استفاده از کهنه به جای پوشک چه فایده ای دارد؟

چرا پوشک پارچه ای؟
استفاده از پوشک پارچه‌ای که زمانی مایه‌ی عذاب و دردسر بود، امروزه حتی از قبل هم بهتر و بیشتر شده است. هزاران زن وجود دارند که به گروه‌های فضای مجازی و مطالب اینستاگرام رجوع می‌کنند تا درباره‌ی نحوه‌ی کهنه پیچ یا پوشک کردن نوزاد یا بچه خود مطلبی پیدا کنند، اما دست خالی بر می‌گردند. آن چه ما سعی داریم بگوییم این است؛ اگر به دنبال آن هستید که در زمینه‌ی مراقبت از نوزادان پیشگام باشید، در این زمینه استفاده از پوشک پارچه‌ای یکی از باید‌ها به شمار می‌رود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلایل انتخاب این پی‌پی نگه‌دار‌های نمادین مد روز، متنوع و فراوان هستند. برای بعضی از زنان، فقط ظاهر آن مهم است. برای عده‌ای دیگر، نوستالژیک است و یادآور زمانی که مادرشان آن‌ها را با پارچه پوشک می‌کرده است. بعضی از زنان هم فقط به خاطر حفظ محیط زیست آن‌ها را انتخاب می‌کنند، و سایرین نیز به خاطر صرفه‌ی اقتصای‌اش طالب آن هستند. در کمال تعجب، بعضی از زنان حتی کهنه شستن را دوست دارند. در این دنیای پهناور همه نوع آدمی پیدا می‌شود از عادی گرفته تا عجیب و غریب!

به مادرانی که به فکر استفاده از پوشک پارچه‌ای هستند، باید بگویم قدم در راه خوبی گذاشته‌اند و به سرزمین پوشاک کوچک بامزه‌ای وارد شده‌اند که دیگر پا از آن بیرون نخواهند گذاشت. ما قطعا نمی‌توانیم به اندازه‌ی کافی و وافی از خوبی‌های این شیء معرکه که «پارچه» نام دارد تعریف کنیم. با ذکر این نکته، باید یادآور شویم که با این حال لشگری از مادر‌ها هستند که این فکر به ذهن‌شان می‌آید، «چی؟ دوباره پوشک پارچه‌ای؟» بله عزیزان! پارچه دوباره و بهتر از همیشه به دنیای کهنه پیچ کردن نوزادان بازگشته است.

استفاده از پوشک پارچه‌ای به نوعی برای همه فایده دارد، و کسی از استفاده‌ی آن پشیمان و ناامید نخواهد شد. برای این گفته خود ۱۵ دلیل داریم که با شما در میان می‌گذاریم.

همه ساله، حدود ۵ میلیارد پوشک یک بار مصرف در زباله‌دان‌های ایران ریخته می‌شود. بله، واقعا مقدار زیادی است! البته، اگر با دلیل خودمان را توجیه کنیم که آن‌ها به سرعت تجزیه می‌شوند، آن وقت ممکن است این مقدار برای یک سال آن قدر‌ها هم بد نباشد. اما آن‌ها به این سرعت تجزیه نمی‌شوند. حدود ۵۰۰ سال طول می‌کشد تا یک پوشک لاستیکی به طور کامل تجزیه شود.

پوشک‌های لاستیکی فراوانی وجود دارند و زباله‌های ناشی از دور انداختن آن‌ها سیاره‌ی ما را آلوده می‌کند.

به علاوه، پوشک‌های پلاستیکی حاوی مواد شیمیایی بسیار زیادی هستند که چندان خوشایند مذاق مادر عزیزمان «زمین» نیست! سال‌ها پیش در تلاش برای تقبیح پوشک پارچه‌ای شرکت‌های تولید کننده‌ی پوشک‌های یک بار مصرف مطالعاتی انجام دادند تا ثابت کنند محصولات آن‌ها از رقبای پارچه‌ای‌شان برای محیط زیست زیان آورتر نیستند.

البته، نتایج آن‌ها تاییدی بر نظریه‌شان بود، اما مطالعات آن‌ها توسط سازمان‌هایی مانند موسسه‌ی تولید کاغذ آمریکا رهبری و انجام شده بود. نباید فراموش کنیم که پوشک‌ها از چه چیزی ساخته می‌شوند!

۱۴. مانع راش ناشی از پوشک کردن می‌شوند
اگر قبلا از پوشک یک بار مصرف استفاده کرده باشید، احتمالا با راش ناشی از پوشک آشنا هستید. چه چیزی باعث آن می‌شود و چگونه می‌توان از آن پیشگیری کرد؟ سوال خوبی پرسیدید. با آنکه راش پوشک می‌تواند به خاطر واکنش مواد شیمیایی موجود در پوشک یا آن‌هایی که در مواد کاغذی استفاده می‌شوند به وجود بیاید، این ناراحتی معمولا نتیجه‌ی حساسیت به وجود آمده به خاطر قرار گرفتن پوست در معرض رطوبت بیش از حد است.

وقتی بچه‌ای در یک پوشک یک بار مصرف مدفوع می‌کند، رطوبت آن روی پوستش می‌ماند. به رغم تمام تبلیغاتی که در تلویزیون می‌بینید که نشان می‌دهد رطوبت از طریق آستر پوشک جذب می‌شود و روی پوست نوزاد نمی‌ماند، اما چنین نیست و آن محیط همچنان مرطوب می‌ماند. اگر تا به حال برای این که چک کنید بچه ادرار کرده است یا نه، دستتان را داخل پوشک کرده باشید، این قضیه را خوب می‌دانید.

پوشک پارچه‌ای در واقع رطوبت را کاملا در لایه‌ی میانی جذب می‌کند – که معمولا از مواد جاذب ساخته می‌شود، موادی مانند میکروفیبر و بامبو. به همین دلیل، به ندرت در نوزادی که با پارچه پیچیده شده باشد شاهد راش پوشک خواهید بود. البته مطمئنا استثنائاتی هم برای این قاعده وجود دارد. با این حال، من بچه‌ها را هم با پوشک یک بار مصرف و هم با پارچه پیچیده‌ام، و می‌توانم شهادت بدهم که راش پوشک فقط وقتی از نوع پوشک یک بار مصرف استفاده می‌شود به وجود می‌آید.

۱۳. باعث اختلال در عملکرد غدد درون ریز می‌شوند
یادتان می‌آید اشاره کردیم که پوشک‌های یک بار مصرف حاوی مواد شیمیایی بسیار زیادی هستند؟ این قضیه واقعیت دارد، و بعضی از آن‌ها برای کودک دلبند شما کاملا مضر هستند. یکی از نگران کننده‌ترین مواد تشکیل دهنده‌ی پوشک‌های لاستیکی دیوکسین است. این ترکیب شیمیایی از محصولات فرعی فرایند سفید کردن است. سازمان حفاظت از محیط زیست آن‌ها را در دسته‌بندی کارسینوژن‌های (مواد سرطان زا) بسیار سمی قرار می‌دهد. بله، یعنی باعث سرطان می‌شوند.

وقتی آن پوشک‌های یک بار مصرف لاستیکی را تن نوزادمان می‌کنیم و اعضای خصوصی او را در معرض دیوکسین‌ها قرار می‌دهیم، در واقع خطراتی بیش از ابتلا به واکنش‌های پوستی را به جان خریده‌ایم. چنین شایع است که آن‌ها عملکرد سالم غدد درون ریز را دچار اختلال می‌کنند. آن‌ها همچنین سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کنند، عملکرد کبد را تغییر می‌دهند، مانع عملکرد دستگاه تناسلی می‌شوند، و باعث اختلال در سیستم عصبی می‌شوند.

چه کسی هست که بخواهد چنین مواد مضری را در تماس با بدن نوزاد خود قرار بدهد؟ قطعا، در دنیای امروز گزینه‌های ارگانیک‌تری نیز برای پوشاک یک بار مصرف وجود دارد، اما حتی آن‌ها هم دارای مواد شیمایی هستند و برای محیط زیست چندان مناسب به حساب نمی‌آیند.

۱۲. آموزش توالت رفتن به بچه را آسان می‌سازد
ما می‌دانیم اکثر والدین وقتی انتظار در آغوش گرفتن فرزندشان را می‌کشند به آموزش توالت رفتن به نوزادشان فکر نمی‌کنند. با وجود این، آن زمان بسیار زودتر از آنچه فکرش را بکنید فرا خواهد رسید، و وقتی فرا برسد، دلتان می‌خواهد که این کار تا حد ممکن ساده باشد. به هر حال، این شما هستید که باید کثیف کاری‌های بچه را تمیز کنید.

وقتی اکثر والدینی که بچه را با پارچه پوشک می‌کنند به مرحله‌ی آموزش توالت رفتن می‌رسند، می‌فهمند که پوشک پارچه‌ای مثل لباس زیر واقعی آسان و راحت بالا و پایین نمی‌شوند، و آن‌ها به دنبال راه حلی برای این معضل می‌گردند.

قطعا، گزینه‌های بالا کشیدنی از جنس پارچه وجود دارند، اما بسیاری از والدین نمی‌خواهند پول اضافی صرف آن‌ها کنند چرا که معتقدند بچه‌شان به زودی می‌تواند به طور کامل با پوشک خداحافظی کند و توالت رفتن را یاد بگیرید. بنابراین، بسیاری از والدین نوزادان کهنه پیچ شده با پارچه تصمیم می‌گیرند که راه حل تمرین توالت رفتن را که سریع است و کمی کثیف کاری دارد انتخاب کنند. به عبارت دیگر، پوشک‌ها را بردارید و آن‌ها را داخل کشو دراور بگذارید تا اینکه فرزند کوچک و برهنه‌ی شما بفهمد و درک کند که باید موقع دفع مدفوع و یا ادرار کردن به توالت برود.

۱۱. می‌توانید با بیرون زدن (نشت) گندکاری نوزاد خداحافظی کنید
اجازه دهید شما را در جریان یکی از بهترین راز‌های سری نگه داشته شده‌ی پوشک پارچه‌ای بگذارم. همه شما با آن بیرون زدن (نشت) گندکاری نوزاد از پشت پوشک لاستیکی آشنا هستید؟ بله… آشنا هستید… همان چیزی که لباسی را که ماه‌ها منتظر پوشیدنش بوده‌اید لکه‌دار می‌کنند؟ همان نوعی که قبل از بوییدن و از شدت چندش به خود لرزیدن، می‌بینید و باید به فکر عوض کردنش باشید. بله، همین لکه‌ها منظورمان است.

در دنیای پوشک پارچه‌ای خبری از آن لکه‌ها و نشتی‌ها نیست. شوخی نمی‌کنم. خود من هم نمی‌خواستم آن را باور کنم. آخر می‌دانید، اگر ثابت می‌شد پوشک پارچه‌ای مانع نشت و بیرون زدن گندکاری نوزاد هستند، آن وقت به این معنی بود که قبلا کاملا کار غلطی را انجام می‌داده‌ام. رفقا، من قبلا کاملا کار غلطی را انجام می‌دادم! پوشک پارچه‌ای وجود دارند. بنابراین، دیگر دلیلی وجود ندارد که والدین بعد از نشت کثیف کاری دوباره، لباس‌های نوزاد را عوض کنند. اما یادتان باشد، انتخاب با خود شما است!

۱۰. جای مدفوع داخل توالت است
گاهی، ما والدین واقعا دلمان می‌خواهد بی خیال ایده‌های جدید و جایگزین شویم و به همان عرف‌های جامعه بچسبیم. اما راستی چرا این کار را می‌کنیم؟ شاید، به خاطر آن است که کار ساده‌ای است. اگر به گذشته نگاهی بیندازیم، می‌توانیم ببینیم که پوشک پارچه‌ای در واقع شروع تمام ماجرای کهنه پیچ کردن بچه‌ها بوده‌اند. ما فقط داریم به ریشه‌های خود باز می‌گردیم به زمانی که پوشک‌ها کم‌خطرتر و پاک‌تر بودند و استفاده از آن‌ها راحت‌تر بود.

این ما را به هدف استفاده از پوشک می‌رساند. شما آن مدفوع و ادرار را جایی خالی می‌کنید، درست است؟ شکی وجود ندارد که ما آدم‌های بالغ می‌دانیم باید روی فضولات خود سیفون توالت را بکشیم. به دلایلی، وقتی بحث از بچه‌ها می‌شود، فکر می‌کنیم که باید مدفوع و ادرارشان قاطی زباله‌ها بیرون انداخته شود. اما دقیقا به همین خاطر است که محل‌های دفن زباله‌ی ما از آن‌ها انباشته می‌شوند، نه؟

پس، آیا ما واقعا با دور انداختن مدفوع در بین زباله‌ها به جای ریختن آن داخل توالت به کسی لطفی می‌کنیم؟ می‌دانیم، فکرِ با دست پاک کردن مدفوع نوزاد از روی پوشک هیچ فکر جالبی نیست. باور بکنید یا نه، بچه‌هایی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند اصلا به نگهداری و مراقبت چندان زیادی نیاز ندارند. مدفوع آن‌ها محلول در آب است. آن پوشک‌ها را می‌توان مستقیما شستشو داد.

۹. آن‌ها تمام نوزادان آینده را نیز پوشک خواهند کرد
مقرون به صرفه بودن پوشک پارچه‌ای حتی بیشتر از این‌ها نیز هست، چون می‌توانید بیش از یک نوزاد را با آن‌ها پوشک کنید. در حالی که والدینی که پوشک لاستیکی یک بار مصرف را انتخاب می‌کنند برای هر نوزاد بیش از صدهزار تومان خرج می‌کنند، والدین کهنه‌پیچ کننده با پوشک پارچه‌ای هرگز مجبور نیستند از همان سرمایه‌گذاری اولیه پول بیشتری خرج کنند – سرمایه‌گذاری که در بدو امر درصدی از ۱۰۰،۰۰۰ تومان خواهد بود!

حالا هزینه را برای خانواده‌ای که سه نوزاد دارد حساب کنید. چیزی بین ۲۴۰ تا ۳۰۰ هزار تومان صرف خرید پوشک‌های یک بار مصرفی می‌شود که برای سلامتی نوزاد و سیاره‌مان مضر هستند. آن را با ۴۰ – ۵۰ هزار تومانی که صرف خریدن پوشک پارچه‌ای می‌شود مقایسه کنید. آیا هنوز هم به نظرتان پوشک‌های یک بار مصرف فایده‌ای دارند؟

حدس بزنید نکته‌ی بعدی چیست؟ وقتی به این نتیجه رسیدید که دیگر توانایی بارداری دوباره نخواهید داشت یا نمی‌توانید از پس هزینه‌های زایمانی دیگر بر بیایید، می‌توانید پوشک‌ها را بفروشید و کمی از پولی را که ابتدا خرج کرده بودید دوباره به دست بیاورید. اگر به سمت مادر شدن پیش می‌روید و شما و پدر بچه به خاطر هزینه‌ها استرس دارید، این راه حل شماره‌ی ۱ است که می‌توانید با آن هزینه‌های نوزاد تازه متولد شده را تاحدود بسیار زیادی کاهش دهید.

۸. پوشک‌های بد بو دیگر به قصه‌ها پیوسته‌اند
بسیار خب، این یکی کمی به ماجرا آب و تاب داده است. نه، پوشک پارچه‌ای نمی‌تواند به نحوی جادویی باعث شود مدفوع یا ادرار بو ندهد. اما، وقتی صحبت از پوشک‌ها و کودک‌تان می‌شود، اگر لباس به تن کرده است، باید کمی بیشتر هوشیار و مراقب باشید. چرا؟ برای آنکه آن بوی گند و زننده تمام فضای اتاق را پر نکند.

باور کنید یا نکنید، همیشه این مدفوع بچه نیست که بویش همه جا را بر می‌دارد. در واقع، به نحوه‌ای که مدفوع بچه با مواد شیمیایی که در پوشک‌های یک بار مصرف وجود دارند واکنش نشان می‌دهد بستگی دارد. اینکه این مورد تعمدا توسط تولید کنندگان پوشک اتفاق افتاده است یا نه محل بحث و تحقیق است. با وجود این، پوشک پارچه‌ای خیییییییلی کمتر از یک بار مصرف‌ها بو می‌دهد!

۷. آن‌ها بسیار راحت‌تر هستند
چون حالا دیگر در مورد پیدا کردن بهترین پوشش و به دست فراموشی سپردن راش‌های پوشک حسابی اطلاعات کسب کرده‌اید، دیگر تعجب نخواهید کرد که بدانید پوشک پارچه‌ای برای کودک شما پوشیدنش بسیار راحت‌تر است. اغلب، ما این مسئله را بدیهی می‌انگاریم که کودک‌مان نمی‌تواند با ما صحبت کند و احساسش را بیان کند و بگوید که آیا احساس راحتی دارد یا نه.

اما وقتی فکرش را می‌کنید، می‌پرسید از کجا می‌دانیم؟ فقط به خاطر آن که هرگز چیز بهتری را تجربه نکرده‌ایم به معنی آن نیست که چیز بهتری وجود ندارد. خب مامان‌ها، آیا شما ترجیح می‌دهید زیرشلواری (شورت) بپوشید یا یک پوشک گنده‌ی مخصوص بزرگسالان یا نوار بهداشتی؟ به آن خوب فکر کنید.

به جای آنکه فرض کنید به خاطر نداشتن جایگزین آن‌ها تنها انتخاب‌تان هستند، سعی کنید برای آن‌ها جایگزینی پیدا کنید. پوشک پارچه‌ای را امتحان کنید. شاید مناسب حال شما بودند. شاید هم نباشند. به هر حال، از اینکه امتحان کرده‌اید و درس‌های ارزشمندی درباره‌ی پوشک کردن به روش قدیمی، و روش جدید یاد گرفته‌اید خوشحال خواهید بود.

۶. آیا می‌شود لطفا درباره‌ی ظاهر زیبا و با مزه‌ی آن حرف بزنیم؟
باور کنید یا نکنید، یکی از دلایل اصلی که والدین پوشک پارچه‌ای را ترجیح می‌دهند صرفا به خاطر دیدن آن‌ها بر تن بچه‌های دیگران است و از ظاهر زیبا و دوست داشتنی آن به وجد آمده‌اند. چه کسی هست که عاشق باسن قلمبه (نوزاد) نباشد؟ یک چیزی در آن باسن کهنه پیچ شده‌ی بدن نوزاد کوچک شان هست که ما از آن بی‌خبر هستیم!

علاوه بر جذبه‌ای که دارند، پوشک پارچه‌ای انواع و اقسام رنگ‌ها، پارچه‌ها و الگو‌ها را دارد. آن‌ها برای کسب و کار‌های کوچک نیز مفید هستند چراکه آن‌ها را از مادرانی که کار در منزل انجام می‌دهند و برای بچه‌ی خودشان هم پوشک درست می‌کنند خریداری می‌کنیم. بله، این یعنی آنکه شما می‌توانید عملا هر پوشکی را که دلتان می‌خواهد و از هر جنسی و با هر لوگو یا نوشته‌ای روی آن انتخاب کنید.

بسیاری از مادر‌ها و پدر‌ها فقط به خاطر همین موضوع از این پوشک‌ها خوششان می‌آید. به عنوان مثال، یک مادر کمال طلب و ایده‌آل گرا را در نظر بگیرید که نگران مراقبت متخصصان و حرفه‌ای‌ها از فرزندش است یا حتی این که متخصص اطفال ممکن است نتواند کهنه‌ی فرزند دلبندش را عوض کند. چنین مادری معمولا قبل از هر چیزی باید مطمئن شود که پوشک را از فهرست خرید لوازم بچه جا نینداخته است.

۵. آن‌ها دلیلی می‌شوند که مادر برای بچه شلوار ماکسالون بخرد
اسم شلوار ماکسالون را نشنیده‌اید؟ پس حسابی از مرحله پرت هستید دوست من! این شلوار‌های کشی عالی برای بچه‌ها مثل ساق‌پوش هستند، اما نکته‌ای وجود دارد – آن‌ها مخصوص بچه‌هایی درست شده‌اند که پوشک پارچه‌ای می‌پوشند. پارچه‌ی اضافه در منطقه‌ی نشیمنگاه آن را دقیقا به همان چیزی تبدیل می‌کنند که مناسب پوشک پارچه‌ای هستند. چون، راستش را بخواهید، بعضی از برند‌های لباس بچه به این قضیه فکر نکرد‌ه‌اند و به همین خاطر لباس به تن بچه خوب جفت و جور نمی‌شود.

آیا نگران این موضوع هستید؟ نگران نباشید. فکر می‌کنید کودک شما مجبور خواهد بود تمام مدت ماکسالون بپوشد و پوشیدن شلوار‌های جین اندامی را کاملا به فراموشی بسپارد؟ نه! لابد فقط دلتان می‌خواهد سایز آن را به قدری افزایش بدهید که فضای بیشتری برای بادکردگی داشته باشد. به عنوان مثال، در بعضی از برند‌ها برای رفع این مشکل بادکردگی ممکن است لازم باشد یک کودک ۶ ماهه شلوار ۹ ماهه‌ها را بپوشد. این کار واقعا ساده است، و پوشک پارچه‌ای از زاویه‌ی پشت هر شلواری نیز بسیار جالب‌تر به نظر می‌رسند.

۴. آن‌ها باعث می‌شوند مادر پول پس انداز کند
هیچ بحثی در اینباره وجود ندارد. پوشک‌های پارچه‌ای قطعا ارزان‌ترین راه کهنه پیچ کردن بچه‌ّها هستند. اما آن‌ها می‌توانند پر هزینه‌ترین نیز باشند، اگر جلوی خودتان را نگیرید و بی‌رویه و بدون حساب و کتاب مدام از این پوشک‌ها بخرید. شاید احمقانه به نظر برسد، اما مواظب باشید، چون آن‌ها از آنچه فکر می‌کنید جذاب‌تر و اعتیادآورتر هستند.

بیایید مسئله را بازتر کنیم. برای پوشک کردن یک بچه‌ی ۲.۵ ساله با پوشک‌های یک بار مصرف برندی رایج، پدر و مادر بچه باید ۱.۳۲۰.۰۰۰ تومان هزینه کنند. اگر والدین بچه طرفدار برند خاصی از پوشک باشند یا به دنبال انتخاب‌های ارگانیکی که درباره‌ی آن‌ها صحبت کردیم، این امر می‌تواند به راحتی به هزینه کردن مبلغ دیگری ختم شود.

من می‌توانم به جرات به شما بگویم برای فرزند سومم مبلغی بسیار کمتر از این را هزینه کردم! چرا که از پوشک پارچه‌ای استفاده کردم و توانستم هزینه‌ها را تا میزان بسیار قابل توجهی مدیریت کنم. در اینترنت و در فضا‌های مجازی گروه‌های بسیار زیادی هستند که می‌توانید از آن‌ها پوشک‌های دست دوم و خانگی (دست ساز) تهیه کنید. این کار باعث صرفه جویی بیشتری در پول شما خواهد شد.

۳. یک پوشک سفت و محکم کودک را آرام نگه می‌دارد
در مقطعی، به نظر می‌رسد دیگر نمی‌توانید به آن نوزاد کوچک شیرینی که او را به دنیا آوردید کمک کند – یا اینکه او خودش خیلی از کارهایش را انجام می‌دهد. اول که به دنیا می‌آیند حتی قادر نیستند سرشان را بالا نگه دارند، و ظرف چند ماه، شروع می‌کنند به کشیدن و کندن برچسب‌های روی پوشکشان.

هر پدر و مادری می‌داند که نگه داشتن پوشک روی بدن کودکی که یادگرفته است چگونه آن را باز کند چقدر کار دشواری است. برای بچه‌ها می‌تواند بازی کاملا سرگرم کننده و جذابی باشد. اما برای ما، این مسئله تفاوت بین استراحتی آرام است -وقتی که آن‌ها در حال چرت زدن هستند، و پیدا کردن‌شان در حالی که بعد از چرت زدن در مدفوع خود غلت زده‌اند!

اگر به دنبال راهی برای این هستید که کودک‌تان دیوار‌های مهد کودک را با مدفوع خودش نقاشی نکند، چاره‌ی کار پوشک پارچه‌ای است.

۲. می‌تواند باعث شود مادر‌ها دوست جدید پیدا کنند
برای بسیاری از مادرها، بارداری و مادر بودن برهه‌ای را در زندگی‌شان رقم می‌زند که دیگر باید با بعضی از دوستان قدیمی خداحافظی کنند و به بسیاری از افراد جدیدی که می‌آیند تا در دل سخت‌ترین سال‌های زندگی‌شان – مادر بودن – به آن‌ها سر بزنند سلام کنند.

اگر به دنبال راهی برای ارتباط با دوستان جدید می‌گردید، پارچه می‌تواند همان راه مد نظرتان باشد. هیچ چیزی مثل پیدا کردن یک مادر دیگر که علایقی مشابه شما دارد و همان کار‌هایی که شما برای کودک‌تان می‌کنید را برای فرزندش انجام می‌دهد نیست. بالاخص، داشتن دوستانی که خودشان مادر هستند و شما را به خاطر تصمیمات و انتخاب‌های‌تان سرزنش نمی‌کنند، و شما هم خودتان را ملزم به قضاوت کردن آن‌ها نمی‌بینید خودش یک موهبت بزرگ است؛ و فقط محض این که ممکن است دچار سوء تفاهم شده باشید عرض می‌کنم که، نه، شما مجبور نیستید فقط و فقط به پوشک پارچه‌ای فکر کنید. شما می‌توانید هر کار دیگری که در دنیای مادری و در جریان اصلی مد و فشن وجود دارد انجام بدهید، و در عین حال همچنان استفاده از پوشک پارچه‌ای را انتخاب کنید. این دو با یکدیگر تضادی ندارند.

۱. فوق‌العاده مناسب و اندازه است
پوشک‌های یک بار مصرف به خاطر آن که بیش از اندازه تنگ هستند، یا پایین‌شان کمی بیش از حد پف کرده است مورد انتقاد هستند. مشکل هرچه باشد، مطمئنا بسیاری از والدین باید حتما قبل از پیدا کردن آنچه برای‌شان مناسب و کارساز است، پوشک یک بار مصرف را امتحان کرده باشند.

این به معنی آن است که والدین باید هزینه‌ی بسته‌های پوشکی را که متناسب و اندازه نیستند، و نشتی‌های این پوشک‌ها که کودک‌شان را خوب نپوشانده است تقبل و تحمل کنند. این بهای پی بردن به چیز‌های مناسب و چیز‌های نامناسب است. در روی دیگر ماجرا، والدین کودکانی که با پارچه پوشک شده‌اند در می‌یابند که احتمال چنین تجربه‌ای برای‌شان بسیار کمتر است.

قطعا، آن‌ها باید از برند و سبک پوشکی که با اندازه‌های کودک دلبندشان خوب جفت و جور باشد مطمئن شوند، اما بسیار ساده‌تر آن است که با یک عدد پوشک امتحان کنند و اگر این پوشک اندازه نبود آن را با سودی اندک بفروشند تا اینکه مجبور بشوند کل هزینه‌ی یک بسته پوشک را از قبل بپردازند و بعد ببینند که همان پوشک اولی هم اندازه و متناسب با سایز فرزندشان نیست!

منبع: سایت کسب و کار بازده

منبع: پارسینه

کلیدواژه: پوشک بچه کهنه نوزاد تغذیه نوزاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۵۸۰۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تحلیل کارشناسی بحران مسافربری جاده‌ای؛«واردکننده راننده اتوبوس می‌شویم!» | ثبت ساعت یک روش بی‌فایده و پرهزینه است

تین نیوز

 کاهش چشم گیر راننده اتوبوس و رانندگان دیگر وسایل نقلیه مسافربری بین شهری در کنار فرسودگی ناوگان، شبکه حمل ونقل جاده ای مسافر در ایران را در آستانه یک بحران چندوجهی قرار داده است.

 

به گزارش تین نیوز به نقل از انصاف نیوز، یک کارشناس برجسته حمل ونقل جاده ای، با سابقه اجرا، تدریس و تحقیق در این حوزه، ضمن برشمردن ابعاد بحران، راه های کاهش مشکل را هم پیشنهاد کرده است.

این کارشناس گفت: فقدان جذابیت شغل رانندگی اتوبوس، از عوامل اصلی بروز مشکلات در سیستم حمل ونقل مسافر است تا جایی که باعث کاهش چشم گیر تعداد رانندگان فعال شده. آماری که توسط سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای منتشر شده، نشان می دهد تعداد رانندگان وسایل نقلیه مسافری برون شهری اعم از اتوبوس، میدل باس، مینی بوس و سواری کرایه که بین سال های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۷ به شبکه حمل ونقل عمومی برون شهری کشور وارد شده اند، ۲۰هزار و ۱۳۰ نفر بوده اما این تعداد در دوره ۴ ساله بعد، یعنی سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۱ به عدد ۱۱هزار و ۱۵۸ نفر تنزل پیدا کرده است که کاهشی معادل ۴۵ درصد را نشان می دهد.

او ادامه داد: کاهش تعداد رانندگان بخش حمل ونقل مسافری برون شهری، تنها در ورودی رانندگان رخ نداده بلکه برابر آمار، تعداد راننده مسافری فعال نیز کاهش ۱۸هزار نفری داشته و از ۱۱۷هزار و ۹۸۷ راننده فعال در سال ۱۳۹۷، به ۹۹هزار و ۹۱۴ راننده فعال در سال ۱۴۰۱ کاهش یافته است.

این کارشناس حمل ونقل با تاکید بر تنوع دلایلی که سبب تمایل نداشتن رانندگان به فعالیت در زمینه جابه جایی مسافر برون شهری خصوصاً اتوبوس شده، مهم ترین دلیل را «ناکارآمدی روش نظارت بر سرعت و ساعات کار رانندگان» معرفی کرد و توضیح داد: برابر قانون، رانندگان بخش حمل ونقل عمومی مسافری برون شهری مجاز به فعالیت بیش از ۹ ساعت در هر شبانه روز نیستند و این ممنوعیت از طریق نظارت بر سرعت و ساعات کار رانندگان اعمال می شود.

او گفت: منظور از نظارت در این مبحث، کنترل عملکرد رانندگان وسایل نقلیه عمومی توسط مأموران پلیس راه مستقر در پاسگاه های جاده ای کشور است اما این کنترل و نظارت بر رفتار رانندگان با روشی بسیار ناکارآمد و قدیمی تحت عنوان ثبت ساعت در پاسگاه صورت می گیرد. شیوه کار هم چنین است که پلیس راه برای رانندگان وسایل نقلیه عمومی دفترچه ای صادر می کند که در برگه های آن زمان رسیدن به هرکدام از پاسگاه های طول مسیر توسط مأموران مستقر در پاسگاه ثبت و مهر می شود. فرض بر این است که راننده باید مسیر بین دو پاسگاه را در دامنه زمانی مشخصی طی کند و در صورتی که زمان رسیدن به پاسگاه کمتر از زمان تعیین شده باشد، حرکت راننده با سرعت غیرمجاز تلقی می شود.

این کارشناس حمل ونقل این روش نظارت بر عملکرد رانندگان جاده ای را ناکارآمد خواند و گفت: در این شیوه از نظارت ترافیکی که منسوخ شده، مأموران پلیس راه از پشت صندلی خود حرکت نمی کنند بلکه این رانندگان هستند که با ارائه دفترچه ثبت ساعت، خود را در معرض نظارت مأموران قرار می دهند در حالی که این روش و نوع کار، در هیچ سند ایمنی حمل ونقلی توصیه نشده است.

او این شیوه نظارت را دارای مشکلات ساختاری و پرنقص دانست و افزود: گزارش های متعددی از عدم توقف وسایل نقلیه مسافری در پاسگاه های بین راه خصوصاً در ساعات انتهایی شب یا ثبت ساعت در دفترچه راننده ای به غیر از راننده اصلی، یا توقف های بی مورد رانندگان در بین راه برای تعدیل ساعت و پنهان سازی سرعت غیرمجاز که در اصطلاح پرکردن ساعت خوانده می شود و… وجود دارد که نشان می دهد نوع نظارت بر رفتار رانندگان حمل ونقل جاده ای کارآمد و مفید نیست.

این کارشناس حمل ونقل، نظارت بر عملکرد رانندگان را جزء لاینفک برنامه ریزی برای ارتقای ایمنی حمل ونقل و ترافیک دانست و گفت: هیچ کارشناسی با نظارت مخالف نیست اما سازوکار نظارتی نیز اهمیت دارد و باید ثمربخش باشد.

او با استناد به اسناد تخصصی و حرفه ای منتشر شده از طریق سازمان بهداشت جهانی و سازمان های بین المللی فعال در امور ایمنی حمل ونقل گفت: در اسناد حرفه ای ایمنی حمل ونقل و ترافیک، تاکید شده که نظارت بر ترافیک باید دارای سه ویژگی اساسی باشد؛ اولاً نظارت باید کاملاً تصادفی و غیرقابل پیش بینی باشد به این مفهوم که راننده در تمام طول مسیر خود را تحت نظارت ترافیکی حس کند اما روش ثبت ساعت این اصل را نقض می کند چرا که راننده دقیقاً می داند قرار است فقط در محل های از پیش تعیین شده یعنی پاسگاه پلیس راه مورد نظارت قرار گیرد.

این کارشناس ادامه داد: ویژگی دوم این است که در صورت تشخیص بروز تخلف، راننده باید مجازات شود و این مجازات با قطعیت اجرا شود در حالی که در روش ثبت ساعت، چون در مرحله نخست راننده می داند که در چه محلی، مورد چه نوع نظارتی قرار می گیرد، می تواند تدبیری برای فرار از آن بیندیشد که نمونه آن پرکردن ساعت است.

او به اخلاق و روحیات جمعی ایرانیان هم اشاره کرد و افزود: وقتی درباره دو انسان شرقی حرف می زنیم که هر روز با هم ملاقات دارند و به اصطلاح چشم در چشم می شوند، تضمینی وجود ندارد که تخلف تشخیص داده شده، به مجازات متنهی شود.

او خصوصیت سوم برای کارآمدی روش های نظارت ترافیکی را بازدارندگی مجازات دانست: فرض بر این است راننده ای که مرتکب تخلف ترافیکی شده، به نحوی مجازات شود که امکان و احتمال رخداد مجدد تخلف به حداقل برسد. بنابراین اگر مجازات های قبلی رانندگان متخلف بازدارنده بود، لزومی نداشت که راننده در تمامی پاسگاه های بعدی مسیر نیز مجدداً مورد نظارت و کنترل قرار گیرد.

این کارشناس گفت: روش ناکارآمد ثبت ساعت فقط راننده اتوبوس را در طول مسیر نگران و مضطرب نگه می دارد و آرامش روانی اش را به هم می ریزد اما از نظر فنی و ایمنی، هیچ ثمری ندارد.

این کارشناس کنترل سرعت و کنترل ساعات کار رانندگان را  دو رکن اصلی اعمال نظارت در کشورهای توسعه یافته دانست و افزود: این نظارت باید به صورت تصادفی و حین رانندگی صورت گیرد تا امکان فرار برای راننده وجود نداشته باشد.

او نظارت بر ساعات کار رانندگان تجاری را نیز دارای دو هدف کلی عنوان کرد و افزود: هدف اول از کنترل ساعات کار رانندگان آن است که میزان فعالیت هر راننده محدود شود تا او دچار خستگی و خواب آلودگی در حین رانندگی نشود. هدف دوم هم رعایت مبانی حقوق راننده به عنوان یک کارگر است که در قالب بخشی از استراحت هفتگی باید رعایت شود.

این کارشناس، تصویب کنوانسیون نظام کنترل و نظارت بر وسایل نقلیه عمومی تجاری در اتحادیه اروپا را نشانه اهمیت فوق العاده ایمنی حمل ونقل جاده ای دانست و گفت: در این کنوانسیون که بسیاری از کشورهای خارج از اروپا نیز خود را ملزم به رعایت مفاد آن می دانند، درباره روش نظارت، زمان های فعالیت و استراحت رانندگان، تجهیزات نصب شده روی وسایل نقلیه، تعمیر و نگهداری دستگاه ها و تجهیزات و… به صورت شفاف مواردی اشاره شده و کشورهای عضو هم اقدامات هماهنگی را به عمل می آورند.

او ادامه داد: متاسفانه در حمل ونقل جاده ای ایران بخش بزرگی از تاکیدات آن کنوانسیون نادیده گرفته شده و به یک روش ناکارآمد سنتی اکتفا می شود. نتیجه هم وجود یک چالش همیشگی بین رانندگان و مأموران پلیس راه در جاده های کشور است که پایانی هم برایش متصور نیستیم.

اشتباه در اشتباه؛ ضبط دفترچه و امنیت شغلی رانندگان

این کارشناس که سابقه اجرایی نیز دارد، گفت: روش کنترل سرعت و ساعات کار رانندگان تجاری قریب به ۸۰ سال پیش به بلوغ نسبی رسیده و در بسیاری از کشورهای جهان از همین روش های کارآمده استفاده و همواره تلاش می شود روش ها بهبود یابد اما در کشور ما، چندین سال یک روش ناکارآمد به اجرا درمی آید و برای تغییرش هم هیچ تلاشی نمی شود.

خبرنگار انصاف نیوز از این کارشناس پرسید چه موارد دیگری باعث شده یک راننده اتوبوس رغبتی به ادامه این کار نداشته باشد؟ او در جواب گفت: همان طور که گفتم فلسفه ایجاد دفترچه ثبت ساعت، کنترل رفتار رانندگان بوده اما مضرات این روش را بیش از محسنات آن می دانم چون همین روش اشتباه هم، اشتباه اجرا می شود. برای نمونه در موارد تشخیص پلیس، مانند تصادفات منتهی به جرح یا فوت، دفترچه راننده توقیف و ضبط می شود. این کار عملاً به عنوان یک ابزار اعمال مجازات در نظر گرفته می شود. در همین حال، سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای نیز برابر اختیارات قانونی خود می تواند نسبت به لغو کارت هوشمند راننده اقدام کند. این یعنی برای یک تخلف واحد، هم پلیس راه و هم سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای اختیار برخورد صنفی دارند اما این اختیارات موازی، امنیت شغلی رانندگان ناوگان عمومی مسافری را به مخاطره انداخته است.

این خبره حمل ونقل جاده ای ادامه داد: از فاجعه آمیزترین نواقض و ضعف های روش ثبت ساعت این است که راننده اتوبوس باید در هر شرایطی مدارک خود را تحویل مأمور پلیس راه بدهد اما سوال من این است که چرا یک راننده اتوبوس مجبور است در دمای ۱۵ یا ۲۰ درجه زیر صفر از اتوبوس پیاده شود، مسیر تردد دیگر رانندگان عبوری را که ممکن است سرعت شان غیرمجاز یا خواب آلوده باشند، قطع کند و در فضای باز، مدارک خود را از پنجره تعبیه شده در پاسگاه به داخل اتاقکی بدهد؟ مجموع این کارها انجام می شود تا فرد دیگری وظیفه نظارتی ناکارآمد و بی ثمر خود را انجام دهد!

او به برودت هوا در پاسگاه فیروزکوه در استان تهران، پاسگاه ابتدای آزادراه قزوین – رشت، پاسگاه شهرکرد – اصفهان، پاسگاه اردبیل و یا پاسگاه سه راهی بستان آباد در استان آذربایجان شرقی اشاره و اضافه کرد: آیا واقعاً باید بهای سنگین روش ناکارآمد نظارت بر سرعت و ساعات کار رانندگان عمومی را راننده اتوبوس و رانندگان دیگر وسایل نقلیه مسافری بپردازند چون پلیس راه به دلایلی مانند فقدان تجهیزات یا دانش فنی قادر به نظارت بهتر و کارآمدتری نیست؟

این کارشناس، از بی تفاوتی مسئولان حمل ونقل کشور نسبت به شرایط بحرانی ناوگان و نیروی انسانی انتقاد کرد و افزود: در مقابل این بی تفاوتی، می توان قاطعانه گفت رانندگانی که برای پرسش های خود پاسخی پیدا نمی کنند، رفته رفته از این شغل کوچ می کنند در حالی که جایگزینی هم برای شان از قشر جوان وجود ندارد.

او گفت: جامعه نسبت به اشتباهات ساختاری در حمل ونقل، به آرامی و تدریجی واکنش نشان می دهد و متأسفانه مسئولان معمولاً زمانی متوجه واکنش جامعه می شوند که فرصت ها از دست رفته است. گاهی هم تصمیماتی اتخاذ می شود که اشتباهات به مراتب بیشتری دارد.

این کارشناس ساختار مالکیت – مدیریت – فعالیت راننده را یکی دیگر از دلایل بی رغبتی رانندگان به فعالیت در حمل ونقل عمومی مسافر برون شهری دانست و افزود: در امور حمل ونقل عمومی مسافری برون شهری، رانندگان به نحوی به ساختار فعالیتی وسایل نقلیه مرتبط شده اند. اصطلاحا می گوییم راننده به اتوبوس دوخته شده است.

خستگی رانندگان؛ نشانه واضح ناکارآمدی ثبت ساعت

او توضیح داد: طیفی از رانندگان که در مالکیت اتوبوس ها نقش دارند، به دلیل ملاحظات مالکیتی و حفظ و حراست از سرمایه خود، تلاش می کنند که همواره در کنار دارایی خود باشند. در مورد بخش دیگری از آن ها که در مالکیت اتوبوس ها نقش ندارند، وضعیت به مراتب اسفبارتر است.

راننده این اتوبوس دو ماه و نیم خانواده خود را ندیده بود؛ فشار روانی و خستگی او، خانواده ۱۱ دختر دانش‌آموز هرمزگانی را داغ‌دار کرد. (تاریخ حادثه: ۱۰ شهریور ۱۳۹۶، محور بندرعباس-شیراز، محدوده داراب)

این کارشناس به مفاد گزارش کارشناسی بررسی تصادف یک اتوبوس مسافربری اشاره کرد و گفت: دهم شهریور سال ۱۳۹۶، دانش آموزانی که راهی اردو بودند در مسیر بندرعباس به شیراز در محدوده شهر داراب تصادف کردند. بررسی کارشناسانه این تصادف پرده از یک واقعیت تکان دهنده برداشت و نشان داد راننده اتوبوس حدود دو ماه و نیم خانواده خود را ملاقات نکرده بود. در تمام این مدت، او مجبور به مسافرگیری و رانندگی از مبدأ بندرعباس به شیراز و روز بعد در مسیر برعکس بوده و در نهایت ضعف روحی و مشکلات ناشی از خستگی مفرط، باعث بروز فاجعه ای شده بود که تعدادی از عزیزان کشور را به دامن خاک سپرد و تعدادی خانواده را نیز داغ دار کرد.

او استراحت اجباری رانندگان در هفته را مانع بروز چنین فجایعی دانست و افزود: متاسفانه نفوذ صنوف غیرمتخصص و مدیران شرکت های حمل ونقل مسافری که بدون هیچ گونه سرمایه گذاری و دانش فنی در این حرفه، صرفاً به صدور بلیت و صورت وضعیت اقدام می کنند، از یک طرف و ناکارآمدی غیرقابل توصیف روش نظارتی ثبت ساعت از سوی دیگر باعث شد که موضوع به ورطه فراموشی سپرده شود.

این کارشناس خبره حمل ونقل در جمع بندی توضیحات خود گفت: مسئولان باید خود را جای راننده اتوبوس یا هر وسیله نقلیه عمومی برون شهری دیگری بگذارند تا دلیل بی رغبتی آنان به فعالیت در این حرفه را بهتر درک کنند.

او ادامه داد: مقامات و مسئولان تقریباً چشم و گوش خود را بر این مقوله بسته اند و به نظر می رسد هیچ برنامه ای برای برطرف کردن مشکلات در دستور کار نیست اما مسئولین حمل ونقل جاده ای، در نهایت راهی جز این ندارند که متخصصان واجد صلاحیت فنی و تخصصی را به کار بگیرند، به وضعیت و ساختار موجود به صورت عمیق و با شک و تردید نگاه کنند، ضعف های اساسی را درک و از تجربیات جهانی استفاده کنند تا بتوانند گرهی از مشکلات حمل ونقل مسافر برون شهری باز کنند.

او شرایط را به گونه ای دانست که حفظ وضعیت موجود نیز به مرور ناممکن می شود و در نتیجه، بر خلاف تمامی قوانین بالادستی، سهم حمل ونقل عمومی از جابه جایی مسافر روز به روز کاهش می یابد و در نهایت فراموش می شود.

این کارشناس درباره لوازم برون رفت از شرایط فعلی گفت: دنیای پیشرفته به مشکلات این حوزه، دقیق تر فکر کرده و در نتیجه دستورالعمل های دقیقی تدوین کرده است. این دستورات را نیز در حوزه عمل و اجرا امتحان کرده و با شناسایی ضعف ها، به مرور بهبودشان داده است. ما در ایران، هیچ گریزی از پیوستن به کنوانسیون aetr و اجرای دقیق مفاد آن نداریم. سازمان حمل ونقل جاده ای و پلیس راهنمایی و رانندگی باید خود را با دنیای توسعه یافته، که نشان داده توان فنی حل مشکلات حمل ونقل را به مراتب بهتر از ما دارد، تطبیق دهند و به نیازمندی های رانندگان جدی تر و مؤثرتر بیندیشند.

 

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید