کویر لوت ظرفیتی بی نظیر برای جذب گردشگر/عدم وجود زیرساخت درد مردم

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- فاطمه گمشاد: طبق آمار حدود یک چهارم ایران را مناطق کویری تشکیل داده است و کویر لوت ۱۰ درصد از  این وسعت را در برگرفته است، کویر لوت در بین استان های خراسان جنوبی، کرمان و سیستان و بلوچستان قرار دارد و از گرمترین نقاط زمین است همچنین لوت از جذابیت های گردشگری زیادی برخوردار است و لقب کرۀ ماه ایران را یدک می کشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از مهمترین ویژگی های کویر لوت در استان سیستان و بلوچستان، ظرفیت های متنوع گردشگری آن است که قطعا با شناخت و مدیریت صحیح  به توسعه پایدار این منطقه کم برخوردار کمک می کند و  نقش مهمی در تغییر زندگی مردم خواهد داشت. شهر «نصرت آباد» که درمحدودۀ کویر لوت واقع شده است از ظرفیت های متنوع گردشگری برخوردار است. ستاره شناسی، شتر سواری، کویرنوردی، برگزاری مسابقات رالی و موقعیت تاریخی کاروانسرای «نصرت آباد» که مربوط به  پایان دورۀ صفوی است از قابلیت های توسعۀ گردشگری این منطقه محسوب می شود.

مردم با ثبت جهانی کویر لوت به توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی منطقه با استفاده از ظرفیت های گردشگری امیدوار شدندمشکلات اقتصادی و معیشتی از جمله مهمترین عواملی است که سبب خشونت، زوال جوامع بشری و فقدان ارتباطات می شود از همین رو مردم محلی با ثبت جهانی کویر لوت به توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی منطقه با استفاده از ظرفیت های گردشگری امیدوار شدند.

با توجه به شرایط کم آبی فعلی، توسعۀ صنعت گردشگری و مشارکت مردم در توزیع برابر درآمدها نقش مهمی در افزایش رونق اقتصادی این منطقه دارد و نیز  تعاملات فرهنگی با گردشگران سبب افزایش اعتماد به نفس و روحیۀ محلی آنها می شود. اکنون با گذشت دوسال از ثبت جهانی این منطقه همچنان زیر ساخت های لازم برای توسعۀ گردشگری ایجاد نشده است و مردم روستاهای اطراف کویر لوت در استان سیستان و بلوچستان مثل «انجیرک» و «چاه حسین علی خان» با مشکلاتی همچون فقر و بیکاری رو به رو هستند و به واسطه خشکسالی های اخیر تنها منبع درآمدشان را نیز که دامداری بوده از دست داده اند و در شرایط فعلی با  یارانه ناچیز  زندگی خود را ادامه می‌ دهند.

وضعیت بد امکانات رفاهی  برای گردشگران در کویر لوت

یکی از راهنمایان کویر گردی دربارۀ آخرین وضعیت جهانی کویر لوت به خبرنگار مهر، گفت: پس از اینکه کویر لوت به ثبت جهانی رسید، مردم بومی نقش مهمی در امنیت این منطقه بر عهده گرفته اند و به عنوان راهنما یا بلد محلی گردشگران را ساماندهی می کنند.

محمد براهویی با بیان اینکه راه ارتباطی از مهمترین زیرساخت های گردشگری است، ادامه داد: مسیر روستاهایی که به کویر لوت منتهی می شود از استانداردهای لازم جاده ای برخوردار نیست که این امر، امنیت گردشگران را با خطر مواجه کرده است.

وی تصریح کرد: اقامتگاه های بوم گردی که در محدوده کویر قرار دارد، بسیار قدیمی است و از استانداردهای لازم رفاهی برخوردار نیست این در حالی است که اقامتگاه های، کویر گردی در استان های کرمان و خراسان جنوبی از وضعیت بهتری نسبت به سیستان و بلوچستان برخوردار هستند.

وی افزود: پس از ثبت جهانی این کویر اقامتگاه های جدیدی برای سهولت دسترسی و رفاه گردشگران در استان سیستان و بلوچستان ایجاد نشده است و در بسیاری از مواقع مردم محلی برای  استقرار گردشگران به آن ها چادر اهدا می کنند.

وی خاطر نشان کرد: روستاهایی که به کویر لوت متصل می شوند از آب شرب بهداشتی برخوردار نیستند و این امر مشکلات زیادی را برای گردشگران ایجاد می کند به طوری که آنها قبل از شروع سفر باید با خود آب همراه داشته باشند.

فقر  و بیکاری در حاشیه کویر

وی ادامه داد:  مردم روستاهای «انجیرک» و روستای «چاه حسین علی خان» که در نزدیک کویر واقع شده، روزگاری با دامداری  زندگی خود را تامین می‌کردند اما با توجه به خشک سالی های پی در پی دام های مردم از بین رفته است و در حال حاضر تنها با یارانه زندگی خود را سپری می کنند و نان تنها تغذیه ای است که برای بقای خود از آن  استفاده می کنند.  

وی تصریح کرد: مردم به پیامدهای اقتصادی ثبت جهانی کویر لوت در این استان امید بسته اند و انتظار تسهیل خدمات رفاهی برای جذب بیشتر گردشگر را دارند.

براهویی گفت: افزایش تسهیلات گردشگری نقش بارزی در تغییر زندگی مردم و رونق اقتصادی این منطقه دارد و قطعا مردم با کاهش مشکلات زیر ساخت های  گردشگری این منطقه نقش مهم تری در هدایت گردشگران بر عهده خواهند گرفت.

وی تصریح کرد: البته در شرایط فعلی مردم محلی با وجود اینکه از شرایط بد معیشتی برخوردار هستند در ازای خدماتی که به گردشگران ارائه  می‌دهند هیچ مبلغی از آن ها دریافت نمی کنند.

کویر را آن گونه که هست باید پذیرفت و در رونق اقتصادی آن گام برداشت

پروفسور پرویز کردوانی جغرافیدان ایرانی در مقاله ای  ویژگی های کویر  را این طور بیان می کند:‌ کویر به زمینی گفته می شود که آنچنان تحت تاثیر شدید نمک است که قابل رویش برای گیاهان زراعی نیست ولی امکان دارد که گیاهان غیر زراعی مقاوم به شوری در آن برویند، اما اگر مقدار نمک خاک از حدی تجاوز کند دیگر هیچ گیاهی قادر به روئیدن در آن نیست که در این صورت، کویر های واقعی فاقد گیاه ولی دارای قشر نمکی به وجود می آید.  در گذشته کویر مایه بدبختی بود زیرا در آن زمان شغل مردم کشاورزی بود و زمینی که قابل کشت و زرع نباشد مشخص است که مایه بدبختی است در حالی که در روزگار ما کویر از راه های دیگر می‌تواند منبع درآمد باشد و برای همین هم هست که من به جد بر این باورم که اساساً به کویر نباید دست زد و اصلاً نباید آن را به شکل زمین کشاورزی درآورد بلکه کویر را آن گونه که هست باید پذیرفت و در جهت درآمد زا کردن آن گام برداشت.

وی  با بیان اینکه  کویر به وفور  از قابلیت های اقتصادی برخوردار است، تاکید می کند: از تمامی عوامل به ظاهر نامساعد مانند آفتاب زیاد، باد ماسه های روان، انواع مختلف کویر ها یا نمک زارها و اختلاف شدید دما و غیره  می توان در  شرایط زندگی و بهبود اوضاع اقتصادی  ساکنان این مناطق و مملکت استفاده کرد. همینطور از مناظر طبیعی بسیار زیبای آنها که برای هر قشری و سنی از جامعه جالب هستند می‌توان به عنوان جاذبه های توریستی بهره برد. بنابراین کویر و بیابان نه تنها سرزمین های مزاحم و وحشتناکی نیستند بلکه از نعمت های الهی برای ما به شمار می روند که اگر به صورت صحیح از امکانات و شرایط آنها استفاده شود ضمن اشتغالزایی تحولی عظیم از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و غیره در سطح کشور به وجود می‌آید.

احداث کمپ های گردشگری در کویر لوت

مجتبی میرحسینی، معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان در گفت و گو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: قسمتی از کویر لوت در سیستان و بلوچستان به عنوان منطقه بکر و قسمت دیگر آن را برای احداث کمپ های گردشگری در نظر گرفته شده است.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر نیز واحدهای بوم گردی در روستاهای «گلاوه» و «چاه حسین علی خان» ایجاد شده است، افزود: توسعۀ گردشگری مشارکت بخش خصوصی و مردم را می طلبد که اگر این کار در بین مردم نهادینه شود، توسعۀ  گردشگری را در پی دارد.

وی با اشاره به استفاده از افراد محلی برای راهنمایی و هدایت گردشگران اضافه کرد: برای  توسعۀ گردشگری، اعتبارات زیادی برای بخش «نصرت آباد» در نظر گرفته شده که خوشبختانه در چند مدت اخیر شاهد گسیل گردشگران به این منطقه هستیم. 

کد خبر 4345826

منبع: مهر

کلیدواژه: سیستان و بلوچستان گردشگری کویر لوت بوشهر خبرگزاری مهر کرمانشاه گرگان شهرکرد بیرجند مشهد شیراز یاسوج سانحه تصادف خطبه های نماز جمعه آتش سوزی مجلس شورای اسلامی خرم آباد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۶۵۵۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیگر چیزی از بخش کشاورزی و شیلات غزه باقی نمانده است

دیگر از مزارع، باغ‌های زیتون و میوه و گلخانه‌های زیبای غزه اثری نیست؛ هواپیماها و بولدوزرهای صهیونیست‌ها هر چه بوده را با خاک یکسان کرده‌اند، بخش دامپروری و شیلات هم از این قاعده مستثنا نبوده‌اند؛ این ویرانی چنان گسترده است که به گفته کارشناسان بازسازی و احیای آنها چند دهه زمان می‌برد.

به گزارش ایسنا، روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» در گزارشی از تخریب زیرساخت‌های بخش کشاورزی غزه در حملات رژیم صهیونیستی آورده است: «با گذشت بیش از ۶ ماه از حمله اسرائیل به نوار غزه، زیرساخت‌های تولید غذا و آب آشامیدنی در این باریکه شدیدا آسیب دیده است. مزارع و باغهای غزه توسط حملات هوایی و بولدوزرهای اسرائیلی با خاک یکسان شده‌اند. غلاتی که توسط کشاورزان حین فرار برای یافتن سرپناه در جنوب غزه، به حال خود رها شده‌اند پوسیده‌اند و دام‌ها نیز به حال خود رها شدند تا بمیرند.»

«اشرف عمر الاخرس»، صاحب یک مزرعه خانوادگی در شهر بیت لاحیا در شمال غزه در نزدیکی مرز با سرزمین‌های اشغالی بود. او می‌گوید بولدوزرهای اسرائیلی اواخر ماه ژانویه آنجا را به همراه گلخانه‌ها و پروژه‌های انرژی خورشیدی از بین بردند تا فضا را برای ایجاد یک منطقه حائل نظامی مناسبت کنند.

او در حالی که تصاویر و ویدیوهایی از گذشته مکان را نشان می‌دهد به واشنگتن پست می‌گوید: «ما روی مزرعه بزرگ خودمان که از نیاکانمان به ارث بردیم کار می‌کردیم. محصولات ما شامل پرتقال، لیمو، سیب زمینی، گوجه فرنگی، خیار و بادمجان بود.»

مزرعه کشاورزی الاخرس قبل و بعد از جنگ غزه

سرنوشت مزرعه الاخرس ماجرایی است که بر کلیت بخش کشاورزی غزه رفته است.

تجزیه و تحلیل واشنگتن پست از داده‌های کشاورزی، تصاویر ماهواره‌ای و مصاحبه با کارشناسان و فلسطینیان در نوار غزه نشان می دهد که چگونه بخش کشاورزی این باریکه که از قبل آسیب پذیر بود به فروپاشی رسیده است.

به نوشته این نشریه آمریکایی، قبل از جنگ کنونی علیه غزه بخش عمده میوه و سبزی ساکنان این باریکه از راه واردات تامین می‌شدند. بالغ بر دو دهه است که قابلیت غزه برای تامین غذای مردم این باریکه به دلیل محاصره‌ بیرحمانه‌ای که مصر و رژیم صهیونیستی علیه آن اعمال کردند با محدودیت مواجه شده است؛ محاصره‌ای که در پی تسلط حماس در سال ۲۰۰۷ بر این باریکه اجرا شد.  رژیم صهیونیستی کنترل همه گذرگاه‌های ورودی به غزه را به جز یک گذرگاه در اختیار گرفته است؛ برای تامین آب و برق غزه محدودیت ایجاد کرده است؛ دسترسی غزه‌ای‌ها به آبهای عمیق‌تر برای صید شیلات را ممنوع ساخته و برای واردات و صادرات مربوط به غزه محدودیت به وجود آورده است.

نتیجه اقدامات صورت گرفته علیه غزه  در دو دهه گذشته کوچکتر شدن بخش کشاورزی و شیلات این باریکه بوده اما همچنان نقشی ضروری برای تامین مواد غذایی در آنجا داشتند. مردم غزه در مواجهه با محدودیت‌ها در هر جایی که می‌توانستند کشاورزی و ماهیگیری می‌کردند، روی پشت‌ بامها گلخانه می‌ساختند، آب باران را برای آبیاری استحصال می‌کردند و قایق‌های خود را دستکاری می‌کردند تا با موتور خودرو و روغن پخت و پز آنها را به کار بیندازند. باغهای میوه و زیتون کوچک نیز در جای جای این باریکه پراکنده بودند.

واشنگتن‌پست در ادامه آورده است: «طبق اعلام دفتر آمار مرکزی فلسطین، تولیدات کشاورزی داخلی در نوار غزه تا سال ۲۰۲۲ تامین کننده بیش از ۴۰ درصد مایحتاج مصرفی مردم این باریکه بوده است. طبق اعلام مرکز ماهواره‌ای سازمان ملل (یونوسات)، قبل از جنگ اخیر علیه غزه زمین‌های کشاورزی حدود نیمی از مجموع اراضی غزه را به خود اختصاص داده بودند اما این جنگ تا کنون ۴۵ درصد از این زمین‌های کشاورزی را تخریب کرده است. کارشناسان حقوقی می‌گویند طبق قوانین بشردوستانه بین‌المللی هیچ یک از طرف‌های یک جنگ نباید دسترسی مردم غیرنظامی گرفتار در جنگ به آب یا مواد غذایی را بگیرند. این ممنوعیت همچنین شامل هدف گرفتن زیرساخت‌های بخش مواد غذایی در جنگ می‌شود.»

«تام داننبائوم»، یک استاد حقوق بین‌الملل در مدرسه حقوق و دیپلماسی فلچر در دانشگاه تافتز اظهار کرد: «به جز یک سری موارد استثنایی بسیار نادر، انهدام، حذف و بی استفاده کردن چنین موادی ممنوع است.»

«هه یین»، یک تحلیلگر تصاویر ماهواره‌ای و استادیار دانشگاه ایالتی کنت گفت که طبق تحلیل‌هایش دریافته که تا تاریخ سوم آوریل نزدیک به نیمی از درخت‌های زیتون و میوه در نوار غزه آسیب دیده یا از بین رفته‌اند. او اظهار کرد در شمال غزه میزان خسارات به آنها تا ۷۱ درصد می‌رسد. او گفت که فن‌آوری یادگیری ماشینی – نوعی از هوش مصنوعی که الگوهای بصری در داده‌ها را شناسایی می‌کند – برای شناسایی آسیب‌های وارد شده به درختان میوه و گلخانه‌ها از طریق تصاویر ماهواره‌ای را به خدمت گرفته است.

تصویر ماهواره‌ای از زیرساخت‌های کشاورزی تخریب شده غزه

یین تاکید کرد حدود یک چهارم از ۷۰۰۰ گلخانه متعلق به غزه در اثر جنگ اخیر از بین رفته‌اند؛ ۴۲ درصد از آنها نیز آسیب دیده و احتمالا غیرقابل استفاده هستند.

این روزنامه آمریکایی در گزارش خود آورده است:  «مردم غزه در حالی که تا پیش از این به کمک های آژانس سازمان امداد و کاریابی آوارگان فلسطینی سازمان ملل وابسته بودند اکنون حتی بیش از پیش به کمک‌های محدودی که اجازه ورود به آنجا را پیدا می‌کنند تکیه کرده‌اند. بسیاری از این مردم به جستجوی گیاهان خوراکی می‌پردازند و به گفته سازمان ملل، تعداد قابل توجهی از آنها حتی از فرط کمبود مواد غذایی رو به خوردن علوفه و خوراک حیوانات آورده‌اند. چند نفر از ساکنان شمال غزه به واشنگتن پست گفتند که از گیاهی به نام خوبیزا که به طور طبیعی در زمستان رشد می کند تغذیه کرده و زنده ماندند اما وقتی فصل بهار آمد این منبع تغذیه آنها از بین رفت.»

باغ زیتونی در شهر دیرالبلح قبل از جنگ

«ماکسیمو توررو»، اقتصاددان ارشد سازمان کشاورزی و غذای سازمان ملل اظهار کرد سطح ناامنی غذایی در نوار غزه به مرحله‌ای حیاتی رسیده است. این وضعیت کاملا به دست انسان رخ داده و حالا به صورت بالقوه جان صدها هزار نفر در خطر قرار گرفته است.

بخش‌هایی از غزه کاملا زیرساخت‌های تامین آب خود را نیز از دست داده‌اند که این امر باعث تشدید تبعات جنگ می‌شود. به گفته توررو، ۵۰ درصد این زیرساخت در شمال غزه، ۵۴ درصد آن در مرکز غزه، ۵۰ درصد زیرساخت در خان یونس و ۳۳ درصد در رفح غیرقابل استفاده است. طبق اعلام دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل، از مجموع سه تاسیسات آب شیرین‌کن در غزه، دو تاسیسات به طور مقطعی فعال هستند و بسیاری از مردم غزه با استفاده از آب شور زنده‌اند. جبران تمام این خسارات ممکن است چند دهه طول بکشد.

انتهای پیام