مرد هزار چهره کوفه کيست؟
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۶۷۶۳۵۱
خبرگزاري آريا - شبث بن ربعي از چهرههاي متلون تاريخ بود که در قتل امام حسين (ع) شرکت داشت
شبث بن ربعي از شخصيتهاي چند چهره‌اي تاريخ اسلام، وي از سرکردگان کوفه و از طايفه بني تميم، ابتدا از ياران علي بود و در دوره بعد از جمله افراد مؤثر در قتل حسين بن علي و دفع مختار بود.
شبث بن ربعي فرمانده نيروهاي پياده عمر سعد در کربلا بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گرچه وي از چهرههاي معروف کوفه و در ابتدا از ياران علي عليه السلام بود و در جنگ صفين هم در رکاب اميرالمؤمنين عليه السلام بود، ليکن در مسير حرکت به سوي نهروان، همراه چند نفر ديگر سر از اطاعت آن حضرت بازتافتند و به خوارج پيوستند.
علي (ع) از آينده او خبر داده بود و به او و عمرو بن حريث فرمود: «به خدا قسم شما دو نفر با فرزندم حسين (ع) خواهيد جنگيد».
شبث در واقعهٔ عاشورا:
روز عاشورا نيز امام حسين (ع) در اولين سخنراني مفصل خويش خطاب به کوفيان از او هم نام برد و در اتمام حجتي که با آنان داشت و سخنان او را قطع ميکردند و گوش نميدادند، از جمله: فرمود: «اي شبث بن ربعي و... مگر شما به من ننوشتيد که ميوهها رسيده و اطراف سرسبز است، اگر بيايي لشکريان مجهز براي تو آماده است؟» شبث بن ربعي از چهرههاي متلون تاريخ بود. هم در قتل حسين بن علي عليهالسلام شرکت داشت و پس از عاشورا مسجدي در کوفه بنا کرد، به شکرانه و خوشحالي از کشته شدن حسين عليهالسلام. پيشتر با «سجاح» (مدعي دروغين نبوت) همکاري داشت، مسلمان شد، بر ضد عثمان شوريد، توبه کرد و از خوارج گرديد. به جاي بيعت با علي عليهالسلام با يک سوسمار بيعت کرد و ميگفت با هم برابرند!
شبث بن ربعي به همراه «شمر بن ذي الجوشن» و «حجار بن ابجر» و «قعقاع بن شور» از طرف ابن زياد مأموريت يافتند تا مسلم بن عقيل و ياران او را سرکوب کنند.
شبث بن ربعي که رييس منافقان کوفه، و از ايادي مهم بنياميه بود و در جريان کربلا، فرمانده سپاه عمر سعد بود، از جمله کساني بود که «مصعب بن زبير» را به جنگ با مختار تحريک ميکرد.
حبيب بن بديل گويد:
«زماني که شبث بن ربعي، از جنگ مختار فرار کرد و وارد بصره شد به طور عجيبي وارد شهر شد. وي سوار بر قاطري که دم و گوش آن را بريده و خون از آن جاري بود و با قباي چاک زده فرياد ميزد: «آي کمک! آي کمک!». به مصعب گزارش دادند، مردي با اين وضع وارد بصره شده و کمک ميطلبد و قباي خود را دريده و چنين و چنان ميکند.
مصعب فورا او را شناخت و گفت: آري، اين کسي جز «شبث بن ربعي» نيست، اين کارها از وي برميآيد، او را بياوريد.
«شبث»؛ با همان وضع و هيئت تحريک کننده بر«مصعب» وارد شد. و اشراف فراري کوفه، که از آمدن «شبث» در محضر «مصعب» باخبر گشته بودند وارد مجلس شدند، و جمع ضد انقلاب فراري کامل شد، و با داد و قال شروع به تحريک «مصعب» کردند و به او گوشزد نمودند که مردم کوفه از دست مختار به ستوه آمده اند و همه ناراضي و نگرانند.
مختار، غلامان و بردگان و ايرانيان (موالي) را بر اشراف شهر چيره کرده و به وسيله بردگان، بر بزرگان کوفه تاخته و عدهاي را کشته و عدهاي را در بند کرده است و...
و مصرانه از مصعب ميخواستند که دست به يک حمله بزرگ عليه مختار بزند و قول دادند که ستون پنجم شهر کوفه نيز با آنان همراهي خواهند کرد.
آية الله خوئي «شبث» را چنين معرفي ميکند: «شبث بن ربعي از اصحاب اميرالمؤمنان عليهالسلام بود که بعد به خوارج ملحق شد.»
سپس ميگويد:
«شبث، به شکرانه قتل امام حسين عليهالسلام مسجدش را در کوفه، تجديد بنا کرد و «سالم» از امام باقر عليهالسلام اين مطلب را روايت کرده است.»
علي عليهالسلام، مردم را از خواندن نماز، در پنج مسجد کوفه منع فرمود، از جمله آنها مسجد شبث ربعي است.
اميرمؤمنان عليهالسلام خطاب به او فرمود:
«يا شبث و يابن حريث لتقاتلان ابني الحسين... اي شبث، و اي پسر حريث، شما هر دو با فرزندم حسين خواهيد جنگيد».
صاحب «منهاج البراعه»، درباره اين مرد چنين مينويسد:
«شبث بن ربعي، مردي هزار چهره و متلون بود. به هيچ راهي مستقيم نبود، او مردي منافق و خونريز و بيباک و پيرو هر آوازي و سرکرده هر فتنهاي بود.»
شبث، در رأس توطئه بر ضد مختار و از چهرههاي معروف منافقين بود و در رأس اشراف کوفه قرار داشت.
ابناثير مينويسد: «شبث بن ربعي تميمي (رياحي) از سران شيعه بود و در زمان اميرمؤمنان عليهالسلام، در کنار حضرتش با معاويه جنگيد و تا اواخر حکومت اميرمؤمنان عليهالسلام، در خط مستقيم و طرفدار حق بود، ولي در جنگ خوارج، از اميرمؤمنان جدا شد و با آنان همراه گرديد.
وي پس از شهادت امام حسن عليهالسلام و مسلط شدن معاويه بر اوضاع، به معاويه پيوست و پس از مرگ معاويه، از جمله سران کوفه بود که براي امام حسين عليهالسلام نامه نوشت و وي را به عراق دعوت کرد. اما با مسلط شدن ابن زياد بر کوفه، از طرفداران ابن زياد شد و با مسلم، به جنگ پرداخت. او در اعزام نيرو، توسط ابن زياد به کربلا، از جمله فرماندهان لشکر بود و تحت فرماندهي ابن سعد، در کربلا حضور داشت.
مرگ شبث بن ربعي:
شبث سرانجام به هنگام حكومت حجاج بن يوسف به سال هشتاد قمري با بيش از يک صد سال عمر در کوفه مُرد.
منبع: farsnews.com
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۷۶۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امام صادق(ع) چگونه جان امام بعد از خود را محافظت کردند؟
به گزارش خبرنگار جماران، بیست و پنجم شوال سال 148 قمری مصادف است با سالروز شهادت امام صادق علیه السلام، رئیس مکتب شیعه. دوران 34 ساله امامت آن حضرت مصادف بود با پایان عصر امویان و آغاز عباسیان. هر چند که این تغییر سلسله به لحاظ فعالیت های علمی شرایط خوبی را برای امام صادق علیه السلام فراهم آورده بود تا جایی که ایشان شاگردان بسیاری را تربیت کردند اما به لحاظ سیاسی در شرایطی می زیستند که حتی نمی توانستند وصی و امام بعد از خود را معرفی کنند از این رو با سیاست مدبرانه خود به گونه ای وصیت کردند تا جان وصی حقیقی خود (امام کاظم علیه السلام) را از خطر گزند منصور دوانیقی حفظ کنند، در این رابطه نظر شما را به حدیث زیر جلب می کنیم:
ابو ایوب نحوی می گوید: منصور در نیمه های شب مرا طلبید، به نزدش رفتم، دیدم روی کرسی (صندلی) نشسته و شمعی در برابرش است و نامه ای در دست دارد وقتی که بر او سلام کردم، نامه را به طرف من انداخت و گریه می کرد به من گفت: این نامه محمد بن سلیمان (والی مدینه) است که در آن خبر داده جعفر بن محمد علیهما السلام وفات کرده آنگاه سه بار گفت: انا لله و انا الیه راجعون. در کجا مانند جعفر (امام جعفر صادق علیه السلام) یافت می شود؟ سپس به من گفت: بنویس:
من آغاز نامه را نوشتم، گفت: (برای محمد بن سلیمان) بنویس، اگر او (امام صادق) به شخص معینی وصیت کرده است، او را احضار کن و گردنش را بزن.
(نامه را نوشتم و به سوی مدینه فرستاده شد.)
پاسخ نامه آمد و در آن نوشته شده بود: جعفر بن محمد علیهما السلام به پنج نفر وصیت کرده است که عبارتند از:
منصور دوانیقی 2. محمد بن سلیمان (والی مدینه) 3. عبدالله (یکی از پسرانش) 4. حمیده (مادر امام کاظم) 5. موسی علیه السلام (1)
در حقیقت وصی امام صادق علیه السلام همان موسی بن جعفر علیهما السلام بود ولی آن حضرت با این سیاست خواست جان وصی خود را حفظ کند. با توجه به اینکه عدم صلاحیت آن چهار نفر دیگر از نظر شیعیان روشن بود.
مطابق بعضی از روایات، منصور دوانیقی پس از دریافت جواب نامه گفت: مالی الی قتل هولاء سبیل من راهی به کشتن همه این پنج نفر ندارم.(2)
1. اصول کافی؛ ج 1، ص 310
2. اعلام الوری، ص 290
برشی از کتاب نگاهی بر زندگی امام صادق علیه السلام، ص 140-141
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد