به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تلسکوپ جدید امواج اسرارآمیز و انرژی تاریک جهان شناسایی می‌شود!+عکس

تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۳۵۱۷۱۵

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آفریقای جنوبی یکی از مهمترین مراکز نجوم رادیویی در جهان است. در حال حاضر یک تلسکوپ جدید معرفی شده است که در سایت SKA آفریقای جنوبی در شهر کارو (Karoo) ساخته خواهد شد.پروژه "شدت هیدروژن و تجزیه و تحلیل در زمان واقعی" (HIRAX) یک همکاری بین‌المللی است که توسط دانشمندان دانشگاه کوازولو-ناتال (KwaZulu-Natal) هدایت می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پروفسور "کاویلان مودلی" رهبر این پروژه در مورد اینکه "هیراکس" چه کار می‌کند و چگونه، گفت: این تلسکوپ یک مجموعه از ۱۰۲۴ تداخل‌سنج (interferometer) با دیش‌های شش متری است. تداخل‌سنج‌ها واقعا جالب هستند، زیرا آن‌ها سیگنال‌های بسیاری از تلسکوپ‌ها را برای نمایش یک تلسکوپ بزرگ‌تر ترکیب می‌کنند.

بیشتر بخوانید:«استیون هاوکینگ» برای یافتن حیات بیگانه چه برنامه‌ای داشت؟ 

تداخل سنجی دانش ترکیب دو یا چند موج است به نحوی که با بررسی موج حاصل از این ترکیب بتوان اطلاعاتی در مورد موج‌های ورودی بدست آورد. ابزاری که برای تداخل امواج بکار می‌رود "تداخل‌سنج" نامیده می‌شود.

تداخل‌سنجی روشی مهم برای تحقیق در زمینه‌های اخترشناسی، اندازه‌گیری، فیزیک نور، فیزیک هسته‌ای، فیزیک ذرات، فیزیک پلاسما، فیبر نوری، زمین شناسی، زلزله شناسی، اقیانوس‌سنجی، مکانیک کوانتومی و سنجش از راه دور است.

هیراکس دارای دو هدف علمی اصلی است: مطالعه تکامل انرژی تاریک با ردیابی گاز هیدروژن خنثی در کهکشان‌ها و شناسایی و مشخص کردن محل فلاش‌های رادیویی اسرار آمیز به نام انفجار‌های سریع رادیویی.

انرژی تاریک یک نیروی مرموز است که باعث انبساط و رشد سریع جهان ما شده است. هیراکس می‌تواند آن را با استفاده از یک خط‌کش کیهانی منحصر به فرد ارائه شده توسط طبیعت به نام نوسانات آکوستیک باریون مطالعه کند.

انرژی تاریک در آغازین لحظه‌های جهان که مثل یک سوپ داغ و متراکم از ذرات و نور بوده، تولید شده است. بی‌نظمی‌های کوچک باعث ایجاد امواج صوتی در این سوپ شده است.

این امواج تا زمانی که ماده و نور از هم جدا می‌شوند، ماده را حمل می‌کنند و آن را در یک الگوی بسیار خاص توزیع می‌کنند.گاز خنثی هیدروژن یک نشانگر بزرگ از توزیع ماده جهان است. این هیدروژن خنثی سیگنال را در فرکانس ۱۴۲۰ مگاهرتز منتشر می‌کند که در محدوده فرکانس‌های استفاده شده توسط شبکه‌های تلفن همراه و کانال‌های تلویزیونی UHF است. سیگنال به همان اندازه که جهان گسترش می‌یابد، به فرکانس پایین‌تر کشیده می‌شود.

هیراکس بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ مگاهرتز عمل می‌کند و به این ترتیب، هیدروژن خنثی موجود در جهان را بین هفت تا ۱۱ میلیارد سال پیش نشان می‌دهد.

مطالعه ویژگی‌های انرژی تاریک در آن زمان، امکان تجزیه و تحلیل خواص آن را فراهم می‌کند، زیرا این بازه زمانی یک زمان حیاتی است، چرا که انرژی تاریک جزء اصلی جهان و باعث گسترش آن شده است.

نقطه تمرکز دوم این تلسکوپ جدید بر روی چشمک‌های مرئی، درخشان و میلی‌ثانیه‌ای است که دانشمندان آن‌ها را انفجار‌های سریع رادیویی می‌نامند.

دانشمندان نمی‌دانند چه چیزی باعث این انفجار‌ها می‌شود. همچنین شناسایی و تعیین محل آن‌ها دشوار است، زیرا وقوع آن‌ها خیلی کوتاه است و اکثر تلسکوپ‌ها تنها یک منطقه کوچک از آسمان را رصد می‌کنند.

اما میدان دید وسیع "هیراکس" به آن امکان می‌دهد بخش‌های زیادی از آسمان را مشاهده کند. به طوری که هنگامی که چشمک زدن‌ها اتفاق بیافتد، احتمال بیشتری برای دیدن آن‌ها وجود خواهد داشت.

دانشمندان انتظار دارند که این تلسکوپ روزی ۱۲ تا از این انفجار‌ها را رصد کند. باید توجه داشت که تاکنون تنها چند عدد از آن‌ها مشاهده شده است.

همچنین هیراکس به لطف دیش‌ها، توانایی منحصر به فرد این را دارد که قادر به کشف دقیق جایی در آسمان است که این انفجار سریع رادیویی رخ می‌دهد.

انتظار می‌رود هیراکس مقادیر زیادی از داده‌ها را با سرعت حدود ۶.۵ ترابیت بر ثانیه جمع آوری کند. این رقم، قابل مقایسه با تمام پهنای باند بین‌المللی آفریقا است. برای این کار، هیراکس نیاز به طراحی و ساخت دیش‌های با دقت بالا، گیرنده‌ها و سایر ابزار دارد.

سپس تیم باید روش‌های هوشمندانه برای فشرده سازی، ذخیره و تجزیه و تحلیل این داده‌ها توسعه دهد که این کار به سخت افزار و نرم افزار‌های پردازش داده‌های بزرگ نیاز دارد.

هیراکس همچنین به آموزش نسل بعدی دانشمندان در SKA کمک خواهد کرد. دانشجویانی که در این پروژه کار می‌کنند، تمام جنبه‌های تلسکوپ، از مهندسی تا نجوم را آموزش می‌بینند. دانشجویانی که سخت افزار تولید می‌کنند نیز در تجزیه و تحلیل داده‌ها شرکت می‌کنند که محیط ویژه‌ای برای آموزش و پرورش متخصصان اخترشناسی رادیویی فراهم می‌کند.

منبع:ایسنا

انتهای پیام/

ردیابی امواج اسرارآمیز و انرژی تاریک با تلسکوپ جدید

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار فناوری دانستنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۳۵۱۷۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۵ اردیبهشت برابر ۲۴ آوریل را ورق می‌زنیم.

***

واپاشی ماهواره امید

۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایش‌های مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پس‌از پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیت‌آمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهواره‌ای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین می‌چرخید و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی ایران می‌فرستاد. این ماهواره پس‌از ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.

پرتاب تلسکوپ فضایی هابل

۲۴ آوریل ۱۹۹۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۹ خورشیدی، شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوب‌ترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ‌ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به‌ اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمان‌های فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهم‌ترین ابزار ساخته‌شده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولین‌بار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.

اندرو اسمیت هالیدی

۲۴ آوریل ۱۹۰۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۲۷۹ خورشیدی، اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسی‌آمریکایی که سامانه تراموا را برای اولین‌بار در تپه‌های شیب‌دار خیابان‌های سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راه‌اندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیله‌ای مکانیکی بودند که کابل متحرک بی‌انتهای زیرزمینی را برای حرکت می‌گرفت و رها می‌کرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقره‌ها عبور می‌کرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در می‌آمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابه‌جایی بار روی دره‌ها بااستفاده از یک طناب سیمی بی‌پایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تله‌کابین‌ها و ترامواهای امروزی شد.

ولادیمیر کاماروف

۲۴ آوریل ۱۹۶۷ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۴۶ خورشیدی، ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی درگذشت. او را به‌عنوان اولین انسانی می‌شناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستین‌بار، در ماموریت یک‌روزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازل‌ها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده می‌کرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پس‌از دومین ماموریت فضایی‌اش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت به‌طول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.

()

انتهای پیام/