موسیقی زنده «رپ» به سبک رپر مرتد در یک نمایش!؟
تاریخ انتشار: ۷ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۹۰۳۲۲۷
یک نمایش این شب‌ها در حالی به صحنه می‌رود که در آن از موسیقی زنده «رپ» استفاده می‌شود. سوالی که پیش می‌آید این است که در چنین مواردی آیا اداره نمایش به «رپ» مجوز داده است یا دفتر موسیقی وزارت ارشاد یا هیچ‌کدام؟
خبرگزاری فارس: یک نمایش این شب‌ها در حالی به صحنه می‌رود که در آن از موسیقی زنده «رپ» استفاده می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اخیراً نمایشی اجرای خود را در تالار حافظ آغاز کرده است و در مراسم رونمایی از پوستر آن افرادی همچون عباس قادری و رضا یزدانی دعوت شده بودند، چون در بخش‌هایی از نمایش ترانه‌ها و موسیقی آن‌ها پخش می‌شود.
در بخشی از نمایش هم یکی از بازیگران قطعه‌ای به سبک «رپ» اجرا می‌کند که به گفته برخی تماشاچیان، صدا و شیوه خواندنش بی‌شباهت به رپر مرتد آنسوی آب نیست.
طی سال‌های اخیر برخی از کارگردان‌ها برای فتح گیشه به جای توجه به کیفی‌سازی آثار خود، اقدامات دیگری نظیر استفاده از سلبریتی‌ها یا موسیقی‌های خاص انجام می‌دهند، گویا می‌خواهند با پخش صدا‌های غیررسمی یا استفاده از ترانه‌های کوچه‌بازاری مخاطب بیشتری جذب کنند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد از نگاه شورای نظارت تئاتر پنهان باقی مانده است. سوالی که پیش می‌آید این است که در چنین مواردی آیا اداره نمایش به «رپ» مجوز داده است یا دفتر موسیقی وزارت ارشاد یا هیچ‌کدام؟
به لحاظ ساختاری هم نمایش دارای گسستگی و شکاف‌هایی در بخش‌های مختلف داستان است. شاید یکی از علل این شکاف‌ها حضور خود کارگردان به عنوان بازیگر در کار باشد، به طوریکه وی به خوبی نتوانسته از بیرون بر روند کار تأثیر بگذارد و این شکاف‌ها را پُر کند.
داستان این نمایش بر محور نویسنده‌ای است که خود چنان درگیر مسائل و شخصیت‌های نمایشش می‌شود به طوریکه دچار گسست از واقعیت و اختلال روانی سایکوتیک می‌شود. وی مدام در طول نمایش با خودش صحبت می‌کند، با شخصیت‌ها همذات‌پنداری می‌کند و با دنیای واقع ارتباطش ضعیف می‌شود.
بخش نخست نمایش که نویسندگی این زن و کمک گرفتنش از یک شخصیت در فضای مجازی است، در هاله‌ای از ابهام برای تماشاگر باقی می‌ماند؛ تا انتهای نمایش که این راز کشف می‌شود.
اما داستانی که این زن نویسنده می‌نگارد، حکایت درد‌ها و زخم‌های شخصیت‌های به قول خودشان چاله میدانی و پایین شهری است که این‌ها به خوبی با هم چفت نشده‌اند و تماشاگر می‌بایست تلاش ذهنی زیادی برای ربط بین این‌ها در صحنه‌های مختلف داشته باشد.
نکته دیگر تم روان‌شناسانه نمایش است به طوریکه در بیشتر کار‌های کارگردان اثر دیده می‌شود، شخصیت‌هایی که دچار روان‌آزردگی یا روان‌گسستگی هستند و از این طریق معضلات، خود و جامعه را منعکس می‌کنند. حاتمی در نقش خروس باز در این کار تنها یک دیالوگ را تکرار می‌کند و می‌گوید: تنها چند لیتر بنزین می‌خواهد؛ آن هم برای از بین بردن خودش! خودی که در جامعه سیاهی که ترسیم شده خانواده‌اش را از دست داده و زندگی‌اش فنا شده است.
اختلالاتی همچون اضطراب و افسردگی در قرن حاضر و اختلالات سایکوتیک در بین شخصیت‌ها دیده می‌شود به طوریکه خروس‌باز نمایش در نهایت با خیانت همسرش کارش به بیمارستان روانی می‌کشد.
فساد، خیانت، مشاغل کاذب و بیماری‌های روانی در این نمایشنامه با دکور و نورپردازی سرد و سیاه کار همراه شده است و تماشاچی را در یک زمان دو ساعته به خلسه فرو می‌برد که در نهایت عایدی او جز چند شوخی سطح پایین و حرکات موزون بازیگران چیز دیگری نیست.
لینک کوتاه خبر: farda.fr/003ZHYمنبع: فردا
کلیدواژه: رپ خوانی موسیقی زنده نمایش وزارت ارشاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۰۳۲۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ معلم از ۵ دهه ؛ از پرویز فنی‌زاده تا رضا عطاران
به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، در دهه پنجاه مهم‌ترین شمایل معلم پرویز فنی‌زاده در «رگبار» بود و در اواخر این دهه فرامرز قریبیان در «جنگ اطهر» نقش معلم انقلابی را ایفا کرد. شاید بتوان گفت تنها در دهه شصت تعداد قابل توجهی کاراکتر معلم به فیلم‌های ایرانی راه پیدا کردند؛ از خسرو شکیبایی در فیلم «رابطه» تا هما روستا در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و علی نصیریان در «جاده‌های سرد» و مجید مجیدی در فیلم «شنا در زمستان»، چند نمونه از پرداختن سینمای دهه شصت به شخصیت‌های معلمند. از دهه هفتاد از تعداد فیلم‌هایی که معلم‌ها در آنان نقش محوری ایفا می‌کردند، کاسته شد. آنچه پیش رو دارید مروری است بر ۵معلم به‌یادماندنی سینمای ایران در طول ۵دهه.
دهه پنجاه؛ آقای حکمتی (پرویز فنی‌زاده در فیلم «رگبار»)
به‌یادماندنی‌ترین تصویر معلم در سینمای قبل از انقلاب که معمولا عنایتی به حرفه معلمی نشان نمی‌داد. در فیلم «رگبار» آقای حکمتی معلمی است که به محله‌ای در جنوب شهر آمده است. مدرسه مهم‌ترین و محوری‌ترین لوکیشن فیلم «رگبار» است و فیلمساز تصویری دقیق و پرجزئیات از فضای آموزشی مدارس در ابتدای دهه پنجاه ارائه می‌دهد. اداره‌کردن کلاسی شلوغ با پسربچه‌هایی شیطان مهم‌ترین مشکل آقای حکمتی در نیمه اول فیلم است. فیلم با علاقه‌مندی آقای حکمتی به عاطفه، خواهر یکی از دانش‌آموزان، وارد فضایی عاطفی می‌شود و درنهایت هم با انتقال از مدرسه و ترک محله به پایان می‌رسد. معمولا به انبوه تمثیل‌ها و استعاره‌ها در فیلم «رگبار» اشاره می‌شود و آنچه کمتر به آن توجه شده، تصویر ملموس معلمی است که نمی‌خواهد تن به آنچه هست بدهد. آقای حکمتی یکی از ملموس‌ترین غریبه‌هایی است که نویسنده و کارگردان «رگبار» در طول دوران فعالیت هنری‌اش آفریده است.
علی ناصری، معلم زیست‌شناسی در فیلم «دبیرستان» (۱۳۶۶) با ایفای نقش بیژن امکانیان، در دهه‌ای که تعداد زیادی از شخصیت‌های سینمای ایران معلم بودند، به چند دلیل شاخص و به‌یادماندنی است؛ معلمی که خود سابقه اعتیاد داشته و مثل بیشتر معلم‌های سینمای ایران در دهه شصت آرمانگراست و می‌کوشد شاگردانش را از دام اعتیاد بیرون بکشد. فیلم به‌عنوان ملودرامی تلخ، یکی از موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه شصت است که سال۶۶ سینماروهای زیادی را در شهرستان‌ها جذب سینما کرد. شخصیت سمپاتیک معلم و نحوه برخورد و تعاملش با شاگردان و چهره بیژن امکانیان به‌عنوان یکی از بازیگران مهم دهه شصت، تصویری از «دبیرستان» برای سینماروهای دهه شصت ساخت که دوست‌داشتنی و تأثیرگذار بود.
رامین پرچمی در فیلم «ضیافت» تنها کسی از رفقای دبیرستانی است که از محله‌اش نمی‌رود و نخستین نفری هم هست که به کافه ماطاووس می‌آید تا به عهدی که سال‌ها پیش با رفقا بسته‌اند وفادار باشد. بین شخصیت‌های فیلم «ضیافت»، رامین پرچمی معلم است؛ معلمی که سطح زندگی‌اش از همه رفقا پایین‌تر است و ازدواج نکرده و راز علاقه‌اش به منیر خواهر عبد(پارسا پیروزفر) را هم مکتوم نگاه داشته است. در فیلمی که فرصت کافی برای پرداختن به همه حاضران در کافه ماطاووس ندارد و از نیمه دوم بیشتر بر علی یزدانی (فریبرز عرب‌نیا) و رامین (بهزاد خداویسی) متمرکز است، شخصیت رامین پرچمی به‌عنوان معلمی شریف بیشتر در یادها می‌ماند؛ معلمی که پاسدار رفاقت است و گذشته را فراموش نکرده است.
تصویری طنز آمیز از معلم در فیلمی کمدی که پرفروش و پرتماشاگر از کار درآمد. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» تصویری از معلم در سینمای ایران به نمایش می گذارد که مسبوق به سابقه نبود.مدیر یک مدرسه دخترانه خصوصی با ورود آقایان به مدرسه خود شدیداً مخالف است، اما وقتی دبیر شیمی دانش آموزان المپیادی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می‌گیرد، مجبور می‌شود تا یک دبیر جایگزین به دبیرستان بیاورد؛ ولی تلاش وی برای یافتن دبیر المپیاد زن در میانه سال تحصیلی بی‌فایده است و وی مجبور است یک مرد را به عنوان تنها گزینه بپذیرد تا از رقابت المپیاد جا نماند اما ورود این آقای معلم مجرد و بی‌دست‌وپا، و شیطنت دختران دانش‌آموز، و تجرد خانم مدیر جدی و بداخلاق که تا به حال خواستگاری نداشته، باعث ایجاد اتفاقات بسیار خنده داری می‌شود. دختران دانش‌آموز دست به یکی کرده و با کمک پدر یکی از دانش آموزان، اردویی را تدارک می‌بینند تا این دو مجرد میانسال را در روبه‌روی یکدیگر قرار دهند. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» یکی از بامزه ترین شخصیت های معلم سینمای ایران را ساخته است.
منبع: همشهری آنلاین
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت