به نقل از «شبکه خبر»

ایران سوگوار حسین (ع)

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۶۹۸۱۴۹

در روز عاشورا، روزی که سرور شهیدان در مسلخ عشق جان و سر باخت، ایران اسلامی یکپارچه عزادار بود. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، شیعیان حسین بن علی (ع) در ایران و جهان در روز شهادت آن امام و سالار شهیدان به عزاداری و سوگواری پرداختند.    ­نهم محرم الحرام 1440 هجري قمري سالروز آغاز وقايعي است كه  قلب تاريخ از بازگويي آن در سوز  و گداز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

غروب روز نهم محرم ، ابن سعد با سپاهيانش به سمت خيمه‌هاي امام حسين(ع) رفت، حسين(ع) كه به شمشيرش تكيه داده بود در عالم رويا حضرت محمد(ص) پدربزرگش را ديد كه به او گفت به زودي به وي ملحق مي‌شود. حضرت زينب (س) به برادر گفت كه لشكر ابن سعد آمده‌ است . امام حسين برادرش حضرت عباس را فرستاد تا از مقصودشان مطلع شود. امام حسين (ع) كه از موضوع مطلع شده بود، آن شب را مهلت خواست و به خويشاوندان و حاميانش خطابه‌اي راند.« من خدا را ستايش مي‌كنم كه ما را به پيامبري محمد مفتخر  و قرآن و دين را به ما تعليم فرمود. من ياراني بهتر از ياران خود و خانداني مخلص تر از خاندان خود نمي‌شناسم. خدا شما را پاداش دهد. من فردا كشته خواهم شد و شما نيز با من كشته خواهيد شد، من از شما مي‌خواهم كه برويد و اصراري به ماندنتان ندارم . از تاريكي شب استفاده كنيد و برويد.»
اما يارانش نپذيرفتند و به بيعت شان وفادار ماندند. حضرت زينب(س) از شدت نااميدي بيهوش شد. امام حسين(ع) وي را تسكين داد. حسين(ع) آماده جنگ شد. خيمه‌ها را به هم نزديك كرد و با طناب آنها را به هم بست. تپه‌اي از چوب و ني گرداگرد خيمه‌ها درست كرد تا در موقع لزوم با آتش زدن شان مانع از ورود دشمن به نزديكي آنها شود. حسين و يارانش تمامي آن شب را به نماز و مناجات پرداختند و جنگ فردا صبح شروع شد.

صبح روز دهم محرم، امام حسين (ع) لشكريانش را كه 30 اسب سوار و 42 پياده بودند را آماده كرد. سمت چپ سپاه را به حبيب بن مظاهر و سمت راست را به زهير بن قين و قلب را به عباس سپرد . وي همچنين دستور داد كه دور تا دور خيمه‌ها، هيزم جمع آوري كنند و هيزم ها را آتش بزنند. خود نيز به خيمه‌اي كه قبلا آماده كرده بود رفتند و خود را معطر به مشك كردند ، سپس در حالي كه سوار بر اسب بودند و قرآني به دست داشتند، مناجاتي زيبا با خداوند داشتند و با مردم كوفه نيز سخن گفتند كه «خدا ولي اوست و دين را محافظت خواهد كرد.» به مردم سخنان محمد(ص) كه وي و حسن را سرور جوانان بهشت خوانده بود و جايگاه خانواده اش را يادآوري نموده و از آنان خواست تا فكر كنند كه آيا كشتن وي، امري مشروع است؟ سپس مردم كوفه را به خاطر اينكه پيشتر از وي خواسته بودند تا پيششان بيايد، سرزنش نمود و درخواست كرد تا اجازه دهند وي به يكي از سرزمين‌هاي اسلامي برود كه در آنجا امنيتش تأمين باشد. اما دوباره به وي گفته شد كه اول از همه بايد تسليم يزيد شود. حسين(ع) در پاسخ گفت كه هيچگاه خودش را همانند يك برده تسليم نمي‌كند. امام از اسب پياده شد و دستور داد تا مهار اسب را ببندند به نشانه? اينكه هرگز از معركه جنگ فرار نخواهد كرد.
حر بن يزيد بن رياحي تحت تاثير قرار گرفت و به سپاه امام حسين(ع) رفت و كوفيان را به خاطر خيانت به امام سرزنش كرد كه البته تاثيري بر روي آنان به وجود نيامد و سر انجام حر در ميدان نبرد كشته شد. امام حسين(ع) به اتكاي يارانش تا موقعي كه تمامي يارانش كشته نشده بودند، وارد جنگ نشد و نمي‌جنگيد.

ظهر عاشورا؛ اقامه نماز ظهر در محاصره شياطين ؛
ظهر روز عاشورا، امام حسين(ع) و يارانش نماز ظهر را به صورت نماز خوف به جا آوردند. بعد از ظهر، سپاهيان حسين، به شدت تحت محاصره قرار گرفتند. عصر عاشورا شد و زمين كربلا غرق در نيزه و شمشير و جنازه، از سپاه كوچك حق چيزي باقي نمانده بود، اما هزاران هزار گرگ گرسنه همچنان در لشكر شيطان، منتظر طعمه بودند.
ديگر كسي براي حسين(ع) باقي نمانده بود، حبيب، زهير، برير، حر، و ديگر اصحاب به شهادت رسيده بودند، اكبر، قاسم، عون، جعفر، و بقيه جوانان بني هاشم، حتي علي اصغر شش ماهه نيز جان خود را فداي اسلام كرده بودند، حضرت عباس(ع) بي سر و دست، دور از خيمه‌ها به ديدار خداي خويش رفته بود، امام حسين(ع) به اين سو و آن سو نظر افكند، در تمامي دشت پهناور، حتي يك نفر نبود تا از او و حريم رسول خدا(ص) دفاع كند.
امام حسين(ع) با زنان و اهل بيت(ع) وداع كرد ، كودكان و دختركان دور امام(ع) را گرفته بودند و نمي دانستند آخرين كلام را چگونه بگويند، سكينه، دختر امام حسين(ع) فرياد زد: « پدر جان! آيا تن به مرگ دادي و دل بر رحيل نهادي؟» امام (ع) پاسخ داد: «چگونه تن به مرگ ندهد كسي كه يار و ياوري ندارد.»
امام حسين(ع) با وجود تنهايي و تشنگي، با هزاران هزار سپاهي دشمن ، جنگي دلاورانه كرد، گاه به سمت راست لشكر دشمن حمله مي كرد و مي خواند:

مرگ بهتر از پذيرفتن ننگ است
و ننگ سزاوارتر از آتش جهنم است
سپس به سمت چپ لشكر حمله مي كرد و مي خواند:
من حسين پسر علي هستم
كه هيچگاه سازش نخواهم كرد
از حريم پدرم دفاع مي‌كنم
و بر طريقت پيامبر ره مي سپارم

يكي از اهل كوفه روايت كرده است: من نديدم كسي را كه اين همه دشمن بر او بتازد و فرزندان و يارانش كشته شده باشند اما اينگونه شجاع و پر جرأت باشد، مردان سپاه بر او مي تاختند اما او با شمشير بر آنان حمله مي كرد و لشكر را مانند گله بزي كه شيري درنده در آن افتاده باشد پراكنده و تار ومار مي‌ساخت، سپس به جاي خويش بازمي گشت و مي گفت: « لا حول ولا قوه الا بالله العلي العظيم»

عمر سعد بر لشكريانش فرياد كشيد: واي برشما! آيا مي دانيد با چه كسي كارزار مي كنيد؟ اين فرزند علي و پسر كشنده قهرمانان عرب است، دسته جمعي و از تمام جهات بر او حمله كنيد. عمر سعد به چهار هزار تيرانداز سپاه دستور داد كه از هر سوي بر امام تير بياندازند و عده‌اي نيز با سنگ به حضرت حمله كنند.

 در برخي روايات آمده است كه  پس از شهادت ، بيش از يك هزار زخم بر تن امام بود، امام حسين(ع) كشته و مجروح و خسته، اندكي ايستاد تا نفسي تازه كند و دمي از خستگي جنگ بياسايد، در اين لحظه يكي از دشمنان سنگي زد كه به پيشاني حضرت اصابت كرد و خون بر صورت وي جاري شد، امام خواست آن خون را پاك كند كه تيري سه شاخه و زهر آلود بر سينه و قلب حضرت نشست، امام حسين(ع) گفت: «بسم الله و بالله و علي مله رسول الله» و سر به سوي آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا تو ميداني اين قوم مردي را مي كشند كه روي زمين پسر پيغمبري غير از او نيست.» آنگاه تير را گرفت و از پشت بيرون كشيد، خون مانند ناودان بيرون جست، پس امام(ع) دست خود را از آن خون پر كرد و به سوي آسمان پاشيد، حاضران مي گويند حتي يك قطره از آن خون به زمين برنگشت و ازآن لحظه، آسمان كربلا سرخ شد.
سپس امام حسين(ع) دوباره دست خود را از آن خون پر كرد و صورت و محاسن خويش را با آن آغشته نمود و فرمود:« جد خود رسول الله را اينچنين خضاب شده ديدار مي كنم و از دست اينان به او شكايت مي كنم» عده اي از پياده نظام دشمن، دور امام حسين(ع) را گرفتند، يكي از آنان با شمشير به حضرت زد كه بر اثر آن كلاه امام دريده شد و تيغ به سر مبارك وي رسيد و خون روان گشت.

گودال قتلگاه و حرف آخر سيدالشهداء به كوفيان:
« اگر دين نداريد لااقل در دنيا آزاده و جوانمرد باشيد»
سپس شمر با عده‌اي از سپاهيان دشمن به سوي خيمه گاه حمله كردند، شمر خواست كه آن خيمه‌ها را به آتش بكشد، امام حسين(ع) سر برداشت و آن جمله تاريخي خويش را بر زبان آورد كه: « اگر دين نداريد و از روز رستاخيز نمي ترسيد، لااقل در دنيا آزاده و جوانمرد باشيد» آنگاه خطاب به فرماندهان لشكر يزيد گفت: « اهل و عيال مرا از دست سركشان و بي خردان خود حفظ كنيد»، سپاه دشمن به امام حسين(ع) نزديك شد و دايره محاصره را بر وي كه از شدت زخم‌ها و تشنگي، تاب و توان نداشت تنگ‌تر و تنگ تر كرد.

زرعه بن شريك به حضرت امام حسين(ع) نزديك شد و شمشيري به دست چپ آن حضرت زد، سپس شخص ديگر از پشت، تيغ بر شانه امام (ع) وارد آورد كه حضرت از شدت آن ضربت، با صورت بر خاك افتاد، اين دو ملعون عقب نشستند، در حالي كه امام(ع) افتان و خيزان بود؛ گاه به مشقت از جاي برمي خواست ولي دوباره بر زمين مي افتاد.
سنان بن انس بر امام حمله كرد و با نيزه خويش بر پشت امام(ع) زد، آنقدر سخت كه نوك نيزه از سينه حضرت بيرون آمد، امام (ع) در گودال قتلگاه افتاد و واپسين راز ونياز خود با خداي خويش را آغاز كرد و هرچه مي گذشت زيباتر و بر افروخته تر مي شد.
دژخيمان، همچون گرگان گرسنه، دور امام حلقه زدند تا به خيال خود كار را تمام و حق را براي هميشه ذبح نمايند، حضرت زينب(س) كه ديگر صداي تكبير و لا حول ولا قوه امام(ع) را نمي شنيد فهميد كه ماه فاطمه در محاق فرو رفته است؛ پس از خيمه‌ها بيرون دويد در حالي كه شيون مي كشيد: «وااخاه؛ وا سيدا، وا اهل بيتا! اي كاش آسمان بر زمين مي افتاد! اي كاش كوه‌ها خرد و پراكنده بر دشت مي ريخت...» و خود را به تلي(تپه اي) مشرف بر گودال رساند و آن صحنه دلخراش را مشاهده كرد.

عمرسعد ظاهر شد و حضرت زينب به او گفت: «واي برتو اي عمر!، آيا اباعبدالله را مي كشند و تو نگاه مي كني؟»، قطرات اشك عمر سعد بر گونه اش جاري شد اما پاسخي نداد و روي از زينب برگرداند. حضرت زينب(س) فرياد زد:« واي برشما! آيا مسلماني ميان شما نيست؟» هيچ كس جواب نداد.

شمر بر سر يارانش فرياد كشيد: «چرا اين مرد را منتظر گذاشته‌ايد؟!» و خواست كه يكي از آنان كار را تمام كند. خولي بن يزيد با شتاب از اسب فرود آمد تا سرمبارك آن حضرت را جدا كند، اما تا به امام حسين(ع) نزديك شد بر خود لرزيد و نتوانست، شمر گفت:« بازوي تو ناتوان باد! چرا مي لرزي؟» آنگاه خود تيغ به دست گرفت و به همراه سنان براي بريدن رأس مطهر امام حسين(ع) رهسپار قتلگاه شد.
نبرد به پايان رسيد و سربازان ابن زياد رو به غارت آوردند. لباس‌هاي حسين، شمشير و اثاثيه‌اش، كفش ها و روپوش يماني‌اش همگي غارت شدند. همچنين زيورآلات و چادر زنان.  امام زين العابدين (ع) كه بيمار بود در يكي از خيمه‌ها بود و شمر مي‌خواست او را بكشد اما ابن سعد مانع شد و اجازه نداد كسي به خيمه ایشان وارد شود.

10 نفر داوطلب شدند كه بر بدن پر زخم حسين (ع) اسب بتازانند تا آخرين هتك حرمت را به وي كرده باشند. بعد از اينكه ابن سعد محل جنگ را ترك كرد، اسديان روستاي القاظريه بدن امام حسين (ع) را به همراه ديگر كشتگان، در همان محل وقوع كشتار دفن نمودند. سر امام حسين (ع) به همراه سر ديگر هاشميان به كوفه و دمشق برده شد.

« صلي الله  عليك يا  ابا عبدالله » .           

منبع: شبکه خبر

کلیدواژه: عاشورا محرم شهید کربلا عزاداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبکه خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۹۸۱۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مشهد الرضا سوگوار و عزادار سالروز شهادت صادق آل عبا (ع)

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز خراسان رضوی ،  درسالروز شهادت ششمین امام معصوم، حضرت امام جعفر صادق (ع)، مشهد مقدس به ویژه حرم مطهر رضوی سیاهپوش و عزا دار شده است. حرم حضرت ثامن الحجج مملو از حضور ارادتمندان اهل بیت (ع)  شده است که یکدل در این صحن و سرا و یکدل راهی بقیع غریب کرده اند و در مصیبت شهادت جد بزگوار امام هشتم مرثیه عزا سرداده اند.

به همین مناسبت،  امروز آیین‌های عزاداری و سوگواری در این بارگاه ملکوتی با حضور زائران و مجاوران برگزار می‌شود.

معاون تبلیغات اسلامی حرم مطهر رضوی گفت: مراسم سالروز شهادت رئیس مکتب جعفری امروز ساعتی قبل از اذان ظهر با قرائت زیارت امین‌الله و عرض سلام و ارادت به محضر امام مهربانی‌ها با صدای نکبیر آغاز می‌شود و با بیان احکام دینی حجت‌الاسلام مصطفی رنجبر ادامه می‌یابد.

حجت‌الاسلام شریعتی‌نژاد افزود:  اجرای برنامه سرود و همخوانی گروه گلدسته‌های حرم، شعرخوانی آئینی با نوای شاعر و مدیحه‌سرای اهل بیت(ع) و مرثیه‌سرایی و عزاداری در سوگ شهادت صادق آل محمد(ع) از دیگر برنامه‌های روز شهادت امام صادق(ع)است.

وی گفت: در این مراسم، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی سخنرانی می کند و سپس زائران حریم ملکوتی رضوی با قرائت زیارت‌نامه امام صادق(ع) به محضر این امام همام عرض ارادت خواهند کرد.

امروز همچنین اجتماع بزرگ صادقیون همزمان با سراسر کشور دز حرم مطهر رضوی برگزار می شود.

اجتماع هم اکنون با حضور با شکوه زائران و مجاوران  از عرصه میدان شهدا آغاز شده است و تا حرم رضوی ادامه دارد.

معاون تبلیغات اسلامی حرم مطهر رضوی افزود: ویژه برنامه‌های شهادت امام صادق(ع) در شامگاه شهادت این امام بزرگوار نیز ادامه دارد و این مراسم بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء با قرائت زیارت امین‌الله با نوای احمد واعظی، شعرخوانی آئینی، سخنرانی آیت‌الله سید علیرضا صدر حسینی و عزاداری و مرثیه‌سرایی همراه خواهد بود.

حجت‌الاسلام شریعتی‌نژاد افزود: ویژه برنامه‌های شهادت امام جعفر صادق(ع) با محور رواق امام خمینی(ره) از دیشب  و همزمان با شب شهادت این امام همام با قرائت زیارت امین‌الله و مرثیه‌سرایی ذاکر نام‌آشنای اهل بیت(ع)، احمد واعظی، بعد از اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء آغاز شد.

 برنامه‌های شب شهادت
وی گفت: سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین علی اوسطی پیرامون شخصیت ششمین امام شیعیان مرثیه‌سرایی و عزاداری با نوای ذاکران اهل بیت(ع)، از دیگر برنامه‌های شب شهادت این امام همام  بود.

دیشب همچنین مراسم وداع با پیکر مطهر شهید مجید شخصی از شهدای دوران دفاع مقدس که پیکر مطهرش تاکنون مفقود بوده  و پس از 42 سال فراق، به آغوش خانواده بازگشته است بعد از نماز مغرب و عشا در حرم مطهر حضرت رضا (ع)  برگزارشد.