به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

فلج مغزی چیست و چه علائمی دارد؟

تاریخ انتشار: ۳۰ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۶۵۱۸۴

به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛فلج مغزی یک بیماری نیست بلکه دسته‌ای از بیماری‌ها است که به علت آسیب به مغز به وجود می‌آید. این آسیب‌ها ممکن است در زمان جنینی یعنی قبل از تولد، به مغز بچه وارد شود. ممکن است در حین زایمان و یا حتی ممکن است در یک سال اول زندگی بچه که مغز وی بسرعت در حال رشد است ایجاد شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فلج مغزی یک بیماری نیست بلکه دسته‌ای از بیماری‌ها است که به علت آسیب به مغز به وجود می‌آید. این آسیب‌ها ممکن است در زمان جنینی یعنی قبل از تولد، به مغز بچه وارد شود. ممکن است در حین زایمان و یا حتی ممکن است در یک سال اول زندگی بچه که مغز وی بسرعت در حال رشد است ایجاد شوند. بچه‌های نارس و آن‌هایی که در موقع تولد وزن کمی دازند بیشتر در معرض این آسیب هستند.

تاخیر در مراحل رشد حرکتی بچه (کنترل حفظ تعادل و قرار دادن اندام در وضعیت مناسب و توانایی‌های راه رفتن) ممکن است اولین علائم بیماری باشد که آنرا فلج مغزی یا Cerebral Palsy یا به اختصار CP می‌نامند.

مهمترین علائم فلج مغزی ناتوانی‌های حرکتی در بچه است که تا آخر عمر با وی باقی میماند. بعضی از بچه‌های مبتلا به فلج مغزی دچار عقب ماندگی ذهنی هم هستند. گرچه آسیب‌های مغزی که علت اصلی بوجود آمدن این بیماری هستند پیشرونده نیستند، ولی مشکلات حرکتی بیمار میتواند پیشرفت کند. پس این بیماران باید تا زمان تمام شدن رشد جسمی یعنی تا اتمام بلوغ تحت نظر پزشک باشند.

شدت فلج مغزی در بیماران مختلف متفاوت است. در بعضی، بیماری چنان شدید است که بچه مدت کوتاهی بعد از تولد فوت میکند و در بعضی دیگر بقدری خفیف است که ممکن است نیاز به هیچ اقدامی نداشته باشند، ولی بیشتر بیماران در وسط این این طیف هستند.

بیشتر بخوانید:پروژه استفاده از سلول بنیادی در درمان فلج مغزی کلید می‌خورد

علل فلج مغزی را از نظر زمان ایجاد آن‌ها به سه دسته تقسیم می‌شود:

علل قبل از تولد: عللی هستند که در زمان جنینی موجب میشوند مغز به درستی تشکیل نشود. بسیاری از بیماری‌های ژنتیکی و یا بعضی عفونت‌های ویروسی مادر در زمان بارداری از این دسته اند.

علل حین تولد: عللی هستند که در زمان زایمان موجب نرسیدن اکسیژن به مغز نوزاد شده و آسیب غیر قابل جبرانی به آن وارد میکنند.

علل بعد از تولد: عللی مانند عفونت‌های مغز، نرسیدن اکسیژن برای مدتی به مغز، خونریزی مغزی (به علت ضربه مانند تصادف، افتادن بچه به زمین یا دیگر ضربات به سر بچه) میتوانند بعد از تولد بچه و زمانی هنوز مغز بچه بسیار آسیب پذیر است به آن صدمات غیر قابل بازگشت وارد کنند.

علائم اولیه فلج مغزی معمولاً قبل از ۳ سالگی ظاهر می‌شوند. نوزاد مبتلا به فلج مغزی اغلب در مقایسه با کودکان عادی کندتر به مراحل رشدی خویش از قبیل: غلتیدن، نشستن، چهار پا رفتن، لبخند زدن و … دست پیدا می‌کنند.

جهت جلوگیری از ابتلا کودک به فلج مغزی چه راهکار‌هایی وجود دارد؟

۱- تست مادران باردار از نظر عامل Rh در صورتی که این عامل منفی باشد ۷۲ ساعت قبل از زایمان مادر واکسینه می‌شود. (در صورتی که Rh عامل فلج مغزی باشد)

۲- درمان سریع کودک مبتلا به زردی به کمک روش فتوتراپی

۳- انجام برنامه‌های کاهش استرس و فشار روانی مادران در دوره بارداری

۴- حفاظت کودکان در مقابل ضربه‌ها و آسیب‌های فیزیکی به مغز

آیا فلج مغزی درمان پذیر است؟

درمان عارضه فلج مغزی دو بخش است، درمان بیماری در اوایل زندگی و دیگری مدیریت آن در طول زندگی. درمان اولیه برای کودکان مبتلا به فلج مغزی بسیار اهمیت دارد، زیرا مغز و بدن در حال رشد قابلیت تغییر بیشتری دارند. کودکان مبتلا به فلج مغزی می‌توانند توانی حرکاتشان را با کمک گرفتن از درمان‌های سنتی و جایگزین یا دارودرمانی یا جراحی یا روش‌های درمانی بیشتر دیگری بهبود بخشند. والدین باید به دنبال تیم چند نفره‌ای از متخصصان برای درمان تأثیرگذار بر شرایط فرزندانشان باشند. تیم چند نفره می‌تواند شامل افراد زیر باشد:

متخصصان رشد اطفال

عصب شناسان

جراحان ارتوپد

فیزیوتراپ‌ها

درمانگران تنفسی

متخصصان گفتاردرمانی

متخصصان تغذیه

کار درمانگران

روانشناسان (جهت ارزیابی توانایی و رفتار)

با یک برنامه‌ی درمانی جامع می‌توان بسیاری از نشانه‌های مرتبط با فلج مغزی و بیماری‌های همراه آن را مدیریت یا بهبود بخشید. در اکثر موارد به وجود تیمی از متخصصان پزشکی متفاوت نیاز می‌باشد.

با یک برنامه‌ی درمانی جامع می‌توان بسیاری از نشانه‌های مرتبط با فلج مغزی و بیماری‌های همراه آن را مدیریت یا بهبود بخشید. در اکثر موارد به وجود تیمی از متخصصان پزشکی متفاوت نیاز می‌باشد. هر کدام از این متخصصان، درمان خاصی را بر روی بیمار انجام می‌دهند. از جمله این درمان‌ها عبارتند از:

۱. دارو درمانی: جهت کمک به مدیریت این بیماری؛ غالباً برای مبتلایان به عارضه فلج مغزی دارو‌های مختلفی تجویز می‌شود. دارو‌های مورد استفاده برای درمان این بیماری از دارو‌های ضدافسردگی هستند تا مسدودکننده‌های عصبی. مشکلات شایعی که با دارو درمان می‌شوند شامل موارد زیر می‌باشد:

تشنج

حرکت غیرارادی

اسپاسم (گرفتگی عضلانی)

بی‌اختیاری ادراری

بازگشت اسید به مری

۲. فیزیوتراپی: معمولاً فیزیوتراپی فلج مغزی اولین و مهم‌ترین گام به‌سوی درمان کودکان فلج مغزی می‌باشد. این روش درمان معمولاً در سنین جوانی آغاز می‌شود و به‌مرور به بهبود حرکت مستقل فرد کمک می‌کند. نوع فیزیوتراپی مورد استفاده قرار گرفته شده برای کودک به حالات حرکتی، مشکلات و نشانه‌های دیگری که همزمان با فلج مغزی فرد را تحت تأثیر قرار داده‌اند بستگی دارد. فیزیوتراپی فلج مغزی می‌تواند باعث بهبود در موارد زیر شود:
قدرت و توان

تحرک

حالت بدن

تعادل

انعطاف‌پذیری

۳. کاردرمانی: کار درمانگر‌ها به‌وسیله‌ی آزمایش مهارت‌های حرکتی، ادراکی و مهارت‌های حرکتی دهانی کودک، نیاز‌های وی را ارزیابی می‌کنند. درمانگر با مشاهده اینکه چگونه کودک به حرکات و لمس کردن پاسخ می‌دهد، می‌تواند یک برنامه درمانی را تعیین کند. برنامه و طرح درمان معمولاً شامل موقعیت‌یابی، رسیدن به هدف، چنگ زدن و رها کردن می‌باشد.

۴. گفتاردرمانی: گفتار درمانان می‌توانند مشکلات گفتاری را تشخیص داده و به بهبود مهارت‌های زبان کمک کنند. همچنین آن‌ها می‌توانند در مهارت‌های مختلف دیگر مثل نفس کشیدن و خوردن کمک کنند، زیرا این موارد عضلات دهان و صورت را درگیر می‌کنند. گفتار درمانی کودکان فلج مغزی همچنین باعث رفع موانعی می‌شود که توانایی خوردن کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهند. تمرینات حرکتی دهانی می‌تواند به طور مؤثر توانایی جویدن و قورت دادن غذا را بهبود بخشد.

منبع:تبیان

انتهای پیام/

فلج مغزی یا cp چیست؟

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار سلامت دانستنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۶۵۱۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این دارو‌ها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد، اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

به گزارش خبرآنلاین، ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچک هستند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد، اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی دارو‌ها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) دارو‌ها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی دارو‌های حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این دارو‌ها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

دارو‌های ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می‌شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، دارو‌های ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامید‌ها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری‌های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی دارو‌ها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از دارو‌هایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.