حقوق ماهتان چند روزه خرج می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۱۴۸۶۱۸
«از لحظه‌ای که پیامک واریز حقوق ماهیانه را دریافت می کنید تا زمانی که کل موجودی حسابتان صرف هزینه های جاری زندگی همچون اجاره مسکن، اقساط ماهیانه وام های بانکی، آب، برق، گاز، خریدهای روزانه و .... می شود، چقدر طول می کشد؟ آیا ته مانده حسابتان مبلغی هر چند اندک به عنوان «پس‌انداز» باقی می ماند؟»
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، «از لحظه‌ای که پیامک واریز حقوق ماهیانه را دریافت می کنید تا زمانی که کل موجودی حسابتان صرف هزینه های جاری زندگی همچون اجاره مسکن، اقساط ماهیانه وام های بانکی، آب، برق، گاز، خریدهای روزانه و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این سوالی است که مبنای این گزارش قرار گرفته و از اقشار مختلف مردم اصفهان پرسیده شد. سوالی که در وضعیت کنونی اقتصاد، سفره دل بسیاری را مردم باز کرد و از عدم تعادل دخل و خرج زندگی شان گلایه کردند. متاسفانه آنچه بیش از هر مسئله دیگری زندگی عده ای را به مخاطره انداخته، عدم پرداخت حقوق معوقه از سوی برخی از اداره ها و شرکت های خصوصی است که مشکلات بسیاری را برای خانواده ها ایجاد کرده است.
مهدی، کارمند یک شرکت خصوصی است، که در خصوص پس انداز می گوید: من هر دو ماه یک بار، یک حقوق از شرکت می گیرم و این پول تنها صرف هزینه اجاره مسکن، قبض آب، برق، گاز، تلفن و خرید مایحتاج خانه آن هم به صورت بسیار مختصر و محدود می شود. قبلا می توانستیم برنج شمالی بخریم اما در یک سال اخیر با وجود میل خود، از برنج هندی استفاده می کنیم تا هزینه کمتری مصرف کنیم و حتی امسال خرید میوه های تابستانی در خانه ما قدغن بود و تنها هندوانه و خربزه آن هم با برنامه و به صورت محدود خریداری کردیم.
او اضافه می کند: هفت سال از زندگی مشترکم می گذرد و هرسال حداقل دو سفر چهار روزه با همسرم می رفتیم، اما طی دو سال گذشته که به دلیل بودجه محدود مالی سفری نرفتیم.
سپهر، مرد جوان دیگری که کمتر از دو سال از زندگی مشترکش می گذرد، می گوید: من و همسرم زندگی مان را با صرف نظر از ریخت و پاش های مرسوم آغاز کردیم. سرمایه اصلی زندگی مان مبلغی پس انداز و هدیه هایی بود که اقوام برایمان آوردند. اما چند ماهی است که ناچار شده ایم که از این هدیه ها و پس انداز برای خرید گوشت، مرغ و برنج استفاده کنیم. در این شرایط متاسفانه امکان پس انداز کردن برایمان وجود ندارد و اینکه در تامین مخارج روزانه مان نمانیم، هنر بزرگی کرده ایم.
احمد، پدر دو فرزند و کارمند یک مجموعه دولتی است که درباره پس انداز، می گوید: من و همسرم مدتهاست که از خرید وسایل و لباس‌های جدید صرف نظر کرده و بیشتر درآمد مشترک خود را به دو فرزند نوجوان مان اختصاص می دهیم. قبلا بچه ها در ایام تابستان به کلاس های مختلف می رفتند، اما امسال که همسرم شغلش را از دست داده و درآمد ما به نصف رسیده، بنابراین از بچه ها خواسته ایم که به همان تفریحات معمولی پارک و سینما قناعت کنند. در این وضعیت اصلا نمی توانیم به پس انداز فکر کنیم.
او ادامه می دهد: پدرم نیز با حقوق بازنشستگی و شغل دوم و دریافت اجاره خانه از مستاجر خود امرار معاش می کند، اما به گفته خودش قادر به داشتن پس انداز قابل توجهی نیست، چه برسد به ما که بخشی از درآمدمان صرف اجاره منزل و عمده آن صرف هزینه های جاری زندگی می شود.
سمیرا زن خانه دار دیگری است که یک دختر مدرسه ای دارد. او می گوید: تمام تلاشم صرفه‌جویی در هزینه ها است، اما گاه بر سر هزینه ها با همسرم اختلاف نظر دارم، هرچند او نیز تحت فشار اقتصادی است، اما تامین نیازهای دخترم در این سن مشکل است و با مدیریت این شرایط دیگر پس اندازی برایمان نمی ماند.
مریم نیز با داشتن یک دختر پیش دبستانی در خصوص پس انداز، می گوید: متاسفانه حقوق همسرم تقریبا به نیمه ماه نرسیده، تمام می شود و بخش بزرگی از درآمد ما صرف کرایه خانه، شارژ، قبض برق، آب، گاز، تلفن و ... می شود، از سوی دیگر بخشی از درآمد همسرم برای کلاس ورزشی دخترم هزینه می شود. سال گذشته با وجودی که دخترم را کلاس های خصوصی ثبت نام می کردم اندکی پس انداز داشتم، اما از ابتدای امسال تاکنون نتوانستم هیچ پس اندازی داشته باشم.
راحله، مادر دختر 7 و پسر 4 ساله است که در خصوص پس انداز، می گوید: همسرم به اختیار خود حدود یک سال است که از محل کار خود استعفا داد و به دنبال پروژه های کاری شخصی است، خوشبختانه تا سال گذشته مشکلی نداشتیم اما از ابتدای امسال بیشتر پروژه ها خوابیده و تنها از پس انداز پروژه های قبلی زندگی خود را می گذرانیم، اما با وجود همین شرایط سخت به دور از چشم همسرم اندکی پس انداز می کنم با این وجود بعضا هنوز ماه به پایان نرسیده مجبورم از این رقم اندوخته استفاده کنم و در اصل دیگر پس اندازی برای مان باقی نمی ماند. با درآمد همسرم نمی توان پیشرفتی در زندگی داشت و تنها پس انداز زندگی‌مان وام های قرض الحسنه خانوادگی است که البته برای این پول نیز از قبل برنامه ریزی کرده ایم.
مرضیه نیز که یک سال از زندگی مشترکش می گذرد، می گوید: گمان نمی کردیم اداره یک زندگی مشکل باشد. متاسفانه طی این یک سال هیچ پس اندازی نداشتیم و همسرم دو بار بیکار شد و اگر پدر و مادرمان در این شرایط کمک مان نمی کردند، نمی دانم چه عاقبتی در انتظارمان بود.
زهرا، دختر مجرد 32 نیز در خصوص پس انداز می گوید: طی سه سال گذشته تمام هزینه های شخصی زندگی خود به غیر از مسکن را به عهده گرفته ام. اوایل تصور می کردم که بیشتر حقوقم را پس انداز کنم تا اگر روزی ازدواج کردم، بار سنگین خرید جهیزیه را از دوش پدرم بردارم، اما امروز ارزش پول ناچیزی که پس انداز کرده بودم به یک سوم رسیده و عملا با آن هیچ کاری نمی توانم انجام دهم، چه برسد به خرید جهیزیه.
آنچه واضح است پس انداز اندوخته ای برای روز مباداست. روزی که ممکن است هرگز در زندگی ما رخ ندهد، اما احتمال وقوعش به همان اندازه نگران کننده است و می تواند دغدغه های ذهنی مختلفی را برای مان ایجاد کند. باید توجه داشت که پس انداز کردن و ذخیره بخشی از درآمد تنها در شرایط ثبات اقتصادی فراهم می شود، اما امروز به دلیل نوسانات شدید قیمت ها و هزینه های ناگهانی و غیرقابل پیش بینی همچون گرانی های ساعتی، در زندگی که بار تمام این مخارج بر دوش خانواده ها است، امروز گویی واژه پس‌انداز برای مردم واژه ای نامفهوم شده است.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: حقوق پس انداز دخل و خرج واریز حقوق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۱۴۸۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاهنشاه آریامهر حقوق دهخدا را قطع کرد / بازجویی هایی که به مرگ رئیس دانشگاه تهران منتهی شد / سرگذشت غم انگیز سیاستمدار میانه‌رو و ادیب دانشمند
فروزان آصف نخعی: کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، یکی از دو کودتای ننگین تاریخ معاصر ایران زمین است که هر دو توسط خاندان پهلوی پدر و پسر صورت گرفت. کودتایی که علاوه بر نیروهای سیاسی اغلب فرزانگان این کشور از جمله اندیشمندان این سرزمین را همچون علی اکبر دهخدا، به مسلخ برد و نشان داد دمکراسی و شبه مدرنیته شاهنشاهی، با فرزانگانش چگونه سرناسازگاری گذاشته است.
لغت نامه و امثال و حکم مهمترین پروژه دهخدا
علی اکبر دهخدا معروف به دخو (نام مستعار او در نشریه؛ مخفف دهخدا) شاعر، طنزپرداز، روزنامه نگار، و مبارز سیاسی بود که فعالیت اش را از دوره قاجار آغاز و در دوره محمدعلی شاه مجله صوراسرافیل را منتشر کرد. صور اسرافیل به دلیل انتشار مقالات انتشار مقالاتی علیه استبداد شاه پس از ۱۳ ماه توقیف وسردبیر آن جهانگیرخان صوراسرافیل به دستور محمدعلی شاه اعدام شد.
پس از آن دهخدا به سوئیس رفت و سه شماره دیگر از صوراسرافیل را در آنجا منتشر کرد. با سقوط سلسله قاجار، و روی کارآمدن پهلوی، دهخدا به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۱۱ چهار جلد از «امثال و حکم» را منتشر کرد. بازگشت دهخدا به ایران هم‌زمان با آغاز مشروطیت بود. دهخدا از دست پروردگان شیخ هادی نجم‌آبادی محسوب می‌شود که در جنبش مشروطه نقشی مهم ایفا کرد. دهخدا در بیان خاطرات خود، «تربیت عقل» خویش را به شیخ هادی «طائب ثراة» نسبت داده است و او را همراه دو مربی دیگر خود، «وجودی استثنایی» خوانده‌است.
پس از پایان نخستین جنگ جهانی، دهخدا از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت، و در دوره‌ی پادشاهی رضاشاه به کارهای علمی، ادبی و فرهنگی پرداخت. در این دوره است که او به عنوان سیاستمداری میانه رو وارد میدان سیاست ایران می شود. او از جمله روشنفکران صاحب نامی است که با مشی ای میانه، یک پا در قدرت و یک پا در میان مردم داشت و تلاش می کرد منافع ملی را همواره حفظ کند. از این رو در سال ۱۳۰۶ مدرسهٔ سیاسی به مدرسهٔ عالی حقوق و علوم سیاسی تغییر نام یافت، مسئولیت ریاست آن را علی‌اکبر دهخدا به عهده گرفت. در سال ۱۳۱۴ به عضویت فرهنگستان ایران انتخاب شد. از زمان تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی را تا سال ۱۳۲۰ به عهده داشت. در این سال از خدمات دولتی بازنشسته شد و یکسره به کار لغتنامه پرداخت.
در همین دوران بود که در جواب استفسار دوستان که چرا شعر و نثری به سبک آنچه در صور اسرافیل منتشر می‌کرد نمی‌سراید و نمی‌نویسد، می‌گفت: «در این زمانه بسیارند کسانی که حاضرند وقت و نیروی خود را صرف شعر گفتن و مقاله نوشتن و طبع و نشر آنها در روزنامه‌ها و مجلات کنند، ولی شاید کمتر کسی باشد که بخواهد و بتواند با تألیف آثاری مانند امثال و حکم و لغتنامه وظیفه‌ای دشوار و خسته‌کننده و طاقت‌سوز ولی واجب را تحمل کند.» در نخستین کنگره نویسندگان ایران در تیر ماه ۱۳۲۵ دهخدا در هیئت رئیسه شرکت داشت. در همان سال از جمله نویسندگان و اهل فرهنگی بود که بیانیه صلح استکهلم را امضاء کرد.
مهمترین پروژه دهخدا، کار بر روی «لغت نامه » است. پروژه ای که عمر گرانقدرش را برای تدوین آن صرف کرد. بنا بر روایت های تاریخی و به نقل از موسسه دهخدا، «دهخدا کار تالیف لغت نامه را به تنهایی و در خانه خود انجام می داد و نتیجه تحقیقات و پژوهش هایش را بر روی برگه هایی یادداشت می کرد. پس از آن که بیش از دو میلیون برگه یادداشت جمع شدند، دهخدا به این فکر می افتد که این برگه ها را در قالب کتاب چاپ کند. با این حال سرمایه ای برای این کار نداشت.»
به نظر می رسد فرزانگی، و عدم وابستگی به رانت قدرت، گریبانش را می فشرد به نحوی که به دلیل فقدان سرمایه قادر به انتشار تنها یک جلد از لغتنامه شد. «دهخدا با رنج زیاد، اندک سرمایه ای جمع و اولین جلد لغت نامه اش را در سال ۱۳۱۹ منتشر کرد. او در سال ۱۳۲۰ از مدرسه عالی حقوق و علوم سیاسی بازنشسته شد و همچنان در تلاش برای کسب سرمایه جهت چاپ جلدهای دیگر لغت نامه بود.»فقدان سرمایه لازم، باعث شد، و ثروت تمام زندگی اش را به مجلس شورای ملی وقت بسپارد: « او در سال ۱۳۲۴ میلیون ها برگه ای را که حاصل تحقیقاتش در گردآوری لغت نامه بود، به ملت ایران هدیه کرد و آن را به مجلس شورای ملی سپرد.»
پاداش روشنفکر ادیب و مسئول، زندان و قطع حقوق
او از جمله روشنفکران صاحب نامی است که با مشی ای میانه، یک پا در قدرت و یک پا در میان مردم داشت و تلاش می کرد منافع ملی را همواره حفظ کند. فراستخواه در کتاب کنشگران مرزی، دهخدا را نیز در زمره کنشگران مرزی تحلیل می کند. موسسه لغت نامه از نظر فراستخواه و مسئولیت هایی که او در زندگی خود برعهده داشته ، «عملکردی است در فضای واسط میان دستگاه حکمرانی، از یک سو و حیات مدنی و فکری و فرهنگی و اجتماعی جامعه از سوی دیگر. صص ۳۲ و ۲۲۰» یکی از مهم ترین سرفصل های زندگی دهخدا، همراهی او با دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی شدن نفت ایران است.
او که خود به زبان و ادب پارسی علاقه و اهتمام داشت، مسئولیت روشنفکری و نقد قدرت و ظرفیت سازی و اصلاح آن به همراه اصلاح جامعه، باعث می شد تا از اوضاع و احوال روزگار خود غافل نشده و به حوزه سیاست وارد شد. یکی از فرازهای روشن زندگی دهخدا حمایت از محمد مصدق در دوران نخست وزیری اش است. این دوستی برای او هزینه سنگینی نیز به همراه داشت. شفیعی کدکنی در دهمین مراسم بزرگداشت علی اکبر دهخدا گفت : « در حق دهخدا کوتاهی کرده‌ایم، دهخدا چوبِ همکاری و دوستی و عشقش به دکتر محمّد مصدّق را می‌خورَد و هنوز هم می‌خورَد.»
در وقایع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ علیه دکتر مصدق، علی اکبر دهخدا دستگیر و مورد بازجویی های فراوان قرار گرفت و دچار لطمات فراوان شد. حقوق بازنشستگی دهخدا قطع و از سخنرانی و فعالیت در مجامع عمومی منع شد و هرچند وقت یک بار جهت پاسخ دادن به برخی سوالات به شهربانی احضار می شد.
محمد دبیرسیاقی پژوهشگر موسسه دهخدا می نویسد: «آخرین بار در ۲۵ مهر ۱۳۳۲، او را به دادستانی دعوت کردند، و پس از ساعت ها معطلی و پاسخ به سوالات تکراری، رنجور و خسته او را به منزل بازگرداندند و در هشتی منزل رها کردند. پیر فرسوده از حال برفته بی آگاهی اهل خانه، ساعت ها نقش بر زمین بماند تا خادمی که برای ادای فریضه صبح برخاسته بود، کالبد فسرده اش را به درون حمل کرده و اهل خانه را آگاه ساخته تا تیمارداری وی کنند.» دهخدا بعد از این واقعه با ابتلا به سینه‌پهلوی شدید، سرانجام در هفتم اسفندماه سال ۱۳۳۴ زندگی را بدرود گفت.
محمدرضا شفیعی کدکنی و علی اکبر دهخدا
پهلوی دوم به دلیل همراهی دهخدا با مرحوم مصدق، او را آنگونه نقره داغ کرد که سرمشقی برای دیگر متفکران این مرزو بوم باشد. اندیشمندی که سال ها عمر خود را صرف عظمت ایران و ایرانیان کرده بود. به همین دلیل است که کدکنی در پیامی به دهمین مراسم بزرگداشت علی اکبر دهخدا در باره اش می گوید:«بنده بارها و بارها هم اندیشیده‌ام و هم گفته‌ام و شاید هم نوشته باشم که در قرن بیستم کسانی که مفهوم ایران را به لحاظِ فرهنگی حفظ کرده‌اند و گسترش داده‌اند و مایهٔ بقاء و استمرار و جاودانگی آن شده‌اند، افرادی هستند که ما در کنار بزرگانِ قدیم‌مان امثال فردوسی و نظامی و سعدی و حافظ باید برای‌شان احترام قائل بشویم و به تناسبِ خدماتی که به فرهنگِ ملّیِ ما کردند، سپاسگزارِ آنها باشیم تا جامعه بداند که ملّتِ ایران قدرشناس پاسداران فرهنگِ ملّیِ او هستند.فکر می‌کنم اگر معدل همه کوشش‌هایی که در این قرن در جهت پاسداری از فرهنگ ملّی ما انجام شده است گرفته بشود، علی‌اکبر دهخدا بالاترین جایگاه را در این برآورد حتماً دارد.»
این گفته کدکنی، برای دانشجویان و استادان رشته ادبیات فارسی، علاوه بر امثال حکم، و لغت نامه، یادآور برخی دیگر از ۲۰ اثر مهم دهخدا از جمله تصحیح دیوان منوچهری، تصحیح دیوان حافظ، تصحیح دیوان سید حسن غزنوی، تصحیح دیوان مسعود سعد، تصحیح دیوان سوزنی سمرقندی، تصحیح دیوان فرخی سیستانی، تصحیح دیوان ابن یمین، تصحیح لغت فرس اسدی، تصحیح صحاح الفرس، تصحیح یوسف و زلیخا و ...است . از این رو است که می گوید: « دهخدا اگر به فرهنگِ دیگری تعلّق داشت، مردم آن فرهنگ، هرقدر هم عقب‌افتاده بودند، بیشتر از این که ما نسبت به او احترام قائلیم، احترام قائل می‌شدند. ما در حق دهخدا کوتاهی کرده‌ایم و نسل‌های اکنون و آینده باید جبران این کوتاهی ما را بکنند. دهخدا چوبِ همکاری و دوستی و عشقش به دکتر محمّد مصدّق را می‌خورَد و هنوز هم می‌خورَد.»
بیشتر بخوانید:
ریشه های عشق در زندگی گرایی ایرانیان / بدیو: عشق در آثار کگور در زندگی رخ می دهد پیام های کاهش شرکت در نماز جمعه حجت الاسلام صدیقی در محاصره نظامی کشور، تندروها به حفظ ایران نمی اندیشند / تندروها به تغییر نظام دامن می زنند / مصلحتی بالاتر از حفظ آبروی اسلام در جهان نیست بیایید روزنه‌گشایی کنیم، خود به گشایش روزنه‌ای منتهی شد216216
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899118
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام