تاثیر کم آبی بدن بر عملکرد ذهن
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۹۶۵۹۶۲
یک مطالعه جدید از موسسه فناوری "جورجیا" نشان داد که کم‌آبی بدن بر عملکرد ذهنی تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود افراد برای تمرکز با سختی مواجه و یا در هماهنگی حرکات خود دچار مشکل شوند.
به گزارش صدای ایران طبق یک مطالعه جدید از موسسه فناوری جورجیا در آتلانتای آمریکا، کم‌آبی بدن ظاهرا نه تنها بر سلامت فیزیکی افراد تأثیر می‌گذارد، بلکه عملکرد ذهنی آنها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روزانه باید چه مقدار آب نوشید؟ پاسخ به این سوال به سادگی گفتن 8 لیوان نیست. کمبود آب بدن خطرناک است، در حالی که نوشیدن بیش از حد آن نیز ممکن است منجر به مشکلاتی شود.
با این وجود براساس مطالعه جدید، افرادی که دچار اختلال در تمرکز می‌شوند، می‌توانند نوشیدن آب را امتحان کنند، زیرا ممکن است مشکل از کم‌آبی بدن باشد که باعث بروز اختلالات ذهنی در آنها شده است.
به نقل از ایسنا، با توجه به یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله پزشکی و علم در ورزش‌ها و تمرینات(Medicine & Science in Sports & Exercise)، کمبود آب باعث کاهش عملکرد شناختی، به ویژه در کارهایی که مستلزم توجه، حضور ذهن و هماهنگی حرکتی است، می‌شود.
محققان ادعا می‌کنند پس از بررسی داده‌های چندین مقاله پژوهشی در مورد کم‌آبی و تاثیر آن بر توانایی شناختی دریافته‌اند که این فعالیت‌ها وقتی تحت تاثیر قرار می‌گیرند که کمبود آب بدن از دو درصد تجاوز کند.
"میندی میلارد-استفورد"، مدیر آزمایشگاه فیزیولوژی ورزشی موسسه فناوری جورجیا گفت: ما متوجه شدیم زمانیکه افراد دچار کم‌آبی می‌شوند، کارهای خود را که نیاز به پردازش پیچیده دارند یا کارهایی که نیاز به توجه زیادی دارند، به خوبی همیشه انجام نمی‌دهند.
همانطور که در آزمایشات، افرادی که آب بدنشان بیش از یک حد کم می‌شد، به طور فزاینده‌ای در کارهای نیازمند توجه که غیر تکراری بود، مانند فشار دادن یک دکمه در الگوهای مختلف به مدت چندین دقیقه، دچار اشتباه می‌شدند.
موارد واقعی و روزمره این فعالیت‌ها عبارتند از تمرکز در جلسات طولانی، رانندگی و یا انجام کار یکنواخت در یک کارخانه.
محققان ابراز نگرانی کرده‌اند که از دست دادن آب بدن به دلیل تعریق زیاد، ممکن است به وقوع حوادث غیرمترقبه در محیط‌های خطرناک مانند کارخانه ماشین‌آلات سنگین منجر شود.
برای افراد که سایز متوسطی دارند، 2 درصد کم شدن آب بدن، موجب اختلال در عملکرد ذهنی آنها می‌شود که تقریبا معادل یک لیتر عرق کردن است. این ممکن است تعرق زیادی به نظر بیاید، اما در واقع خیلی زودتر از چیزی که اکثرمان فکر می‌کنیم، اتفاق می‌افتد.
"دان کاسا" پروفسور دانشگاه کانکتیکات گفت: اکثر مردم متوجه میزان تعرق خود در گرما نمی‌شوند. از دست دادن یک لیتر از آب بدن مثلا با 30 دقیقه دویدن حاصل می‌شود.
این بدان معناست که نوشیدن آب به طور مرتب برای افرادی که خواهان عملکرد جسمی و روانی متناسب هستند، به ویژه در روزهای گرم که خارج از خانه هستند، ضروری است.
آشامیدن آب ممکن است بیشترین تاثیر را برای بهبود توانایی ذهنی نداشته باشد، اما مطالعه جدید نشان می‌دهد که یکی از راه‌های قابل اتکا به دلیل کم‌آبی بدن است.
منبع: صدای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۶۵۹۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم می‌شود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.
این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»