به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

قانون حمل اسلحه و بحران امنیت در آمریکا

تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۸۴۱۴۰۸

پژوهش خبری صداوسیما:‌ با هر تیراندازی جمعی که در جامعه (خیابان‌ها، مدارس و...) ایالات متحده اتفاق می‌افتد موضوع حقوق حمل و نگهداری سلاح توسط مردم این کشور را دوباره بر سر زبان‌ها می‌اندازد. آمارهای رسمی نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها بیشتر از هر کسی در کره خاکی اسلحه دارند.[1] سلاح گرم موجب مرگ سالانه بیش از ۳۶ هزار نفر در این کشور می شود[2] که بیش از نیمی از آن خودکشی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

[3] اسلحه بخش جدایی‌ناپذیری از سرنوشت تاسیس آمریکا است. انجمن ملی اسلحه، قدرتمندترین تشکل طرفدار اسلحه، سالانه میلیون‌ها دلار صرف متقاعدکردن دادگاه‌ّها و قانون‌گذاران می‌کند تا محدودیت‌ّهای اسلحه را برداشته و مانع تصویب قوانین جدید می‌شود.[4]

برخی از مرگبارترین تیراندازی‌های جمعی آمریکا که در سال‌های اخیر اتفاق افتاده‌اند: پارک‌لند در ایالت فلوریدا (۱۷ کشته در دبیرستانی در سال ۲۰۱۸)؛ ساترلند اسپرینگز در ایالت تگزاس ( ۲۶ کشته در کلیسایی در سال ۲۰۱۷)؛ لاس وگاس (۵۸ کشته در کنسرتی در سال ۲۰۱۷)؛ و نیوتاون در ایالت کانکتیکات ( ۲۶ کشته در مدرسه‌ای ابتدایی در سال ۲۰۱۲).[5] با هر اتفاق، طرفداران کنترل اسلحه، مانند "کمپین برادی"، قوانین سختگیرانه‌تری مانند گسترش بررسی سابقه و محدودسازی دسترسی به سلاح‌های نیمه اتوماتیک را طلب می کنند. این گزارش با ارائه آمارهای بروز و معتبر به بررسی تاریخچه قانونی-فرهنگی مربوط به اسلحه، برداشت‌های متفاوت از قانون و دیدگاه‌های دو حزب اصلی جمهوریخواه و دموکرات می پردازد.

پیشینه قوانین حمل اسلحه در آمریکا

آمریکا یکی از سه کشوری است که قوانین مالکیت اسلحه را به تصویب رسانده و در قانون اساسی خود دارد[6]. کشورهای مکزیک و گواتمالا نیز چنین قوانینی دارند. بنیان‌گذارن ایالات متحده قانون اساسی را درحالی نوشتند که خود به خوبی به محدودیت ها و ابهامات موجود در قانون واقف بودند. محدودیت زمانی ایجاد جمهوری جدید باعث شد که آنها نتوانند دست به ترمیم این قوانین بزنند، پس همین قانون اساسی پر از ابهام و محدودیت را به تصویب رساندند و ترمیم آن را به نسل‌های آینده و گذر زمان موکول کردند. یکی از این ابهامات حق حمل و نگهداری سلاح بود که پس از گذشت بیش از دو قرن همچنان موجب چندپارگی جامعه آمریکا شده است. این مسئله که باعث ایجاد تفاسیر متفاوتی از قانون شده است، با وقوع هر تیراندازی جمعی به تیتر یک رسانه‌های امریکا و جهان تبدیل می شود. اصلاحیه دوم قانون اساسی امریکا «حق مردم برای حمل و نگهداری سلاح» را تقدیس کرده است.[7] این قانون که در قرن هجدهم تصویب شد، به ایالت‌ها اجازه می‌دهد تا با ایجاد گروه‌های شبه‌نظامی در برابر ظلم احتمالی دولت فدرال از خود دفاع کنند. تاکنون تفسیر های متفاوتی از این قانون در مورد واژه «شبه نظامی» (Militias) ارائه شده، اما دادگاه عالی ایالات متحده در سال ۲۰۰۸ حکم داد که این اصلاحیه نه تنها حق اسلحه را به شبه ‌نظامیان، بلکه به اشخاص نیز اعطا می‌کند.[8] فراتر از تفسیر قانون، اسلحه در امریکا نمادی تاریخی فرهنگی محسوب می شود: وسیله‌ای الزامی که سربازان امریکایی در جنگ انقلابی برای دفاع از سرزمین خود بکار می‌گرفتند.

تعداد اسلحه در جامعه امریکا

بر اساس تحقیقات روزنامه واشینگتن پست، در سال ۲۰۱۳ حدود ۳۵۷ میلیون سلاح در امریکا وجود داشته است. این در حالی است که در آن زمان حدود ۳۱۷ میلیون نفر در ایالات متحده زندگی می‌کردند: یعنی این کشور قریب بر ۴۰ میلیون قبضه اسلحه بیشتری نسبت به جمعیت در آن سال داشته است.[9] همچنین، تنها ۳ درصد جمعیت امریکا صاحب بیش از نیمی از سلاح‌های موجود بوده اند.[10]

طبق گزارش مرکز تحقیقات پیو، افراد ۱۸ الی ۲۹ ساله بیش از سایرین در جامعه امریکا از قوانین کنترلی بر حق حمل سلاح حمایت می کنند.[11] همچین پیو گزارش داده که حدود یک سوم امریکایی‌های بالای ۵۰ سال اسلحه دارند. اما این نرخ برای جوانترها حدود ۲۸ درصد است. به طور کلی حدود ۴۰ درصد امریکایی‌ها اسلحه دارند یا در خانه‌ای زندگی می کنند که حداقل یک اسلحه در آن وجود دارد. آمریکا بالاترین نرخ قتل با استفاده از سلاح گرم را در میان کشورهای پیشرفته دارد.[12] تنها در سال ۲۰۱۶ بیش از ۱۱هزار فقره قتل با سلاح گرم در این کشور به وقوع پیوست.

به تیراندازی‌هایی که منجر به مرگ سه نفر یا بیشتر می‌شود، تیراندازی‌های جمعی می‌گویند. بین سالهای ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۲ بیش از ۹۰ مورد تیراندازی جمعی در امریکا به وقوع پیوسته است.[13] ایالات متحده آمریکا کمتر از ۵ درصد از جمعیت جهان را شامل می‌شود، اما بیش از ۳۱ درصد تیراندازی‌های جمعی در این کشور رخ می‌دهد.[14] علاوه بر این، در سال ۲۰۱۵ خودکشی با استفاده از سلاح گرم دو برابر قتل با سلاح گرم بوده است. در واقع، خودکشی با استفاده از سلاح گرم بیش از نیمی از تمام خودکشی‌ها در ایالات متحده را شامل می‌شود.[15]

امریکا با اختلاف زیاد، بیشترین تعداد سلاح خصوصی در جهان را دارد. تعداد سلاح گرم غیر نظامی در این کشور حدود ۸۸ اسلحه به ازای هر صد نفر است. به عبارت دیگر، به ازای هر امریکایی یک سلاح خصوصی وجود دارد و این نرخ برای هر امریکایی بزرگسال بیش از یک اسلحه است. در واقع امریکایی ها بیش از ۴۲ درصد تمام سلاح‌های خصوصی جهان را دارند.[16]

تعداد سلاح گرم به ازای هر ۱۰۰ نفر (نمودار 1 )

 

احتمال به قتل رسیدن امریکایی‌ها بر اثر تیراندازی بیش از ۵۱ برابر انگلیسی‌ها است.[17] همچنین، بیش از دو سوم امریکایی های صاحب اسلحه گرم مهمترین دلیل حمل و نگهداری سلاح را محافظت شخصی میدانند. اما اکثر مرگ‌های مرتبط به سلاح گرم در امریکا مربوط به خودکشی است. در واقع، خودکشی‌های مرتبط با سلاح گرم در ایالات متحده ۸ برابر بیشتر نسبت به کشور های ثروتمند جهان رخ می‌دهد.[18]

قتل در ۱۵ کشور صنعتی جهان به ازای هر ۱۰۰هزار نفر در سال ۲۰۱۲(نمودار 2)

 

بین سال‌های ۲۰۱۴ الی ۲۰۱۷ حدود ۵۷ هزار امریکایی در تیراندازی کشته شده‌اند که از این رقم حدود ۲۷۰۰ کودک زیر ۱۲ سال بوده‌اند.[19] به طور متوسط در هر هفته ۲۷۶ مورد قتل مرتبط با اسلحه در امریکا رخ می دهد. از طرفی حدود ۴۳۹ نفر در هر هفته با سلاح گرم اقدام به خودکشی می‌کنند. همچنین در هر هفته حدود ۱۲۰۰ مورد خشونت مرتبط با سلاح در امریکا به وقوع می‌پیوندد.[20] احتمال کشته شدن امریکایی‌ها در تیراندازی بیشتر از احتمال ابتلا به سرطان پوست یا معده است.[21] داده‌های مرکز تحقیقات پیو نشان می‌دهد که حدود ۴۶ درصد از دارندگان سلاح که کودکی در خانه دارند سلاحشان را در حالت ضامن قرار نمی‌دهند. همچنین حدود ۳۰ درصد آنها اظهار داشته‌اند که سلاحشان را در جایی از خانه قرار می‌دهند که دسترسی آسانی به آن وجود دارد.[22]

آمار قتل‌های مرتبط با اسلحه در آمریکا (نمودار 3)

 

تعداد قتل‌های بدون اسلحه تنها با دو درصد افزایش از ۴۸۶۴ مورد در سال ۲۰۱۴ به ۴۹۴۷ مورد در سال ۲۰۱۶ رسیده است. اما در همین دوره زمانی تعداد قتل‌های مرتبط با اسلحه با رشد ۳۰ درصدی از ۱۱ هزار مورد به ۱۴ هزار مورد افزایش یافته است. به طور کلی، تعداد قتل‌های مرتبط با اسلحه در سال ۲۰۱۶ حدود ۷۴ درصد از همه قتل‌های مرتکب شده در ایالات متحده امریکا را شامل میشود.[23]

از فاجعه دبیرستان کلمباین (سال ۱۹۹۹) که ۱۵ کشته برجای گذاشت تاکنون، بیش از ۱۸۷ هزار دانش‌آموز محصل در ۱۹۳ مدرسه امریکایی تجربه حضور در یک تیراندازی در محل تحصیل‌شان را داشته اند. به طور متوسط در هر ساعت یک کودک بر اثر این تیراندازی‌ها زخمی یا کشته میشود.[24] از زمان کشتار کلمباین، به طور متوسط سالانه ۱۰ مورد تیراندازی در مدارس امریکا اتفاق می‌افتد. اما در سه ماهه اول سال ۲۰۱۸، ۱۱ مورد تیراندازی در مدارس امریکا اتفاق افتاده که این سال را از این منظر تبدیل به بدترین سال تحصیلی برای دانش‌آموزان کرده است.

اختلاف جمهوری خواهان و دموکرات‌ها

با وجود همه آمارهایی که تاکنون در این گزارش ذکر شده، دانستن این موضوع که احزاب سیاسی، بخصوص دو حزب اصلی دموکرات و جمهوری‌خواه، چه جایگاهی در بهبود یا تضعیف شرایط فعلی حمل و نگهداری اسلحه، قوانین مربوطه و کشتارها دارند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در سالهای اخیر حزب دموکرات توجه زیادی به موضوع قوانین کنترلی اسلحه داشته[25] به گونه‌ای که حتی کاندید ریاست جمهوری این حزب در سال ۲۰۱۶، هیلاری کلینتون، بارها و بارها در جریان مبارزات انتخاباتی بر لزوم اصلاح قوانین مربوط به حمل و نگهداری سلاح در امریکا تاکید داشت.[26] از سوی دیگر، جمهوریخواهان قوانین کنترلی را راه‌حل مناسبی برای تعدیل خشونت‌‌‌های مربوط به سلاح گرم نمیدانند و ریشه این کشتار و خشونت‌‌ها را در بیماری های روانی قاتلان جستجو کرده و بر درمان این افراد تاکید دارند.[27]

اما این تفاوت دیدگاه میان دو حزب اصلی از کجا نشات می‌گیرد؟ مهمترین دلیل این است که همه خشونت‌های مربوط به اسلحه- قتل، خودکشی، تیراندازی جمعی- به طور مساوی میان همه اقشار جامعه توزیع نشده است. در واقع هر کدام از انواع خشونت مربوط به سلاح گرم در یک جغرافیای سیاسی بیشتر و در دیگری کمتر رخ میدهد. طبق گزارش روزنامه واشینگتن پست در مناطقی که گرایش بیشتر مردم به حزب دموکرات است، مناطق شهری و کلان‌شهرها، افراد بیشتر دست به قتل دیگران میزنند تا خودکشی با اسلحه. از طرف دیگر، در مناطقی که حزب جمهوری‌خواه طرفداران بیشتری دارد،‌ مناطق روستایی و شهرهای کوچک، خلاف این مسئله صدق می‌کند یعنی افراد در این نواحی بیشتر دست به خودکشی میزنند تا کشتن دیگران.[28] در مناطق تحت نفوذ حزب دموکرات، خشونت مربوط به سلاح گرم بیشتر بر علیه دیگران اتفاق می‌افتد که این همان جرائمی است که بیشتر در خبرها دیده و باعث ایجاد رعب و وحشت میشود. اما در نواحی تحت نفوذ حزب جمهوریخواه، خشونت مربوط به اسلحه بیشتر در خودکشی نمود پیدا می‌کند و رسانه‌ها توجه ویژه‌ای به این مسئله ندارند. در حقیقت، خشونت مربوط به اسلحه باعث مرگ افراد بیشتری در مناطق متمایل به جمهوری‌خواهان می‌شود اما به علت توجه کمی که رسانه‌ها به خودکشی افراد دارند این موضوع موجب میشود این نوع خشونت به اندازه کشتارها و تیراندازی‌هایی که در مناطق متمایل به حزب دموکرات اتفاق می‌افتد کمتر جلوه کند. گزارش مرکز تحقیقات پیو از بررسی که در سال ۲۰۱۷ انجام داد، نشان می‌دهد که دارندگان سلاح گرم بیشتر در مناطق روستایی زندگی می‌کنند و معمولا در انتخابات‌ها به حزب جمهوری‌خواه رای می‌دهند.[29]

 

زندگی با اسلحه: درصد بزرگسالان امریکایی که یا صاحب اسلحه هستند یا با کسی زندگی می‌کنند که اسلحه دارد (نمودار 4)

 همچنین طبق همین گزارش مرکز تحقیقات پیو، تنها ۳۲ درصد جمهوریخواهان خشونت مرتبط با سلاح گرم را به عنوان یک مسئله «خیلی بزرگ» می‌شناسند و تنها ۲۴ درصد از آنها معتقدند قوانین مربوط به اسلحه باید سختگیرانه‌تر از چیزی باشد که امروز هست.

نتیجه‌گیری

سلاح گرم از دیرباز در فرهنگ امریکایی جایگاه ویژه‌ای داشته است. آمریکایی‌ّها از همان ابتدای انقلابشان و ایجاد جمهوری جدید از قدرت بیش از اندازه دولت فدرال واهمه داشتند، پس به هر ایالت این امکان را دادند که با حفظ و نگهداری سلاح در مواقع لازم از خود دفاع کنند. اما به مرور زمان و با پیچیده شدن شرایط سیاسی-اجتماعی، قدرت یافتن دولت فدرال امریکا، امری طبیعی بود به گونه ای که امروزه این دولت از همیشه قدرتمند تر است. پس امروزه دیگر امکان دفاع دولت های ایالتی در برابر دولت فدرال چندان محتمل نیست. اما در این بین این مردم امریکا بودند که با کمک قانونگذاران و شرکت های مختلف اسلحه‌سازی، دست به خرید و نگهداری انواع مختلف سلاح زدند تا امروزه مسئله اسلحه بیش از پیش موجب چند پارگی اقشار مختلف جامعه امریکا شود. احزاب سیاسی نیز نه تنها کمک چندانی به این مسئله نکرده بلکه با دعواهای حزبی خود آتش اختلاف میان گروه‌های مختلف را بیشتر میکنند. در آخر، مسئله سلاح در ایالات متحده امری نیست که به زودی و راحتی قابل حل باشد و این موضوع که تاکنون ادامه یافته فاصله چندانی تا ایجاد بحران و گسترش گسل‌های موجود میان اقشار مختلف جامعه امریکا ندارد.

پژوهش خبری// پژوهشگر: رحیم خجسته

منابع در آرشیو پژوهش خبری موجود است.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: حمل اسلحه تیراندازی قوانین امنیت در آمریکا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۸۴۱۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمریکا روسیه را به استفاده از «سلاح شیمیایی» در اوکراین متهم کرد

به گزارش صدای ایران از یورونیوز،ایالات متحده روز چهارشنبه ۱ مه (۱۲ اردیبهشت) روسیه را به استفاده از «تسلیحات شیمیایی» علیه نیرو‌های اوکراینی متهم کرد.

وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای گفته است که استفاده تسلیحاتی روسیه از ماده شیمیایی «کلروپیکرین» علیه نیرو‌های اوکراینی، نقض کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی (CWC) است.

این وزارتخانه همچنین اضافه کرده است که روسیه با بهره‌گیری از «گاز‌های ضد شورش و اشک‌آور» در جریان جنگ، معاهدات بین‌المللی در زمینه تسلیحات شیمیایی را زیر پا گذاشته است.

در این بیانیه آمده است: «استفاده از چنین مواد شیمیایی‌ای یک اتفاق منفرد و مجزا نیست و احتمالاً ناشی از تمایل نیرو‌های روسیه برای بیرون راندن نیرو‌های اوکراینی از مواضع مستحکم و دستیابی به دستاورد‌های تاکتیکی در میدان نبرد است.»

نتیجه‌گیری ایالات متحده با شهادت سربازان اوکراینی مطابقت دارد که می‌گویند در ماه‌های اخیر در بخش‌هایی از خط مقدم خود با نیرو‌های روسیه با گاز و سایر مواد شیمیایی محرک مواجه شده‌اند.

نیرو‌های مسلح اوکراین پیشتر در در بیانیه‌ای در ماه مارس اعلام کرده بود که روسیه در بیش از هزار مورد «مواد شیمیایی سمی که برای جنگ ممنوع هستند» را استفاده کرده است. به گفته مقامات اوکراینی، تنها در ماه فوریه ۲۵۰ مورد از چنین حملاتی به ثبت رسیده است.

ارتش اوکراین می‌گوید نیرو‌های روسی علاوه بر کلروپیکرین، از نارنجک‌های پرشده از ماده «سی‌اس» و «سی‌ان» استفاده کرده‌اند. این گزارش می‌گوید که حداقل ۵۰۰ سرباز اوکراینی به دلیل قرار گرفتن در معرض مواد سمی ضدشورش تحت درمان قرار گرفته‌اند و یک نفر نیز بر اثر خفگی با گاز اشک‌آور کشته شده است.

در حالی که در اعتراضات خیابانی غیرنظامیان معمولاً می‌توانند از گاز اشک‌آور و ضد شورش فرار کنند، سربازانی که در سنگر‌ها بدون ماسک ضد گاز موضع گرفته‌اند یا زیر آتش دشمن هستند در خطر خفگی قرار می‌گیرند.

روسیه قبلا استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ اوکراین را رد کرده بود.

گاز کلروپیکرین به عنوان یک سلاح شیمیایی در جنگ جهانی اول توسط آلمان به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت. این عامل خفگی توسط سازمان منع سلاح‌های شیمیایی مستقر در لاهه برای استفاده نظامی غیرمجاز اعلام شده و اکنون بیشتر در صنعت کشاورزی استفاده می‌شود.

این گاز ریه‌ها، چشم‌ها و پوست را تحریک می‌کند و می‌تواند باعث تهوع، استفراغ و اسهال شود که هفته‌ها طول می‌کشد.

ایالات متحده همزمان اعلام کرده که سه نهاد دولتی روسیه مرتبط با برنامه‌های تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی این کشور و چهار شرکت روسی را که به این نهاد‌های دولتی کمک کرده‌اند، تحریم می‌کند.

استفاده از سلاح‌های شیمیایی طبق قوانین بین‌المللی ممنوع است. روسیه معاهدات مربوط به أن را امضا کرده و ادعا می‌کند که سلاح شیمیایی ندارد، اما این کشور در سال‌های اخیر متهم به استفاده از عامل اعصاب علیه منتقدان خود نظیر سرگئی اسکریپال و الکسی ناوالنی شده است.