محمد علی مرادی واجد گونه ای از نهیلیسم نسبت به زندگی بود
تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۴۵۸۶۰۳
محمدعلی مرادی به مثابه انسان فرهنگی یکدست نبود، بلکه به دلیل تجربه ویژه رویارویی با امکان له شدن زندگی واجد گونه ای از نیهیلیسم نسبت به زندگی بود که همزمان زندگی را امری والا و ارزشمند و بیارزش میدید. نمود اینگونه از نیهیلیسم را می توان در توجه نکردن به بدن خودش دید و هم اینکه خود را آنارشیست میدانست و به محافظه کاران میگفت چه باید بکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ایران آنلاین/ گروه اندیشه:
مراسم بزرگداشت چهلمین روز درگذشت محمدعلی مرادی، پژوهشگر فلسفه و علوم اجتماعی، با عنوان «فیلسوف همه زندگی» در فرهنگسرای انقلاب تهران برگزار شد.
در این مراسم علاوه بر جمعی از دوستان و شاگردان مرحوم مرادی، نشست آکادمیک با طرح پرسش ««چگونه میتوان دانشگاه داشت؟» با حضور ابراهیم توفیق، حمید پارسانیا، قاسم پورحسن و سیدجواد میری برگزار شد که بر آرای مرادی در این باره تکیه داشت.
این نشست با تمرکز بر پرسش «چگونه می توان دانشگاه داشت» به موضوع فلسفی «شرایط امکان دانشگاه ایرانی» پرداخت که از نظرمحمدعلی مرادی، «بحث در مبانی علوم بزرگترین چالش ما در نیم قرن آینده است» و تامل در حوزه آگاهی در فضای فکری ـ فرهنگی ـ جغرافیایی ایران، شکاف میان سه گروه حوزه علمیه، دانشگاه و روشنفکران بیرون از حوزه و دانشگاه را نشان می دهد و اینکه لازم است هر گروه با تکیه بر مبانی خود، وارد گفتگوی جدی با دیگران شود.
در این نشست، ابراهیم توفیق، مدرس جامعه شناسی، با اشاره به دوستی دیرین با مرادی در سالهای تحصیل در آلمان، گفت:محمدعلی مرادی به مثابه انسان فرهنگی یکدست نبود، بلکه به دلیل تجربه ویژه رویارویی با امکان له شدن زندگی واجد گونه ای از نیهیلیسم نسبت به زندگی بود که همزمان زندگی را امری والا و ارزشمند و بیارزش میدید. نمود اینگونه از نیهیلیسم را می توان در توجه نکردن به بدن خودش دید و هم اینکه خود را آنارشیست میدانست و به محافظه کاران میگفت چه باید بکنند.
قاسم پورحسن، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، دیگر سخنران این مر اسم اشاره کرد که پرسش مشترک من با دکتر مرادی، پرسش از ذات دانش بود و همانطور که هایدگر در مقاله «دانشگاه و انقیاد» مطرح کرده است دانایی نمیتواند در انقیاد قدرت باشد.
وی درخصوص چیستی دانشگاه افزود: بحث مشترک من و دکتر مرادی و میری، آینده ایران بود، از مسیر تأمل در سپهر دانایی. از همین موضع بود که من نسبت به غلبه بحثهای جامعه شناسی در زمینه مبانی علوم انتقاد دارم و اینکه فیلسوفان ایران به این موضوع مهم بی توجه بوده اند. در نوشتن کتاب «فلسفه فارابی؛ گسست معرفتی از سنت یونانی» به مفهوم گسست پرداختم و تامل درباره ایرانِ فلسفی و نه جامعه شناختی برای من جدی است.
سپس، حجت الاسلام حمید پارسانیا، عضو هیئت علمی گروه فلسفه علوم اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، گفت: دکتر مرادی در نقد کتاب «روششناسی انتقادی حکمت صدرایی» می گفت نویسنده به تحولات تاریخ علم در اروپا و مشخصا سنت آلمانی توجه نکرده است و پاسخ من این بود که «این بحث طرف ندارد». به یمن حضور ایشان در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، توجه به مباحث فلسفی مفهومی جایگاه درخوری پیدا کرد که تا پیش از آن در حوزه علوم اجتماعی سابقه نداشت. البه آن نقد مربوط به چاپ اول این مجموعه مقالات بود و در چاپ دوم، مقاله دیگری را به کتاب اضافه کردم.
وی افزود: از جنبه مدیریت دانش، ضرورتی ندارد که در همه بخشهای دانشگاه درباره مبانی فلسفی بحث شود بلکه کیفیت افراد درگیر در این بحث اهمیت دارد نه کمیت آنها. در فضای فکری ایران افرادی مثل دکتر مرادی بسیار نادرند چرا که ایشان به تحولات علم در سنت اروپایی اشراف عمیق داشت و امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند چنین بحثهایی را با همان دقتهای مفهومی دنبال کنند.
سیدجواد میری، عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، هم با اشاره به اینکه نگارش کتابی به زبان انگلیسی درباره دیدگاه جامعه شناختی علامه جعفری و برگزار شدن جلسه نقد آن کتاب در سال ۱۳۸۸ باعث دوستی با دکتر مرادی شده، گفت: ایشان به عنوان ناقد در آن جلسه حملات تند به بحث من مطرح کرد و من چند بار با لبخند پاسخ دادم و همین باعث دوستی ما شد. من از مرادی آموختم که در دانشگاه و کار علمی علاوه بر ساحت مفاهیم و بحثهای انتزاعی باید به ساحت مناسبات انسانی و رفتار دوستانه هم توجه جدی داشته باشیم.
در پایان، ابراهیم توفیق اشاره کرد که به نظر من طرح پرسش از ذات دانش غلط است چرا که علم همان است که هست. من عمیقا ماتریالیستی بحث می کنم و با ارجاع به سنت آلمانی و به طور مشخص ماکس وبر، معتقدم که او جامعه شناس است و در شرایط امکان علم اجتماعی تامل فلسفی کرده و به مبانی توجه داشته است. بنابراین پرسش اصلی این است که شرایطِ امکان آن چیزی که الان به مثابه دانشگاه هست، چیست.
این موضع با انتقاد پورحسن روبرو شد که با پیشنهاد طرح بحث دیگری خواستار تداوم این گفتگوها با دکتر توفیق در باب ماهیت دانش و دانشگاه شد./ مهر
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۴۵۸۶۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای دیده شدن چند شغال در پارک لویزان چیست؟ | واکنش سازمان پسماند شهرداری نسبت به این اتفاق
به گزارش همشهری آنلاین، روابط عمومی سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران در واکنش به انتشار ویدئویی از مشاهده چند قلاده شغال در پارک جنگلی لویزان اعلام کرد: «با توجه به جغرافیای این پارک جنگلی و قرارگیری آن در حاشیه شمال شرقی پایتخت و همجواری با مناطق کوهستانی که گونههای مختلف جانوری و حیاتوحش در آنجا آزادانه زندگی میکنند، عامل ورود این دو حیوان به این پارک بوده است. ازآنجاکه کنترل تمامی گونههای جانوری از جمله شغال در حیطه وظایف اداره حفاظت و مدیریت حیاتوحش تهران و اداره کل محیطزیست استان است، به نظر میرسد ساماندهی حیوانات وحشی و جلوگیری از نزدیکشدن اینگونه جانوران به حریم شهر یکی از مهمترین و اصلیترین تکالیف این مجموعههاست.
یکی از راههای پیشگیری از ورود حیوانات وحشی به حریم شهرها، غذارسانی مصنوعی در زیستگاهها و مناطق حفاظت شده است تا اینگونه حیوانات در کنار شکار طبیعی بتوانند با استفاده از این سیستم به حیات خود ادامه داده و برای تهیه غذا به انسانها و اماکن مسکونی یا تفرجگاهی حاشیه شهر نزدیک نشوند.
شایانذکر است در بسیاری از کلانشهرها، اداره کل حفاظت و مدیریت حیاتوحش با راهاندازی گشتهای ویژه بهصورت مداوم، فعالیت گونههای جانوری را مورد رصد و پایش قرار میدهند و در صورت نزدیکشدن به حریم شهرها با عملیات زندهگیری، آنها را به زیستگاههای طبیعی و امن باز میگردانند که این امر کاملاً تخصصی و در حیطه وظایف ادارات محیطزیست است.
هرچند رفتارهای نامناسب شهروندی در هنگام استفاده از جنگلها و فضای سبز طبیعی اطراف شهرها و دفع نامناسب پسماندها میتواند غذای آماده برای برخی گونههای جانوری فراهم کند؛ اما نباید فراموش کنیم که در این زیستگاهها حیواناتی مانند موش و خرگوش صحرایی بهوفور یافت میشوند که شکار و درواقع غذای طبیعی برای حیوانات وحشی هستند که گزینه عاملیت پسماندهای شهروندان برای حضور شغالها در این بوستانها را کمرنگ میکنند. »