تردید دارم که این پیام همراه با تهدید و هشدار باشد بلکه دارای جنبه‌های مثبتی است. ما باید یادمان باشد که نه تنها روسیه بلکه همه کشورها و از جمله ایران در چهارچوب منافع ملی خود عمل می‌کنند. اگر ما به روس‌ها بفهمانیم که ما نسبت به آنها اعتماد داریم و آنها باید در خصوص مسائلی نظیر مسائل منطقه‌ای ما را مورد مشاور خویش قرار دهند و این مسئله می‌تواند منافع ملی آنها را هم تامین کند، قدم مثبتی است که من امیدوارم روس‌ها این مساله را درک کنند.
روس‌ها خود را در خاورمیانه و سوریه صاحب‌خانه‌تر از ایران می‌دانند
وی اضافه کرد: ما هم‌اکنون نیازی به زبان تهدید و هشدار با روسیه نداریم چراکه درباره مهمترین موضوع روز سیاست خارجی یعنی برجام، آنها هرچند که جایگاهشان نسبت به قبل ارتقا پیدا کرده ولی طرف گفت‌وگوی ما نیستند بلکه این طرف به گفت‌وگو، اتحادیه اروپا است.
این مدیرکل اسبق وزارت امور خارجه با یادآوری جایگاه و نفوذ سنتی روسیه در خاورمیانه بیان کرد: روس‌ها به صورت کلان خود را در منطقه و به ویژه در سوریه صاحب‌خانه‌تر از ایران می‌دانند؛ هرچند که ایران ممکن است امروز نفوذ عملی بیشتری نسبت به روسیه داشته باشیم ولی این مسئله به معنای آن نیست که ما بخواهیم روسیه را نادیده بگیریم.
روس‌ها به راحتی تن به معامله با این و آن نمی‌دهند
ایزدی ادامه داد: روس‌ها قبلا یکی از مهمترین بازیگران موثر در تحولات خاورمیانه بوده‌اند ولی با فروپاشی شوروی شاهد یک نوع سردرگمی سیاسی در مسکو نسبت به تحولات خاورمیانه بودیم که این مساله موجب کاهش نفوذ روس‌ها در غرب آسیا شد اما پوتین سعی می‌کند شرایط را به حالت سابق باز گرداند که شرایط نشان از تحقق این مساله دارد. در چنین شرایطی روس‌ها جایگاه و پایگاه بیشتری در خاورمیانه خواهند داشت و به راحتی تن به معامله با این و آن نمی‌دهند.
وی با تاکید بر اینکه کار ما به روسیه هنوز به مرحله رقابت و هشدار نرسیده است، یادآور شد: در مقاطعی ممکن است روسیه بنا به دلایلی فاصله معناداری با ایران پیدا کرده و پیدا کند ولی ما باید به آنها بگوییم که جایگاهمان در خاورمیانه چیست و اگر آنها ما را از دست بدهند این مساله چه ضررهایی را می‌تواند بر جایگاه روسیه در خاورمیانه وارد کند.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۶۲۹۲۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرنگونی پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!
به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.
این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.
مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.
قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.
اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.
در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیل‌گران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.
مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.
مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.
نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.
شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.
*ترجمه: مهسا مژدهی
۳۱۱۳۱۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان