به نقل از «فرارو»

(تصاویر) وقتی بحرین هنوز جزو خاک ایران بود

تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۱۵۳۸۸۷

46 سال پیش در چنین روزی جزیره بحرین، استان چهاردهم ایران در پی جدایی از سرزمین مادری، اعلام استقلال کرد و به کشوری مجزا تبدیل شد؛ ایران اولین کشوری بود که این استقلال را به رسمیت شناخت.   به گزارش مجله تاریخ فرادید، مجمع الجزایر بحرین از قدیم بخشی از امپراتوری ایران و قسمتی از سرزمین ایران بود، اما در دوره انحطاط قاجاریه، دولت انگلستان از ضعف دولت مرکزی برای جدا کردن این جزیره از ایران استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کشور به موجب چند قرارداد با بحرین به تدریج بر نفوذ خود در آن سرزمین افزود و چندی بعد نیز اعلام کرد از شروع قرارداد با بحرین امپراتوری انگلیس در واقع شیخ بحرین را مستقل از ایران شناخته است.    اعتراض ایران به دولت انگلیس در آن زمان حاصلی در بر نداشت و حتی پس از جنگ جهانی دوم نیز لوایحی در ایران به تصویب رسید و به موجب آن دولت ایران موظف شد که نسبت به احقاق حقوق ایران در بحرین اقدام کند.    با این حال دولت ایران در زمان پهلوی بار دیگر نسبت به حق حاکمیت خود بر بحرین دست به اقدام زد. بر این اساس دولت در سال 1335 بحرین را به عنوان استان چهاردهم ایران اعلام کرد و از شیخ سلمان بن احمد الخلیفه شیخ بحرین خواست که وفاداری خود را به ایران نشان دهد. کار به جایی رسید که ایران تهدید به اقدام نظامی برای بازپس گیری بحرین کرد. این رویه اما پس از چند سال رفته رفته تغییر کرد و انگلیسی‌ها شاه را متقاعد کردند از حق حاکمیت بر این جزیره چشم پوشی کند. "سر دنيس رايت" سفير اسبق انگلستان در ایران در سال 1346 طي گزارشی به دولت متبوعش می نویسد که شاه تمايلي به استفاده از نيروي نظامي براي "اشغال بحرين" ندارد، ولي به ملاحظه‌ افكارعمومي مردم ايران نمي‌تواند از "ادعاي مالكيت بحرين" بدون دستيابي به امتياز ديگري دست بردارد. گفته می شود شاه متقاعد شده بود با قبول حاکمیت ایران بر جزاير ابوموسي و تنب بزرگ و كوچك از بحرین چشم پوشی کند.   روند قانونی جدایی بحرین از ایران در سال 1349 با گزارش دولت هویدا به مجلس آغاز شد.  کمتر از یکسال بعد از آن تهران و منامه مرزهای دریایی میان خود را تعیین و تصویب و روابط دوجانبه در همه زمینه‌ها آغاز شد. سرانجام در روز 23 مرداد 1350 بحرین رسما اعلام استقلال کرد و ایران اولین کشوری بود که استقلال آن را به رسمیت شناخت. گزارش تصویری زیر یکی از معدود آلبوم های مصور از جزیره بحرین پیش از استقلال از خاک ایران است؛ این عکس ها که مربوط به سال 1331 است را "وی سندرز" عکاس انگلیسی برداشته است. در آن زمان دولت انگلیس سعی داشت با گسستن پیوند فرهنگی ایران و بحرین زمینه را برای استقلال این جزیره فراهم کند. "چارلز بلگریو" فرستاده انگلیس برای 30 سال در این جزیره با نفوذترین چهره به شمار می رفت و ماموریت داشت این هدف را محقق کند.       نمایی از بخش مدرن منامه با ساختمان های اداری و مسکونی نمایی از ساحل شهر "المحرق" و قایق های شناور سلمان بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در کنار دو فرزندش درب ورودی بیمارستان زنان در منامه عکس یادگاری چارلز بلگریو با کراوات هایش در منامه کودکان در حال بازی در محوطه باز یک مدرسه در منامه نمایی از کوچه های شهر "الحد" در بحرین بچه ها در حال بازی کردن در یکی از مدارس تازه تاسیس انگلیسی ها در منامه بلگریو در حال طراحی بخش قدیمی شهر منامه سلمان بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در ملاقات با چارلز بلگریو؛ او 30 سال در بحرین ماموریت داشت. نفوذ بلگریو در میان آل خلیفه تاجایی بود که برخی مورخان او را حاکم واقعی قطر می دانند. "چارلز بلگریو" در حال گفتگو با یکی از محصلان مدرسه تازه تاسیس انگلیسی ها در بحرین سلمان بن حمد آل خلیفه امیر وقت بحرین در بازدید از مقر پلیس بحرین در کنار دو تن از فرستادگان دولت انگلیس "چارلز بلگریو" در حال سرکشی از نیروهای پلیس بحرین؛ او پایه گذار نیروی نظامی و پلیس بحرین بود. او سرانجام در پی اعتراضات مردم این کشور را ترک کرد. نمایی از یکی از کوچه های "المحرق" و رهگذری که در حال عبور است. بچه ها در حال بازی در ساحل دریا همسر "بلگریو" در حال آموزش به کودکان بحرینی؛ او توانست با حمایت امیر وقت بحرین مدارسی در این جزیره تاسیس کند که در ان زمان به خاطر آموزش به شیوه غربی مورد انتقاد بود. نمایی از قصر امیر بحرین در "الرفاع"، روستای کوچکی از توابع شهر "دبا الفجیره" در نوار ساحلی     

منبع: فرارو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۱۵۳۸۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمار بدون روتوش نهضت ملی مسکن/ ساخت ۴ میلیون مسکن شاید وقتی دیگر!

عمر دولت سیزدهم از نیمه گذشته و آمار‌های به دست آمده نشان از عقب ماندگی جدی دولت و وزارت راه و شهرسازی نسبت به وعده انتخاباتی ساخت ۴ مبلیون واحد مسکونی دارد.

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو_ علیرضا بابایی: قریب به سه سال از شروع فعالیت دولت سیزدهم می‌گذرد، به دلیل کم‌کاری در تولید مسکن در دهه گذشته یکی از شعار‌های اصلی سید ابراهیم رئیسی در ایام انتخابات ریاست جمهوری ساخت چهار میلیون واحد مسکونی بود. البته این موضوع از سوی مجلس شورای اسلامی نیز به عنوان قانون بر عهده دولت گذاشته شده است.

پس از تشکیل دولت این شعار تحت عنوان نهضت ملی مسکن پیگیری و ماموریت اجرایی آن به وزارت راه و شهرسازی سپرده شد.

ظرف چند سال اخیر هیچ آمار دقیقی در رابطه با میزان پیشرفت نهضت ملی مسکن ارائه نشده است. مسؤولان وزارت راه و شهرسازی و وزیر این وزارتخانه همواره در پاسخ به این سوال که تاکنون چند واحد ساخته یا تحویل مردم شده، بصورت کلی اعلام می‌کنند تعدادی خانه در حال ساخت است و هر چند هفته یک بار ۱۰۰ الی ۲۰۰ هزار واحد به آمار قبلی اضافه می‌کنند.

 

البته آنها توضیح نمی‌دهند که این واحدها کجاست؟ چه تعدادی خودمالکی است یا چه تعداد قرار است توسط انبوه‌سازان ساخته شود. نکته عجیب‌تر اینکه دولت به طور متوسط هر دو ماه یکبار مراسم افتتاح واحدهای مسکونی و تحویل آنها را به مردم برگزار می‌کند که در اکثر موارد این واحدها مربوط به پروژه مسکن مهر است.

مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی بهمن ماه سال گذشته به طور اجمالی در جمع اصحاب رسانه اعلام کرد ۲ میلیون ۱۰۰ هزار واحد مسکونی در قالب طرح نهضت ملی مسکن در حال ساخت است. (این آمار هم اکنون به بیش از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار واحد رسیده است.)

خبرگزاری دانشجو، توانسته است به ریز اطلاعات مرتبط با ساخت مسکن تا پایان دی ماه سال گذشته دسترسی پیدا کند که گویای عملکرد غیر قابل دفاع وزارت راه و شهرسازی در حوزه ساخت مسکن است.

بر اساس این گزارش تا پایان دی سال ۱۴۰۲ ساخت دو میلیون و ۱۱۰ هزار واحد تعیین تکلیف و جانمایی شده است که تصدیق کننده اظهارات مهرداد بذرپاش است. اما دقیق شدن روی آمار نشان می‌دهد که واقعیت با آنچه در افکار عمومی بیان می‌شود، متفاوت است.

طبق آمار موجود، دولت در ۳۹۸ هزار و ۱۰۱ مورد صرفا زمین به متقاضیان واگذار کرده؛ البته بخشی از این زمین‌ها هم هنوز واگذار نشده و در شهرهای مختلف جانمایی شده است. 

 

همچنین ۱۱۵ هزار و ۷۴۱ مورد مربوط به مسکن مهر‌های تکمیل شده است. در این موارد نیز نمی‌توان گفت که دولت اقدام به ساخت مسکن کرده بلکه ماموریت پایان نیافته دولت‌های پیشین را به سرانجام رسانده است. البته بررسی‌ها نشان می‌دهد در همین موارد هم آنچنان کار عمرانی انجام نشده و اقداماتی حقوقی در راستای تعیین و تکلیف حقوقی پیگیری شده است.  

 

موضوع قابل تامل دیگر آمار مربوط به واحد‌های نیرو‌های مسلح است؛ حدود ۲۱۰ هزار واحد از ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار واحد اعلامی در حال ساخت از سوی وزارت راه و شهرسازی ناظر به این واحد‌های مسکونی است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که دولت هیچ نقشی در ساخت این واحد‌ها نداشته و صرفا نقش تسهیل‌گر را در ساخت آنها بازی می‌کند.

 

۲۱۵ هزار واحد نیز از گزارش کار وزارت راه و شهرسازی مربوط به بازسازی بافت‌های فرسوده است. در این واحدها دولت صرفا نقش معرف تسهیلات بانکی را بازی می‌کند و در روند ساخت بار دیگر تاثیر گذار نیست.

 

همانطور که اشاره شد حدود نیمی از عملکرد دولت سیزدهم در حوزه مسکن صرفا معطوف به تخصیص زمین و تسهیلات مسکن است اما در زمینه واحدهای در حال ساخت نیز اقدام آنچنانی انجام نشده و صرفا کار در حد جانمایی پیش رفته است. 

 

در جدول بالا صرفا دو مورد «واگذاری زمین اجاره ۹۹ ساله» و «واحد‌های حمایتی تعریف شده موثر» که مجموع آن‌ها به ۹۰۲ هزار و ۵۱۷ واحد می‌رسد مستقیما مربوط به نهضت ملی مسکن است و از این تعداد تنها ۳۰۵ هزار واحد در مرحله فوندانسیون قرار دارد که  ۴۵ هزار واحد آن به مرحله سفت کاری رسیده است.

 

آن طور که پیداست با گذشت ۳ سال از عمر دولت سیزدهم نمی‌توان انتظاری از تحقق وعده ساخت چهارمیلیون مسکن داشت چراکه آمار گویای عملکرد ضعیف وزارت راه و شهرسازی در این خصوص است. البته شایسته است در اینجا مطرح شود که ساخت مسکن در دولت سیزدهم به مراتب از دولت قبل جلوتر است و نباید زحمات انجام شده در این راستا را نادیده گرفت اما اقدامات انجام شده با نقطه مطلوب و ایده‌آل فاصله معناداری دارد.