Web Analytics Made Easy - Statcounter

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ عاشورا با تمام مصائبی که دارد و با تمام اندوهی که بر دل شیعیان می گذارد اما مبین یک حقیقت است و آن حقیقت این است که تا روز قیامت جبهه بندی حق و باطل را مشخص می کند و هر فردی از رهگذر عاشورا می تواند صف بندی خود را با جبهه کفر مشخص کند.

بعد از نبی اکرم در امت اسلامی ظلمتی ایجاد شد که همه عالم را در حیرت ‌برد، این فتنه، شیطنتی حساب شده و پیچیده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خلافت تبدیل به امپراطوری شد و آنچه در این امپراطوری نبود، خدا بود.

فتنه سقیفه، بزرگترین شیطنت و بت‌پرستی تاریخ است. اما آن کسی که باید مقابل این بت بایستد، وسط این شعله برود و شعله را خاموش کند، سیدالشهدا علیه‌السلام است. آن کسی که این ظلمات را از تاریخ محو می کند و امواج فتنه را می‌شکند سید الشهداء (ع) است. اگر این فتنه عظیم از جامعه مؤمنین برداشته شده است، فقط به برکت سیدالشهدا علیه‌السلام است. آن حضرت برای هدایت جهان و بشریت این مصیبت و این بلای عظیم را به جان خرید.

آیت الله میرباقری در تفسیر این فراز از زیارت عاشورا که می فرماید «أنْ یُعْطِیَنِی بِمُصابِی بِکُمْ أفْضَلَ ما یُعْطِی مصاباً بِمُصِیبَتِهِ»، اظهار می کند: آن روی سکه بلا، ثواب و رحمت است. بلای عقوبت و عذاب برای کافر است اما مؤمن اگر مبتلا می شود کفاره گناهانش یا ترفیع درجه برای اوست. امکاناتی که به مؤمن می دهند برای این است که با این امکانات به طرف خدا برود نه اینکه مال، فرزند، جان، آبرو، حجاب و بت او شوند؛ یعنی بنا بود با این آبرو به خدا برسد و اگر اینها حجاب انسان شدند خدای متعال با گرفتن این تعلقات و با بلا، انسان را سالک می کند. صابرین آنهایی هستند که در گرفته شدن نعمت، به خدا نزدیک می شوند و می گویند: «إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیهِ رَاجِعونَ» یعنی با تعلق به حضرت حق و با این محبت برتر و عشق برتر، از محبت های کوچکتر عبور می کنند. معنای «مصیبت» هم این است که چیزی که برنامه ریزی و هدف گیری شده، به هدف هم خورده است که بسیاری از آنها به خاطر اعمال خودمان است؛ «مَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیدِیکُمْ وَیعْفُو عَن کَثِیرٍ»(شوری/۳۰)

باطن عاشورا، رحمت اکمل و اعظم است و جذباتی است که انسان را سالک و مقرب می کند. آنقدر این ابتلا، عظیم است که نه فقط ما،‌ بلکه ملائکه مقربین و انبیاء مرسلین هم در این وادی، سالکند و مراتبی از قربشان با بلای سیدالشهداء(ع) حاصل می شود

وی ادامه می دهد: ولی بلای معصوم(ع) این طور نیست. در آنجا فقط ترفیع درجه است و نیز این که می خواهند بار ما را بکشند. یعنی ما اگر بخواهیم به خدای متعال برسیم با این گناهان و با این تعلقات به شیطان و نفس و دنیا میسر نمی شود. سیدالشهداء(ع) ‌این بار بلا را برداشتند که ما را در بلای خودشان بیاورند تا با بلای خودشان، ما هم سالک شویم و الا خودمان، سالک نمی شدیم. باطن عاشورا، رحمت اکمل و اعظم است و جذباتی است که انسان را سالک و مقرب می کند. آنقدر این ابتلا، عظیم است که نه فقط ما،‌ بلکه ملائکه مقربین و انبیاء مرسلین هم در این وادی، سالکند و مراتبی از قربشان با بلای سیدالشهداء(ع) حاصل می شود؛ لذاست که خدای متعال به جبرئیل دستور می دهد روضه سیدالشهداء(ع) را در مواقع سخت برای حضرت نوح(ع) یا برای حضرت زکریا(ع) یا حضرت آدم(ع) و... بخوانند و آنها استقامت خود را با تعلق به سیدالشهداء(ع) پیدا کنند. یک روی بلای سیدالشهداء‌(ع) بلای عظیم است و روی دیگر، ضیافت خاص خدای متعال و رحمت و محبتی است که از عاشورا ظهور و تجلی پیدا کرده و همه عارفان و اولیاء خدا و انبیاء، در منزلی از منازل سلوک خود به اینجا می رسند و باید از این وادی عبور کنند تا مقرب شوند.

آیت الله میرباقری معتقد است: اگر کسی وارد عاشورا شد و پا به وادی بلای سیدالشهداء(ع) گذاشت در ظرف خود، می تواند با بلای سیدالشهداء‌ به مقام تحمل اعظم ابتلائات برسد. آنقدر این بلا، عظمت و جلالت دارد که همه مقامات با آن حاصل می شود؛ «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیةُ وَ جَلَّتْ» این است که ما درخواست می کنیم: «أنْ یُعْطِیَنِی بِمُصابِی بِکُمْ أفْضَلَ ما یُعْطِی مصاباً» یعنی ما هم می توانیم جزو کسانی بشویم که وارد عاشورا شدند و به ثواب اعظم ابتلائات برسیم و به بالاترین آن محبتهایی که خدای متعال به اهل ابتلاء ‌می کند دست پیدا کنیم.

این حرکت سیدالشهدا است که الی الابد فراعنه تاریخ را به زیر می کشد و در نهایت به ظهور آخرین امام از سلاله امام حسین می انجامد. امام حسین مظاهر فرعون های این دنیا را در طول تاریخ نابود می کند و این نابودی تنها با تمسک به راه و روش آن حضرت ممکن است. تنها وجود سیدالشهداست که می تواند زمین را از وجود فراعنه تاریخ پاک کند و آن را به دست ظهور آخرین منجی برساند.

اگر فجر به ظهور امام زمان تفسیر بشود، یکی از همان امکاناتی است که خدای متعال در مقابل شهادت به سیدالشهداء داده است فجر عالم که ظهور است، مزد سیدالشهداء است. کار سیدالشهداء به فجر عالم منتهی می شود و عالم را به ظهور می رساند و بساط این تفرعن جمع می شود

آیت الله میرباقری در این باره می گوید: خدای متعال سیدالشهداء را به نبی اکرم عطا کردند و داستان ایشان و نبی اکرم، داستان اسماعیل ذبیح الله و حضرت ابراهیم خلیل است. ایشان به میدان آمد برای اینکه این مدار را برگرداند. خدای متعال به پیغمبرش می فرماید که شما نگران نباشید. این مسیر در امت شما همان مسیر فراعنه قبلی است؛ پس نتیجه هم همان نتایج است؛ یعنی در دنیا «فَصَبَّ عَلَیهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذابٍ» است و در آخرت هم «وَ جیءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» است. پیغمبر ما! عالم فقط همین امکانات ظاهری نیست. یک امکاناتی خدای متعال به شما داده و شما آن امکاناتی را ببینید که در خدمت شما است. این امکانات، در خدمت قیام سیدالشهداء (ع) است که یک نمونه آن در قرآن چنین بیان شده است «وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ»؛ اگر فجر به ظهور امام زمان تفسیر بشود، یکی از همان امکاناتی است که خدای متعال در مقابل شهادت به سیدالشهداء داده است، ائمه ای که از نسل ایشان هستند کار عالم را می سازند و آخرین شان وجود مقدس امام زمان (ع) است. فجر عالم که ظهور است، مزد سیدالشهداء است. کار سیدالشهداء به فجر عالم منتهی می شود و عالم را به ظهور می رساند و بساط این تفرعن جمع می شود، خدای متعال می فرماید: ما با تازیانه عذاب، این فراعنه را می زنیم؛ اما غیر از این، یک فتح و پیروزی دیگری نصیب سیدالشهداء و اصحاب و شیعیان ایشان می شود که در این آیات بیان می شود «یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعی إِلی رَبِّکِ راضِیةً مَرْضِیةً* فَادْخُلی فی عِبادی* وَ ادْخُلی جَنَّتی»(فجر/۲۷-۳۰).

وی ادامه می دهد: در این نگاه و در این تصویر و در این فضایی که قرآن مجسَّم می کند؛ سیدالشهداء صد درصد پیروزند. سیدالشهداء به میدان آمدند؛ این بساط فرعونیت و فساد و استکباری که در طول تاریخ بوده و در امت حضرت هم دوباره این بساط می خواهد شکل بگیرد را نابود کند. فرعونیتِ این امت، از تفرعنِ امم دیگر، خیلی سنگین تر است. یهود این امت، از یهود امت حضرت موسی (ع) خیلی بدترند. تفرعن همان فرهنگ اصالت دنیا است و اینکه معیار شرافت و حقارت، امکانات مادی است؛ و آنها می خواهند با این فرهنگ عالم را اداره کنند و حاکم و محکوم و ارباب و رعیت و سلطان و رعیت درست بکنند؛ البته با هر فرهنگی و هر ادبیاتی هم باشد ولی اساس، همین اساس است که می خواهند این فرهنگِ اصل بودن دنیا و دنیاپرستی و برگرداندن همه شرافت ها به دنیا را بسط بدهند.

از آن طرف حضرت هم می خواهند بگویند که شرافت، در بندگی خدا است و معیار، این است که انسان در این فضا، بندگی بکند و اصلاً خدای متعال این بساط را برای بندگی درست کرده است و همه باید به خدای متعال برسند؛ عده ای با شفاعت و دستگیری و فداکاری و عده ای هم به گونه دیگر. این داستان هدایت انسان به سوی خدا است. آن کسی که می خواهد مدار عالم را به مدار هدایت و به مدار نبوت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برگرداند، سیدالشهداء است. در صدر و ذیل سوره فجر خدای متعال پیروزی سیدالشهداء را توضیح می دهد؛ بعد هم داستان تفرعن تاریخی و ریشه این فرعونیت و تدبیری که خدای متعال برای از بین بردن این جریان تفرعن و فرعونیت بیان می شود که در دنیا «إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ» و در آخرت «وَ جیءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» است. در این نگاه جامع سیدالشهداء مطلقاً پیروز است.

آیت الله میرباقری اظهار می کند: این قضیه در سوره «کهف» از یک زاویه دیگری بحث کرده و می فرماید «إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَی الْأَرْضِ زینَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ إِنَّا لَجاعِلُونَ ما عَلَیها صَعیداً جُرُزاً»(کهف/۷-۸)؛ چنانچه شبیه این آیات در سوره فجر هم آمده است «کَلاَّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا»(فجر/۲۱) یعنی این بساط، برای رشد انسان است تا به «أَحْسَنُ عَمَلاً» برسند و یک روز هم برچیده می شود؛ اما یک عده ای فرعونیت می کنند، نمی گذارند در مسیر صحیح پیش برود. خدای متعال داستان در خصوص اصحاب کهف می فرماید «فِتْیةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ»(کهف/۱۳) یک جوانمردانی هستند که به پروردگارشان ایمان دارند و نمی خواهند این مسیر بت پرستی و شیطنت و فرهنگ بت پرستی، بر جهان حاکم باشد. به همین خاطر در چند مرحله باید عمل بکنند: یکی إعراض است و یکی هم پناه بردن به کهف است. خدای متعال خطاب به پیامبر می فرماید: ما برای امت شما هم همین مسیر را قراردادیم.

سیدالشهداء (ع) و عاشورای حضرت، آن پناهگاه و جریان و کهفی است که همه موحدین عالم وقتی نمی خواهند تسلیم دستگاه شیطنت و دنیاپرستی و فرعون ها بشوند، باید به آن پناه ببرند و این پناهگاه است که حتماً آنها را به مقصد می رساند

وی ادامه می دهد: در این میان یک مسیر تفرعنی حاکم می شود و کار دست به دست می شود، به دست بنی امیه و بنی عباس و دیگران و امپراطوری عثمانی می افتد و بعد هم همین جریانی که شما مسلط بر جهان است؛ اما در مقابل این جریان مسلط، جوانمردانی هستند که برمی خیزند؛ اما اینها نیاز به یک پناهگاهی دارند؛ سیدالشهداء (ع) و عاشورای حضرت، آن پناهگاه و جریان و کهفی است که همه موحدین عالم وقتی نمی خواهند تسلیم دستگاه شیطنت و دنیاپرستی و فرعون ها بشوند، باید به آن پناه ببرند و این پناهگاه است که حتماً آنها را به مقصد می رساند. اصحاب کهف وقتی وارد کهف شدند، سیصد سال در آرامش بودند؛ اما داستان سیدالشهداء، داستان دیگری است و خیلی عجیب تر از آن است. کهفی است که آنهایی را که به آن کهف پناه ببرند، تا عصر ظهور و رجعت می برد.

داستان سیدالشهداء، داستان کهف امت است و در مقابل جریان بت پرستی، در مقابل جریانی که یک فرهنگ مادی را می خواهد بر جهان حاکم کند؛ حضرت، پناهگاه آنهایی هستند که نمی خواهند زیر چتر شیطان باشند. حضرت، آنها را در پناه خودش حفظ می کند تا به عصر ظهور برساند. نتیجه ورود به این پناهگاه هم به تعبیر قرآن، رسیدن به رحمت و رشد و رِفق و معیشت عِمران است. همه اینها در پناه بردن به این کهف است؛ البته دو دوران دارد: یک دوران به حسب ظاهر، دورانِ «هُدنه» یعنی دوران تقیه و دوران غلبه دولت باطل است. یک دوران هم دارد که این کهف، عالَم را به عصر ظهور می رساند. سیدالشهداء، عالم را تا عصر ظهور و رجعت و قیامت که ایام الله هستند و دوران غلبه است، سیر می دهد. از یک منظر بالاتر اگر نگاه بکنید، داستان سیدالشهداء داستان پناهگاه شدن برای همه موحدین عالم از اول تا آخر است، برای اینکه بتوانند از این عالم سالم عبور بکنند.

وی می گوید: بساط شیطنت، بت پرستی، شرک یک بساط بسیار سنگینی است که همه را به همین دنیا دعوت می کند و نظام درست می کند و فرهنگی را تثبیت می کند و سعی می کند همه زوایای زندگی بشر را بپوشاند و مدل زندگی شان، شیوه حیات شان، درک شان از زندگی را تغییر بدهد. در مقابل خدای متعال یک پناهگاه تاریخی قرار داده که وجود مقدس سیدالشهداء و فرهنگ عاشورا است. از درون فرهنگ عاشورا، هم إعراض و رویگردانی از دستگاه باطل، هم مقاومت و درگیری و هم عصر ظهور و سازندگی و ایجاد یک جامعه دینی و حیات طیبه بیرون می آید. همه اینها، ثمره کار سیدالشهداء (ع) است.

منبع: مهر

انتهای پیام/

عاشورا پناهگاه همه موحدین عالم است/ بلای اعظم حسین برای هدایت امت

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: محرم97 ائمه اطهار خواندنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۶۹۸۳۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رمضان را دریاب

نمی‌شود دعای خیر کنی اما کار خیر و نیکویی نکنی! نمی‌شود بگویی خدایا به نیازمندان و بیماران و مسکینان یاری رسان، اما خودت به فکرشان نباشی و دست کم در حد توانت مدد نرسانی... باید که رمضانی بود و رمضان را دریافت.

به گزارش خبرنگار ایمنا، رمضان ماه خودسازی و خداشناسی است؛ زمانه صبر و شکیبایی است؛ آن هم از جنسی که نور است؛ خدایی و الهی است. کافی است بدانی برای خداست که روزه‌ای، و برای همان خداست که بر نفس خود سفت و سخت می‌گیری تا افطارهایت به فطرانه‌ای منتهی شود که فطرتی روشن و نورانی را نویدبخش است.

ماه مبارک رمضان زمینه‌ای آماده می‌کند که دل‌های پروا پیشه به سوی نیازهای اساسی جامعه سوق داده شوند، اگر یک انسان روزه دار بعد از نمازهای واجب، دعای روزانه ماه رمضان را بخواند که «اَللّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقُِیرٍ، اَللّهُمَّ اَشْبِع کُلَّ جائِعٍ، اَللهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُریانٍ، اَللهُمَّ اقْضِ دَینَ کُلِّ مَدیِنٍ» امّا هرگز در اندیشه یاری به ضعفاء و مستمندان نباشد، روزه و دعا و اعمال او چه ارزشی خواهد داشت! به همین جهت، پیامبر دور اندیش جهان اسلام صلی الله علیه و آله ماه رمضان را زمانی مناسب برای فقر زدایی، رفع کمبودها و رسیدگی به فقراء مسلمین می‌داند و در خطبة شعبانیه می‌فرماید: «تَصَدَّقُوا عَلی فُقرائِکُم وَ مَساکِینِکُم؛ بر فقیران و ضعیفان خود احسان و تصدق کنید.»

پیامبر اکرم (ص) در این خطبه فرمود: «وَقِّرُوا کِبارَکُمْ وَ ارْحَمُوا صِغارَکُمْ؛ به بزرگانتان احترام بگذارید و به کوچکترهایتان مهر بورزید.» از آموزه‌های با برکت فرهنگ اسلامی تعظیم بزرگسالان و افراد مسّن جامعه است.

از منظر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بزرگترها و سالمندان، سرمایه‌های ارزشمندی محسوب می‌شوند که علاوه بر انتقال میراث و تجربه نسل گذشته به نسل آینده، خود سمبل عمری زحمت و تلاش و فداکاری هستند؛ هم چنین مهرورزی به اطفال و بذل عاطفه و محبت به کودکان آثار گران‌قدری در تربیت نسل جدید دارد که در مباحث تربیتی مفصل به آن پرداخته می‌شود.

دیدار خویشاوندان و اطلاع یافتن از زندگی آنان، در تحکیم روابط و ازدیاد محبت تأثیر به سزایی دارد. افزون بر آن، از منظر روایات اسلامی صله رحم در آسان شدن حساب روز قیامت، تزکیه اعمال، زیاد شدن روزی، دفع بلایا، طول عمر و شادابی در زندگی مؤثر است. از همین رو، رسول خدا صلی الله علیه و آله در خطبه شعبانیه می‌فرماید: «هر کس در ماه رمضان صله رحم کند، خداوند متعال رحمت خود را در روز قیامت شامل او خواهد کرد و هر کس قطع رحم کند، خداوند متعال رحمت خود را از او قطع خواهد کرد.»

پیامبر خدا فرمود: «وَ مَنْ اَکْرَمَ فِیهِ یَتیماً اَکْرَمَهُ اللهُ یَوْمَ یَلْقاهُ؛ هر کس در ماه رمضان یتیمی را تکریم [و به امور او رسیدگی] کند، خداوند در روز قیامت او را مورد تکریم قرار خواهد داد.»

و فرمود: «وَ مَنْ خَفَّفَ فِی هَذا الشَّهرِ عَمَّا مَلَکَت یَمِینُهُ خَفَّفَ اللهُ عَلَیهِ حِسابَهُ؛ هر کس از شما در این ماه بر زیر دستانش آسان بگیرد، خداوند متعال نیز در حساب رسی بر او آسان خواهد گرفت.»

مهم‌ترین نکته در ماه رمضان این است که بتوانیم ابتلائات و ویروس‌هایی که در طول سال با خودمان همراه کرده‌ایم را در این ماه مبارک دفن کنیم؛ همان طوری که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: «أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَة» هم برکت در این ماه است، هم رحمت خداوند در این ماه سرریز می‌شود و هم مغفرت، که خداوند متعال گروه گروه بندگانش را در این ماه می‌بخشد.

پیامبر می‌فرمایند: مستمند و بیچاره آن کسی است که این ماه از او بگذرد و او مورد بخشش خداوند قرار نگرفته باشد. این ماه مانند آبشاری از رحمت و مغفرت خداوند است و یکی از مهم‌ترین راه‌های رسیدن به مغفرت الهی در این ماه همین به فکر دیگران بودن است. از خداوند می‌خواهیم که در این ماه ما را مورد بخشش و رحمت خود گرداند.

الزام و اجباری وجود ندارد که مراسم‌های افطاری فقط و حتماً برای فقرا و مساکین ترتیب داده شود؛ تاکید این است که روزه‌داری افطار بکند. فرقی نمی‌کند که فقیر باشد یا غنی. از بعضی آیات قرآنی این نکته بدست می‌آید که اولویت در دعوت و احسان، ارحام و خویشاوندان است.

در آیه ۳۶ سوره نساء خداوند می‌فرمایند: «و بِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَی و الْیَتَامَیٰ وَالْمَسَاکِین» یعنی پس از احسان به والدین، خویشاوندان قرار دارند و پس از آن یتیمان و مساکین. پس باید در نظر داشته باشیم که احسان به خویشان و ارحام مقدم شمرده شده است و نباید از این امر غافل شد. اما در مرحله‌ی بعد باید نسبت به فقرا نیز احساس مسئولیت کرد. افطار دادن به فقرا علاوه بر اینکه ثواب عمل افطاری را دارد، ثواب انفاق در راه خدا را هم به همراه دارد.

یادداشت از: محمود افشاری - خبرنگار ایمنا

کد خبر 736205

دیگر خبرها

  • بهترین نجات دروازه های تاریخ فوتبال دنیا (فیلم)
  • آیا در برزخ شفاعت وجود دارد؟
  • طاغوت‌ها می‌خواهند رابطه انسان را با خداوند از بین ببرند
  • ظریف: روسیه، ایران را برای منافع خود فدای آمریکا می‌کند/ برخی می‌خواهند روس‌ستیزی و یا روس‌پرستی خود را ثابت کنند
  • رمضان را دریاب
  • در قرآن ۷ مورد از نمونه‌های احیای مردگان در همین دنیا داریم
  • کوشکی: شاهد وسیع‌ترین موج روزه خواری علنی در تاریخ جمهوری اسلامی هستیم/ آقایان رئیسی و اژه ای! آیا در پیشگاه خدای متعال و امام زمان (عج) پاسخی برای شیوع گسترده روزه خواری در جمهوری اسلامی ایران دارید؟
  • شعر خوب باید در معرض استفاده افکار عمومی دنیا قرار بگیرد
  • اشک ریختن وینیسیوس در کنفرانس خبری برزیل پس از سوال خبرنگار در رابطه با نژاد پرستی / فیلم
  • ترک دنیا به مردم آموزند/ خویشتن سیم و غلّه اندوزند