از پیوند هنر اصیل ایرانی با هنر مدرن؛ آئینه تمام‌نمای خود «ما» خلق می‌شود
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۵۲۵۶۲۱
به عنوان اولین سوال معرفی مختصری از خودتان داشته باشید.
حسنا کارنما هستم، نقاش و کالیگرافر پینتر متولد بهشهر مازندران و فوق لیسانس گرافیک. تقریباً هفت سال است که به طور حرفه‌ای نقاشی می‌کنم.
از چه دوره‌ای و به چه دلیلی وارد عرصه هنر شدید؟
از زمان دانشگاه به صورت جدی وارد فضای هنر شدم اما اینکه چه طور علاقه‌مند شدم را واقعاً یادم نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استقبال مردم در کشورهای خارجی از هنرمندان ایرانی چگونه است و خود شما چه تجربیاتی در این مورد دارید؟
استقبال هر کشوری را می‌توان گفت متفاوت است. البته خیلی از کشورهای اروپایی انتظار دیدن هنرمندهای «هنر معاصر» از ایران را ندارند و کماکان فکر میکنند ما در ایران فقط هنر سنتی داریم. طبعاً اغلب اوقات به ویژه در کشورهای غربی از این موضوع شگفت‌زده می‌شوند. مثلاً در آخرین گالری‌ای که در کرواسی داشتم، موارد متعددی از آنچه گفتم برای خودم اتفاق افتاد. اما در کشورهای حوزه خلیج فارس و کشورهای همسایه تقریباً با هنر معاصر ایران نیز آشنا هستند و هنرمندان ایرانی حراج‌های موفقی در این کشورها داشته‌اند.
استقبال از آثار هنری در داخل را چگونه می بینید؟
در ایران به خاطر خیلی از مسائل از جمله آموزش اشتباه درباره هنر در مدارس، نبود قوانین حمایتی از هنرمندان، فقدان شناخت صحیح از اصالت اثر و عدم وجود قانون کپی‌رایت، ضعف‌های زیادی وجود دارد که لطمه‌اش را اغلب هنرمندهای جوان و بااستعداد می‌بینند. البته در کنار این عوامل باید به مشکلات اقتصادی مردم در برآوردن نیازهای اولیه خود نیز اشاره کرد که سبب می‌شود خرید آثار هنری جزء اولویت‌هایشان نباشد.
آیا از سوی نهادهای گوناگون حمایتی از هنر در کشور صورت می گیرد؟
نهادهای حمایتی دولتی مانند کانون پرورش فکری کودکان و ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی دارای قوانين و چارچوب‌های سختی هستند. اما در مورد نقاشی داستان کمی متفاوت است و انتظار نگارگران این است که با تساهل بیشتری با آنها برخورد شود. حراجی‌هایی که وجود دارد اغلب هنرمندان صاحب‌نام در آن شرکت میکنند و هنرمندهای جوان اغلب مجبورند بر اساس بودجه شخصی در گالری‌ها شرکت کنند که متاسفانه خیلی از گالری‌دارها نیز در پرداخت معوقات هنرمندان حتی تا یک سال پس از فروش آثار کم‌لطفی میکنند.
به طور کلی آیا موافق ورود دولت به عرصه هنر و حمایت به اشکال گوناگون از هنرمندان هستید؟
بله، به هر حال بار اصلی حمایت از هنر در کشورها در درجه اول به دوش دولت است. از آموزش و پرورش گرفته تا سایر ارگان‌های فرهنگی که بودجه دولتی دارند. بسیاری افراد فکر میکنند که هنر یک نقاش فقط تابلویی هست که او می کشد و این فایده‌ای برای آنها و جامعه ندارد. اما به این امر توجه نمی‌کنند که تمام محیط اطراف آنها به دست انواع هنرها است که دلپذیر می‌شود؛ از طراحی قاشقی که به دست میگیرند تا ماشینی که سوار می‌شوند، موزیکی که گوش می‌دهند و لباسی که می‌پوشند و ... همه و همه، ایده‌های طراح‌ها و هنرمندانی است که همه‌ی عمر و استعدادشان را برای این کار گذاشتند. بنابر این هنر صد در صد نیازمند حمایت دولت است.
آیا حمایت دولتی از هنرمندان، بیم این را به وجود نمی‌آورد که هنرمند به سمت تولید آثار سفارشی هر چند فاخر برود؟
بیم هنر سفارشی متاسفانه چه حمایت دولتی باشد و چه نباشد، بوده، هست و خواهد بود. این امر تا حدی به دست خود هنرمند نیز هست که سلامت و خلوص هنر خود را فدای مسائل حاشیه‌ای نکند و رسالت خودش به عنوان هنرمند را درست انجام دهد. در تاریخ هنر و ادبیات نیز خواندیم که هنرمندهایی مانند شاعران دربار بودند که کارهای سفارشی می‌کردند، اما تنها کیفیت و خلوص آثار هنرمندان واقعی است که از بین نرفته و همچنان جلای سابق را خواهد داشت. در هر حال حمایت دولت از هنرمندان اگر بدون جهت‌گیری باشد قطعاً تاثیر مثبت می‌گذارد و بالعکس آن نیز صادق است.
در آثار خود چه مقدار به هنر متعالی کلاسیک ایران در عرصه نگارگری و ادبیات بها می دهید؟
من همواره از هنر خوشنویسی ایرانی و نقوش اسطوره‌ای در کارهایم استفاده کرده‌ام. برای من بهره بردن از هنر اصیل ایرانی و استفاده از بستر غنی ترکیب‌بندی‌های رنگی ایرانی (مکتب اصفهان، مکتب ایلخانی و مکتب تبریز) در کارهایم خیلی خیلی تأثیر گذار بوده است. من عاشق این هستم که هنر معاصر را با هنر سنتی ایرانی پیوند دهم، چون حاصلش آئینه تمام‌نمای خود ما در زمان حاضر می‌شود.
به نظر شما نسل جدید هنرمندان کشورمان می‌توانند هنر مدرن ایران را نیز در جایگاهی که هنر کلاسیک ما در جهان دارد، برسانند؟
البته. بدون شک ما هنرمندهای خوب زیادی داریم که من شخصاً برخی اوقات از تعداد زیاد افراد بااستعداد شگفت‌زده می‌شوم. گاهی که کارهای فاخری را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینم، حیرت می‌کنم و غمگین می‌شوم از اینکه این همه استعداد در ایران ممکن است به خاطر عدم درآمد از این راه، بی‌انگیزه شوند و پس از چند سال اسیر روزمرگی شوند و استعداد خود را فراموش کنند. در مجموع به نسبت مشکلات و موانعی که در کشور در عرصه هنر وجود دارد، هنرمندهای کوشا و باانگیزه زیادی داریم که در حال حاضر برخی از آنها جزء هنرمندان شاخص جهان در حوزه خود هستند.
مسائل و مشکلات پیش روی جامعه هنرمندان به ویژه نگارگرانی مانند شما چه مواردی هستند؟
مشکلات زیاد است. به طور مثال، گالری‌دار اثری از شما را تحت اختیار می‌گیرد و می‌فروشد، اما بعضاً پس از گذشت یک سال نیز تسویه نمی‌کند. از نظر من این نوعی برده‌داری مدرن است و از طرفی هنرمند نیز جایی برای شکایت ندارد. هنرمند با این گرانی وسایل و ابزار هنری تنها باید به خاطر عشق و علاقه‌اش به هنر کار کند که این مهم یک جایی به هر حال متوقف خواهد شد. البته حساب بسیاری از گالری‌دارهایی که حامی هنر و هنرمندان هستند از این ماجرا جداست اما متأسفانه به دلایل مختلف در حال حاضر تعداد این افراد بسیار کم است.
گفتگو: فرهاد پرهام
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۵۲۵۶۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تا کنون حدود ۵۰ هزار پیوند کلیه در ایران انجام شده است/
محمد سنادی‌زاده متخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری در گفتگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری علم وفناوری آنا، در رابطه با پیشرفت‌های علم پزشکی در حوزه پیوند کلیه اظهار کرد: بنده اولین پیوند کلیه را در ایران با همکاری تیم پیوند کلیه در سال ۱۳۴۷ در بیمارستان نمازی دانشگاه علوم پزشکی شیرازانجام داده‌ام.
وی ادامه داد: در آن سال‌ها امکانات پزشکی بسیار محدود بود، کلیه مصنوعی، آنتیژن‌های مخصوص HLL و دارو‌های جدیدی که الان در اختیار است را نداشتیم. پیشرفت علم و تجهیزات پزشکی اصلا قابل مقایسه با سال‍‌های گذشته نیست.
متخصص جراحی کلیه افزود: در گذشته سعی می‌شد کلیه را از افراد نزدیک به بیمار پیوند دهیم درحالی که اکنون روش پیوند و راه‌های دریافت کلیه تغییر کرده است. ما در بیمارستان نمازی از دو جسد کلیه گرفته و به دو بیمار که در انتظار دریافت کلیه بودند پیوند زدیم. یک بیمار حدود ۱۶ سال با همان کلیه زندگی کرده و علائم طبیعی داشت.
سنادی‌زاده گفت: حدود ۹ پیوند کلیه برای ۷ بیمار در بیمارستان نمازی شیراز و ۵۰ پیوند هم در بیمارستان شهدای تجریش تهران انجام داده‌ام.
وی به پیشرفت‌های پزشکی اشاره و مطرح کرد: خوشبختانه امکانات بسیار خوبی در اختیار جراحان پیوند کلیه قرار گرفته است. ایران جز اولین کشور‌هایی بود که جراحی پیوند کلیه را آغاز کرد. تا کنون حدود ۵۰ هزار پیوند کلیه در ایران انجام شده است که این آمار بسیار خوب نشان دهنده پیشرفت‌های کشورمان است.
انتهای پیام/
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟