به نقل از «مشرق»

کنسرت رایگان؛ واقعیت یا پوپولیسم؟!

تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۹۷۲۶۰۷

مشکلات اقتصادی و معیشتی عرصه را بر مردم تنگ کرده، می‌خواهند با چنین اخباری اولاً ضمن فرارو به جلو از قبول مسئولیت حرف‌ها و کارهایشان در ایام انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری شانه خالی کنند

به گزارش مشرق، برخی از ناظران و فعالان فضای مجازی معتقدند که اعلام برگزاری کنسرت رایگان خیابانی از جانب خوانندگان عرصه موسیقی بیش از آنکه برای همراهی واقعی با مردم باشد بیشتر رنگ و بوی اقدامی پوپولیستی در حوزه موسیقی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

بیشتر بخوانید:

آیا شورای شهر به دنبال مقاصد سیاسی و شجریان به دنبال منافع مالی از «کنسرت خیابانی» است؟ راهکار جدید دولت برای رفع مشکلات معیشتی؛ کنسرت رایگان ببینید! مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی‌کند.
فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

چند وقتی است که فشارهای اقتصادی بر مردم دستمایه پیشنهاد برگزاری کنسرت‌های خیابانی رایگان از سوی برخی خواننده‌های موسیقی پاپ و کلاسیک شده است. اگر قرار باشد که طبق روال معمول چنین اتفاقی، اولین نفر پیشنهاددهنده اجرای کنسرت خیابانی معرفی شود باید به اعلام آمادگی همایون شجریان در سال‌۹۲ اشاره کنیم. شجریان سال‌۹۲ در این باره گفته بود: «حاضرم سال آینده برای هرکس که دلش بخواهد، اجرای خیابانی داشته باشم....» این خواننده موسیقی سنتی چند روز پیش مجدداً پیشنهاد قدیمی‌اش را مطرح کرد. او با هدف «بهبود حال مردم» اعلام کرده که حاضر است کنسرتی خیابانی برگزار کند. شجریان که برای همدردی با شرایط نابسامان اقتصادی، کنسرت ــ نمایش «سی» را لغو کرد، در حساب کاربری‌اش در اینستاگرام نوشت: «عزیزان، در این ایام که، چون سیاوش در گذر از آتش هستیم، نمی‌دانم چه کنیم تا حالمان کمی به شود، چنانچه مشکل مجوز نباشد، سراپا در خدمتم تا بدون هیچ انتفاعی کنسرت خیابانی گسترده برای شما عزیزان اجرا کنم، شاید دلمان در کنار یکدیگر آرام گیرد.»

نیمه دوم تیرماه بود که خبری از تعلیق اجرای کنسرت‌ـ‌نمایش «سی» شجریان به خاطر «غم و نگرانی‌های اقتصادی مردم» منتشر شد. در همان ساعات اولیه برخی کاربران فضای مجازی، موجی از انتقادات و پیشنهادات کنایه‌آمیزی نسبت به ادعای تعلیق کنسرت به خاطر مردم را مطرح کردند، اما پس از همایون شجریان، سیروان خسروی یکی دیگر از خوانندگان موسیقی پاپ نیز طی چند مرحله با پیشنهادات مشابهی خبر ساز شد. خسروی چند وقت پیش اعلام کرد که به خاطر اوضاع اقتصادی جامعه برگزاری کنسرتش را لغو می‌کند. در کمال تعجب این ادعای خواننده پاپ فقط در حد خبر و حرف متوقف شد؛ چراکه چند روز بعد از این ادعا وی کنسرتش را برگزار کرد، اما حالا که شجریان چنین پیشنهادی را مطرح کرده خسروی مجدداً به میدان آمده‌است و از آمادگی‌اش برای برگزاری کنسرت رایگان خیابانی و پرداخت ۱۵۰‌میلیون تومان خسارت (کنسلی اجرا به صاحب سالن) به‌خاطر مردم! خبر می‌دهد. در حالی که بسیاری از افراد این پرسش را مطرح کرده‌اند که چرا او کنسرتش را رایگان یا با قیمت بلیت کمتر برگزار نکرده و تصمیم به لغو آن گرفته است؟!

بیشتر بخوانید:

تصمیم همایون شجریان برای اجرای کنسرت خیابانی رایگان +عکس

حجت نظری، عضو شورای شهر تهران ضمن استقبال و آمادگی «تمام‌قد» شهرداری برای انجام چنین اقدامی می‌گوید: «شخصاً معتقدم اگر این کنسرت در یک منطقه جنوبی همچون بوستان آزادگان یا ولایت برگزار شود قطعاً اتفاق بهتری خواهد بود؛ چراکه لازم است در همه امور در تهران توسعه متوازن داشته باشیم و یکی از کارهایی که می‌توانیم در راستای توسعه متوازن انجام دهیم، این است که مردم مناطق جنوبی هم امکان حضور در کنسرت را داشته باشند!» هر چند پیشنهاد این دو خواننده موسیقی پاپ و کلاسیک با استقبال مخبر کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران و آمادگی مدیریت شهری برای برگزاری کنسرت خیابانی و رایگان همراه شده، اما واقعیتی در لابه‌لای کلمات نظری وجود دارد که نشان می‌دهد اساساً موضوعی به نام کنسرت برای افراد ثروتمند و بالاشهرنشین مطرح است، نه کسانی که برای کسب روزی و معیشت روزانه‌شان زمانی برای رفتن به کنسرت ندارند. 

مهم‌ترین محور تحلیل‌هایی که در فضای مجازی پیرامون علت اصلی و واقعی اعلام چنین خبری از سوی برخی خواننده‌های موسیقی شکل گرفت، تأکید بر پوپولیستی بودن این اقدام است. در واقع بسیاری از کاربران و منتقدان با طرح سؤال‌های زیادی معتقدند که چند سال پیش و در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری همین سلبریتی‌ها به صورت گسترده از مردم دعوت می‌کردند تا به رئیس دولت مستقر مجدداً رأی بدهند. حال از آنجایی که مشکلات اقتصادی و معیشتی عرصه را بر مردم تنگ کرده، می‌خواهند با چنین اخباری اولاً ضمن فرارو به جلو از قبول مسئولیت حرف‌ها و کارهایشان در ایام انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری شانه خالی کنند و ثانیاً بدون اینکه بحث مطالبه‌گری و بازخواست مسئولان به خاطر ایجاد اوضاع بد اقتصادی فعلی و در مضیقه افتادن معیشت و زندگی بسیاری از افراد جامعه را دنبال کنند، پیشنهادهایی را مطرح می‌کنند که صرفاً در حد خبر متوقف می‌شوند.

منبع : روزنامه جوان

منبع: مشرق

کلیدواژه: حمایت از کالای ایرانی برجام ترامپ جوان آنلاین سلبریتی ها سلبریتی های سیاسی کنسرت رایگان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۷۲۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بهبود اقتصادی؛ از میدان «واقعیت» تا میدان «تصویر»

در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، محمد اسکندری، کارشناس رسانه در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: رهبر معظم انقلاب اسلامی طی یک دهه گذشته با یک نگاه راهبردی تلاش داشته‌اند تا حمایت از تولید داخل و رونق اقتصادی را به «گفتمان غالب» کشور تبدیل کنند. در راستای دستیابی به این هدف که تحقق آن می‌تواند «قدرت ملی» را دستخوش یک تحول شگرف کند عمدتاً - و البته بدرستی - راهکارهای اقتصادی مورد توجه بوده است. با این حال به نظر می‌رسد که یکی از ابعاد مغفول در زمینه دستیابی به هدف مهم «جهش تولید» آن هم در چهارچوب بهره‌گیری از مشارکت مردم، «بر ساختن سیمای اقتصاد ایران» است.

واقعیت آن است که کشور ما طی چهار دهه گذشته تحت فشارهای اقتصادی رقبا و دشمنان خود قرار داشته است، با این حال در یک دهه گذشته عملاً ما درگیر یک «جنگ تمام عیار اقتصادی» بوده‌ایم. هدف اصلی این جنگ، فروپاشی اقتصاد ایران و به تبع آن افزایش فشارهای مردمی به حاکمیت و در نهایت تسلیم شدن نظام در برابر زیاده‌خواهی‌های دشمن است. فراموش نمی‌کنیم که وزیر خارجه وقت آمریکا پیشتر به صراحت گفته بود: «ایران اگر می‌خواهد مردمش غذا بخورند باید به حرف آمریکا گوش کند!»

با این حال به نظر می‌رسد جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران دو رکن اساسی دارد؛ رکنی در واقعیت اقتصاد ایران و رکنی در تصویر اقتصاد ایران. در عرصه واقعیت اقتصاد ایران باید گفت آمریکایی‌ها تقریباً تمامی تیرهای در چنته خود را به سمت اقتصاد ایران پرتاب کرده‌اند و اگر جرمی هم باقی مانده است که در این جنگ نامشروع مرتکب نشده‌اند به این دلیل است که توانایی ارتکاب آن را ندارند. به اذعان خود آمریکایی‌ها ایران اکنون در عرصه صنایع دفاعی، هسته‌ای، انرژی، بانکی، کشتیرانی، تجارت بین‌المللی، بیمه، فلزات، معادن و حتی تبادل‌های علمی و... تحریم است و تقریباً آنها هدفی برای تحریم در ایران باقی نگذاشته‌اند. اما با وجود تمام این تحریم‌ها، هدف اصلی تحریم که فروپاشی اقتصاد ایران بوده محقق نشده است. البته این سیل تحریم برای کشور هزینه‌ها و فرصت‌هایی با خود به همراه آورده است.

اما در سال‌های اخیر و پس از پایان ظرفیت پروژه جنگ اقتصادی در فضای واقعیت اقتصاد ایران، آمریکایی‌ها به دنبال تشدید اثرات تحریم در فضای ذهنی اقتصاد یا به تعبیری «فرا اقتصاد ایران» بوده‌اند. متأسفانه یکی از پاس‌ گل‌های دولت قبلی به دشمن نیز شرطی‌سازی اقتصاد ایران نسبت به لبخند و تلخند دشمن بود؛ خطایی راهبردی که اثرات و پیامدهای شومی همچون سقوط ۱۰ برابری ارزش پول ملی در دهه ۹۰ را در پی داشت.
کارشناسان حوزه اقتصادی براین باورند که اقتصاد به عنوان معادله بین طرف عرضه و تقاضا می‌تواند تحت تأثیر مؤلفه‌های ذهنی، شناختی و ادراکی در سطوح فردی و جمعی باشد. ساده‌ترین مثال اثر تصویر اقتصاد بر واقعیت اقتصاد را می‌توان در مفهوم «تورم انتظاری و انتظارات تورمی» دانست. بر اساس این مفهوم درک و استنباط کنشگران اقتصادی از معادلات اقتصادی آینده - که می‌تواند صحیح یا ناصحیح باشد - بر معادلات واقعی اقتصاد در زمان حال و آینده اثرگذار خواهد بود.

در شرایط کنونی نیز ما شاهد یک شکاف بین واقعیت‌های اقتصاد ایران و تصویر آن و آینده اقتصاد ایران هستیم. آمارهای مراجع رسمی کشور می‌گوید دولت در سال ۱۴۰۲ توانسته است نرخ رشد نقدینگی را از ۳۳.۱ درصد در فروردین به ۲۴.۳ درصد در اسفندماه، تورم تولیدکننده را از ۴۴.۷ درصد به ۲۴.۵ درصد و تورم نقطه به نقطه مصرف کننده را از ۵۵.۵ درصد به ۳۲.۳ درصد کاهش دهد. در سال ۱۴۰۲، بر اساس برآورد بانک مرکزی، تراز تجاری برابر ۲۰.۵ میلیارد دلار مثبت بوده است. همچنین نرخ رشد اقتصاد برای سال۱۴۰۲ بیش از ۶ درصد بوده است. طبق گزارش‌های بین‌المللی، در سال گذشته میلادی، ایران بالاترین نرخ رشد اقتصادی را در منطقه داشته است. همچنین در سال ۱۴۰۲، معادل ۶۹ میلیارد دلار ارز کالاهای اساسی، مواد اولیه و تجهیزات سرمایه‌ای با نرخ مصوب بموقع تأمین شده است که ۳۰ درصد بیشتر از متوسط آن طی۴ سال قبل بوده است. بخش عمده این ارزها به کالاهای سرمایه‌ای و مواد اولیه کارخانجات تولیدی اختصاص یافته است.

با این حال شاید برای بخش عمده‌ای از نخبگان و مردم تصویر شرایط اقتصادی کشور چه در سال ۱۴۰۲ و چه سال‌جاری نه بر اساس آمارهای رسمی بلکه بر اساس ادراک برساخته در فضای رسانه‌ای باشد و این احساس که با ریل‌گذاری جدید قطار پیشرفت حرکت خود را آرام آرام آغاز کرده است ایجاد نشده باشد؛ فضای رسانه‌ای که بخش عمده‌ای از آن مملو از «داده‌های تسلیح‌شده» از سوی دشمن در راستای ناامن‌سازی فضای اقتصادی و پمپاژ یأس و ناامیدی است.

البته پر واضح است که گزاره فوق به معنای گل و بلبل نشان‌دادن شرایط اقتصادی کشور یا اینکه تمام سیاست‌های اقتصادی دولت به موفقیت رسیده است، نیست. به تعبیر دقیق یکی از مسئولان دولتی «آواربرداری از یک خرابی ۱۰ ساله کار آسانی نیست و زمان‌بر است» اما باید در کنار بهبود تدریجی شاخص‌های اقتصاد واقعی ایران برای ترمیم تصویر اقتصاد ایران نیز چاره‌اندیشی کرد.

این موضوع جزو تذکرات اخیر رهبر معظم انقلاب به مسئولان نظام نیز بود؛ آنجایی که ایشان فرمودند: «انتظار مردم آن است که تصمیم‌ها و اقدام‌هایی که مسئولین کشور در مسائل اقتصادی انجام می‌دهند، در زندگی آنها اثر محسوس و ملموس داشته باشد؛ این انتظار مردم است. کاری کنیم که این انتظار برآورده بشود؛ انتظار بجایی هم هست.»

در خصوص اینکه تصویر اقتصاد ایران به عنوان پایه اصلی ادراک و احساس مردم از فضای اقتصادی چگونه باید سامان یابد گفتنی‌های بسیاری وجود دارد اما خلاصه اینکه در دو بعد سلبی و ایجابی، به صورت متمرکز و با وحدت فرماندهی باید روایت‌های صحیح را تحکیم و روایت‌های ناصحیح را متزلزل کرد. آنچه که راقم این سطور تلاش داشت در این مجال کوتاه بر آن تأکید کند آن بود که تصویر اقتصاد ایران می‌تواند الزاماً مطابق با واقعیت‌های اقتصاد ایران نباشد و در مسیر جهش تولید می‌بایست این تصویر را به دور از پارازیت‌های ارسالی دشمن و با استفاده از سیگنال‌های بومی، هنرمندانه و باورپذیر در جامعه ترمیم کرد.

انتهای پیام