به نقل از «الف»

مسکو: آمریکا در ایفای نقش «ابرقدرت جهان» شکست خورده است

تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۱۶۶۱۲۲

به گزارش فارس، «ماریا زاخارووا» سخنگوی وزارت خارجه روسیه امروز (چهارشنبه) تأکید کرد، آمریکا در حل تنش‌ها و درگیری‌های بین‌المللی شکست خورده است.

بنا بر گزارش خبرگزاری «تاس»، سخنگوی وزارت خارجه روسیه در نشست اجلاس آموزش جوانان «بالتارتک» گفت، آمریکا که تأکید خاصی بر منحصربه‌فردی خود دارد، در مواجهه با نقش ابرقدرت جهانی در حل تنش‌ها و درگیری‌های بین‌المللی شکست خورده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اجلاس آموزش جوانان «بالتارتک» با حضور بیش از 300 جوان از 70 کشور سراسر جهان در تاریخ 9 تا 16 آگوست (18 تا 25 مردادماه) در «اسوتلوگورسک» روسیه در حال برگزاری است. این اجلاس فردا نیز ادامه خواهد داشت.

زاخارووا در ادامه سخنرانی خود در این اجلاس گفت، در صورتی که واشنگتن صرفا قادر بود «در واقعیت نیز ثبات بیشتری برای جهان به ارمغان بیاورد، امنیت را ارتقاء بخشد و میان کشورها صلح برقرار سازد و درگیری‌ها و تنش‌های بین‌المللی را از بین برده و مانع از درگیری‌های بیشتر شود»، بسیاری کشورها از این مفهوم به‌اصطلاح منحصربه‌فردی آمریکا حمایت می‌کردند.

این دیپلمات روس افزود: «قرار گرفتن در شرایط ابرقدرتی که پرواز می‌کند تا نجات دهد و کمک کند، یک مسئولیت اخلاقی، مالی و سیاسی بزرگ است که متأسفانه به دلایلی آمریکا نتوانسته به خوبی این نقش خود را ایفا کند و امروز شاهد درگیری‌های بیشتر و بزرگتر شدن این تنش‌ها هستیم و این در شرایطی است که بسیاری به آمریکا امید بیش از حد بسته‌اند».

«آمزبری» و «سالزبری»، یادآور افسانه تسلیحات شیمیایی عراق

سخنگوی وزارت خارجه روسیه به ماجرای مسمومیت‌های اخیر در انگلیس نیز پرداخت و گفت، آمریکا و بریتانیا تحت تأثیر وقایعی جعلی قرار گرفته‌اند و با استناد به این موارد تحریم‌هایی را نیز علیه روسیه در ارتباط با حوادث «سالزبری» و «آمزبری» انگلیس وضع کردند، درست همانند اتفاقی که در سال 2003 درباره عراق و حمله به این کشور افتاد.

زاخارووا ادامه داد: «سیاستمداران آمریکایی بلافاصله به اقدامات تحریک‌آمیز علیه شهروندان روس در بریتانیا ملحق شده و تحریم‌هایی را علیه روسیه وضع کردند. ما این تصمیمات را با استناد به این اتهامات، متعصبانه و با انگیزه‌های سیاسی می‌دانیم. تمام اینها یادآور افسانه استفاده از تسلیحات شیمیایی در عراق در سال 2003 میلادی است. آن زمان نیز، درست همین دو کشور تصمیماتی اتخاذ کردند که مبتنی بر واقعیت‌های حقیقی نبود و برخی اطلاعات جعلی وارد اسناد مربوطه شده بود».

این دیپلمات روس ادامه داد: «واشنگتن و لندن موفق نشدند از وقایع عراق درس عبرت بگیرند. اما این بار، وجهه آنها به مراتب بیش از قبل خدشه‌دار خواهد شد. بدتر از همه اینکه نهادهای اجرای قانون در بریتانیا که مسئولیت تحقیق درباره حوادث شیمیایی سالزبری و آمزبری را عهده‌دارند همچنان تحت فشار شدید دولت انگلیس قرار دارند».

سخنگوی وزارت خارجه روسیه همچنین تصریح کرد: «ما قویا بر انجام تحقیقات مستقل و شفاف درباره آنچه در سالزبری و آمزبری اتفاق افتاده اصرار داریم. از آنجایی که در این دو پرونده، پای شهروندان روس در میان است، نمی‌توانیم کنار بایستیم و همچنان خواستار دسترسی کنسولی به اتباعمان هستیم».

آمریکا در سال 2003 میلادی عراق را به داشتن تسلیحات کشتار جمعی متهم کرد. کمیسیون تحقیقات سازمان ملل هیچ اطلاعاتی مبنی بر وجود چنین تسلیحاتی در عراق کشف نکرد اما آمریکا در نهایت تصمیم گرفت تا به عراق حمله کند. در نهایت نیز نه تسلیحات شیمیایی و نه تسلیحات بیولوژیکی در این کشور پیدا نشد. علاوه بر این، لوله آزمایشی که ادعا می شد شامل نمونه تسلیحات کشتار جمعی عراق است، نیز بعدا مشخص شد که جعلی بوده است.

«سرگئی اسکریپال» افسر سابق روس که قبلا به اتهام جاسوسی برای انگلیس در روسیه محاکمه شده بود، در تاریخ 4 مارس سال جاری میلادی به همراه دخترش در محدوده یک مرکز خرید در سالزبری انگلیس مسموم شدند. لندن با مطرح کردن این ادعا که مسمومیت این دو نفر با استفاده از عامل اعصاب «نوویچاک» ساخت شوروی سابق صورت گرفته، مسکو را به مشارکت در این حادثه متهم کرد. هر چند روسیه این اتهامات را رد کرده اما کشورهای غربی نیز از لندن حمایت کردند و مقابل روسیه جبهه گرفتند. آمریکا نیز اخیرا تحریم‌هایی را در ارتباط با اتهام نقش مسکو در این پرونده علیه روسیه وضع کرده است.

روسیه درخواست انجام تحقیقات مستقل در رابطه با این حادثه و همچنین ارائه شواهدی دال بر مشارکت ادعایی مسکو در این جریان را مطرح کرده اما تا کنون نه تحقیقات مستقلی در این رابطه صورت گرفته و نه شواهدی از جانب لندن ارائه شده است. از سوی دیگر در تاریخ 30 ژوئن نیز دو نفر دیگر در شهر «آمزبری» انگلیس به دلیل مسمومیت حاد با شرایط بحرانی در بیمارستان بستری شدند و پلیس لندن نیز یک بار دیگر مدعی شد که این مسمومیت با عامل «نوویچاک» انجام گرفته است.

روند مذاکرات در شبه‌جزیره کره فرصتی واقعی برای آرام شدن اوضاع

زاخارووا در بخش دیگری از سخنرانی خود به موضوع تنش‌ها در شبه‌جزیره کره پرداخت و ضمن استقبال از روند مذاکراتی که میان دو کره در این منطقه آغاز شده، تأکید کرد، این فرایند فرصتی حقیقی برای آرام کردن اوضاع در شبه‌جزیره کره و منطقه فراهم می‌آورد.

بنا به گفته این دیپلمات روس، مشکلات در منطقه زمانی آغاز شد که برخی کشورهای غربی تصمیم گرفتند تا مسائل را به شیوه خودشان پیش ببرند، «در صورتی که به جای بهبود اوضاع، ما شاهد بدتر شدن هر روز شرایط طی چند دهه اخیر بوده‌ایم. حالا فرصتی واقعی برای آرام شدن اوضاع از طریق مذاکره بر اساس چهارچوب پیشنهادی روسیه و چین بوجود آمده است».

وی افزود، مسکو امیدوار است که تمایلات مثبتی که در فرایند مذاکرات میان دو کره ایجاد شده تا آرام شدن اوضاع در شبه‌جزیره کره همچنان برقرار بماند.

سخنگوی وزارت خارجه روسیه تصریح کرد: «ما فرض را بر این می‌گذاریم که این مذاکرات بر اساس احترام متقابل و تمایل مثبت طرفین که طی چند ماه گذشته بوجود آمده انجام گرفته و این روند همچنان ادامه خواهد داشت...امیدواریم که طرف‌های این مذاکرات بتوانند به جلو حرکت کنند و هیچ مانعی در این مسیر بوجود نیاید».

وزارت اتحاد کره‌جنوبی دو روز پیش، پس از چندین دور مذاکره در سطح عالی میان مقامات سئول و پیونگ‌یانگ، از دیدار سران دو کشور در آینده‌ای نزدیک خبر داد. «مون جائه این» رئیس‌جمهور کره جنوبی و «کیم کونگ اون» رهبر کره شمالی نخستین بار در ماه آوریل با هم دیدار کردند و درباره روابط نزدیک میان پیونگ‌یانگ و سئول به توافق رسیدند. نشست پیش رو، سومین دیدار آنها خواهد بود. سران دو کره پیشتر در ماه می در منطقه حائل نظامی که کره شمالی را از کره جنوبی جدا می‌کند، با هم ملاقات کرده بودند. در جریان دیدار آوریل گذشته، «کیم جونگ اون» از منطقه غیرنظامی میان دو کره عبور کرد و وارد خاک کره جنوبی شد تا اولین رهبر کره شمالی باشد که از زمان جنگ دو کره (۱۹۵۰-۱۹۵۳) پا به خاک همسایه جنوبی می‌‌گذارد.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۱۶۶۱۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بورل: آمریکا دیگر هژمونی ندارد؛ روسیه تهدیدی وجودی برای اروپاست

رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا معتقد است: آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

به گزارش ایسنا، جوزپ بورل، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد گفت: من تقابل بیشتر و همکاری کمتر در جهان را شاهد هستم. این یک روند رو به رشد در سال‌های گذشته بوده است؛ رویارویی بسیار بیشتر و همکاری بسیار کمتر. من دنیایی را بسیار پراکنده‌تر می‌بینم. من دنیایی را می‌بینم که در آن قوانین رعایت نمی‌شود. من قطبیت بیشتر و چندجانبه گرایی کمتر می‌بینم.

من می‌بینم که چگونه وابستگی‌ها تبدیل به سلاح می‌شوند. من شاهد هستم که سیستم بین‌المللی که پس از جنگ سرد به آن عادت کرده بودیم، دیگر وجود ندارد. آمریکا موقعیت هژمونی خود را از دست داده و نظم جهانی چندجانبه پس از ۱۹۴۵ در حال از دست دادن جایگاه خود است.

بورل افزود: من چین را می‌بینم که به جایگاه ابرقدرتی می‌رسد. آنچه چین در ۴۰ سال گذشته انجام داده در تاریخ بشریت بی‌نظیر است. در ۳۰ سال گذشته، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان، از ۶ درصد به تقریبا ۲۰ درصد رسیده است، در حالی که ما اروپایی‌ها از ۲۱ درصد به ۱۴ درصد و ایالات متحده از ۲۰ درصد به ۱۵ درصد رسیده است.

این یک تغییر چشمگیر در چشم‌انداز اقتصادی است. چین در حال تبدیل شدن به یک رقیب برای ما و ایالات متحده است. نه تنها در تولید کالاهای ارزان، بلکه به عنوان یک قدرت نظامی، در خط مقدم توسعه فناوری و ساخت فناوری‌هایی که آینده ما را شکل خواهند داد. چین «دوستی بدون محدودیت» را آغاز کرده است.

این دیپلمات اروپایی تصریح کرد: من گفتم جهان چند قطبی‌تر است - بله، این درست است. همزمان قدرت‌های میانی، مانند هند، برزیل، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه در حال ظهور هستند. آن‌ها در حال تبدیل شدن به بازیگران مهم هستند. چه بریکس باشند و چه غیر بریکس، ویژگی‌های مشترک بسیار کمی دارند، بجز میل به کسب جایگاه بیشتر و صدای قوی‌تر در جهان، و همچنین مزایای بیشتر برای توسعه خود. برای رسیدن به این هدف، آن‌ها استقلال خود را به حداکثر می‌رسانند، تمایلی به جانبداری ندارند، بسته به شرایط یک طرف یا طرف دیگر را محافظت می‌کنند. آن‌ها تمایلی به انتخاب اردو ندارند و ما نباید آن‌ها را به سمت انتخاب اردو سوق دهیم.

بورل افزود: ما اروپایی‌ها می‌خواستیم در همسایگی خود حلقه‌ای از دوستان ایجاد کنیم. به جای آن، آنچه امروز داریم حلقه‌ای از آتش است. حلقه‌ای از آتش که از ساحل به خاورمیانه، قفقاز و اکنون در میدان‌های نبرد اوکراین می‌آید. توماس گومارت، مدیر مؤسسه فرانسوی روابط بین‌الملل، در حال تجزیه و تحلیل نقاط ضعف اقتصاد جهانی است. چند مورد از این نقاط بسیار به ما نزدیک است؛ دریای سرخ برای تجارت، تنگه هرمز برای نفت و گاز و دریای سیاه برای صادرات غلات. آن‌ها در مجاورت ما هستند و در برخی از آن‌ها ما حتی با مأموریت‌های نیروی دریایی اتحادیه اروپا درگیر هستیم، مانند آنچه در دریای سرخ است.

او در ادامه گفت: اکنون دو جنگ داریم، دو جنگ که وقتی به بروکسل آمدم، در کار نبود. دو جنگ وجود دارد که در آن مردم برای سرزمین می‌جنگند. این نشان می‌دهد که جغرافیا بازگشته است. به ما گفته شد که جهانی شدن، جغرافیا را بی‌ربط کرده است، اما نه. بیشتر درگیری‌های ما مربوط به زمین است، سرزمینی که در مورد فلسطین وعده داده شده و در مورد اوکراین سرزمینی در تقاطع دو جهان و این مبارزه برای زمین، خون‌های زیادی را ریخته است.

بورل گفت: در عین حال شاهد شتاب روندهای جهانی هستیم. تغییرات اقلیمی دیگر مشکلی برای آینده نیست. فروپاشی آب و هوا در حال حاضر رخ داده- برای فردا نیست، برای امروز است. تحولات تکنولوژیکی - به ویژه، هوش مصنوعی. اینها تغییراتی را ایجاد می‌کند که ما نمی‌توانیم به طور کامل درک کنیم. جمعیت‌شناسی نیز به سرعت در حال تغییر است. مهاجرت به ویژه در آفریقا که ۲۵ درصد از مردم جهان در سال ۲۰۵۰ در آن زندگی خواهند کرد.

در سال ۲۰۵۰، از هر چهار انسان یک نفر در آفریقا زندگی می‌کند و در عین حال شاهد افزایش نابرابری‌ها، کاهش دموکراسی‌ها و در خطر افتادن آزادی‌ها هستیم. این چیزی است که من می‌بینم. در این چشم انداز، نقش اتحادیه اروپا و نقش بریتانیا باید مشخص شود. نمی‌دانم نقش ما کدام خواهد بود. اما مطمئناً این بستگی به پاسخ ما به چالش‌هایی دارد که با آن روبرو هستیم - ما هشدارهایی می‌شنویم مبنی بر اینکه اروپا ممکن است بمیرد، باید چکار کنیم؟

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیشنهاد کرد: اول، ما نیاز به ارزیابی روشنی از خطرات روسیه داریم - روسیه به عنوان وجودی‌ترین تهدید برای اروپا در نظر گرفته می‌شود. شاید همه اعضای شورای اروپا با آن موافق نباشند، اما اکثریت پشت این ایده هستند. روسیه برای ما یک تهدید وجودی است و ما باید ارزیابی شفافی از این خطر داشته باشیم. دوم، ما باید روی اصول، همکاری و قدرت کار کنیم. ما مدلی ساختیم – مدل اروپایی – بر اساس همکاری و وابستگی متقابل اقتصادی در درون خود – و موفقیت چشمگیری بوده است.

۷۰ سال صلح در میان ما. ما معتقد بودیم که وابستگی متقابل از طریق چیزی که آلمانی‌ها آن را «Wandel durch Handel» می‌نامند، همگرایی سیاسی ایجاد می‌کند. این تغییر سیاسی را در روسیه و حتی چین به همراه خواهد داشت. خوب، این اشتباه ثابت شده است. اتفاق نیفتاده است. در مواجهه با روسیه، وابستگی متقابل صلح به ارمغان نیاورد. برعکس، به وابستگی به ویژه به سوخت‌های فسیلی تبدیل شد و بعداً این وابستگی تبدیل به یک سلاح شد. امروز پوتین یک تهدید وجودی برای همه ماست.

اگر پوتین در اوکراین موفق شود، به همین جا بسنده نخواهد کرد. چشم‌انداز داشتن یک دولت دست نشانده در کی‌یف مانند دولت بلاروس، و نیروهای روسی در مرز لهستان، و کنترل روسیه بر ۴۴ درصد از بازار غلات جهان، چیزی است که اروپایی‌ها باید از آن آگاه باشند. همه بیشتر و بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اما من می‌دانم که همه در اتحادیه اروپا این ارزیابی را ندارند. اکنون پوتین کل غرب را به عنوان یک دشمن می‌بیند. او در بسیاری از سخنرانی‌های خود این را به صراحت بیان کرد.

بورل درخصوص شرایط کنونی در غرب آسیا هم گفت: و جنگ دیگر. پاسخ نامناسب اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس خاورمیانه را در بدترین چرخه خشونت در دهه‌های اخیر فرو برد. جیک سالیوان یک هفته قبل از هفتم اکتبر گفته بود که خاورمیانه هرگز اینقدر آرام نبوده است! اما آرام نبود.

فقط نگاهی به اتفاقات کرانه باختری بیندازید تا متوجه شوید که اصلاً آرام نبود. حالا دو جنگ داریم. و ما اروپایی‌ها برای آن آماده نیستیم. آنچه اکنون در غزه اتفاق می‌افتد، اروپا را به گونه‌ای به تصویر کشیده است که بسیاری از مردم آن را درک نمی‌کنند. آن‌ها تعامل سریع و قاطعیت ما را در حمایت از اوکراین دیدند و از نحوه برخورد ما با آنچه در فلسطین روی می‌دهد تعجب کردند.

فرآیندهای تصمیم‌گیری اتحادیه اروپا چگونه کار می‌کند؛ اتفاق آرا. در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ۱۸ نفر از یک طرف، ۲ نفر از طرف دیگر رای دادند و دیگران وقتی زمان تصمیم‌گیری درباره آتش بس فرا رسید، رای ممتنع دادند. اما اگر ما در یک جا چیزی را «جنایت جنگی» بنامیم، باید زمانی که در هر جای دیگری اتفاق می‌افتد، آن را به همان نام بنامیم. آنچه در ۶ ماه گذشته در غزه رخ داده، وحشت دیگری است.

این دیپلمات اروپایی تاکید کرد: باید به دنبال یک طرح صلح باشم. فکر می‌کنم اعراب باید چشم‌انداز خود را برای حل و فصل سیاسی اوضاع ارائه دهند. من از وزرای امور خارجه کشورهای عربی دعوت کردم که به بروکسل بیایند و پیشنهادات خود را توضیح دهند. ما باید به همه بفهمانیم که راه حل نظامی وجود ندارد. خب، همه می‌گویند که راه‌حل دو کشوری را می‌خواهند. ما ۳۰ سال است که از اسلو این را تکرار می‌کنیم. اما در اسلو، راه حل دو کشوری بخشی از توافق نبود. گفتند «بعداً شاید بتوانیم»، اما در متن نیست.

اگر بر این باوریم که راه حل دو دولتی تنها راه حل است، جامعه بین‌المللی باید بسیار بیشتر مشارکت کند و این را نه به عنوان نقطه شروع، بلکه به عنوان نقطه پایان بازی در نظر بگیرد. اگر نابودی یا مهاجرت اجباری فلسطینی‌ها را کنار بگذاریم، راه‌حل چیست؟ وقتی این سوال را از دولت نتانیاهو می‌پرسیم، تنها پاسخی که می‌گیریم این است؛ «ما راه‌حل دو دولتی را نمی‌خواهیم». می‌پرسیم چه می‌خواهید؟ و این همان چیزی است که جامعه بین‌المللی باید بارها و بارها بپرسد تا به دنبال پاسخی باشد که بتواند از یک تراژدی انسانی دیگر جلوگیری کند.

در ایرلند شمالی اتفاق افتاد، در اروپا اتفاق افتاد. دشمنان قدیمی امروز همسایگان خوبی هستند و بیشتر از همسایگان خوب، بهترین دوستان هستند. باید امکان‌پذیر باشد، اما برای این که [این امکان] فراهم شود، زمین باید تقسیم شود. آن‌ها نمی‌توانند با هم زندگی کنند، آن‌ها باید در کنار هم، در صلح و امنیت زندگی کنند، اما هر کدام با خانه، سرزمین، دولت، قلمرو و ظرفیت سیاسی خود. این یکی از مهمترین چیزهایی است که اروپایی‌ها باید حل کنند.