به نقل از «خبرگزاری برنا»

عالیجنابی در شمایل یک معلم

تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۲۵۹۳۵۷

 

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبر گزاری برنا؛ برنامه ی غوغای بی هیاهو با فضایی جدید روی آنتن می رود.

دیگر بعد از شش ماه گشتن در گوشه گوشه ی ایران و دیدن معلم ها و مدرسه ها، شاید بهتر از دیگران جغرافیای درس و کلاس را درک می کنم. معلم های فداکاری که با کمترین چشمداشت، تمام زندگی و جوانی شان را برای دانش آموزهای مناطق محروم و دور از امکانات می گذارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 چه آن معلم هایی که مقابل دوربین مستند "غوغای بی هیاهو" قرار گرفتند و چه آنهایی که در بخش تحقیق و پژوهش با آنها آشنا شدیم، مردان و زنان بزرگی هستند که یک کشور برای امید به آینده از آنها کمک می گیرد. 

اما مدرسه و معلمی متفاوت فکر و دل مان را به سمت خودش چرخانده است. مدرسه ای در استان اصفهان در منطقه ی دشت بال، منطقه ای که به پادنا معروف است، دامنه ی کوه دنا. فرود نعمتی آخرین کارش معلمی ست. انگار تصوری از زندگی عادی و روزمره ندارد. هر روز پر از ایده های تازه برای درس و مدرسه و دانش آموزهایش.

خودش می گفت تصمیم داشته معلمی را کنار بگذارد تا با تصمیمی بزرگ به روستای انتهای استان اصفهان می رود و مدرسه ای کهنه را بازسازی و تجهیز می کند. آن قدر در این کار عشق و تلاش به خرج می دهد که این مدرسه دنیایی متفاوت از هر مدرسه ی روستایی و حتی شهری دارد. از شیوه ی چیدن میز و صندلی ها و داشتن سن تئاتر و آزمایشگاه و آشپزخانه گرفته تا تلاش برای درآمدزایی دانش آموزها، همه و همه کارهای کوچکی ست که فرود نعمتی در این مدرسه برای بچه هایش ساخته است.

تصور کنید معلمی که برای برگرداندن یکی از دانش آموزهایش به کلاس و درس، مدت ها با پدر دانش آموز که چوپان است به صحرا می رود تا او را راضی کند. آخر سر هم پدر دانش آموز راضی می شود تا فرزندش برگردد به سر کلاس. تصور کنید معلمی را که از همان کلاس اول به دنبال استقلال مالی و اجتماعی دانش آموزهایش است. با همان ماشین پیکانی که دارد به دختر و پسرهای کلاسش رانندگی یاد می دهد. پرورش قارچ، گل و گیاه، سفالگری و قالیبافی را یاد می دهد تا درآمد داشته باشند. تصور کنید معلمی را که با ورودش همه ی بچه ها او را در آغوش می کشند. زمانی کمی را برای درس دادن های عادی صرف می کند. در نظام فکری این معلم سال بالایی ها به دانش آموزهای کوچک درس می دهند و معلم فقط نظارت و هدایت می کند. تصور کنید معلمی را که فضایی چنان صمیمی ساخته که بچه ها جمعه و شنبه و تابستان نمی شناسند. آدرس این مدرسه هست، هر وقت به این روستا بروید بچه ها سر کلاسند. تصور کنید معلمی را که به جز بچه های کلاس به والدین سواد یاد داده و امروز مورد اعتماد تمام روستا ست. تصور کنید معلمی را که در هر همکلامی با افراد جدید به دنبال ایده ای تازه برای دانش آموزانش می گردد. در همان چند روزی که همراهش بودیم، با ذوق از ایده های جدیدش که قرار است اجرا کند صحبت می کرد.

فرود نعمتی فراتر از هر عنوان و اسمی انسانی ست بی اندازه بزرگ. می شود ساعت ها با او حرف بزنی و از آرامش حضورش لذت ببری. وقتی فرود نعمتی را دیدم با خودم گفتم گاهی آدم ها به تنهایی جهانی بزرگ را با خود راه می برند. هیچ تصویر و نوشته ای، نمی تواند خوبی و روشنی این انسان را نشان دهد. فقط نوشتیم که ادای احترامی کرده باشیم به این گونه آدم های بزرگ.

برای دیدن بخشی هایی از زندگی این عالیجناب، پنج شنبه اولین روز شهریور ماه، حوالی ساعت 18:30 از شبکه دو، با ما همراه شوید. خیلی از حرف ها را فقط باید دید، تا باور کرد.

 

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: ایران تئاتر دوربین مدرسه معلم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۵۹۳۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ معلم از ۵ دهه سینمای ایران؛ از پرویز فنی‌زاده تا رضا عطاران 

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در دهه پنجاه مهم‌ترین شمایل معلم پرویز فنی‌زاده در «رگبار» بود و در اواخر این دهه فرامرز قریبیان در «جنگ اطهر» نقش معلم انقلابی را ایفا کرد. شاید بتوان گفت تنها در دهه شصت تعداد قابل توجهی کاراکتر معلم به فیلم‌های ایرانی راه پیدا کردند؛ از خسرو شکیبایی در فیلم «رابطه» تا هما روستا در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» و علی نصیریان در «جاده‌های سرد» و مجید مجیدی در فیلم «شنا در زمستان»، چند نمونه از پرداختن سینمای دهه شصت به شخصیت‌های معلمند. از دهه هفتاد از تعداد فیلم‌هایی که معلم‌ها در آنان نقش محوری ایفا می‌کردند، کاسته شد. آنچه پیش رو دارید مروری است بر ۵معلم به‌یادماندنی سینمای ایران در طول ۵دهه.

دهه پنجاه؛ آقای حکمتی (پرویز فنی‌زاده در فیلم «رگبار»)
به‌یادماندنی‌ترین تصویر معلم در سینمای قبل از انقلاب که معمولا عنایتی به حرفه معلمی نشان نمی‌داد. در فیلم «رگبار» آقای حکمتی معلمی است که به محله‌ای در جنوب شهر آمده است. مدرسه مهم‌ترین و محوری‌ترین لوکیشن فیلم «رگبار» است و فیلمساز تصویری دقیق و پرجزئیات از فضای آموزشی مدارس در ابتدای دهه پنجاه ارائه می‌دهد. اداره‌کردن کلاسی شلوغ با پسربچه‌هایی شیطان مهم‌ترین مشکل آقای حکمتی در نیمه اول فیلم است‌. فیلم با علاقه‌مندی آقای حکمتی به عاطفه، خواهر یکی از دانش‌آموزان، وارد فضایی عاطفی می‌شود و درنهایت هم با انتقال از مدرسه و ترک محله به پایان می‌رسد. معمولا به انبوه تمثیل‌ها و استعاره‌ها در فیلم «رگبار» اشاره می‌شود و آنچه کمتر به آن توجه شده، تصویر ملموس معلمی است که نمی‌خواهد تن به آنچه هست بدهد. آقای حکمتی یکی از ملموس‌ترین غریبه‌هایی است که نویسنده و کارگردان «رگبار» در طول دوران فعالیت هنری‌اش آفریده است.

دهه۶۰؛ بیژن امکانیان در «دبیرستان»
علی ناصری، معلم زیست‌شناسی در فیلم «دبیرستان» (۱۳۶۶) با ایفای نقش بیژن امکانیان، در دهه‌ای که تعداد زیادی از شخصیت‌های سینمای ایران معلم بودند، به چند دلیل شاخص و به‌یادماندنی است؛ معلمی که خود سابقه اعتیاد داشته و مثل بیشتر معلم‌های سینمای ایران در دهه شصت آرمانگراست و می‌کوشد شاگردانش را از دام اعتیاد بیرون بکشد. فیلم به‌عنوان ملودرامی تلخ، یکی از موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه شصت است که سال۶۶ سینماروهای زیادی را در شهرستان‌ها جذب سینما کرد. شخصیت سمپاتیک معلم و نحوه برخورد و تعاملش با شاگردان و چهره بیژن امکانیان به‌عنوان یکی از بازیگران مهم دهه شصت، تصویری از «دبیرستان» برای سینماروهای دهه شصت ساخت که دوست‌داشتنی و تأثیرگذار بود.

رامین پرچمی در «ضیافت»(۱۳۷۴)
رامین پرچمی در فیلم «ضیافت» تنها کسی از رفقای دبیرستانی است که از محله‌اش نمی‌رود و نخستین نفری هم هست که به کافه ماطاووس می‌آید تا به عهدی که سال‌ها پیش با رفقا بسته‌اند وفادار باشد. بین شخصیت‌های فیلم «ضیافت»، رامین پرچمی معلم است؛ معلمی که سطح زندگی‌اش از همه رفقا پایین‌تر است و ازدواج نکرده و راز علاقه‌اش به منیر خواهر عبد(پارسا پیروزفر) را هم مکتوم نگاه داشته است. در فیلمی که فرصت کافی برای پرداختن به همه حاضران در کافه ماطاووس ندارد و از نیمه دوم بیشتر بر علی یزدانی (فریبرز عرب‌نیا) و رامین (بهزاد خداویسی) متمرکز است، شخصیت رامین پرچمی به‌عنوان معلمی شریف بیشتر در یادها می‌ماند؛ معلمی که پاسدار رفاقت است و گذشته را فراموش نکرده است.

رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع»۱۳۸۹
تصویری طنز آمیز از معلم در فیلمی کمدی که پرفروش و پرتماشاگر از کار درآمد. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» تصویری از معلم در سینمای ایران به نمایش می گذارد که مسبوق به سابقه نبود.مدیر یک مدرسه دخترانه خصوصی با ورود آقایان به مدرسه خود شدیداً مخالف است، اما وقتی دبیر شیمی دانش آموزان المپیادی به علت زایمان، شش ماه مرخصی می‌گیرد، مجبور می‌شود تا یک دبیر جایگزین به دبیرستان بیاورد؛ ولی تلاش وی برای یافتن دبیر المپیاد زن در میانه سال تحصیلی بی‌فایده است و وی مجبور است یک مرد را به عنوان تنها گزینه بپذیرد تا از رقابت المپیاد جا نماند اما ورود این آقای معلم مجرد و بی‌دست‌وپا، و شیطنت دختران دانش‌آموز، و تجرد خانم مدیر جدی و بداخلاق که تا به حال خواستگاری نداشته، باعث ایجاد اتفاقات بسیار خنده داری می‌شود. دختران دانش‌آموز دست به یکی کرده و با کمک پدر یکی از دانش آموزان، اردویی را تدارک می‌بینند تا این دو مجرد میانسال را در روبه‌روی یکدیگر قرار دهند. رضا عطاران در «ورود آقایان ممنوع» یکی از بامزه ترین شخصیت های معلم سینمای ایران را ساخته است.

۲۲۰۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901599