شاید کمپ دیویدهای دیگری در پیش باشد
تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۲۹۷۲۸
صحبتهای نتانیاهو و ملک سلمان در نوع خودش بی سابقه بوده است و در ذهنها این را تداعی میکند که شاید کمپ دیویدهای دیگری در پیش باشد.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-امیر مقومی*؛ «سیاست شیطانی و خبیث معاملهی قرن هرگز تحقق پیدا نخواهد کرد» جملهایست که رهبر انقلاب در دیدار با کارگزاران حج بیان کردند و گوشهای از سیاست مهم آمریکا در مورد فلسطین را بازگو کردند.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
معاملهی قرن شاید بعد از معاهدهی کمپ دیوید٢ که با شکست مواجه شد مهمترین اتفاق برای رژیم صهیونیستی باشد.
زمانی که اتفاقات این چند ماه را مورد بررسی قرار میدهیم به یک پازل میرسیم که در آن نقشهی تکمیل شدهی پازل، متحد شدن کشورهای خلیج و اعراب با اسرائیل و متقاعد کردن فلسطین برای پایان دادن به درگیریها و شناختن اسرائیل به عنوان کشور مستقل است.
قرار است بعد از دیدار ترامپ با رهبر کرهی شمالی داماد ترامپ [کوشنر] به دنبال طرح صلح خاورمیانه راهی کشورهای خلیج و به خصوص عربستان سعودی بشود.
این طرح را در صحبتهای نتانیاهو در جلسهی کنگرهی یهودیها میشود به وضوح مشاهده کرد «اگر پرزیدنت عباس میخواهد صلح کند، برای رضای خدا دولت یهود را به رسمیت بشناسد. این مسئله صلح را یکبار و برای همه به ارمغان خواهد آورد» و یا ملک سلمان در ماه مارس که در نیویورک با رهبران یهودی جلسه داشته است میگوید «اکنون زمانی است که یا فلسطینیها باید پیشنهادات را بپذیرند و به میز مذاکره بیایند یا دهانشان را ببندند و شکایتکردن را بس کنند و یا صحبتهایی با این مزمون که باید به صورت شفاف با رژیم صهیونیستی رابطه برقرار کرد و دشمنیها را کنار گذاشت»
این صحبتها که در نوع خودش بی سابقه بوده است در ذهنها این را تداعی میکند که شاید کمپ دیویدهای دیگری در پیش باشد و یا باید منتظر معاهدههای دیگری باشیم.
یکی از حسنهایی که این توافق برای رژیم و سعودی و امریکا دارد این است که با سرانجام رسیدن این طرح صلح میتوانند کل منطقه را علیه ایران بسیج کنند و ائتلافی یک پارچه بسازند علیه ایران؛ و در صحبتی که ملک سلمان میگوید به وضوح دیده میشود «اسرائیل به ما حمله نکرده است و تنها یک دشمن مشترک داریم»
امیر مقومی- معاونت تعلیم و تربیت بسیج دانشجویی دانشگاه خوارزمی استان البرز انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: استان البرز دانشگاه خوارزمی یادداشت دانشجویی بسیج دانشجویی فلسطین اشغالی رژیم صهیونیستی رهبر معظم انقلاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۲۹۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علی دایی شهریار باقی می ماند اگر به فوتبال برنگردد
به گزارش خبرآنلاین قطعا علی دایی یکی از مفاخر فوتبال ایران و آسیا است و غیر از جنبههای فنی و آموختن آموختههایش به نسل جدید، حتی از نظر ژورنالیستی هم به سود ماست که در فوتبال حاضر باشد و کار کند، اما راستش فضایی که این روزها ساخته شده، طوری نیست که جای دایی خیلی در آن خالی به نظر برسد. تعارف که نداریم؛ در این فوتبال حاشیه بر متن میچربد، پردههای حرمت دریده شده و روزی ۲۰ تا بیانیه و مصاحبه جنجالی منتشر میشود. دنیای اقتصاد نوشت:کار فنی ضعیف است و رهآورد چندانی ندارد. رنک لیگ ایران در رتبهبندی باشگاههای قاره مدام تنزل میکند و تیمهای ملیمان هم یکی پس از دیگری ناکامی به بار میآورند، اما تا دلتان بخواهد دعوا و درگیری داریم، تنشهای اعصاب خردکن و جنجالهای زردی که حال آدم را به هم میزنند. در این مدت خیلی از آدمحسابیها از فوتبال ایران رفتند یا شاید ناچار به ترک آن شدند؛ از مهدی مهدویکیا که هر چقدر در هامبورگ تقدیر میشود در ایران مجالی برای کار آسان نمییابد تا کریم باقری که در اوج موفقیت از پرسپولیس جدا شد.
راستش این است که شاید این حوزه با حال زار این روزهایش آماده همکاری محترمانه با علی دایی هم نباشد. او «عزیز» یک ملت است؛ یک سرمایه اجتماعی و چهرهای ملی که باید قداستش حفظ شود. آیا واقعا امروز چنین امکانی مهیاست؟ قطعا اینطور نیست و شاید به همین دلیل هم هست که خود دایی طی یکی، دو سال گذشته به دفعات تاکید کرده منعی برای کار ندارد، با این حال خودش از وضع فعلی لذت میبرد و ترجیح میدهد به فوتبال برنگردد.
هیچکس دقیقا نمیداند دایی بهار ۹۸ با چه پشت پردهای از فوتبال ایران رفت، اما اگر امروز قصد قضاوت داشته باشیم، منصفانه باید بگوییم آن اتفاق، فعلوانفعالهای بعدش و نیز تصمیماتی که خود دایی گرفت، چه بسا باعث ارتقای جایگاه او نزد بخش بزرگی از مردم ایران شد. او حالا حتی نسبت نزدیکتری با لقب همیشگیاش یعنی «شهریار» دارد؛ اسطورهای که در سطحی بالاتر از کشمکشهای روزمره فوتبال ایران نشسته و از یک موقعیت معتبر و خدشهناپذیر برخوردار است.
مردم ایران این دایی را مقربتر هم میدانند؛ مردی که هرازگاهی یک ویدئو از او در جایگاه ممتازش منتشر میشود. گاهی دایی را در حال پذیرایی از بچههای بهزیستی در دفتر کارش میبینیم و گاهی مثل همین اواخر یک بانوی ر زمیکار مدال قهرمانیاش را به او تقدیم میکند. حیف نیست که این جایگاه دوباره به چالشهای فوتبال نه چندان پاکیزه ایران آلوده شود؟ 23302 برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898129