کارخانه روغن نباتی حیات به چرخه تولید بازمی گردد
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۹۶۶۵۰۲
به گزارش ایرنا، ایرج حیدری شامگاه چهارشنبه در نشست کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید هرمزگان با اشاره به اهمیت احیاء واحد های تولیدی استان، افزود: کارخانه روغن نباتی حیات از واحدهای مهم تولیدی استان است که در زمان فعالیت شرایط اشتغال بسیاری را فراهم کرده بود.
وی تصریح کرد: با احیاء این واحد تولیدی از هدر رفت سرمایه های بسیاری که صرف احداث این کارخانه شده، جلوگیری و افرادی که با تعطیلی این واحد بیکار شده بودند ،مجدد مشغول به فعالیت خواهند شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی خاطرنشان کرد: تامین خوراک این کارخانه برای اینکه در روند چرخه تولید دچار مشکل نشود، بسیار مهم بوده و از همین رو جهاد کشاورزی به صورت ویژه این موضوع را دنبال نماید.
این مقام مسوول تاکید کرد: واحد های تولیدی غیرفعال و یا در تملک بانک ها با صرف هزینه های سنگین ایجاد شده اند و ضروری است برای جلوگیری از هدر رفت بیت المال و ایجاد اشتغال تمام توان خود را برای احیاء مجدد آنها بکار بگیریم.
حیدری بیان داشت: هم اکنون حرکت بسیار خوبی در سطح هرمزگان با همکاری دستگاه های اجرایی و مدیران عامل بانک های استان برای احیاء واحد های تولیدی در حال انجام است که تداوم این روند با سرعت هر چه بیشتر ضروری است.
وی تاکید کرد: فرمانداران به همراه دبیران کارگروه های شهرستانی مشکلات واحد های تولیدی را شناسایی، احصاء و پالایش و جهت اخذ تصمیم های مناسب به کارگروه استانی منعکس کنند.
کارخانه تولید و بسته بندی روغن نباتی حیات هرمزگان با 5 هزارو 100متر زیربنا در زمینی به مساحت 12 هزار متر مربع در شهرک صنعتی شماره یک بندر عباس احداث شده که در زمان فعالیت ، بیش از 120 نفر در آن مشغول به کار بودند.
7198/ 6048
انتهای پیام
منبع: جماران
کلیدواژه: رفع حصر نقل و انتقالات لیگ برتر لایحه شفافیت اشتغال ایجاد اشتغال جهاد کشاورزی دستگاه های اجرایی سرمایه رفع حصر نقل و انتقالات لیگ برتر لایحه شفافیت امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۶۶۵۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاکبان مشهدی که نوازندگی دوتار را با قوطی روغن نباتی شروع کرد
همشهری آنلاین: ویدئویش چند وقت پیش در شبکه‌های مجازی وایرال شد؛ «غلامعلی حیدری»، پاکبانی که با دوتارنوازی‌اش همه را شوکه کرده است. فیلم دوتارنوازی‌اش در جشن پاکبانان کلانشهر مشهد را هم سید مجتبی خداداد حسینی، همکارش در اینستاگرام منتشر کرد؛ همکاری که خودش هم پیش‌تر با رجزخوانی با لهجه مشهدی علیه طالبان در فضای مجازی وایرال شده بود. حیدری حالا در گفت‌وگو با همشهری از دوتارنوازی‌ها و عشقش به این‌ساز می‌گوید.
درباره سید مجتبی خداداد حسینی اینجا بخوانید:پای‌قصه پاکبانان رضوی
شروع نوازندگی
دوتار جزو سازهای مضرابی است که بیشتر با ناخن نواخته می‌شود؛ ۲سیم روی بدنه‌ای از جنس چوب توت یا گردو و افرا، اما نخستین دوتار «غلامعلی حیدری» دو سیم بود و یک قوطی حلبی ۵کیلوگرمی روغن نباتی. او که حالا ۵۱ساله است، این دوتار را از ۱۲سالگی داشته و حالا روایت می‌کند که اهل صالح‌آباد شهرستان تربت جام است؛ شهرستانی که خیلی‌ها در آن‌ساز می‌زنند و آواز می‌خوانند و اتفاقا با دوتار هم شهره شده است. پسرعموهای غلامعلی هم نوازنده بودند و پدرش هم آواز می‌خواند. او از همین جا و از همین خانواده عاشق دوتار شد، اما پدرش به‌دلیل شرایط مالی امکان خریدساز را نداشت. این بود که با یک قوطی حلبی ۵کیلوگرمی یک دوتار درست کرد و همان هم شد شروع نوازندگی او.
ساز جدید و دنیای جدید
«سازم را همه‌جا با خود می‌بردم، هر روستا یا شهری که می‌گفتند یک استاد هست که کار نوازندگی و آواز می‌کند می‌رفتم تا یاد بگیرم، راهش مهم نبود.» این را «غلامعلی حیدری» روایت می‌کند که از ۱۲ تا ۱۷ سالگی با همان قوطی حلبی عشقش را به نوازندگی حفظ کرد. بالاخره اما روزهای خوب هم رسید. دست و بال پدر بازتر شد و توانست دوتار واقعی برایش بخرد: «نمی‌دانید چقدر خوشحال بودم. ساز حلبی را دور انداختم. دوتار جدید شد وصله جانم و همه جا با خودم می‌بردمش، مثل گوشی تلفن که حالا یکسره دست بچه‌هاست. کاست‌های استادان را می‌گرفتم و گوش می‌دادم تا به‌صورت گوشی و ذهنی یاد بگیرم. نت‌خوانی بلد نبودم، اما همیشه می‌گفتم خدایا می‌شود یک روز من نوازنده شوم.» استادش در دوتار نوازی محسن عسگریان بود؛ نوازنده‌ای که صدای دوتار را صدای هنر و فرهنگ خراسان می‌داند و او را میراث‌دار ذوالفقار عسگریان، نوازنده و خواننده موسیقی نواحی خراسان می‌دانند.
جدایی و وصل
دوتارنوازی «غلامعلی حیدری» ادامه داشت تا اینکه یک حادثه او را از سازش جدا کرد. سال۱۳۸۴ بود که برادر بزرگ‌ترش را در سانحه تصادف از دست داد. می‌گوید: «با خودم فکر کردم ساز بزنم که چه بشود؟ دیگر دنبال نوازندگی نرفتم. داغ بدی بود. دو تار را فروختم، زیرا حتی منبع درآمدم هم نبود و با جاروکشی در شهرداری بیشتر می‌توانستم درآمد کسب کنم. آن موقع یک سالی می‌شد که در شهرداری مشغول شده بودم.» اما ماجرای وصل دوباره او و ساز دوتارش به روزهایی برمی‌گردد که سمت حرم رضوی و در محدوده پنج‌راه، مثل همه روزهای دیگر کارش را انجام می‌داد و صدای «کریم کریمی» خواننده و دوتارنواز نواحی خراسان دوباره هوایی‌اش کرد: «شب که به خانه رفتم به همسرم گفتم باید دوباره ساز بخرم. نمی‌توانم بدون دوتار سر کنم.»
دوتارنوازی در شهرداری مشهد
حالا «غلامعلی حیدری» با بهانه و بی‌بهانه دوتار می‌زند. نوازندگی‌اش را ابتدا سید مجتبی خداداد حسینی، پاکبان همکارش فهمید و بعد بقیه. حالا دیگر اگر شهرداری مشهد برنامه ای داشته باشد، خیلی وقت‌ها او می‌رود و ساز می‌زند یا با لباس محلی تربت‌جام یا با همین لباس پاکبانی؛ خیلی فرقی نمی‌کند. مهم این است که همکارانش به او افتخار می‌کنند. حیدری، عاشق دوتار است و می‌خواهد تا زنده است نوازندگی کند و حتی این‌ساز را به پسر و دو دخترش هم یاد داده و دوست دارد شهرداری از همه پاکبان‌ها و کارکنانی که هنری دارند، حمایت کند.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد