به نقل از «اکوفارس»

واکنش های تند به اعلام پنالتی برای فرانسه

تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۶۹۹۳۴۷

در بازی شب گذشته فرانسه و کرواسی، بازی با تساوی 1-1 در جریان بود که برخورد توپ به دست ایوان پریشیچ، هافبک کرواسی، باعث شد تا نستور پیتانا، داور بازی، به سراغ VAR رفت و در نهایت نقطه پنالتی را نشان داد.

آنطور که در تصاویر مشخص است، دست پریشیچ کمی از بدنش فاصله دارد اما تعمدی در برخورد با توپ نداشته ولی پیتانا موقعیت دست او را غیرطبیعی تشخیص داد و یک ضربه پنالتی به فرانسه اهدا کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنتوان گریزمان پشت ضربه قرار گرفت و حساب کار را 2-1 کرد؛ از این لحظه بود که فرانسه تا پایان بازی از کرواسی پیش بود و در نهایت هم توانست با زدن گل های بعدی، پیروزی اش را قطعی کرد.

این تصمیم نستور پیتانا بار دیگر این بحث را به وجود آورد که آیا استفاده از کمک داور ویدئویی می تواند به گرفتن تصمیم درست منجر شود.

 

 

درحالی که بسیاری معتقدند که تصمیم داور آرژانتینی در این صحنه درست بوده، جویی بارتون، بازیکن سابق المپیک مارسی و کوئینزپارک رنجرز در توئیتر نوشت:" اگر فکر می کنید که آن صحنه پنالتی است، یا فرانسوی هستید یا هرگز فوتبال بازی نکرده اید. چنین تصمیماتی می تواند یک بازی فوق العاده را خراب کند. پریشیچ هیچ زمانی برای واکنش نشان دادن نداشت. به هیچ وجه پنالتی نبود."

روی کین، کاپیتان سابق منچستریونایتد، موضع شدیدتری علیه تصمیم پیتانا گرفت. او که به عنوان کارشناس در شبکه آی تی وی صحبت می کرد، گفت:" آن تصمیم برای اعلام پنالتی من را منزجر کرد. بازیکنان کرواسی شایسته تصمیم بهتری بودند. تصمیم شرم آوری بود."

در مقابل، جمی کاراگر، مدافع سابق لیورپول، اعلام کرد که نباید تقصیر این تصمیم را به گردن سیستم VAR انداخت زیرا در نهایت این داور است که تصمیم نهایی را می گیرد:" این اشتباه داور است، نه VAR! VAR تنها بازپخش صحنه هاست."

 

 

 

همچنین کیت هکت، روزنامه نگار باتجربه نشریه تلگراف، در مورد این اتفاق نوشت:" هنوز فکر می کنم که وقتی از VAR استفاده می شود، اشتباهات مرگباری اتفاق می افتد زیرا تصمیم کلیدی را داور داخل زمین می گیرد. تردیدی وجود ندارد که توپ به دست پریشیچ برخورد کرد و نستور پیتانا معتقد بود که هیچ خطایی اتفاق نیفتاده است اما وقتی ماسیمیلیانو ایراتی، مسئول VAR به او گفت که نیاز به بازبینی صحنه است، نظر پیتانا به طور طبیعی تغییر کرد. وقتی به او گفته شد که باید دوباره صحنه را ببیند، او تصور کرد که اشتباه کرده و در این شرایط، احتمال اینکه داور نظرش را تغییر بدهد، زیاد است.

او همچنین باید در شرایطی تصمیم می گرفت که در مقابل 81 هزار تماشاگر داخل ورزشگاه و میلیون ها بیننده تلویزیونی، مشغول بازبینی صحنه بود. در چنین شرایطی، فشار غیرقابل تحملی روی داور است و من فکر می کنم بهتر است که تصمیم توسط داور VAR گرفته شود و به داور وسط منتقل شود."

 

قرار است از VAR در رقابت های لیگ های معتبر اروپایی استفاده شود و فیفا هم اعلام کرده در جام های جهانی بعدی هم از این سیستم استفاده خواهد کرد و این به معنای آن است که جنجال های این سیستم فعلا ادامه خواهد داشت.

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۶۹۹۳۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رازهای نقاشی مرگ سقراط

افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت می‌کند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمه‌ای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش می‌گوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم من‌را در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و می‌نوشد. مایع زهرآگین به‌سرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بی‌حرکت مانده و او مرگ را پذیرا می‌شود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.

به گزارش ایرنا، پرسش‌های سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزش‌ها در اخلاق یونانیان فرامی‌خواند. او بخاطر این پنداشت‌ها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جام‌زهر. سقراط بی‌مناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق می‌کردند، به‌شدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بار‌ها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانی‌ترین آن‌ها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری می‌شود.

داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتی‌متری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایش‌آمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره می‌کند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدین‌سان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمی‌ایستد؛ ترجیح می‌دهد بمیرد، اما از باور‌ها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر می‌برند.

افلاطون، شاخص‌ترین آنها، غم‌زده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشت‌به صحنه وقوع تراژدی را انتظار می‌کشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از این‌کار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنه‌پردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی می‌پندارد.

ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشایی‌اش روایت‌های تاریخی را با فلسفه روشنگری در می‌آمیخت تا متفکرانه‌ترین نمونه‌های نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهام‌بخش بود. شاگردان وی، بعد‌ها از سبک کلاسیک و روایت‌های سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایه‌دار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارت‌های اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره می‌گرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.

نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نماد‌های شجاعت و ایثار خلق کرد. او سال‌های پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطت‌ها برای بازگشت او به فرانسه به‌ثمر ننشست تا این‌که در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰‌مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از این‌کار امتناع ورزید.