شکنجه‌گران کت و شلوارپوش
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۹۹۴۶۱۰
به گزارش وانانیوز،
در سرمقاله روز شنبه روزنامه شرق می‌خوانیم: «به گفته جان کالهون، آزادی صدقه نیست تا آن را مسرفانه و یکسان و بدون هیچ قید و شرطی به همه اعطا کرد؛ پاداشی است که فقط به کسانی که شایستگی دارا بودنِ آن را به ثبوت رسانده‌اند، داده می‌شود.
از منظر تاریخی حق با کالهون، سناتور کارولینای جنوبی در سال‌های ۱۸۳۲ تا ۱۸۵۰ میلادی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هامیلتن که در فقر و مسکنت زاده شده بود، تئوریسن واقعی صاحبان سرمایه از آب درآمد و جفرسن که در ثروت و مکنت به دنیا آمد و در مزرعه‌اش در ویرجینیا ۱۵۴ برده داشت، حامی فقرا و محرومان شد. دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، ماحصلِ این تضادند. هامیلتن در تاریخ آمریکا نماینده تازه‌به‌دوران‌رسیده‌ها و نوکیسه‌های آمریکایی است که بیش از دیگران انقلاب را تهدید خواهند کرد و درست روبه‌روی طبقه‌ای می‌ایستند که خود از آن برآمده‌اند.
دونالد ترامپ یادآورِ الکساندر هامیلتن است. با این تفاوت که جناح‌های سیاسی آمریکا در طول دو قرن و پشت سر گذاشتن دو جنگ جهانی، چنان صیقل خورده‌اند که صرفا در گفتار و کلام می‌توان تفاوت‌شان را بازشناخت؛ وگرنه در عمل یا استراتژی کلان فاصله چندانی بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان وجود ندارد. بارزترین نمونه این ادعا ریچارد نفیو است. اگر چه او مسئول تیم طراحی تحریم‌ها علیه ایران در دوره دوم اوباما بود، حامی اصلی پشت پرده مذاکره‌کنندگان در امور تحریم‌ها در وین نیز بوده است اما برای ترامپ آرزوی پیروزی علیه ایران را دارد. این گفته لیندون جانسون، معاون جان اف کندی مصداق بارز این درهم‌تنیدگی جناح‌های آمریکاست: «من خیال می‌کنم که هیچ حزب سیاسی نمی‌تواند خودش را دوست ملت بداند، اگر دوست، محافل مالی و سرمایهداری نباشد و هیچ حزب سیاسی نمی‌تواند خودش را دوست محافل مالی و سرمایهداری بداند، اگر صادقانه دوست ملت نباشد. در جامعه آزاد ما صاحبان سرمایه و مردان سیاست رقبای هم نیستند، درست برعکس. برای موفقیت هر یک از آنان و موفقیت حکومت ما و سیستم اقتصادی و اجتماعی ما و برای توفیق فرد‌فرد ما واجب است صاحبان سرمایه و مردان سیاسی دست در دست هم بدهند.»
اگر هامیلتن مخالف روی کار آمدن جفرسن است و همه تلاشش را می‌کند تا او را از دور ریاست‌جمهوری خارج کند، از این منظر است که نگران است جفرسن قانون طلایی آمریکا را زیر پا بگذارد. قانونی که حکم می‌کند حکومت در دست سرمایه‌داران باشد که کشور در دست آنهاست. اینک پدر سرمایهداری آمریکا آسوده در گور خوابیده است، چون دیگر نگران نیست که شبِ قبل از کشته شدنش در دوئل، به دوستش نامه‌ای بنویسد که بزرگ‌ترین نگرانی‌اش از هم پاشیدگی کشور بر اثر پیشرفت روزافزون دموکراسی [علیه سرمایهداری] است.
پس بیراه نیست اگر ترامپ را ادامه منطقی اوباما بدانیم؛ البته به معنای ادامه منطقی روح حاکم بر سرمایهداری آمریکا. اوباما فاز اول پروژه‌ای را آغاز کرد که ترامپ باید فاز دوم آن را به سرانجام می‌رساند و ریچارد نفیو پل ارتباطی این دو طرز تفکر متفاوت است.
نفیو در کتاب «هنر تحریم‌ها، نگاهی از درون میدان»، به دو مفهوم بنیادین می‌پردازد؛ دو مفهومی که نشان‌دهنده درهم‌تنیدگی رؤیا و تاریخ آمریکایی در مقابله با دشمنان است: «درد» و «استقامت». حیرت‌انگیز است که این دو مفهوم بیش از آن که مفاهیمی اقتصادی باشند، یادآور رفتار شکنجه‌گران با چریک‌های مبارز در زندان‌ها هستند. با این تفاوت که این بار درد از طریق ابزار شکنجه برای شکستن استقامت چریک‌ها ایجاد نمی‌شود؛ بلکه ایجاد درد در دولت و ملت از طریق تحریم‌هاست. نوعی شکنجه اقتصادی تا آستانه تحملِ دولت-ملت‌ها که مقاومت آنان را درهم بشکند. نفیو اقرار می‌کند مفهوم درد غیر اقتصادی است اما چاره‌ای نیست. تنها مفهومی که می‌تواند حق مطلب را ادا کند، همین است. دردی که دولت و ملتی را درهم می‌شکند و گیج و منگش می‌کند تا در یک وادادگی آنان را به پای میز مذاکره بکشاند. البته نفیو می‌داند این راهکار مطمئنی نیست، چون برخی از کشورها در برابر این درد مقاومت خواهند کرد و در درازمدت چه بسا بر ایستادگی آنان افزوده شود.
نفیو به درستی تحلیل می‌کند. در کشوری که آمار بیکاری‌اش زیاد است، افزایش آمار بیکاران شوکی در جامعه ایجاد نخواهد کرد. در جای دیگر اشاره می‌کند کشورهایی که تجربه جنگ و انقلاب را پشت سر گذاشته‌اند، بسیار دیرتر از کشورهای دیگر تسلیم خواهند شد. باز در تحلیلی دیگر نشان می‌دهد تحریم‌ها با برنامه‌ریزی دقیقی صورت گرفته و وضعیت کنونی ایران ناشی از این برنامه‌ریزی است. یکی از این برنامه‌ها تحریم کالاهای اساسی است و آزادسازی کالای تجملی که موجب خروج ارز از کشور شده است. نفیو حتی در برنامه‌های خود واکنش مسئولان دولت را زیر نظر دارد تا در سنجش اثرگذاری تحریم‌ها از آن سود ببرد. او با رصد سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهای مسئولان مدعی می‌شود آنان برنامه جدی برای مقابله با تحریم‌ها ندارند. نفیو با این که باور دارد تحریم‌ها در دوره اوباما کارساز بوده است اما درباره تحریم‌های تازه ترامپ نظر دیگری دارد. او معتقد است تحریم‌های نفتی ترامپ سنگر نجات درآمدهای نفتی ایران خواهد شد. او بر مبنای آمار اثبات می‌کند که ایران با اعمال تحریم‌ها و گران‌شدن نفت، کاهش درآمد خود را از طریق افزایش قیمت‌ها جبران خواهد کرد.
کتاب «هنر تحریم‌ها» برای در هم شکستن استقامت دولت و ملت ایران تدارک دیده شده است و هر دو جناح آمریکا در این ایده هم‌داستان هستند. پرسش باقی‌مانده این است که جناح‌های سیاسی ایران تا چه حد با یکدیگر در مقابله با این تحریم‌ها متحدند. جالب است که نفیو کتاب را به چریک‌های کت‌وشلواری همتای خودش تقدیم می‌کند؛ تعبیری که به هیچ وجه برازنده دیپلمات‌های کت‌وشلوارپوش آمریکایی نیست. این انتخاب بیش از آن که ستایش از روحیه‌ای چریکی باشد، سرپوشی است برای اعمال شکنجه‌گران علیه مردمی که از همه طرف تحت فشارند.»
در این یادداشت به جز کتابِ «هنر تحریم‌ها، نگاه از درون میدانِ» ریچارد نفیو، از کتاب «رؤیا و تاریخ؛ آمریکا در دو قرن» اثر کلود ژولین (سردبیر لوموند دیپلماتیک) با ترجمه مرتضی کلانتریان، نشر آگاه استفاده شده است.
انتهای پیام
منبع: وانا
کلیدواژه: باراک اوباما تحریم های آمریکا تحریم دونالد ترامپ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت vananews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «وانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۹۹۴۶۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودزنی آمریکا با تحریم روسیه/ مصائب بوئینگ بدون قطعه ساخت مسکو!
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از راشاتودی، روزنامه وال‌استریت‌ژورنال نوشته است که شرکت هواپیماسازی بوئینگ به دلیل فقدان یکی از قطعات اصلی هواپیمای پهن‌پیکر «۷۸۷ دریم‌لاینر» که با همکاری مشترک یک شرکت آمریکا و یک شرکت روسی ساخته می‌شود، قادر به تولید این مدل هواپیما نیست و به دردسر افتاده است.
وال‌استریت‌ژورنال نوشت: مبدل حرارتی که در سیسم کنترل محیطی هواپیما استفاده شده و دمای قطعات الکترونیکی آن را تنظیم می‌کند، پیش‌تر با همکاری مشترک شرکت آمریکایی «کالینز اروسپیس» و شرکت «اچ‌اس-نائوکا» مستقر در مسکو ساخته می‌شود.
با این حال، این همکاری مشترک مارس ۲۰۲۲ و اندکی پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین، به عنوان بخشی از تحریم‌های آمریکا علیه روسیه، متوقف و خط تولید قطعات تنظیم دما به کارخانه جدید «کالینز اروسپیس» واقع در آمریکا و انگلیس منتقل شد. آنها در ابتدا موفق به تامین تقاضای بوئینگ بودند اما حالا با کمبود این قطعه روبه‌رو شده‌اند زیرا بوئینگ تصمیم به افزایش تولید «دریم‌لاینر» گرفته است.
دِیو کالهون، مدیر اجرایی ارشد بوئینگ در ماه آوریل گفته بود: «وقتی حمله اتفاق افتاد، خط تولید منتقل شده اما ظرفیت تولید با تقاضای ما همخوانی ندارد.
بوئینگ هفته گذشته به سرمایه‌گذاران اعلام کرد که به دلیل فقدان مبدل حرارتی و همچنین صندلی کابین، قادر به تولید کافی دریم‌لاینز نیست. تولید ماهانه بوئینگ ۷۳۷ مکس نیز به دلیل مشکلات این شرکت در رفع نواقص فنی(جدا شدن دریچه روی بال یک فروند هواپیمای خطوط هوایی آلاسکا در ماه ژانویه) تک‌رقمی شده است. این مدل سابقه طولانی در حادثه‌آفرینی دارد به طوری‌که حوادث رخ‌داده برای این مدل ناشی از نقص فنی، در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ به مرگ بیش از ۳۴۰ نفر منجر شد.
کد خبر 6097169
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت