تامین برق با استفاده از منابع بادی
تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۰۳۷۸۵۷
به گزارش امتداد به نقل از خبرگزاری علم وفناوری ؛ انرژی بادی، انرژی ارزشمندی را ارائه می‌دهد که سال‌به‌سال استوارتر می‌شود و در همین بازه‌های زمانی دارای تغییرات کم و ثبات قابل‌توجهی است و به همین دلیل تبدیل به یک منبع انرژی برق قابل‌اعتماد شده است. پس می‌توان تولید انرژی برق توسط باد را افزایش داد و دیگر موارد تولید برق همانند روش‌های مرسوم کنونی را کاهش داد، اما این امر نیاز به ارتقا شبکه‌های توزیع برق دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دکتر مسعود اژدری عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان بیان داشت: با توجه به خشکسالی های اخیر و فشار بر منطقه سیستان و همچنین کمبود آب می توان از یکی از موهبتهای الهی که در سیستان وجود دارد، بهره اقتصادی برد. این نعمت الهی چیزی نیست جز بادهای مداوم دشت سیستان. انرژی بادی استفاده از جریان باد که به‌وسیله آن توربین‌های بادی به حرکت درمی‌آیند و انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کنند.
وی گفت: پیشینیان ما توانستند این انرژی رایگان را مهار و در آس بادهای سیستان که یکی از اولین آس بادهای جهان می باشد را استفاده کنند. حالی جای تاسف است که با این امکانات امروزی نتوانیم از این انرژی پاک بهره بگیریم. در صورتی که سرمایه گذاری مناسبی بر روی ایجاد نیروگاه های بادی در دشت سیستان انجام دهیم علاوه بر تامین برق شهر های استان می توانیم با توجه به نزدیکی مرز افغانستان برق را به آنجا صادر کنیم و یا برق را با آب معاوضه کنیم.
اژدری در ادامه عنوان کرد: باد نقش مهمی در جابجایی توده های هوای مرطوب دارد و یکی از عوامل مهم در ایجاد بارندگی و تبخیر و تعرق می باشد. هنگامی که تعادل حرارتی هوا بر هم می خورد جریان هوا سبب ایجاد باد می شود. وزش باد موجب جابجایی دما و رطوبت می گردد و میزان تبخیر را نیز افزایش می دهد.
منطقه سیستان در مسیر فعل و انفعالات جوی میان کانونهای نسبی پر فشار در شمال شرق کشور و کانون های نسبی کم فشار در جنوب شرق قرار گرفته و وزش بادهای آن شدیداً متاثر از این فعل و انفعالات است. این امر موجب می شود که این دشت از نظر جریان های هوا در منطقه ای فعال قرار داشته باشد.
وی در خصوص زمان وزش باد ۱۲۰ روزه در منطقه سیستان و بهره برداری از آن گفت: در مورد زمان وزش این باد اگر چه منابع مختلف در زمان شروع آن حداکثر ۲۰ روز اختلاف نظر دارند، اما همه مدت تداوم آن را حداقل ۴ ماه می دانند. باد ۱۲۰ روزه تقریبا از اوایل اردیبهشت، شروع و در حدود ۴ ماه از سال در دشت زابل ادامه دارد و تقریباً در اواسط شهریورماه خاتمه می یابد.
اژدری درباره نحوه ی ایجاد باد ۱۲۰ روزه ی سیستان اشاره کرد: ایجاد یک سامانه ی کم فشار در ماه های تابستان بر روی کویر ریگستان و حرکت به سمت بالا به منظور تعادل با هوای خشک استپ های مرتفع آسیای مرکزی، موجب حرکت توده ی هوای خشک از سمت شمال و شمال غرب به سمت جنوب و جنوب شرق می شود و به خاطر تداوم وزش به باد ۱۲۰ روزه مشهور است.همچنین این باد متاثر از بادهای موسمی هند می باشد. بدین صورت که در شمال افغانستان بر اثر استقرار یک سامانه ی پر فشار که رطوبت خود را در اثر باران های سنگین از دست داده و همزمان با آن یک سیستم کم فشار فصلی از نوع حرارتی در دشت زابل به وجود می آید که به علت اختلاف فشارهوا بین کوهستان های افغانستان و دشت سیستان این باد تشکیل می شود.
وی همچنین تاکید کرد: بادهای محلی معروف دیگری داریم که با استفاده از دانش علمی می توان از آنها به چشم موقعیت نگاه کرد که از آنجمله می توان به باد لوار، باد قوس، باد گاوکش، باد پرستو و باد باختر اشاره کرد. از سال ۲۰۱۵ کشور دانمارک ۴۰ درصد از برق خود را به‌وسیله باد تولید می‌کند و حداقل ۸۳ کشور در جهان در حال استفاده از انرژی بادی برای تولید برق و استفاده از آن در شبکه‌های الکتریکی خود می‌باشند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
trueمنبع: امتداد نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۰۳۷۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باتری این ریزسیاه‌چاله، انرژی هفت نسل شما را تامین می‌کند!
تینا مزدکی: رکوردشکنی همجوشی هسته‌ای با اعداد و ارقامی که تنها کمی با رکوردهای قبلی اختلاف دارند و یا پنل‌های خورشیدی که کارآمدتر می‌شوند و نصبشان راحت‌تر می‌شود روزبه‌روز به کسب دستاوردهای بزرگ‌تر کمک می‌کنند. اما حتی اگر ظرفیت ذخیره‌سازی و تولید باتری روند صعودی داشته باشد و قیمت‌ها به‌شدت کاهش یابد؛ چگونگی ذخیره این انرژی برحسب تقاضا در سراسر جهان، همچنان یک چالش بزرگ است.
دو فیزیکدان بر اساس نظریه نسبیت عام انیشتین، نظریه باتری میکروسیاهچاله را ارائه کرده‌اند. در این نظریه از سیاهچالهها به‌عنوان باتری‌های عظیم استفاده می‌شود. آنها با تفسیر دقیق معادلات سیاهچالههای کاملاً گرد که نمی‌چرخند، مدل‌های ایده آل سیاهچالههای میکروسکوپی که در فضایی تنگ پر از انرژی شکل می‌گیرند، را توصیف کردند. نحوه تعامل این سیاهچالههای کوچک، می‌تواند عملکرد کل سیستم را شبیه به یک راکتور هسته‌ای کند تا انرژی ذخیره‌شده در پیوند ذرات را برای تولید مقادیر عظیمی از انرژی پاک آزاد کند.
این سیاهچالهها باید باردار و کوچک باشند و هرکدام فقط یک جرم پلانک وزن داشته باشند، به‌طوری‌که وقتی باهم در سلول‌هایی مملو از سیاهچاله‌هایی با بار مشابه قرار می‌گیرند، دافعه الکترومغناطیسی آنها کشش گرانش را خنثی کند و نوعی ذخیره انرژی پایدار ایجاد کند که درعین‌حال خودش را نمی‌بلعد. در تئوری، می‌توان سیاهچالههای ریز با بار مخالف را یکی‌یکی کنار هم جمع کرد و منجر به ادغام آنها در یک سیاه‌چاله منفرد شد که خیلی سریع تبخیر می‌شود و به انرژی خالص تبدیل می‌شود. انرژی استخراج‌شده از درون سیاه‌چاله نمی‌آید، بلکه فقط از بیرون آن و جایی که گرانش تمرکز می‌کند سرچشمه می‌گیرد.
این تئوری آن‌قدرها هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. درواقع تصور می‌شود که سیاهچالههای بسیار ریزی وجود دارند که هرگز کشف نشده‌اند و شاید به این دلیل است که بیشتر انرژی خود را پس از تشکیل در پلاسمای اولیه‌ای که پس از انفجار بزرگ کیهان را پرکرده است، ازدست‌داده‌اند.
اما نظریه میکروسیاه‌چاله‌ها، احتمالاً در حد نظریه باقی خواهد ماند. این نظریه بیشتر بر روی این هدف متمرکز است که بگوید آینده باتری به کجا ختم خواهد شد.
فیزیکدانان اسپن هاگ و جیانفرانکو اسپاویری که این نظریه را بیان کردند، بر این باورند که باتری‌های امروزی در مقایسه با پتانسیل نهایی خود بسیار ناکارآمد هستند و ما احتمالاً در همان ابتدای انقلاب باتری هستیم. در حال حاضر، کارآمدترین باتری‌های لیتیومی حاوی حدود ۹۵۴۰۰۰ ژول انرژی در هر کیلوگرم جرم هستند که تقریباً ۲۲ برابر انرژی حاصل از سوزاندن یک کیلوگرم روغن است.
هاگ و اسپاویری تخمین می‌زنند که یک باتری میکروسیاهچاله با وزن تنها یک کیلوگرم می‌تواند انرژی کافی برای یک خانواده برای نسل‌ها تأمین کند، چراکه انرژی آن تقریباً ۴۷۰ میلیون برابر انرژی کارآمدترین باتری لیتیومی ۲۰۰ کیلوگرمی که در حال حاضر وجود دارد، خواهد بود.
آنها می‌گویند درحالی‌که دستیابی به چنین سطحی از پیشرفت فناوری قطعاً قریب‌الوقوع نیست، غیرقابل‌تصور نیست که توسعه فناوری باتری بتواند مسیری شبیه به فناوری رایانه را دنبال کند. این دو فیزیکدان اولین تیمی نیستند که چنین ایده‌ای را برای جلوگیری از نابودی سیاره ما توسط سوخت‌های فسیلی پیشنهاد می‌کنند،
البته، اینکه آیا چنین سیاهچالههای کوچک و غیر چرخشی وجود داشته باشند یا حتی در یک محیط عملی ایجاد شوند، پروژه‌ای است که احتمالاً در آینده روی آن تحقیقات لازم انجام خواهد شد. البته این دو دانشمند می‌گویند اگر از ستاره‌های نوترونی به‌عنوان آهن‌ربا استفاده کنیم، بازهم به یک شتاب‌دهنده ذره‌ای به‌اندازه منظومه شمسی نیاز خواهیم داشت، شاید این راه‌حل کاملاً غیرواقعی به نظر برسد، اما هرگز نباید بگوییم نشدنی است!
منبع: sciencealert
227323
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898154
واکنش دادستان رفسنجان در مورد فوت یک دانشجو