به نقل از «افکارنيوز»

چرا برخی افراد بدبین هستند؟

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۱۱۴۹۸۱

چرا برخی افراد در مواقع تصمیم گیری به همه اتفاقات با بدبینی می‌نگرند؟ اکنون دانشمندان علوم اعصاب "ام.آی.تی"(MIT) دریافته‌اند که کدام ناحیه مغز ممکن است باعث بدبینی افراد شود.

چندین سال است که محققان ام.آی.تی در حال بررسی علوم اعصاب تصمیم گیری هستند. محققان در مطالعات پیشین بر این باور بودند که "تصمیمات هزینه-فایده"(cost-benefit decisions)، به یک مدار مغزی که از قشر پیش‌پیشانی به یک خوشه‌ای خاص از نورون‌های واقع در "جسم مخطط"(striatum) متصل می‌شود، مرتبط می‌باشد اما بعدها محققان با آزمایشات بسیار دریافتند که این طور نبوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جسم مخطط یا استریاتوم یا نئواستریاتوم یکی از بخش‌های زیرقشری مغزجلویی است. این ناحیه، ورودی اصلی از عقده‌های قاعده‌ای است. خود جسم مخطط ورودی‌ها را از قشر مغز دریافت می‌کند. در نخستی سانان از جمله انسان، یک نوار ماده سفید به نام کپسول داخلی جسم مخطط را به دو بخش پوسته و هسته دم دار تقسیم می‌کند.

در این تحقیق جدید محققان بر روی ناحیه‌ای از مغز که در آن بدبینی در فرایند تصمیم گیری تاثیر می‌گذارد، متمرکز شده بودند. محققان در این مطالعه "هسته دم دار" (caudate nucleus) را مورد بررسی قرار دادند.

هسته دم‌دار یکی از عقده‌های قاعده‌ای مغز است. هسته‌های قاعده‌ای از پنج هسته زیرقشری مغز تشکیل شده‌اند. هسته پوتامن، هسته دم دار، توده سیاه، ساب تالامیک و گوی رنگ پریده. این هسته با پوتامن، گلوبوس پالیدوس، تالاموس، توده سیاه و هسته ساب تالامیک در ارتباط بوده و در انجام حرکات موثر می‌باشد.

آنها آزمایشات خود را بر روی میمون‌های "ماکاک"(macaque) انجام دادند و نخست هسته دم‌دار حیوانات را با یک جریان الکتریکی کوچک تحریک کردند. در گام دوم حیوانات را در موقعیت تصمیم گیری قرار دادند. محققان برای آنها یک نوشیدنی را به عنوان پاداش قرار دادند. نتایج آزمایشات غافلگیرکننده بود زیرا محققان دریافتند با تحریک هسته دم دار، حیوانات از برداشتن پاداش اجتناب کرده این درحالیست که پیش از تحریک هسته دم دار آنها اجتناب نمی‌کردند.

اساسا این تحقیق نشان داد که تصمیم گیری بدبینانه به طور بالقوه می‌تواند به یک هسته غیرفعال مرتبط باشد. "آن گری بیل"(Ann Graybiel) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: اکنون تمرکز خود را برای یافتن دلیل این پدیده در انسان متمرکز کرده‌ایم تا دریابیم آیا فعالیت غیرطبیعی در هسته دمدار می‌تواند علت تصمیم گیری از روی بدبینی در افراد مبتلا به اضطراب و افسردگی باشد یا خیر.

اگر نتایج این مطالعات مثبت باشد می‌تواند به پزشکان در توسعه یک درمان مناسب برای افراد مبتلا به اضطراب، افسردگی و یا مبتلا به اختلالات روانپزشکی حاد کمک کنند تا احساسات منفی افراد را نسبت به جهان تغییر دهند.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: مغز افسردگی درمان جهان آی تی افسردگی جهان درمان مغز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۱۱۴۹۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا ما در خطر وقوع ششمین انقراض جمعی هستیم؟

بر اساس شواهد موجود، تاکنون کره زمین پنج انقراض بزرگ را به خود دیده است که در هر یک از آن‌ها، دست‌کم سه چهارم موجودات زنده منقرض شده‌اند. ولی حالا با این حجم از جنگل‌زدایی و نابودی زیستگاه‌های طبیعی توسط انسان و ادعاهای مطرح شده درباره تغییرات اقلیمی، آیا ششمین انقراض جمعی در حال وقوع است؟

به گزارش گجت نیوز، برخی از محققان پاسخ این پرسش را مثبت می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر معتقدند ششمین انقراض گروهی هنوز آغاز نشده است. رابرت کاوئی، مدرس دانشگاه هاوایی دراین‌باره می‌گوید: نمی‌توان از انقراض دسته جمعی صحبت کرد، مگر آنکه ۷۵ درصد از گونه‌های زیستی از بین رفته باشند.

تحقیقاتی که او در سال ۲۰۲۲ انجام داد، حاکی از آن است که از سال ۱۵۰۰ میلادی، حدود ۱۳ درصد از گونه‌ها منقرض شده‌اند. این از سرحد ۷۵ درصدی انقراض جمعی، خیلی کمتر است و به همین علت، کاوئی فعلا پاسخ این پرسش را منفی می‌داند.

عده‌ای از محققان تخمین می‌زنند که ما تا ۱۰ هزار سال دیگر به مرز ۷۵ درصد می‌رسیم؛ در حالی که برخی مطالعات دیگر، فاصله ما با این فاجعه را تنها چند قرن می‌دانند؛ آن هم در صورتی که اوضاع بدتر از این نشود.

انقراض جمعی در بازه‌های زمانی کوتاه (از منظر زمین‌شناسی) رخ می‌دهد و این زمان معمولا کمتر از ۲.۸ میلیون سال است. اما شاید چند قرن یا چند هزار سال هم برای رسیدن به سرحد انقراض کافی باشد. پس اگر برآوردهای خوش‌بینانه‌تر را کنار بگذاریم، نظر آن دسته از محققان که این رویداد را در حال وقع می‌دانند، پربیراه نیست.

یکی از این افراد، آنتونی بارنوسکی، مدرس دانشگاه برکلی کالیفرنیا است که می‌گوید: «هم‌اکنون شاهد ششمین انقراض بزرگ زمین هستیم. از وقتی که من به دنیا آمدم، ما ۷۰ درصد از جانوران حیات وحش را کشته‌ایم. این روند نمی‌تواند بدون وقوع ششمین انقراض جمعی، برای مدت زیادی ادامه پیدا کند».

مطالعات دیگری هم هستند که نشان می‌دهند سرعت انقراض گونه‌ها در حال حاضر نسبت به سرعت نرمال انقراض، ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر شده است. این نتیجه‌گیری، از تعیین تاریخچه پیدایش و انقراض گونه‌ها بر مبنای تحقیق روی نمونه‌های فسیلی می‌آید.

بارنوسکی همچنین به این موضوع اشاره کرده که نرخ انقراض، شاید نشانگر دقیقی برای سرعت بالای کاهش جمعیت حیات وحش نباشد. زیرا ما گونه‌ای را منقرض شده نمی‌دانیم، مگر اینکه آخرین راس یا آخرین قلاده از آن گونه هم مرده باشد. از طرفی معمولا انقراض یک گونه، چند دهه پس از دیدن آخرین مورد اعلام می‌شود. به همین دلایل، برخی معتقدند این لفظ باید وقتی به‌کار رود که اکثریت مطلق جمعیت یک گونه از بین رفته باشند؛ نه همه آن‌ها!

بر اساس گزارش سال 2022 صندوق جهانی طبیعت (WWF) که روی حیات مهره‌داران جهان متمرکز بود؛ جمعیت پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان و ماهی‌ها از سال 1970 تا 2018، به‌طور میانگین 69 درصد کاهش یافت. این میزان در برخی مناطق مانند آمریکای لاتین، بیشتر بوده و به 94 درصد هم رسیده است.

به‌نظر می‌رسد در مورد بی‌مهرگان، اوضاع حتی بدتر باشد. به‌عنوان مثال، کاوئی مقاله‌ای را در سال 2015 درباره کاهش شدید جمعیت حلزون‌های Amastridae هاوایی، به‌علت از بین رفتن زیستگاه طبیعی آن‌ها و وجود گونه‌های مهاجم منتشر کرد. عجیب اینکه از 282 گونه که به‌طور تاریخی ساکن هاوایی بودند، امروزه محققان تنها می‌توانند حیات 15 گونه را تایید کنند. کاوئی این را زنگ خطر وقوع ششمین انقراض جمعی می‌داند.

با همه این‌ها، بارنوسکی معتقد است هنوز برای نجات گونه‌هایی که در مسیر انقراض قرار دارند، دیر نیست. او با طعنه می‌گوید: «هر چند که ما در حال محو کردن گونه‌های مختلف با سرعتی شگفت‌انگیز هستیم؛ هنوز موفق به انجام این کار نشده‌ایم. پس برای عوض کردن شرایط فعلا فرصت داریم؛ ولی زمان به تندی می‌گذرد».

کانال عصر ایران در تلگرام