تکروی در فراکسیون امید باید اصلاح شود

امیدی‌ها در جاده ناامیدی گام بر می‌دارند! این ادعای برخی اصلاح‌طلبان است که از نزدیک شاهد فعالیت‌ها و تحرکات اعضای فراکسیون امید در مجلس و دیگر اصلاح‌طلبان در خارج پارلمان هستند.

شاید استناد این ادعا که از سوی قاسم میرزایی نیکو عضو فراکسیون امید مجلس مطرح شده به آن روزهایی بازگردد که برخی اعضای این فراکسیون اصرار به تکروی در نظر نهایی برای رأی دادن‌ها در مجلس داشتند و همگان شاهد بودند در جریان استیضاح وزیر اقتصاد یکی از اعضای فراکسیون امید حاضر به خروج از این فراکسیون شد تا رأی متفاوت از امیدی‌های دیگر بدهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از سوی دیگر فراکسیون امید اکنون میان دو لبه قیچی است، چنان‌که از سویی حامی دولت است و در پیروزی انتخاباتی روحانی نقش داشته و از سوی دیگر با برگه‌های استیضاح وزرای همین دولت مواجه است که امضای آن از سوی مخالفان دولت تعبیر به پایان حمایت از روحانی می‌شود که البته در عالم واقعیت چنین نیست که اصلاح‌طلبان داخل و خارج بهارستان بارها اعلام کردند که حمایت آنها از دولت و شخص رئیس‌جمهور به همراه انتقاد و با هدف بهبود اوضاع کشور است، اما به هر حال سیاه‌نمایی مخالفان دولت دامنگیر اعضای فراکسیون امید است، اما در سوی دیگر این تعامل کمرنگ است و رئیس‌جمهور و وزرا تعامل لازم را با اعضای فراکسیون امید ندارند.

البته چندی پیش دیداری صورت گرفت، اما ظاهرا نتیجه آن مطلوب و مورد انتظار تمام امیدی‌ها نبود. چندی قبل احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفته بود: «فکر نمی‌کنم که انشقاق یا ریزش شدید در فراکسیون در پیش باشد، اما به برخی از نمایندگان توصیه می‌کنم که دنبال اصولگرایان نیفتند و با مشاهده یک لبخند گمان نکنند که در لیست آنان جای می‌گیرند.» یا علیرضا رحیمی عضو فراکسیون امید به «آرمان» گفت‌: «از ملاحظه‎کاری تا خیانت، تحلیل‌های بسیار مختلفی در مورد این حرکت مطرح شده ولی آنچه که در عمل از اعضای فراکسیون امید دیده‌ایم، به نوعی فاصله گرفتند یا مستقل عمل کردند یا رسما به فراکسیون دیگری ملحق شدند، در عمل برخی نماینده‌ها ملاحظه حوزه انتخابیه خود را داشتند و برخی ملاحظه مسائل نظارتی را و احساس می‌کردند که برای آنها بهتر است از فضای شفاف سیاسی فاصله گرفته و در یک فضای خاکستری قرار بگیرند که کمتر مورد رصد سیاسی و حقوقی قرار داشته باشند.» بنابراین ناامیدی در ریشه فراکسیون امید از سوی اعضای آن رد و تکذیب نمی‌شود و خودشان هم از چنین شرایطی ناخرسند هستند.

**تردیدها و امیدها
البته نباید واقعیت فضای سیاسی و غلبه آن بر اعضای فراکسیون امید را نادیده گرفت. اصلاح‌طلبان در هر دوره از فعالیت‌شان دارای سازوکارهای مشخص برای تصمیم‌گیری واحد بودند و هر بار نامی برای این نهاد تصمیم‌گیری انتخاب می‌کردند که اکنون شورای عالی سیاستگذاری فعال است، اما ظاهرا باید به‌زودی پایان فعالیت خود را اعلام کند تا جشن تولد پارلمان اصلاحات را برگزار کنند. هنوز سازوکار دقیق این پارلمان مشخص نیست، اما آنطور که تاکنون منتشر شده چنین است که دیگر مانند شورای عالی سیاستگذاری نخواهد بود که هر فردی به دلخواه خود اعضایی را به پارلمان معرفی کند و سازوکار حضور در آن محدود باشد، بلکه گستره بزرگی از اصلاح‌طلبان را در بر می‌گیرد و تنها افرادی می‌توانند عضو پارلمان اصلاحات شوند که دبیرکل احزاب سیاسی اصلاح‌طلب و یا در آن عضویت داشته باشند که در این صورت بسیاری از اعضای شورای عالی سیاستگذاری که عضو فراکسیون امید هستند در این سازوکار جدید جایی نخواهند داشت.

در حقیقت پارلمان اصلاحات جایگزین سران اصلاح‌طلبان می‌شود. یعنی پارلمان اصلاحات جایگزین افراد می‌شود. همین مولفه، خوشایند برخی اصلاح‌طلبان نیست؛ چرا که در سال‌های اخیر در قامت اعضای حقیقی در سازوکارهای تصمیم‌گیری جریان اصلاحات حضور داشتند و افراد معرفی شده از سوی آنها هم دارای پشتوانه حزبی نبودند. بنابراین طبیعی است که احساس به پاسخگویی در قبال عملکردشان نداشتند. اکنون بسیاری از اعضای فراکسیون امید مجلس فاقد تعلقات حزبی هستند و همین موضوع سبب گلایه‌هاست، اما برخی دیگر از اعضای این فراکسیون پشتوانه و تعلق حزبی دارند و می‌دانند با آغاز فعالیت پارلمان اصلاحات جایگاه آنها محکم‌تر از قبل خواهد شد.

**پارلمان در نگاه ظریفیان
روز گذشته در راستای جایگاه پارلمان اصلاحات و تاثیر آن بر نمایندگان فراکسیون امید یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب با «آرمان» به گفت‌وگو پرداخت. غلامرضا ظریفیان می‌گوید: «بحث فراکسیون امید مسبوق به پارلمان اصلاحات است. پارلمان اصلاحات باید به صورت کاملا کارشناسی مورد بررسی قرار گیرد. این بررسی درباره چگونگی فرآیند شکل‌گیری، تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در همین حد بحث شورای سیاست‌گذاری اصلاحات است که بسیار در آن مورد بحث و گفت‌وگو صورت گرفته و موضوع بحث پارلمان یک بحث گسترده‌ای با ابعاد مختلف دارد و طبیعتا مسائل خاص خود را به دنبال خواهد داشت.»

وی به ضعف‌های فراکسیون امید اشاره کرد و توضیح داد: «همان انتظاراتی که از دولت روحانی بود و تامین نشد، از فراکسیون امید هم بود که آنها هم نتوانستند آن را تامین کنند و بحث‌هایی که در حال حاضر در ارتباط با نقد و بررسی فراکسیون امید در ادامه همان انتظارات است.» ظریفیان درباره بررسی ضعف‌های فراکسیون امید گفت: «ارزیابی فراکسیون امید باید از منظر نظرات فرصت‌ها، تهدید‌ها، قوت‌ها و... صورت گیرد و همچنین اعضای اصلی این فراکسیون باید در این زمینه پیش‌قدم شوند و با گفت‌وگوها سبب آسیب زدن به سرمایه اجتماعی و سیاسی یعنی فراکسیون امید نشوند.»

ظریفیان خاطر نشان کرد: ‌«این فراکسیون در زمینه‌هایی به خوبی ظاهر شده و در برخی زمینه‌ها شاهد عکس این موضوع هستیم که نتوانستند انتظارات را برآورده کنند و همچنین شاهد نوع برخورد برخی از افراد با وزرا بودیم که با واکنش‌های مختلفی در درون رو‌به‌رو شدند.» وی تاکید کرد: «بحث فراکسیون امید را باید از گفت‌وگوهایی که موجب آسیب به آن می‌شود، خارج کرد. فراموش نشود فراکسیون امید یک فرصت برای اصلاح‌طلبان است. بنابراین بزرگان این جریان باید پیش‌قدم شوند و بررسی منصفانه‌تر و ارزیابی متکی بر خرد جمعی صورت گیرد».

منبع: روزنامه آرمان؛ 1397،6،25
گروه اطلاع رسانی**2059**9131

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي آرمان عملكرد مجلس شوراي اسلامي فراكسيون اميد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۳۹۳۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد