پارک حاشیه‌ای؛ طرحی درآمدزا یا آموزنده؟!
تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۷۹۰۶۷۷
حدود یکسال از هوشمند شدن کارت پارک حاشیه‌ای در شهر همدان می‌گذرد و درآمد حاصل از آن در احداث پارکینگ‌های طبقاتی در شهر هزینه می‌شود و شهروندان با پرداخت هزینه پارک خودرو در حاشیه خیابان پس از نیم ساعت رایگان، در توسعه فضای پارک و نظم و مدیریت شهر مشارکت خواهند داشت.
رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای شهر همدان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت اجرایی شدن طرح پارک حاشیه‌ای در خیابان‌های شهر همدان اظهار کرد: در جلسه 4 بهمن 94 هیئت وزیران به پیشنهاد شورای عالی ترافیک و به استناده اصل 138 قانون اساسی و تبصره یک قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب سال 89، آئین‌نامه اجرایی پارک حاشیه‌ای را تصویب کرده و شهرداری‌ها موظف به ایجاد پارک حاشیه در محل‌های دارای شرایط پارک شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کامران گردان با بیان اینکه این طرح از سال 95 باید اجرا می‌شد، افزود: این طرح در همدان با یک سال تأخیر به اجرا درآمد که یکی از اهداف آن افزایش فضای پارک حاشیه‌ای در شهرهاست .
وی ادامه داد: تا پیش از اجرای این طرح، افراد می‌توانستند یک روز کامل خودروی خود را در کنار خیابان پارک کنند و با اشغال فضا، این امکان پارک کردن را از دیگر خودروها بگیرند که با اجرایی شدن این طرح عدالت در توزیع فضای پارک ایجاد شده است.
گردان شهر را به عنوان ملک مشاعی که همه شهروندان می‌توانند از آن استفاده کنند، معرفی کرد و گفت: قبلا مغازه‌داران یا صاحبان مشاغل خودروی خود را در جلوی مغازه پارک می‌کردند و حتی ظهرها آن را حرکت نمی‌دادند تا فضای پارک خود را از دست ندهند و همین امر گویای عدم عدالت فضای پارک برای سایر شهروندان است.
وی با اشاره به لزوم توجه به انسان‌محوری و کاهش آلودگی هوای شهرها ادامه داد: پرداخت هزینه برای پارک خودرو می‌تواند میزان استفاده شهروندان از خودروهای شخصی و تک‌سرنشین را کاهش دهد و با استفاده از وسایل نقلیه عمومی و یا پیاده‌روی، تردد خودروها کمتر و در نتیجه آلودگی هوا کمتر خواهد شد.
سخنگوی شورای اسلامی شهر همدان افزایش امنیت خودروها را به عنوان دیگر مزیت‌های اجرای این طرح بیان کرد و گفت: درست است که حفاظت از خودروهای پارک شده، جزء شرح وظایف پارکبان‌ها نیست اما همان حضور وی و چک کردن زمان پارک خودرو می‌تواند تا حدودی امنیت خودروها را تأمین کند.
وی افزایش استفاده از حمل‌ونقل عمومی را به عنوان دیگر مزیت طرح پارک حاشیه‌ای بیان کرد و افزود: استفاده از خودروهای شخصی و تک‌سرنشین مایه افزایش ترافیک و آلودگی هوا می‌شود و شهروندان اگر بدانند برای هر ساعت توقف خودروی خود در کنار خیابان باید هزینه پرداخت کنند رفته رفته فرهنگ استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی افزایش خواهد یافت.
رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای شهر همدان در ادامه خاطرنشان کرد: درآمد حاصل از پارک‌های حاشیه‌ای پس از ارسال به خزانه در ردیف تجهیز و توسعه عمرانی پارکینگ‌های طبقاتی هزینه خواهد شد.
وی با اشاره به فعالیت یکساله کارت پارک‌های هوشمند توسط شرکت الیت و شهرداری مشهد گفت: شهرداری مشهد و شرکت پیمانکار الیت با سرمایه‌گذاری یک میلیارد تومانی برای اجرای این طرح، استخدام و پرداخت حق‌الزحمه پارکبانان را نیز برعهده دارند .
گردان در ادامه تأکید کرد: مزیت این طرح در شهر همدان این است که شهروندان در هر زمان از روز و هر یک از خیابان‌های شهر، جایی برای پارک خودروی خود خواهند یافت و عدالت اجتماعی در این زمینه برای شهروندان اجرا شده است.
وی مدیریت زمان شهروندان را به عنوان ره‌آورد مثبتی مطرح و اظهار کرد: شهروندان با آگاهی از طرح الیت و پرداخت هزینه برای هر ساعت پارک خودرو در کنار خیابان‌های شهر، در کوتاه‌ترین زمان فعالیت‌ها و کارهای ضروری خود را انجام می‌دهند و تردد خودروهای شخصی و تک‌سرنشین کم می‌شود و میزان استفاده از وسایل نقلیه عمومی و پیاده‌روی افزایش خواهد یافت.
وی همچنین نرخ‌بندی کارت پارک‌ها را بیان کرد و یادآور شد: خیابان‌های شهر براساس میزان ترافیک به درجه یک و دو و پارک‌های محوطه‌ای تقسیم‌بندی شده‌اند و برای پارک در هر یک از این مناطق تعرفه مشخصی برای پارک تعیین شده است.
گردان در ادامه خاطرنشان کرد: مجهز کردن خیابان‌های شهر به پارک حاشیه‌ای مستلزم دارا بودن شرایط ویژه و تأیید در شورای ترافیک استان است و در حال حاضر حدود 23 خیابان شهر همدان شامل این طرح می‌شود.
وی سوددهی طرح پارک حاشیه‌ای را در گرو افزایش فضای آن دانست و تأکید کرد: به علت اینکه همدانی‌ها در مدت نیم ساعت اول و رایگان از پارک استفاده می‌کنند، برد با شهرداری همدان بوده و شرکت مجری در حال زیان است و سود حاصل از این طرح با افزایش فضاهای پارک حاصل می‌شود.
این عضو شورای اسلامی شهر همدان تعداد کارکنان فعال در این طرح را اعلام کرد و گفت: تا کنون برای 90 نفر اشتغال ایجاد شده و در هدفگذاری‌ها برای 120 فرصت شغلی ایجاد خواهد شد.
مدیرعامل سازمان حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری همدان نیز در سخنانی به خبرنگار ایسنا گفت: مشهد، قزوین، رشت و همدان شهرهایی هستند که طرح پارک حاشیه‌ای در آنها اجرا شده و تا کنون در شهر همدان به ازای ساعت جای پارک خودرو 1.7 بود که در حال حاضر ضریب اشغال خودرو در جای پارک به 10.4 رسیده است.
احسان صباغ با اشاره به ورود روزانه 37 دستگاه خودرو به شهر همدان اظهار کرد: با احتساب این میزان خودروی ورودی و نو پلاک به شهر، 85 متر به طول ترافیک اضافه می‌شود و با 8 برابر شدن فضای پارک شهری در معابر تحت پوشش، نیاز به ایجاد پارکینگ داریم.
وی 73 درصد از زمان پارک خودرو در حاشیه خیابان‌ها را رایگان اعلام کرد و افزود: تا نیم ساعت اول پارک، رایگان است و اغلب رانندگان سعی می‌کنند در این مدت زمان کارهای خود را انجام دهند و همین امر موجب افزایش فضای پارک برای سایر شهروندان شده است.
صباغ تأکید کرد: شهرداری برای اجرای این طرح صرفا هدف درآمدزایی ندارد و رعایت مدیریت زمان توسط شهروندان آورده مثبتی است که اجرای این طرح در پی داشته و همچنین داده‌های به دست آمده از اجرای این طرح در بسیاری از مطالعات و برنامه‌ریزی‌های شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی همدان را به عنوان شهری که در حال رسیدن به ضریب 100 درصد در زمان پارک نیم ساعتی است، معرفی کرد و گفت: فرهنگسازی در زمینه مدیریت زمان و کاهش زمان پارک توسط شهروندان و اجرای عدالت اجتماعی برای استفاده از امکان پارک حاشیه‌ای مهمترین هدف شهرداری از اجرای این طرح بوده است.
صباغ مجری طرح پارک حاشیه‌ای را معرفی کرد و یادآور شد: شهرداری مشهد به عنوان سهام‌دار شرکت الیت، مجری و سرمایه‌گذار این طرح در همدان است و با نسبت سهم 35 به 65 حقوق و مزایای کارکنان و هزینه سرورها و برنامه‌های هوشمند این طرح را پشتیبانی می‌کند.
وی مبلغ سرمایه‌گذاری در این طرح را یک میلیارد تومان عنوان کرد و افزود: سهم شهرداری همدان 65 درصد از درآمد این طرح است که پس از واریز به حساب خزانه به صرف ساخت پارکینگ‌های طبقاتی می‌رسد.
مدیرعامل حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری همدان خاطرنشان کرد: مبلغ 350 میلیون تومان از محل درآمد پارک حاشیه‌ای برای ساخت پارکینگ آقاجانی‌بیگ هزینه شده است.
وی با اشاره به توزیع 70 هزار نسخه بروشور و 40 بنر و مصاحبه مطبوعاتی و صداوسیما برای اطلاع‌رسانی پیرامون اجرای این طرح تأکید کرد: اطلاع‌رسانی در زمینه چگونگی عملکرد کارت پارک‌های هوشمند صورت گرفته و حتی برای ساکنان منازل مسکونی فاقد پارکینگ در مناطق پرترافیک، کارت پارک رایگان صادر می‌شود.
یک وکیل حقوق عمومی مطلع از عملکرد کارت پارک‌های حاشیه‌ای نیز به خبرنگار ایسنا گفت: اجرای این طرح برای مدیریت شهری و رفاه حال شهروندان مزایای بسیاری در پی خواهد داشت اما در نحوه اجرای آن، ابهام‌هایی وجود دارد که باید مشخص شود.
علی بختیاری اظهار کرد: در مناطق کوهپایه‌ای و تفرجگاه‌ها گرفتن هزینه پارک جایز نیست و این مطلب باید مورد توجه شهرداری قرار گیرد.
تهیه از: حدیث علیمحمدی، خبرنگار ایسنا، منطقه همدان
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استخدام پارک حاشیه ای منطقه همدان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۷۹۰۶۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرحی برای رسانه‌های فردای ایران
سطح نازل آزادی رسانه و ضعف فاحش اقتصاد رسانه بارقه‌های امید رسیدن به گشایشی در نظام رسانه‌ای را کمرنگ‌تر از همیشه کرده است. اوضاع وخیم اقتصادی و بن‌بست سیاسی هم بر نظام رسانه‌ای سایه انداخته است. فعلاً نشانه‌ای از بهبود در افق پیدا نیست.
ولی اگر مقیاس تاریخ را وسیع‌تر از چند دهه در نظر بگیریم، شاید بتوانیم مشاهده کنیم که جامعه ایران ایستا نبوده و به هر طریقی با تکاپوها و جنب‌وجوش‌هایی که دارد راهش را پیدا کرده است.ایران در یک پیچ تاریخی قرار گرفته و دگرگونی‌های بنیادینی که چند سال است نشانه‌هایش را می‌بینیم آغاز شده است. ما برای نظام رسانه‌ایِ فرداهای روشن‌تر ایران نیاز به طرحی و چارچوبی استوار و رسا و دقیق با اتکا به تجربیات گذشته داریم. هنگامی که یک جامعه به وقت نوزایی می‌رسد، نیازمند بدیلی است که بایدآماده کرده باشد تا بتواند در زمان نوزایی از آن بهره بگیرد، وگرنه در زمانه‌ای که ایده‌های سابق برافکنده می‌شوند و خلأ ایده پیش می‌آید، ایده‌های کژ و نامطلوب و بدخواهانه می‌تواند به‌راحتی خلأ را پر کند. از سوی دیگر، اگر بدیلی نداشته باشیم، دائماً وسواس‌گونه و منفعلانه تصور می‌کنیم سیاهی تا ابد ماندگار است، اما اگر از قبل به بدیل‌ها و جایگزین‌های احتمالی فکر کرده باشیم، به‌سوی آن گام برمی‌داریم هرچند آهسته و با موانع و رنج‌های بسیار.
باری، سؤال اصلی اینجاست: نظام رسانه‌ای آینده ایران باید چطور باشد و بر چه پایه‌هایی استوار باشد؟ شاید آزادی اولین مؤلفه اساسی آن باشد: آزادی از سانسور، آزادی از هرگونه ایدئولوژی و آزادی از هر نوع فشار اجتماعی از سوی گروه‌های صاحب قدرت و نفوذ. بخش مهمی از روزنامه‌نگاری مربوط است به دیده‌بانی قدرت و نظارت بر عملکرد صاحبان قدرت. قدرت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی واجد عناصری فسادپرور است که روزنامه‌نگاری مراقب و منعکس‌کننده این فسادهاست. طبیعی است که قدرتمندان در هر سطح و هر نوع بخواهند جلوی این دیده‌بانی را بگیرند. پس رسانه‌ها باید در برابر صدمات احتمالی از جانب قدرتمندان حفاظت شوند و مصون باشند. اولین مؤلفۀنظام رسانه‌ای آینده ایران می‌تواند ایجاد سازوکاری حقوقی و قضایی و حرفه‌ای برای برقراری آزادی رسانه‌ها باشد.
دومین مؤلفۀ نظام رسانه‌ای مطلوب در ایران می‌تواند قطع انحصار از رسانه‌های سنتی و نوین باشد. در کنار رادیو و تلویزیون عمومی ــ که همان هم تماماً نمی‌باید منحصر به تبلیغات سیاسی حکومت باشد و باید آرای بخش‌های مختلف جامعه را با همه کثرتی که در آن است بازتاب دهد ــ لازم است که ده‌ها و صدها شبکه تلویزیونی و رادیویی خصوصی وجود داشته باشند تا اقشار و گروه‌های مختلف با عقاید گوناگون و آرمان‌هایی متکثر بتوانند محتوای دلخواه را تولید و با فرم دلپسند خود منتشر کنند. به همین ترتیب، تعداد متنوعی از شرکت‌ها و اوپراتورهای خصوصی اینترنتی باید بتوانند در حلقه‌های مختلفِ زنجیره کسب‌وکارِ دسترسی به اینترنت نقش داشته باشند.
برداشتن فیلترینگ اینترنت از همان جنس آزادی رسانه است، اما برای تأکید بیشتر و جبران تجربه‌های تلخی که داشته‌ایم، می‌توان فصلی از طرح پیشنهادی نظام رسانه‌ای مطلوب برای آینده ایران را جداگانه به آن اختصاص داد. شبکه‌های اجتماعی و سایت‌های اینترنتی نباید فیلتر باشند، مگر در مواردی بسیار استثنایی در حوزه خلافکاری و جرائم نه اخبار و عقاید. فیلترینگ سمی است که به‌تدریج به پیکر نظام رسانه‌ای ایران تزریق شده است و در ایران فردا باید از این جسم خسته و فرسوده سم‌زدایی کرد.
برای رسیدن به این شرایط در رسانه‌های ایران نیازمند یک پیش‌شرط اساسی هستیم: کمترین میزان دخالت حکومت در امور رسانه‌ها، از مالکیت و مدیریت رسانه‌ها تا مجوزدهی و نظارت و حمایت از رسانه‌ها. اینکه می‌گوییم حکومت در نظارت بر رسانه‌ها دخالت نداشته باشد، به این معنی نیست که هیچ نظارتی مطلقاً وجود نداشته نباشد، بلکه بدان معناست که حکومت ناظر و عامل نظارت نباشد تا این امکان برایش مهیا نباشد که جلوی رسانه‌هایمنتقد و حتی مخالفش را بگیرد. نهادهای صنفی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری مستقل می‌توانند بر عملکرد حرفه‌ای رسانه‌ها نظارت داشته باشند و دادگاه‌های مستقل و عاری از جانبداری وچارچوب قضایی مخصوص رسانه‌ها می‌توانند درباره تخلفات احتمالی قضاوت کنند. این وضعیت نیازمند قانون‌گذاری و سازوکار حقوقی خاصی است که در آن از صدور مجوز پیش از انتشار برای مطبوعات و وب‌سایت‌ها خبری نیست و با سهولت بهشبکه‌های تلویزیونی و خبرگزاری‌ها امکان تأسیس می‌دهد.
در طرح پیشنهادی برای رسانه‌های فردای ایران، حکومت اگر می‌خواهد به رسانه‌ها کمک کند، به‌جای دادن یارانه‌های مستقیم و بازیگری در عرصه رسانه‌ها، می‌تواند به توسعه امور زیرساختی رسانه‌ها نظیر چاپخانه و اینترنت و استودیو و شهرک‌های فناورانه رسانه‌ای بپردازد، تازه آن‌هم به‌صورتی غیرمستقیم. همچنین همه رسانه‌ها با انواع عقاید و نظرات انتقادی نیز باید بتوانند از این زیرساخت‌ها استفاده کنند و زیرساخت‌ها نباید متعلق باشد به وفاداران به گروه سیاسی خاصی یا معتقدان به عقیده بخصوصی.
بازپیکربندی نظام رسانه‌ای نیز از دیگر مسایلی است که می‌تواندر طراحی نظام رسانه‌ای آینده به آن توجه کرد. سیاست‌های سانسور و فیلترینگ و همچنین ایجاد اعوجاج و منحرف‌کردن نقش‌های نهادهای مدنی باعث شده است که رسانه‌های مختلف در ایران نقش‌هایی را بر عهده بگیرند که نه وظیفه آن‌هاست و نه از عهده انجامش برمی‌آیند. برای مثال، در برهه‌ای از تاریخ نیم‌قرن اخیر ایران، از مطبوعات به‌جای احزاب استفاده شده است یاهم‌اکنون از شبکه‌های اجتماعی برای اطلاع‌رسانی در حد رسانه‌های حرفه‌ای بهره گرفته می‌شود. رسانه‌های مختلف بایددوباره نقش‌های طبیعی و معمولی خود را بر عهده بگیرند و نقش‌های تحمیلی را به نهادهای مربوط به آنها واگذار کنند.
در چنین شرایط و زمینه‌ای که تصویر شد، رسانه‌ها به‌تدریج خواهند توانست قدرتمند شوند و روزنامه‌نگاران تشکل‌های صنفی و مدنی خود را شکل دهند و کسب‌وکار رسانه‌ای رونق بگیرد. دیگر لازم نیست حکومت به رسانه‌ها کمک مالی کند و همین که آزادی آنها را با نظام‌های قضایی و حقوقی خاصی پاس بدارد کافی است. رسانه‌ها نیز نباید آزادی رسانه و بیان را از حکومت گدایی کنند، بلکه به قدرت اجتماعی خود آن را به‌دست می‌آورند. باقدرت‌گرفتن نهادهای صنفی و حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، اگر حکومت نخواهد آزادی رسانه را پاس بدارد باز هم ناگزیر است که به آزادی احترام بگذارد. از سوی دیگر، در چنان وضعیتی رسانه‌ها خودشان خواهند دانست چطور باید رقابت کنند و روزنامه‌نگاری چه اصولی دارد و در بازار رسانه‌ها چگونه باید مخاطبان را جذب کرد. بنابراین نیازی نخواهد بود که حکومت در نقش مرشد و استاد و معلم رسانه‌ها ظاهر شود. آن نظام رسانه‌ای که درست شکل گرفته باشد و ارکانش صحیح باشد، می‌تواند به‌کمک روزنامه‌نگارانش تشخیص دهد چقدر به عامه‌پسندی بگراید و چه اندازه نخبه‌گرا باشد، کجا وارد شود و تا حد جلو رود.
وقتی نظام رسانه‌ای از وضعیت همواره استثنایی خارج شد و به وضعیتی طبیعی دست یافت، آن‌گاه تازه در چنان فضای نرمال و در چنین نظام رسانه‌ای هنجارینی، رسانه‌های ما به آفت‌هایی برخواهند خورد که رسانه‌های همه کشورهای عادی جهان با آن روبه‌رو شده بوده‌اند، مسایلی از جمله ضربه‌خوردن از شبکه‌های اجتماعی و شرکتی‌شدن رسانه‌ها و اثرپذیری از فناوری. برای این مشکلات نیز راه‌حل‌هایی هست که می‌توان همچون سایر کشورها به کار بست.
در آینده ایران، وقتی که خورشید بتابد و سپیده رخ بنماید، ما نمی‌توانیم با نظام رسانه‌ای کهنه کار کنیم و نیازمند نظم رسانه‌ای تازه و بدیل هستیم. از حالا که در قعر چاه مشکلات و مصائب گیر افتاده‌ایم باید به فکر فردا باشیم. علاوه بر مؤلفه‌هایی که ذکر شد، حتماً ضروریات و پیش‌شرط‌های دیگری نیز هست که تا رسیدن به روزهای خوش رسانه‌ای باید ارائه شوند و درباره‌شان بحث شود.اینکه ما در شرایط فعلی از نظام رسانه‌ای جایگزین صحبت کنیم، حاصل خوش‌خیالی یا ساده‌دلی یا زیستن در رؤیاهای واهی یا امیدواری به هر قیمتی نیست. وقتی ما بدیل داشته باشیم و درباره‌اش صحبت کنیم، از هم‌اکنون به زایاندن نظم جدید و دگرگونی کمک کرده‌ایم. رسیدن به نظام رسانه‌ای بدیل یکی از مراحل مهم و مؤثر تحول و گذاری است که با همه گرفتاری‌ها و مصیبت‌های کنونی، در چشم‌انداز این کشور می‌توان دید.
*روزنامه‌نگار
۴۷۲۳۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900950
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند