سینمای حرفهای ایران، مدیون سینمای کوتاه است
تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۲۵۲۸۱۳
به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛آیین افتتاح ویترین اختصاصی فیلم کوتاه عصر دوشنبه ۲۹ مردادماه همزمان با اختتامیه نهمین جشن مستقل فیلم کوتاه ایران در موزه سینما برگزار شد.
امیر شهاب رضویان کارگردان و فیلمنامهنویس در ابتدای این مراسم که اجرای این مراسم را برعهده داشت، در سخنانی با اشاره به برگزاری نخستین جلسات انجمن فیلم کوتاه در سال 82 گفت: از سال ۸۴ عضو خانه سینما شدیم و اکنون جزو تشکلات پرجمعیت خانه سینما هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: از سالها پیش به دنبال این بودیم که موزه اختصاصی فیلم کوتاه داشته باشیم تا اینکه این موضوع را با آقای علیرضا قاسمخان مدیرعامل موزه سینمای ایران مطرح کردیم و ایشان هم به رسم رفاقت پذیرفتند.
رضویان به قدمت سینمای فیلم کوتاه اشاره و بیان کرد: از سال ۴۵ در ایران فیلم سازی کوتاه داشتیم و از سال ۴۸ اولین تشکل فیلم کوتاه به وجود آمد که بعد از آن انجمن سینمای جوان را داشتیم و سپس فیلم کوتاه این راه را در کانون پرورش فکری ادامه داد.
در ادامه علیرضا قاسمخان مدیرعامل موزه سینمای ایران درباره اختصاص ویترین ویژه به فیلم کوتاه در موزه سینما، توضیح داد: من به خاطر سالها علاقه و شناختی که به فیلم کوتاه داشتم، پذیرفتم تا این ویترین شکل بگیرد. البته جا داشت که سالهای قبل این ویترین راه اندازی شود اما شرایط به گونهای بود که موزه باید دوباره طراحی میشد.
وی افزود: افتتاح این ویترین یک اتفاق ساده نیست با اینکه حجم زیادی را نگرفته است اما قرار گرفتن جوایز فیلم کوتاه در کنار آثار بزرگان سینمای ایران، نشان از اهمیت این بخش از سینماست.
قاسمخان با بیان اینکه "سینمای حرفهای ایران، مدیون سینمای کوتاه است"، اظهار کرد: فیلم کوتاه همیشه با ایدههای خلاقی همراه است. با این حال بحث و تحقیقات راجع به فیلم کوتاه خیلی کم انجام شده است. به همین دلیل میخواهم مژده بدهم که از همین ایام که آیین جشن فیلم کوتاه برگزار میشود، پروژه ضبط تاریخ شفاهی فیلم کوتاه نیز آغاز خواهد شد و در آینده نزدیک از تمام دستاندرکاران فیلم کوتاه درخواست خواهیم کرد تا برای ثبت تاریخ شفاهی ما را همراهی کنند.
سپس سید صادق موسوی مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان سخنران بعدی، در ابتدای صحبتهای خود از زندهیاد عزت الله انتظامی یاد کرد و گفت: این هنرمند بزرگ از نخستین کسانی بود که جوایز خود را به موزه سینمای ایران اهدا کرد.
وی در ادامه به حضور فیلم کوتاه در عرصه جهانی اشاره کرد و گفت: در سال ۹۶ فیلم کوتاه بیش از ۲ هزار حضور بینالمللی داشته است. زمانی که این آمار ارائه و به رئیس سازمان سینمایی و وزیر ارشاد داده شد، آقای وزیر هم باورشان نمیشد که این عدد درست است یا نه. سال گذشته نزدیک به ۶۰۰ فیلم کوتاه ایرانی در اشکال مختلف در بیش از ۲ هزار جشنواره بین المللی حضور داشته است که بیش از ۳۰۰ حضور برای انجمن است و بقیه مربوط به فیلمسازان مستقل.
موسوی از افزایش تعداد دفاتر سینمای جوانان ایران خبر داد و در این باره گفت: انجمن سینمای جوانان ایران تا امروز ۷۰ دفتر و نمایندگی در ایران داشته که میخواهیم آنها را به ۱۲۰ نمایندگی برسانیم. همچنین سه جشنواره منطقهای داریم. اما در حال حاضر به دلیل افزایش قیمت ارز، تجهیزات خیلی گران شده است اما باز هم با توجه به اعتباراتی که در اختیار داریم برای تجهیز دفاتر تلاش خواهیم کرد و در پایان میتوانم بگویم که وضع سینمای کوتاه ما خیلی خوب است.
در ادامه مسعود امینی تیرانی کارگردان، فیلمساز و رییس انجمن فیلم کوتاه ایران در سخنانی درباره اهدای نشان شایستگی ایسفا طبق روال سالهای گذشته بیان کرد: نشان ایسفا هر سال در جشن مستقل به بزرگان سینما داده شده است، همیشه دلمان میخواست که اولین نشان را به یک هنرمند به عنوان نفر اول اهدا کنیم و او کسی نبود جز سهراب شهید ثالث اما چون در میان ما نبود این تصمیم به تعویق میافتاد؛ تا امسال که قرار شد ویترین فیلم کوتاه را داشته باشیم و به نظر رسید که بهترین شرایط به وجود آمده است که این نشان را با اجازه خانوادهاش در ویترین موزه قرار دهیم.
وی یادآوری کرد: یک سنت قدیمی داشتیم که هر سال نشان را هر کسی که میگیرد سال بعد باید همان فرد نشان بعدی را اهدا کند. سال قبل نشان ایسفا به آقای امیر نادری داده شد که ایشان با ارسال ویدئویی این نشان را به خانواده سهراب شهید ثالث اهدا کرده است.
در ادامه پیام تصویری امیر نادری پخش شد و نشان شایستگی فیلم کوتاه ایران بعد از قرائت متن لوح تقدیر توسط مسعود امینی تیرانی، با حضور محسن امیریوسفی به شاهرخ شهید ثالث - پسر عموی سهراب شهید ثالث - تقدیم شد.
سپس امیریوسفی در سخنان کوتاهی گفت: حال فیلم کوتاه مانند گذشتهاش خوب است و اکنون به فیلمهای درجه یکی تبدیل شده. بنابر این سینمای امروز در شرایطی قرار دارد که باید بداند از فیلم کوتاه خیلی چیزها میتواند یاد بگیرد.
در ادامه، شاهرخ شهیدثالث پس از دریافت نشان ایسفا در سخنانی از تصمیم برای برگزاری این آیین و اهدای تندیس به سهراب شهید ثالث قدردانی کرد و گفت: در سالهای اخیر آثار سهراب بارها مورد تایید یا نقد قرار گرفته است اما بیشتر این افراد کسانی هستند که اصلا سهراب را ندیدهاند. سال گذشته با تلاش چند تن از دوستان و بخش فرهنگی سفارت آلمان تعدادی از آثار او با کیفیت عالی فراهم شد.
او در ادامه با خواندن متنی که در دست داشت به سبک زندگی و ویژگیهای کاری و شخصیتی سهراب شهید ثالث پرداخت.
در پایان این مراسم، با حضور مدیران، سینماگران فیلم کوتاه و دیگر میهمانان از ویترین اختصاصی فیلم کوتاه در سالن بینالملل موزه سینما رونمایی شد و نشان اهدا شده به سهراب شهید ثالث، در این ویترین قرار گرفت.
علیرضا رضاداد، مرتضی رزاق کریمی، پیمان نهانقدرتی دبیر نهمین جشن فیلم کوتاه ایران، وحید موساییان، امیر توده روستا، پناهبرخدا رضایی، مرضیه وفامهر، آتبین حسینی، مهدی آقاجانی، کاظم ملایی، نیما عباسپور و اعضای انجمن فیلم کوتاه ایران از جمله حاضران در این مراسم بودند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: فیلم سینمایی سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۵۲۸۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگداشت کیومرث پوراحمد ؛ میراث این فیلمساز چه بود؟
در مراسم یادبود کیومرث پوراحمد «قصههای مجید» را میراث ماندگار او خواندند.
به گزارش ایسنا، مراسم بزرگداشت کیومرث پوراحمد (کارگردان سینما ) در اولین سال نبودنش، توسط کمیته فرهنگی انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایرانی با همکاری کانون کارگردانان سینمای ایران امروز چهارشنبه، ۲۹ فروردین ماه در خانه سینما برگزار شد.
در ابتدای مراسم، مازیار فکری ارشاد، پیام جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان سینما را خواند.
در این پیام به سال سخت سینما درسال ۱۴۰۲ اشاره شده بود.
گودرزی در این پیام نوشته بود: «پوراحمد فیلمسازی ایراندوست و نگران آینده بود و میخواست ایرانی بماند.»
در «دوران هیس» هستیمسپس عباس یاری، منتقد و نویسنده سینمایی با بیان اینکه علیرغم تمامی بحرانهای سینمای ایران و ترکهایی که به بدنه خانه سینما خورده، ادامه داد: همچنان چراغ این خانه روشن است و این کشتی در مقابل طوفانهای مختلف ایستادگی کرده است.
او با بیان اینکه کاش این مراسم، در زمان حیات پوراحمد برگزار میشد و با آرزوی سلامتی برای بهرام بیضانی گفت: معمولا ما بعد از مدتی زاری، این افراد را فراموش میکنیم و برگزاری چنین مراسمهایی نشان میدهد، که میخواهیم بگوییم هنرمند رفتنی نیست و ماندنی است.
این منتقد با بیان اینکه «در دوران هیس هستیم»، گفت: کوچکترین عکس، مطلب و کلمهای از جانب هنرمند واکنش گروهی را در فضای مجازی به همراه دارد و آنها شروع به توهین میکنند و یادشان میرود که این فرد «قصههای مجید» را ساخته و با دیدنش کیف کردهاند و حالشان خوب شده است.
پوراحمد از فیلمسازانی بود که در آثارش به بچهها و قومیتها توجه داشت، اگر شخصیتی را از کرمان به اصفهان میبرد، او را به رنگ و بوی منطقه در میآورد و این موضوع اتفاقی نبود بلکه مطالعه میکرد و تلاش داشت به اصطلاح گزک دست کسی ندهد.
درباره دیگران ناجور نگفت و ننوشتاو به جای خالی علیرضا داوودنژاد، از دوستان نزدیک کیومرث پوراحمد در این مراسم اشاره کرد و گفت: پوراحمد دغدغه داشت، سینمای ایران برایش مهم بود، درباره کسی مطلب ناجور ننوشت، پشت کسی ناجور نمیگفت. هرگز برای فیلمهای خودش نمیگفت که هوای ما را داشته باشد برعکس تنها کسی بود که میگفت «من رو بچلونید» اما خودش اینکار را نمیکرد، در انتشار مطالبش سختگیر بود و نمیخواست کلمهای تغییر کند و اگر عکسی مورد پسندش نبود، گله میکرد. برایش آرزوی آرامش میکنم، تا زمانی که سینمای ایران هست، یاد او در قلب دوستدارانش خواهد بود.
تجربه دردناک فیلم سازی پوراحمدیاری در بخش دیگری از سخنان خود با تآکید بر دوران هیس به واکنشهای آخرین فیلم پوراحمد در جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و گفت: آخرین فیلم پوراحمد، برایش تجربه دردناکی بود، در گوشه گوشه سالن هنگام نمایش فیلم او را هو میکردند. این کار زشتی و این اتفاق در هیچ جشنوارهای نمیافتد ،اگر کسی از فیلم خوشش نیاید آرام از سالن خارج میشود. متأسفانه این موضوع را در نظر نمیگیرند که کارگردان با همسر و عواملش در سالن نشستهاند و این حرکت ناجور است. امیدواریم شاهد اتفاقات بهتری باشیم.
پوراحمد به کودک درون خود متکی بودابوالحسن داوودی، فیلمساز نیز در سخنانی گفت: این مراسمها باعث میشود بر این اصل بمانیم که سینما زنده است و میتواند از سختترین و تاریکترین و بزرگترین دستاندازها عبور کند و به مسیر خود ادامه بدهد.
او سپس درباره آشنایی و دوستی ۴۰ سالهشان با پوراحمد گفت.
داودی همچنین با اشاره به اینکه سینمای کودک بعد از انقلاب شکل گرفت، ادامه داد: سینمای کودک بیشتر متکی کودکی درون است. مهمترین کارهای پوراحمد در حوزه سینمای کودک است، او شخصیتهایی خلق کرد که برای همیشه میماند. پوراحمد در این زمینه بیشتر متکی به کودک درون بود تا تکنیک و دانش سینمایی.
داوودی سپس درباره تجربه حضور فیلم هایشان در جشنواره فیلم کودک،یاداور شد: اینکه فیلم «شکار خاموش» پوراحمد مورد کملطفی قرار گرفت و اگر مورد توجه بود ژانر جدید و ماندگار در فیلم کودک ایجاد میشد. یا فیلم «شرم» پوراحمد که به بخش بین الملل راه یافته بود اما چون مضمون فیلم، موضوعی خاص فرهنگ ایرانی یعنی رودربایستی بود، باعث شد داوران موضوع فیلم را متوجه نشوند و فیلم مورد توجه قرار نگیرد.
این فیلمساز ادامه داد: واقعا سؤال است فیلمسازی که توانسته بود با حلاوت و شیرینی شخصیتهای جذاب و ماندگاری چون مجید و بیبی را خلق کند، شخصیتهایی مطلقا ایرانی، چگونه باید به تلخی و زبان قاصر برسد؟ کیومرث پوراحمد دل کوچکی داشت البته گاه زبانش به شدت تند میشد، اما این زبان تند در لحظه بود.
داوودی با بیان اینکه زمان درگذشت پوراحمد ایران نبوده و با شکل بدی خبرش را خوانده و بعد هم آن تصویر دردناک را دیده بود، گفت: هیچگاه نتوانستم باور کنم؛ در این سالها با تنگ شدن فضا روحیهاش خوب نبود و از رسیدن به فضای ایدهآل ناامید شده بود اما هیچ باورم نمیشد این اتفاق بیفتد و برایم قابل هضم نبوده و نیست.
این فیلمساز گفت : حبیب احمدزاده نکته درستی را مطرح می کند که ما مردم بیشتر اهل جواب هستیم تا سؤال ، به جای اینکه سوال بپرسیم تا پاسخ را بشنویم و روشنگری شود، به جوابهایی که دوست داریم، بشنویم تکیه میکنیم. برخی کیومرث پوراحمد را چه در زمان حیات و چه پس از مرگش دارند نابود میکنند و با ظن خود با مسئله برخورد میکنند که گاه سطحی است و این خیلی بد است. ما واقعیت را به صورت کامل نمیدانیم و واقعیت میتواند همه چیز باشد اما ما نمیدانیم، بنابراین حق قضاوت نداریم و حق نداریم ظن خود را به فضای خانواده ببریم. اتفاقی که ۶۰ سال پیش برای تختی افتاد به شکلی دارد تکرار شد.
مرگ پوراحمد تاریخ سینما را ورق زدمحسن امیری یوسفی، رییس کانون کارگردانان سینمای ایران نیز در سخنانی گفت: سال گذشته، سال عجیب و غریبی داشتیم که بهارش با خبر مرگ کیومرث پوراحمد شروع شد و اوایل پاییز خبر قتل مهرجویی و همسرش.
در چنین شرایطی واقعا به جای چراها و ایکاشها، صحبتهای خاطر برانگیز بگوییم که تسلیبخش خاطرات ما باشد.
این کارگردان سپس در بخشی از سخنان خود گفت: پوراحمد، کودک درون جسوری داشت و جسارتش بیش از همنسلان خود و نسل ما بود. در صحبتها، واکنشها و کنشگریاش این کودک درون و جسور حضور داشت و او را زنده نگه میداشت.
امیر یوسفی با بیان اینکه با مرگ پوراحمد، قسمتی از تاریخ سینمای ایران ورق میخورد، به خاطرات خود از این کارگردان پرداخت و گفت: ایده «خواب تلخ» من از «قصههای مجید» او بود؛ قسمتی که موضوع انشا شغل مورد علاقه مجید بود و او «مردهشور» را مهمترین شغل میدانست و معلم برخورد تندی با او داشت. اتفاقا من هم مانند مجید با مادربزرگم زندگی میکردم. به نظرم «قصههای مجید» با فرهنگ و هنر کشورمان گره خورده و کاش ادامه پیدا میکرد.
این کارگردان با بیان اینکه جای خالی پوراحمد را نمیشود، پر کرد ، ادامه داد: ای کاش او میماند. اگر بود ایدههای جدید و نگاه جدید داشت. او در سالهای پایانی عمرش مورد بیمهری قرار گرفت و گاه فکر میکنم اگر برخورد بهتری با او میشد، دچار چنین فرجامی نمیشد. پوراحمد عصیانگری و تندی داشت اما حساس بود؛ شاید کارگردانهایی شرایط دورانی را تحمل کنند اما پوراحمد مثل برخی سینماگران پوست کلفت نبود و حساسیت پوراحمد بیشتر بود. آسیبهای چند سال اخیر باعث شده همه ما در پوسته خودمان برویم و زندگی لاکپشتی داشته باشیم.
او همچنین گفت: پوراحمد سربلند در فیلمسازی بود و تأثیرگذار. یادش گرامی.
میراث پوراحمدبخش دیگر این مراسم که اجرای آن را مازیار فکر ارشاد برعهده داشت، به میراث کیومرث پوراحمد اختصاص یافت.
عباس یاری، «قصههای مجید» را میراث ماندگار پوراحمد خواند و گفت: پوراحمد بارها گفته است، «دلخوشی از کودکیام نداشتم و آزار دیدم» و شاید این موضوع را به شکل دیگری در فیلمهایش به نمایش گذاشت و بیشتر فیلمهایش درباره کودکان و رابطه آنها با خانواده است. او به جای اینکه انتقام بگیرد، فشارهای روحی را که به بچهها وارد میشود، نشان میدهد. «قصه های مجید» بهترین کار او میدانم.
شباهت علی حاتمی و پوراحمدداوودی نیز با بیان اینکه نظرش همسو با یاری است، اظهار کرد: «قصههای مجید» علاوه بر اینکه در سینما تأثیرگذار است، در شناخت جامعه ایرانی نیز تأثیرگذار است؛ این فیلم تصویر جامعی از یک دوران اجتماعی ایران میدهد. صحنههایی در این فیلم دیدم که تصویر ایرانی ناب است و به کرات در این مجموعه رفتار ایرانی را دیدم یا فیلم رودربایستی او.
کیومرث پور احمد در این زمینه از جهاتی شبیه مرحوم علی حاتمی بود. بخش عمدهای از ساختار فیلم علی حاتمی از ذهنش خودش میآمد اما چیزی که کیومرث عرضه میکرد از تجربه و تخیلش بود، ساختگی نبود و پایه فرهنگ زندگی تجربی ایرانی بود، فرهنگ دانشگاهی نبود. مهم ترین میراث «قصههای مجید» بود و با این فیلم دینی را به گردن ایران و مدیران فرهنگی چهار اندی دهه دارد.
امیریوسفی نیز گفت: همانطور که به درستی اشاره شد «قصههای مجید» با نگاه ایرانیای که دارد، پوراحمد را به علی حاتمی معاصر ما تبدیل میکند؛ این سریال با سریالهای همزمان خود تفاوت داشت. پوراحمد سینمای کودک را تجربه کرد و در میان همنسلانش در این زمینه جسارت داشت. حیف شد.، کاش میماند و کاش فروردین نحس برای پوراحمد پیش نمیآمد.
البته تازمانی که سینما زنده است، پوراحمد میماند و هنر اصیل به هنرمند به ویژه هنرمندی که با فرهنگ متصل است، عمر جاودانی میدهد. علیرغم نامهربانیهایی که دید «قصهای مجید» برای ماندگار شدنش کافی است و قسمتی از زندگی ما ایرانیهاست.
مازیار فکری ارشاد خاطرنشان کرد: پوراحمد پرچمدار سینمای کودک بود؛ سینمایی که در دهه ۱۳۶۰ پور احمد سعی میکرد آن را از به حاشیه رفتن، دور نگه دارد. هرچند این سینما بعدها به سمت خوبی نرفت. پوراحمد فیلمساز شاخص و برجستهای بود و «قصههای» او توانست برای نسلهای مختلف جذاب و خاطرساز باشد. بارها گفتهاند و خودش نیز ،گفته است که خیلی سخت میتوانست فیلم بسازد حتی برای ساخت فیلم ، پیانو خود را فروخته بود و در این مورد میتوان او را با امیر نادری مقایسه کرد که در این راه سخنیها زیادی کشید و رنج برد.
نسبت پوراحمد با ژانربخش دیگری از مراسم به ژانرهای متفاوتی که پوراحمد در آن طبعآزمایی کرده، پرداخته شد در این بخش یاری به بحرانهای فیلمسازی و هزینههای بالای آن پرداخت و گفت: اگر فیلمی خوب درنیامده به این معنا نبوده که پوراحمد بلد نبود فیلم بسازد.
داوودی نیز با بیان اینکه گاه ژانر انتخاب کارگردان نیست و اقتضائات سینما باعث میشود، کارگردان به آن سمت برود گفت: سینمای ما صنعت نیست یک فعالیت گنجشک روزی است و پرداختن به ژانر در این زمینه مانند کاشت سیب زمینی و پیاز در سالهای مختلف میماند.
یکی از پرسشهایی که وجود دارد این است که چرا سینمای کودک در دهه ۱۳۶۰ رشد کرد و آن دوران طلایی شکل گرفت درحالی که مفهوم خانواده در سینمای ایران وجود نداشت و مسائل و محدودیت در بخش بزرگسال قابل عرضه نبود. امیر یوسفی نیز با اشاره به ژانرهای مختلفی که کیومرث پوراحمد کار کرده است، گفت: دهه ۱۳۶۰ دوران عجیبی است با وجود اینکه شرایط سخت بود و قوانین سختگیرانهای وجود دارد به طرز عجیبی و غریبی فیلمهای خوبی ساخته شده است.
نمیگوبیم شرایط گلوبلبل بود و سینمای دولتی هم تعریف دیگری داشت و اجازه میداند فیلمسازان کار خود را انجام دهند. بعد از جنگ و دهه ۱۳۷۰ نسیم اصطلاحات را داشتیم و از اواسط ۸۰ به سمت دیگری رفتیم و شرایط بستهای ایجاد شد.
با درگذشت پوراحمد برگ مهمی در تاریخ سینما ورق خورد. در دهههای اخیر، شرایط جدید و عجیبی ایجاد شد. دوران لاکپشتی که هم آهستگی دارد و هرکس در لاک خود است. امیدوارم دوران هیس را بگذرانیم؛ این امید لعنتی ما را ول نمیکند و امیدوارم سینمای ما به روزگار خوب خود برگردد و همه خیال راحت کار خود را انجام دهند. اینکه نام چند فیلم سفارشی را رونق سینمای ایران بگذارند جزو قسمتهای تلخ سینما است.
در بخش دیگری از مراسم سخنرانان به بیان خاطرات خود با پوراحمد پرداختند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: «قصههای مجید» و غصههای ما/ تراژدیِ نوجوانیهای نزیستۀ دهۀ پنجاه و شصتیها دل نوشته همسر کیومرث پوراحمد : ساعت و تقویم میگویند از رفتن تو یک سال گذشته برگزاری یادبود کیومرث پوراحمد در خانه سینما