به نقل از «پارسینه»

طول طبیعی دهانه رحم چقدر است؟

تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۳۸۵۶۰۵

 
طول دهانه رحم به طور طبیعی 40 میلی متر است


در این مطلب درباره طول دهانه رحم و اندازه طبیعی بیشتر میخوانید. برای انجام عمل سرکلاژ دهان رحم آنچه اهمیت دارد طول آن است. به همین دلیل بهتر است ابتدا با موارد طبیعی و غیر طبیعی آن آشنا شوید و بدانید که اصلا گزینه مناسبی برای انجام عمل سرکلاژ هستید یا خیر.

طول طبیعی دهانه رحم
طول دهانه رحم به طور طبیعی 40 میلی متر است و در طول بارداری کانالیزه باقی می‌ماند و در زمان زایمان شدید کوتاه شده و دهانه رحم باز می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در هنگام بارداری طول دهانه رحم بالای 30 طبیعی محسوب می‌شود در زنان کم خطر یا حتی بی خطر طول سرویکس در دوران بارداری به طور متوسط بین هفته های چهاردهم تا سی ام 35 تا 40 میلی متر است.


اندازه طول سرویکس در هفته های بارداری
- هفته 8 تا 14 بارداری: حداقل طول سرویکس 28 میلیمتر و حداکثر 56 میلیمتر
- هفته 15 تا 28 بارداری: حداقل طول سرویکس 26 میلیمتر و حداکثر 52 میلیمتر
- هفته 29 تا 37 بارداری: حداقل طول سرویکس 27 میلیمتر و حداکثر 52 میلیمتر
نامناسب بودن دهانه رحم به گشاد شدن خودبخودی سرویکس رحم اشاره دارد و علت شایع مشکلات حاملگی در سه ماهه دوم است. به طور معمول بی کفایتی سرویکس در سه ماهه دوم نشان داده می شود. بیماران در معرض خطر بالای زایمان زودرس شامل موارد زیر می باشند:


- idiopathic (شایع ترین)
- ناهنجاری های رحمی
- قرار گرفتن در معرض دئودیلتیزل بسترول (DES)
- ترومای قبلی یا جراحی سرویکس قبلی
- سقط جنین قبلی
- زایمان زودرس قبلی
- حاملگی چندقلو
- اختلال بافت همبند (سندرم Ehlers-Danlos)
- تست های بالینی
- آزمایش فیبرونکتین جنین (fFN) در مخاط واژینال: قبل از انجام اسکن مجدد واژن باید انجام شود

طول غیرطبیعی دهانه رحم
کوتاه شدن طول دهانه رحم طیف گسترده‌ای دارد و ممکن است بین 15 تا 25 میلی‌متر متغیر باشد. اما آنچه اهمیت دارد این است که برای بارداری طبیعی تنها طول سرویکس نیست نمیتواند پیش بینی کننده عدم کفایت دهانه رحم باشد. کوتاه شدن تدریجی توسط با سونوی سریالی و کوچک شدن شکل V بخش پایین رحم و تغییرات گردن رحم به صورت پویا قابل تشخیص است.

سونوگرافی واژینال بهترین گزینه
در مطالعه‌ای که روی 59 هزار مورد خانم‌های مراجعه‌کننده به بیمارستان کینگر کالج لندن برای انجام سونوگرافی آنومالی روتین در هفته 6+24-20 انجام شد طول دهانه رحم همه این زنان به روش ترانس واژینال اندازه‌گیری شد و در نهایت مدلی برای تخمین خطر زایمان زودرس پیشنهاد شد. به‌طور کلی با بررسی مطالعات انجام شده تاکنون، اندازه‌گیری طول سرویکس با سونوگرافی واژینال قویترین فاکتور پیش‌گویی‌کننده منفرد زایمان زودرس بوده است. این روش در تعیین گروهی از بیماران که به طور اخص از پروژسترون سود می‌برند، مفید است.


در مطالعات مربوط به سرکلاژ نیز طول سرویکس در پیشگیری از مداخله نابجا مفید بوده است. سابقه زایمان زودرس قبلی نیز همانطور که پیشتر اشاره شد یک فاکتور دیگر پیشگویی‌کننده زایمان زودرس در حاملگی بعدی است و هر چه این مشکل زودتر و مکررتر رخ داده باشد خطر زایمان زودرس افزایش بیشتری می‌یابد. در حاملگی‌های دو یا چندقلویی بررسی طول سرویکس اثری بر سرنوشت مادر و جنین نداشته است و به طور کلی خطر زایمان زودرس در طول سرویکس 30 میلی‌متر کمتر از 1درصد، در 15 میلی‌متر 50درصد و در 5 میلی‌متر 80 در سه ماهه دوم حاملگی است. باید توجه داشت که کم شدن طول سرویکس در بیشتر از 28 هفته پیش‌گویی‌کننده زایمان زودرس نیست و در سه ماهه سوم قسمتی از فیزیولوژی نرمال بارداری محسوب می‌شود.

سرکلاژ در بارداری دوقلویی خطرناک است
در دو مطالعه جدید انجام سرکلاژ تنها در زنان با سرویکس کوتاهتر از 15 میلی‌متر در اندازه‌گیری طول سرویکس در سه ماهه دوم در پیشگیری از زایمان زودرس موثر بوده است.


بد نیست بدانید که در حاملگی دوقلویی سرکلاژ خطر زایمان زودرس را دو برابر می‌کند و خطر مرگ و میر نوزادی را نیز افزایش می‌دهد. تست فیبرونکتین جنینی مثبت و سرویکس کوتاه و نیز وجود اینترلوکین 8 در ترشحات سرویکس هر دو نشانگر عفونت و التهاب محسوب می‌شوند و سرکلاژ در این موارد توصیه نمی‌شود. در سرویکس‌های بسیار کوتاه نیز احتمالا فرآیند پاتولوژیک از قبل آغاز شده است و به علت احتمال عفونت سرکلاژ توصیه نمی‌شود.



منبع: niniban.com

منبع: پارسینه

کلیدواژه: بارداری و زایمان رحم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۳۸۵۶۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکن مجاز در دوران بارداری

به گزارش خبرآنلاین ؛مصرف برخی از داروهای ضد درد و مسکن مانند استامینوفن (که با نام‌های تجاری مانند تیلنول عرضه می‌شوند) در دوران بارداری به طور کلی بی‌خطر شمرده می‌شود. در مقابل برخی داروهای مسکن دیگر مانند «داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی» (NSAIDs) در صورت مصرف در دوران بارداری می‌توانند مشکلاتی ایجاد کنند. همچنین ممکن است درباره اینکه چه شکلی از داروها را مصرف کنید، سوالاتی داشته باشید.

همشهری در خبری نوشت:گرچه همیشه باید با پزشکتان درباره مصرف داروها در دوران بارداری مشورت کنید، اما این راهنمایی‌های کلی درباره مصرف داروهای مسکن بدون نسخه یا OTC در دوران بارداری را هم در نظر داشته باشید.

توجه داشته باشید که دسترسی به یک دارو بدون نسخه به این معنا نیست که این دارو برای همه افراد بی‌خطر است.هنگامی که باردار هستید، می‌خواهید مطمئن شوید که دارو برای شما و جنین بی خطر است.

استامینوفن (با نام‌های تجاری تیلنول و...) به طور کلی در دوران بارداری بی خطر در نظر گرفته می‌شود. اکثر پزشکان پیش از سایر گزینه‌ها، این داروی بی‌نسخه را برای درد یا تب در زنان باردار توصیه می‌کنند. البته آن‌ها معمولاً توصیه می‌کنند که این دارو با کمترین مقدار برای کوتاه‌ترین دوره مصرف شود.

البته توجه داشته باشید که استامینوفن یک جزء مورد استفاده در بسیاری از داروهای ترکیبی است و این داروهای ترکیبی ممکن است حاوی مواد اضافی هم باشند که برای دوران بارداری بی‌خطر نیستند.

البته حتی در مورد مصرف استامینوفن هم باید با پزشکتان مشورت کنید.

ممکن است به گوشتان خورده باشد که برخی از بررسی نشان داده‌اند که مصرف استامینوفن در دوران بارداری خطرناک است، اما «انجمن متخصصان زنان و زایمان آمریکا» (ACOG) می‌گوید بررسی‌ها هیچ ارتباطی استامینوفن و مشکلات رشد جنین نیافته‌اند.

اما این انجمن مصرف استامینوفن را در دوران بارداری فقط پس از مشورت با پزشک و آن هم در حد معتدل توصیه می‌کند.

از چه مسکن‌های بی‌نسخه‌ای در بارداری باید پرهیز کرد؟

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) دسته‌ای از داروها هستند که برای درمان درد، تب و التهاب مصرف می‌شوند. این داروها هم به دو صورت نسخه‌ای و هم بدون نسخه در دسترس هستند.

از جمله داروهای NSAID بی‌نسخه می‌توان به این داروها اشاره کرد:

ایبوپروفن (با نام‌های تجاری مانند ادویل، موترین) (ایبوپروفن)
ناپروکسن (با نام تجاری آلو)
آسپیرین
مصرف داروهای NSAID در هفته ۲۰ بارداری و پس از آن توصیه نمی‌شود، چرا که ممکن است این داروها باعث مشکلات جدی کلیوی در جنین شوند و به دنبال آن کاهش میزان مایع آمنیونی رخ می‌دهد. مایع آمنیونی جنین را در دوران بارداری احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند.

علاوه بر این، مصرف داروهای NSAID در سه ماهه سوم بارداری می‌تواند مشکلات عروقی ایجاد کند که ممکن است منجر به فشارخون بالا در ریه‌های نوزاد شود. بنابراین، شما نباید در هفته ۲۰ بارداری یا بعد از آن داروهای NSAID مصرف کنید، مگر اینکه این دارو بوسیله پزشک تجویز شده باشد.

همچنین برخی از بررسی‌ها هم ارتباط احتمالی بین مصرف ایبوپروفن در اوائل بارداری و مشکلات روده در نوزاد را نشان داده‌اند، اما نتایج سایر بررسی‌ها متناقض بوده‌اند.

بررسی‌های دیگر نشان داده‌اند که مصرف ایبوپروفن در اوایل بارداری ممکن است باعث سقط جنین یا مشکلات قلبی جنین شود، اما در این بررسی‌ها دلیل استفاده از ایبوپروفن بوسیله زنان باردار را مشخص نشده بود. تعیین نوع بیماری که مصرف این دارو را ضروری کرده است، مهم است، چرا که خود این بیماری ممکن است باعث سقط جنین یا مشکلات قلبی شود.

از آنجایی که اطلاعات کافی برای اطلاع از ایمن بودن مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا NSAID در اوایل بارداری وجود ندارد، همیشه باید با پزشک مشورت کنید و ممکن است استامینوفن گزینه بهتری باشد.

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپیرین و ایبوپروفن نیز ممکن است به عنوان یک جزء در داروهای ترکیبی به کار روند، بنابراین همیشه برچسب داروها را بررسی کنید و از داروسازتان بخواهید در انتخاب داروی بدون نسخه به شما کمک کند.

آسپیرین با دوز پایین در بارداری

اگرچه مصرف آسپیرین چه با دوز معمولی (۳۲۵ میلی گرم و چه با دوز بالای (۵۰۰ میلی‌گرم) به عنوان یک داروی NSAID همانطور که گفتیم در بارداری توصیه نمی‌شود، برخی از زنان باردار آسپیرین با دوز پایین (معمولاً ۸۱ میلی گرم در روز) برای جلوگیری از لخته شدن خون یا پره‌اکلامپسی (فشار خون بالای خطرناک در بارداری) مصرف می‌کنند.

این مورد خاص مصرف آسپیرین در رده مصرف دوزهای بالاتر آسپیرین برای درد یا تب نیست. انتظار نمی‌رود که آسپیرین با دوز پایین باعث سقط جنین، نقایص مادرزادی یا سایر مشکلات مرتبط با بارداری شود.

اگر آسپیرین با دوز پایین مصرف می‌کنید، در مورد توصیه‌های مربوط به مصرف آن در دوران بارداری با پزشکتان مشورت کنید.

استفاده از مسکن‌های موضعی در دوران بارداری

داروهای موضعی، مانند کرم‌ها یا برچسب‌های پوستی برای تسکین درد در ناحیه آسیب دیده به کار می‌روند.

با این حال، حتی این داروهای موضعی همچنان تاحدی در جریان خون جذب می‌شوند، اگرچه به میزان کمتری از داروهای خوراکی. بنابراین در هنگام مصرف این داروها هم باید با پزشکتان مشورت کنید.

داروی ولتارن حاوی دیکلوفناک سدیم (یک داروی NSAID) که برای تسکین درد ناشی آرتریت (التهاب مفاصل) مصرف می‌شود، همان ممنوعیت ذکرشده NSAID در بارداری را دارد. نباید از این دارو در هفته ۲۰ بارداری یا بعد از آن استفاده کنید. مصرف این دارو در پیش از هفته ۲۰ بارداری هم باید با مشاوره پزشک باشد.

مصرف داروهای مسکن موضعی حاوی موادی مانند منتول، لیدوکائین یا کپسایسین ممکن است بی خطر باشند. بررسی‌های حیوانی این داروها آسیبی به جنین را نشان نداده‌اند، اما بررسی‌های انسانی محدودی در این باره وجود دارد. در این مورد هم پیش از مصرف دارو با پزشکتان مشورت کنید.

۲۳۳۲۱۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898758