به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

هاوال H.۲ را بهتر بشناسید

تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۷۰۳۸۱۶

به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،هاوال، زیرمجموعه‌ای از گروه خودروسازی گریت‌وال چین است که بر تولید کراس‌اور تمرکز دارد و سعی می‌کند در مقایسه با تولیدات شرکت مادر، کیفیت بالاتری داشته باشد. در سال‌های اخیر، ابتدا سدان ولکس ساخت گریت وال وارد ایران شد که فروش چندانی نداشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدتی بعد شاهد واردات ۲ مدل وانت پکاپ با نام‌های وینگل ۳ و وینگل ۵ بودیم که البته توانایی فنی و کیفیت ساخت بالاتری نسبت به ولکس داشتند. گریت‌وال حالا با برند هاوال و کراس‌اور کامپکت H۲ وارد ایران خواهد شد تا سهم بیشتری از این بازار آشفته داشته باشد.

گریت وال، حدود ۳۴ سال قدمت دارد و این خودروساز از سال ۲۰۱۳، کراس‌اور‌های خود را با نام هاوال تولید می‌کند. گریت‌وال معمولا در رتبه‌ی هفتم تا دهم بزرگ‌ترین خودروسازان چین قرار دارد؛ اما بیشترین رشد فروش در سال گذشته را ثبت کرده است و بنا به ادعای رسانه‌های چینی، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی خودرو‌های کلاس وانت و کراس‌اور در این کشور محسوب می‌شود. آمار فروش گریت‌وال در سال ۲۰۱۶ با ۲۵ درصد رشد نسبت به سال قبل از آن، بیش از یک میلیون و ۷۴ هزار دستگاه بوده که بخش عمده‌ی آن، مربوط به عرضه‌ی جهانی در تایلند، مالزی، روسیه، برزیل و شمال آفریقا است.

مدل H۲، کوچک‌ترین محصول هاوال محسوب می‌شود و طبیعتا ارزان‌ترین مدل برند سازنده است. این خودرو سال ۲۰۱۴ عرضه شد و با فیس‌لیفت در سال ۲۰۱۶ همراه شد. جالب است بدانید که هاوال H۲، هم‌زمان با ۲ چهره و یک نوع قوای محرک تولید می‌شود که شامل نسخه‌ی اولیه (مدل قرمز: Red Label) و نسخه‌ی فیس‌لیفت ۲۰۱۶ با کد H۲S (مدل آبی: Blue Label) است. این خودرو، فعلا با مدل قرمز در ایران فروخته خواهد شد که امکانات بیشتری نسبت به نسخه‌ی آبی دارد.

طراحی ظاهری و بدنه

وانت‌های سری وینگل و سدان ولکس، نشانه‌ای از فقدان زبان طراحی در محصولات گریت وال بودند. این موضوع برای خودرو‌های هاوال صدق نمی‌کند و حالا می‌توان با نگاهی به جلوپنجره و سپر در سری H۲، H۶ و H۹ نوعی هماهنگی بین آن‌ها مشاهده کرد. البته سبک طراحی کراس‌اور‌های هاوال، قابل مقایسه با زبان طراحی خلاقانه در نمونه‌های اروپایی و ژاپنی نیست؛ اما نسبت به محصولات چری (نظیر ام‌وی‌ام X۳۳S اسپرت، تیگو ۵ و تیگو ۷)، با وحدت بیشتری همراه است و در مجموع، مدرن‌تر به نظر می‌رسد. از طرفی دیگر، می‌توان ادعا کرد که بسیاری از خودرو‌های چینی موجود در بازار ایران، مثل جک S۵ (الهام‌گرفته از نسل‌های قبل هیوندای توسان) یا بورگوارد X۷ (الهام‌گرفته از زبان طراحی آئودی)، فاقد استقلال در طراحی هستند؛ اما سری خودرو‌های هاوال، شباهت واضحی به کراس‌اور‌های مشهور دنیا ندارند. این موضوع زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانید شاسی‌بلند‌های ساخت گریت‌وال تا همین چند سال پیش، به دلیل کپی‌برداری از تویوتا پرادو، به سخره گرفته می‌شدند.

مهم‌ترین شاخصه در کراس‌اور‌های هاوال، استفاده از خطوط افقی و موازی در جلوپنجره است. این بخش، هواکش نسبتا بزرگی برای پیشرانه محسوب می‌شود و البته به لطف استفاده از فلز براق کروم، جلوه‌ی لوکس خودرو را افزایش می‌دهد. در مدل H۲، شاید بتوان از بزرگی و سادگی جلوپنجره به‌عنوان نکته‌ی مثبت تعریف کرد؛ اما شبکه‌ی فلزی و نقره‌ای رنگی که پشت جلوپنجره قرار گرفته است، شباهت زیادی به لانه‌ی پرندگان دارد و کاملا ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد. اما نکته‌ی جالب در هاوال که به‌ندرت در برند‌های تاریخ خودروسازی دنیا دیده‌ایم، نوشتن نام سازنده به‌صورت کامل با فونت درشت در زمینه‌ی قرمز است که البته چندان ناخوشایند نیست و خلاقانه محسوب می‌شود.

در مجموع، می‌توان از نمای اصلی هاوال H۲ با توجه به قیمت و کلاس خودرویی رضایت داشت. این کراس‌اور، حجم‌دهی خوبی روی سپر و کاپوت جلو دارد که منجر به چهره‌ای اسپرت و جوان‌پسند می‌شود. فرم چراغ‌ها نسبتا بی‌تفاوت و ساده به نظر می‌رسد؛ اما به لطف جایگاه ویژه برای مه‌شکن‌ها در سپر و ردیف نوار LED، تاحدودی مدرن جلوه می‌کند. هاوال H۲ بر خلاف بسیاری از کراس‌اور‌های چینی، دارای قطعات حجیم پلاستیک در سپر و رکاب‌های نیست که این موضوع هم نکته‌ای مثبت محسوب می‌شود.

از نمای جانبی، فرمول یکنواخت همیشگی که در بسیاری از کراس‌اور‌های ژاپنی دیده‌ایم، برای هاوال H۲ تقلید شده است. فرم پنجره‌ها در انتهای بدنه حالت مثلثی دارد و از سقف فاصله می‌گیرد. همانند آنچه در هوندا CR-V و نیسان ایکس تریل دیده می‌شود؛ خط روی بدنه هم از روی دستگیره‌ها می‌گذرد تا چراغ‌های عقب و جلو را پیوند بزند. این خط، در نزدیکی گلگیر عقب، حالت دایره‌ای پیدا می‌کند که البته با عبور از چراغ، عجیب و بی‌ربط به نظر می‌رسد. پرهیز از قطعات پلاستیکی، فریم براق کروم پیرامون پنجره‌ها، آینه بغل‌های راهنمادار همرنگ بدنه، گلگیر‌های تمام فلزی و باربند نقره‌ای، از نکات مثبت در طراحی نمای جانبی هاوال H۲ هستند.

با نگاه به پشت خودرو، متوجه یکی از مهم‌ترین نکات مثبت در طراحی هاوال H۲ می‌شویم که البته برای ایرانی‌ها اهمیت کمتری دارد. عادت کرده‌ایم که نمای ناخوشایندی از قسمت عقب کراس‌اور‌های چینی ببینیم؛ اما باید اعتراف کنیم که ظاهر این بخش، نسبتا قابل قبول و مشتری‌پسند است. از این زاویه، شباهت زیادی بین هاوال H۲ و جک S۵ دیده می‌شود که البته همه آن‌ها با الهام از سبک طراحی پورشه کاین عرضه می‌شوند. در این مکتب، چراغ‌های عریض و نسبتا بزرگ که در قسمت بالایی درپوش صندوق حضور دارند، با کشیدگی به سمت نمای جانبی و فاصله زیاد نسبت به سپر، فضای قابل توجهی در قسمت مربوط به گلگیر‌ها و پلاک ایجاد می‌کنند.

طراحان هاوال سعی کرده‌اند با کمترین هزینه، حس یک خودروی ارزان‌قیمت را از H۲ دور کنند. با این هدف، نوار‌های باریکی از فلز براق کروم در قسمت دستگیره‌ی درپوش عقب و بخش ورودی صندوق نصب شده‌اند. بخش اصلی سپر عقب هم تمام فلزی و هم‌رنگ بدنه است؛ هرچند با پلاستیک سیاه در پایین ارائه می‌شود. اگزوز‌های براق کروم با حالت دوگانه در طرفین و چراغ‌های هشدار باریک در پایین سپر، دیگر نکات مثبت در طراحی عقب هاوال H۲ هستند؛ ضمن اینکه استفاده از بال عقب (اسپویلر) و آنتن کوسه‌ای هم ظاهر بهتری به خودرو می‌دهند. شیشه‌ی عقب در هاوال H۲، بسیار کوچک است و عملا نمی‌تواند دید مناسبی به بیرون داشته باشد. این بخش با قاب بسیار عریض سیاه‌رنگ، کمی ناخوشایند و آزاردهنده به نظر می‌رسد.

در مجموع، با توجه به اینکه هاوال H۲ یک کراس‌اور کوچک اقتصادی ساخت چین محسوب می‌شود؛ دارای جذابیت‌هایی در طراحی بیرونی است. در مقایسه با رقبای هم‌وطن این خودرو، نظیر ام‌وی‌ام X۳۳ S. اسپرت و خصوصا جک S۳، می‌توان نمره‌ی بالاتری به هاوال H۲ داد؛ البته نباید فراموش کرد که این روزها، هایما S۵ نیز دارای جذابیت زیادی برای عامه‌ی مردم است.

طراحی داخلی و کابین

ورود به کابین هاوال H۲، هواداران خودرو‌های چینی و کراس‌اور‌های کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان در بازار ایران را خوشحال خواهد کرد. البته با فضایی لوکس و سرشار از تجهیزات مدرن مواجه نیستیم؛ اما به لطف طراحی هوشمندانه و دسته‌بندی ادوات داشبورد، حس خوبی به سرنشین هاوال H۲ منتقل می‌شود و در نگاه اول، رضایت‌بخش جلوه می‌کند.

متریال اصلی در داشبورد، پلاستیک فشرده است که در نقاط بالا و پایین، نسبتا سخت و ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد؛ اما در بخش میانی به لطف قطعات پلاستیک براق، حالتی فلزی القا می‌کند. کلید‌های اصلی مربوط به کنترل تهویه مطبوع هم پلاستیکی و سیاه‌رنگ هستند؛ اما حالت پیانویی و براق دارند. طراحان هاوال، به شکلی هوشمندانه از قاب فلزی در قسمت‌های مختلف، مثل کلید‌های گردان، قاب میانی و فریم دریچه‌ی هدایت هوا استفاده کرده‌اند تا با کمترین هزینه، جلوه‌ی لوکس کابین افزایش پیدا کند.

از نظر مواد به‌کاررفته در صندلی و پوشش داخل درها، می‌توان رضایت بسیار خوبی از هاوال H۲ داشت. چرم مصنوعی نه‌تن‌ها در صندلی‌ها، بلکه در بخش زیادی از استراحتگاه آرنج و تودری دیده می‌شود. دستگیرها، فلزی و کروم براق هستند؛ ضمن اینکه با ادوات نقره‌ای رنگ مشابه بخش میانی داشبورد ارائه می‌شوند.

پشت فرمان، ترکیب نسبتا ساده‌ای از عقربه‌های سرعت‌سنج و دورموتور وجود دارد که با نمایشگر جذابی تمام رنگی در وسط قابل خرید است. بسیاری از امکانات مربوط به کامپیوتر سفر، مثل حالت رانندگی، میانگین مصرف سوخت، فشار باد لاستیک‌ها و ... از طریق همین نمایشگر ۴ اینچی به راننده اطلاع‌رسانی می‌شود. فرمان هاوال H۲، طرح استخوانی دارد و با مواد چرم مصنوعی، حس خوبی به راننده می‌دهد. چیدمان کلید‌های مربوط به کروز کنترل، تماس تلفنی و سیستم صوتی، همراه با ادوات نقره‌ای رنگ در پایین، ترکیب جذابی دارند که نسبت به کراس‌اور‌های چینی در سال‌های قبل برتری دارد.

فضای داخلی هاوال H۲ اصولا برای ۴ نفر طراحی شده است؛ اما مسلما می‌توان نفر پنجم را در قسمت میانی صندلی عقب، جا داد. نکته‌ی جالب در این خودرو، راحتی قابل قبول صندلی‌های ردیف دوم است؛ به‌طوری که فردی درشت‌اندام با قد ۱۹۰ سانتیمتر، در مقابل زانو و بالای سر، فضای مناسبی خواهد داشت و با استفاده از جالیوانی (استراحت‌گاه بازو) بین صندلی‌ها، راحتی بیشتری نسبت به سرنشینان جلو دارد. از سویی دیگر، ارگونومی صندلی‌ها و راحتی آن‌ها، قابل مقایسه با محصولات معروف، مثل میتسوبیشی ASX نیست و کمی سفت احساس می‌شود. این موضوع برای افراد درشت‌اندام در صندلی جلو و هنگام سفر‌های طولانی، نکته‌ی منفی و البته با توجه به قیمت خودرو، قابل گذشت محسوب می‌شود.

پیشرانه و شرایط فنی

نه‌تنها در ایران که در چین و دیگر کشور‌های میزبان هاوال H۲، این خودرو صرفا با پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۵ لیتری قابل خرید است. مدل‌های مختلف این خودرو در بازار جهانی، به‌صورت دیفرانسیل جلو یا دو دیفرانسیل، همراه گیربکس اتوماتیک یا دستی ۶ سرعته فروخته می‌شوند که علمکردی پرشتاب‌تر و البته کمی پرمصرف‌تر، نسبت به کراس‌اور‌های چینی مجهز به جعبه‌دنده‌ی CVT دارند. هاوال H۲ قرار است فقط با گیربکس اتوماتیک و سیستم انتقال نیروی تک دیفرانسیل در ایران عرضه شود.

کراس‌اور H۲ قدرت ۱۴۱ اسب بخار و نهایت گشتاور ۲۰۲ نیوتن‌متر فراهم می‌کند تا در زمانی حدود ۱۱.۵ تا ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و نهایت سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشد. کوچک‌ترین محصول هاوال، برای رسیدن به سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت از حالت سکون، حدود ۱۵ ثانیه و برای ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت، بیش از ۳۱ ثانیه زمان می‌برد. میانگین مصرف سوخت این خودرو در بروشور‌های چینی، ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر عنوان شده است؛ اما بنا به تست‌های واقعی در کشور‌های مختلف، مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت.

پیشرانه‌ی توربوشارژ هاوال H۲، ساخت گریت‌وال چین است؛ اما از تجهیزات برند بوش آلمان در ECU، سیستم ترمز و چند مورد دیگر بهره می‌برد. بیشترین قدرت در ۵۶۰۰ دور بر دقیقه و نهایت گشتاور از دور موتور ۲۲۰۰ تا ۴۵۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌شود که در نتیجه‌ی آن، شتاب‌گیری عالی در لحظه‌ی شروع حرکت و دور‌های ابتدایی فراهم نخواهد بود.

آپشن‌ها و امکانات رفاهی

طبق معمول، سخن‌گفتن از امکانات خودروی خارجی که قرار است وارد ایران شود، چندان دقیق نیست. نوسانات نرخ ارز و رقابت با دیگر خودرو‌های بازار، واردکننده را مجبور به تغییر در سطح آپشن‌های خودرو می‌کند و البته، حق انتخاب از خریدار ایرانی سلب می‌شود. با این حساب، تجهیزات مدل پایه و تمامی امکانات اضافه هاوال H۲ که در نسخه‌ی فول‌آپشن (پرمیوم) وجود دارد، معرفی می‌شوند؛ ضمن اینکه قرار است خودروی مذکور با آپشن‌های کامل در ایران فروخته شود.

رینگ‌های آلومینیوم ۱۸ اینچ با طرح ۱۰ پر، همراه لاستیک‌هایی به پهنای ۲۳۵ میلی‌متر، در همه‌ی مدل‌های هاوال H۲ ثابت هستند. باربند فلزی، چراغ‌های مه‌شکن جلو و عقب، نوار LED برای روشنایی روز و پشت خودرو، آنتن کوسه‌ای، شیشه‌های برقی، گرم‌کن عقب، کروز کنترل، نمایشگر لمسی ۸ اینچ، کامپیوتر سفر با مانیتور ۳.۵ اینچ رنگی، استارت دکمه‌ای، ورود بدون کلید و قفل خودکار با لمس دستگیره، فرمان و صندلی چرم مصنوعی، سیستم سرگرمی مجهز به بلوتوث با درگاه‌های AUX، USB و پخش CD، آپشن‌های ثابت هاوال H۲ در نسخه‌ی استاندارد محسوب می‌شوند.

مدل‌های کامل‌تر این خودرو، مجهز به لامپ‌های زنون با قابلیت تنظیم زاویه و آب‌پاش، روشنایی خودکار، آینه‌بغل‌های برقی مجهز به گرم‌کن، سانروف عریض، صندلی الکتریکی ردیف جلو و تهویه مطبوع دوگانه با عملکرد مستقل گرمایش و سرمایش هستند.

شرایط ایمنی و تجهیزات حفاظتی

برخلاف بسیاری از خودرو‌های ساخت چین، محصولات هاوال با هدف جذب خریدار خارجی تولید می‌شوند و محکوم به رعایت استاندارد‌های ایمنی در سطح جهانی هستند. مدل H۲ بنا به آزمون‌هایی که در استرالیا توسط ANCAP گذرانده، موفق به کسب ۵ ستاره‌ی ایمنی شده است که مسلما، مشابه با چنین امتیازی از بنیاد تست و ایمنی خودرو‌های اروپا (Euro NCAP) نیست؛ اما می‌تواند معادل ۴ ستاره تعبیر شود. با نگاهی به فیلم‌های منتشرشده از آزمون تصادف هاوال H۲، می‌توان اطمینان پیدا کرد که استقامت مناسبی در کابین و سقف خودرو وجود دارد.

در نسخه‌ی وارداتی هاوال H۲، تعداد ۶ کیسه هوا وجود دارد که شامل ۴ مورد در جلو و ۲ عدد پرده‌ای می‌شود. سیستم ترمز ضد قفل (ABS)، ترمز کمکی (BA)، تقسیم نیروی ترمز (EBD)، کنترل لغزش (TCS) و جلوگیری از لغزش (VSC) دیگر آپشن‌های ایمنی هاوال H۲ هستند. فناوری افزاینده نیروی ترمز هنگام حرکت خودرو در سراشیبی به‌منظور رانندگی با سرعت کمتر از ۳۵ کیلومتر بر ساعت (DSR) و سیستم حفظ خودرو در شیب (Auto-hold) در این خودرو قابل استفاده هستند.

بررسی فنی و مقایسه با رقبا

رضایت مشتری از یک خودرو، ارتباط عمیقی با قیمت نهایی و شرایط فروش رقبا دارد. با این حساب، بررسی دقیق هاوال H۲ مشکل می‌شود. از یک سو نوسانات نرخ ارز منجر به افزایش قیمت کراس‌اور‌های چینی شده است و از سویی دیگر، حق انتخاب متنوعی برای خریدار ایرانی وجود ندارد. قرار است هاوال H۲ با قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان به دست مصرف‌کننده برسد که البته بستگی به شرایط اقتصادی ایران دارد. خودرو‌های ام‌وی‌ام X۳۳S، هایما S۵ و جک S۳، رقبای هاوال H۲ در این کلاس قیمتی هستند که البته با استقبال نسبتا خوبی در بازار مواجه شدند.

از نظر طراحی ظاهری، می‌توان امتیاز خوبی به کراس‌اور هاوال داد. شاید تنها محصولی که می‌تواند در نگاه اول، خریدار بیشتری جذب کند، هایما S۵ باشد. هاوال H۲ از فرمول تکراری جلوپنجره‌ی بزرگ با خطوط موازی استفاده می‌کند که موضوع جدیدی نیست؛ اما در عوض با ترکیب خوبی از چراغ‌های LED و سپر‌های اسپرت ارائه می‌شود. چهره‌ی هاوال H۲ از زوایای مختلف، کمی لوکس‌تر از هایما S۵ به نظر می‌رسد و در طولانی‌مدت، باعث خستگی و دل‌زدگی کمتری خواهد شد.

برند سازنده‌ی هاوال، برای خریدار ایرانی ناشناخته است. از این نظر می‌توان ادعا کرد که ام‌وی‌ام X۳۳S با حضور طولانی‌مدت برند چری در بازار کشور، کاملا امتحان خود را پس داده و حالا مورد اعتماد مردم است. در بازار جهانی و کشور‌هایی مثل استرالیا، روسیه، آفریقای جنوبی و مناطقی از آمریکای لاتین، سال‌ها از حضور هاوال می‌گذرد؛ اما نمی‌توان از مقبولیت آن برای مردم ایران، مطمئن بود. این شرایط، حداقل در کوتاه‌مدت، بر بازار نمونه‌های دست دوم هاوال H۲ تأثیرگذار است.

از نظر آپشن‌های رفاهی و ایمنی هم می‌توان از کراس‌اور هاوال رضایت داشت. تجربه نشان می‌دهد برای خریدار ایرانی، گیربکس اتوماتیک، سانروف، دوربین پارک و نمایشگر لمسی بزرگ میان داشبورد، اهمیت بسیار زیادی دارد و حتی از قدرت پیشرانه مهم‌تر است. از سویی دیگر، کامپیوتر سفری با امکانات مدرن، تجهیزات الکترونیکی برند بوش، ترمز دستی برقی و امکانات جالبی مثل کنترل سرعت هنگام رانندگی در شیب (DSR)، هاوال H۲ را برتر از دیگر رقبای چینی و هم‌قیمت قرار می‌دهد.

خریدار یک کراس‌اور ساخت چین، خصوصا در کلاس قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان، انتظار شتاب‌گیری عالی و رانندگی اسپرت ندارد. حرکت نرم در خیابان‌های شهری با حفظ ایمنی و سکوت کابین، مهم‌ترین خاصه‌ی این فرد است. با این اوصاف، هاوال H۲ می‌تواند گزینه‌ای مناسب و راضی‌کننده باشد. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۱۲ ثانیه، همراه میانگین مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر چشم‌گیر نیست؛ اما برای پاسخ به نیاز‌های روزانه کافی به نظر می‌رسد.

از نظر آپشن‌های رفاهی و ایمنی هم می‌توان از کراس‌اور هاوال رضایت داشت. تجربه نشان می‌دهد برای خریدار ایرانی، گیربکس اتوماتیک، سانروف، دوربین پارک و نمایشگر لمسی بزرگ میان داشبورد، اهمیت بسیار زیادی دارد و حتی از قدرت پیشرانه مهم‌تر است. از سویی دیگر، کامپیوتر سفری با امکانات مدرن، تجهیزات الکترونیکی برند بوش، ترمز دستی برقی و امکانات جالبی مثل کنترل سرعت هنگام رانندگی در شیب (DSR)، هاوال H۲ را برتر از دیگر رقبای چینی و هم‌قیمت قرار می‌دهد.

خریدار یک کراس‌اور ساخت چین، خصوصا در کلاس قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان، انتظار شتاب‌گیری عالی و رانندگی اسپرت ندارد. حرکت نرم در خیابان‌های شهری با حفظ ایمنی و سکوت کابین، مهم‌ترین خاصه‌ی این فرد است. با این اوصاف، هاوال H۲ می‌تواند گزینه‌ای مناسب و راضی‌کننده باشد. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۱۲ ثانیه، همراه میانگین مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر چشم‌گیر نیست؛ اما برای پاسخ به نیاز‌های روزانه کافی به نظر می‌رسد.

فضای داخل هاوال H۲، یکی از مهم‌ترین نکات مثبت این کراس‌اور محسوب می‌شود که در استفاده‌ی درازمدت، ارزشمند جلوه می‌کند. در کنار صندوق بار با ظرفیت بالا، راحتی بسیار خوبی برای سرنشینان عقب وجود دارد که سفر‌های طولانی‌مدت را لذت‌بخش و قابل تحمل خواهد کرد. مواد به‌کاررفته در داشبورد، صندلی‌ها و تودری‌ها نیز خریدار یک کراس‌اور در کلاس قیمتی هاوال H۲ را جذب می‌کند.

در مجموع، می‌توان ادعا کرد که خودروی مورد بحث از کیفیت قابل قبولی برای استفاده روزانه برخوردار است و به لطف طراحی مناسب، برتری‌های مهمی نسبت به رقبا در بازار ایران دارد. البته نباید فراموش کرد که قیمت نهایی هاوال H۲ در بازه‌ی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان و خدمات پس از فروش مناسب از سوی بهمن خودرو، تضمین فروش در درازمدت خواهد بود و در غیر این صورت، به فراموشی سپرده خواهد شد.

نزدیک بودن هزینه‌ی نهایی هاوال H۲ به جک S۵، خریدار احتمالی را وسوسه خواهد کرد. اگر در بازار آزاد با برچسب قیمت ۱۰۰ تا ۱۰۵میلیون تومانی هاوال مواجه شویم، مسلما می‌توان نمونه‌های کم‌کار و نزدیک به صفر کیلومتر از جک S۵ را ترجیح داد. در سال‌های اخیر، کراس‌اور جک به پرفروش‌ترین خودروی چینی ایران تبدیل شده است و البته با فضای بزرگ‌تر، رقیبی مهم برای هاوال H۲ محسوب می‌شود. در کنار خدمات پس از فروش رضایت‌بخش که توسط کرمان موتور برای جک S۵ ارائه می‌شود، مصرف سوخت و استهلاک نسبتا بالای این خودرو نیز اهمیت دارد.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: نبض بازار خودرو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۷۰۳۸۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مافیای طلای کثیف را بشناسید

 مافیای زباله و پسماند دیگر واژه های عجیب و غریبی نیستند؛ سال هاست که این واژه بر زبان مسئولان جاری است و انگار هیچ اهرم پر قدرتی برای مقابله با آن وجود ندارد. مافیایی که سرمایه اش طلای کثیف است و اعضای آن زباله‌گردهایی که گونی به دوش سر هر کوچه و برزنی بر سر سطل‌های زباله تا کمر خم شده‌ و زباله‌ و پسماندها را جدا کرده و در گونی‌های جداگانه جای می دهند. درآمد زباله گردها که بخش زیادی از آنها جزو اتباع خارجی اند بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون تومان است اما مافیای زباله درآمد 3 هزار میلیارد تومانی به جیب می زند. سود کلان زباله آن قدر بالا است که حتی طرح پیشنهادی سال گذشته شهرداری برای استخدام زباله گردها با حقوق ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومانی هم با استقبال آنها مواجه نشد. با شکل گیری و شکوفایی صنعت بازیافت، زباله ارزشی روزافزون پیدا کرد چراکه ماده اولیه ای رایگان یا ارزان برای چرخ تولید صنعت روبه گسترشی به عنوان صنعت بازیافت است. جمع آوری این ماده اولیه رایگان، آرام آرام به شکل گیری مافیای پسماند منجر شده است. مافیای زباله آن قدر قدرتمنداست که به گفته مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند ازنیروهای ارزان و عمدتا کودکان کار استفاده می کند و دغدغه برخورد نیروی انتظامی و شهرداری ندارند و هر روز پایشان را فراتر می گذارند و از فضای امنی که در شهر دارند سوء استفاده می کنند.

 گنج کثیف

روزانه حدود ۷۵۰۰ تن زباله در تهران تولید می‌شود که 30درصد (دو هزار و۵۰۰ تن) آن زباله‌های خشک و ۷۰درصدش (۶هزار تن) زباله‌های‌ تر هستند . به گفته مدیرکل آموزش‌های شهروندی شهرداری تهران تولید زباله در تهران حدود ۳ برابر میانگین جهان است و از نظر تولید زباله هم در بین ۲۰ کشور اول جهان هستیم.

زباله‌های تهران حکم گنج را دارند؛ گنجی که خیلی‌ها را مانند قارون ثروتمند کرده است؛ کاسبانی که آنقدر ولع پول بیشتر دارند که پای اراذل و اوباش را هم به آن باز کرده اند به طوری که یکی از اراذل مشهور پایتخت با خرید ۸۰ وانت آنها را در اختیار نوچه‌ها و کارگرانش گذاشته بود تا بتوانند به راحتی زباله را جمع آوری و منتقل کنند.

  زباله گردهای حرفه ای و تمام وقت که تعدادشان به چندین هزارنفر می رسد و اکثرشان افغانستانی اند صبح زود با کامیون های بزرگ در مناطق مختلف تهران پخش می‌شوند تا بیش از ۵۰ هزارمخزن زباله کوچه‌ و خیابان هر منطقه را بجویند. قوطی‌، بطری، کاغذ، پلاستیک، فلزات و... را جدا کنند و پیش از آنکه کامیون‌های جمع‌آوری زباله‌های تر و خشک شهرداری بیایند، آنها را به گاراژهای دپو و ضایعاتی‌های اطراف تهران برسانند. در آنجا سر تیم های زباله گردها پس از تفکیک، زباله‌های خشک را به مراکزی که دقیقا هویتشان مشخص نیست، بفروشند. در این میان سلاطین مافیا پشت پرده اند و هیچگاه از پرده بیرون نمی آیند.

میر ویس ۱۷ سال دارد و اهل افغانستان است. تا کمر داخل سطل زباله فلزی خم شده و پلاستیک و کاغذها را داخل کیسه بزرگ رنگ و رو رفته اش می ریزد. سراغش می روم تا از زباله گردی برای من بگوید . می گوید : «چهار ماه است که از هرات به تهران آمده ام. پارسال هم یک بار آمدم ولی دستگیر و رد مرز شدم. از ۱۰ صبح تا ۱۰ شب چند بار به مخازن زباله خیابان های منطقه شمس آباد سرک می کشم و ضایعات جمع می کنم. چشم 8 نفر به من است تا آخر ماه برای شان پول بفرستم. همه اینها که اینجا می بینی کارشان همین است. آخر شب هم بار کامیون می کنیم و به محله «آتش خاموش» حکیمیه تهرانپارس می بریم. آنجا محل دپوی زباله های قابل بازیافت است. هر روز باید چند کیسه پلاستیک و کاغذ جمع کنیم و تحویل بدهیم. ماهیانه چیزی بین ۱۳ تا ۱۷ میلیون تومان درآمد دارم. پیمانکار این زباله ها را خیلی ارزان از ما می خرد ولی چاره ای نداریم.»  

صف بلند طرح های شکست خورده

تفکیک زباله از مبدا همچنان در پایتخت یک معما است. آنگونه که مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند اعلام کرده، طرح ۱۸ ساله تفکیک زباله از مبدا شکست خورده است. سال های اولیه شروع طرح تفکیک زباله از مبدا شهرداری وقت با آموزش شهروندی به شهروندان تلاش کرد تا آنها را به تفکیک زباله تر و خشک در منزل ترغیب کند. طرحی که با تبلیغات گسترده در رسانه ملی نیز همراه شد اما در ادامه به فراموشی سپرد شد.

 هر ساله طرح های زیادی با وعده جمع آوری و تفکیک پسماند و زباله از مبدا توسط شهرداری تهران رسانه ای می شود اما تا کنون هیچکدام به نتیجه نرسیده است. در این سالها طرح های دیگر مانند گماردن مخازن مخصوص تفکیک زباله تر و خشک در میادین بزرگ شهر و یا پارک های تهران انجام شد که این طرح ها نیز با شکست مواجه شد. اما آذرماه سال گذشته شهرداری با رونمایی از طرح نوماند در اپلیکیشن شهرزاد اعلام کرد می خواهد شهروندان را به تفکیک زباله در مبدا و فرش زباله های خشک ترغیب کند. مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند درباره این طرح گفت: « شهروندان تهرانی می‌توانند با نصب سوپر اپلیکیشن شهرزاد و مراجعه به بخش نوماند، درخواست خود را برای تحویل و فروش پسماندهای خشک ثبت و روز و ساعت مراجعه ناوگان دریافت پسماند را طبق زمان‌بندی دلخواه خود اعلام کنند.» 

او در مورد مزایای طرح نوماند برای شهروندان هم گفت:« شهروندان با استفاده از موجودی کیف پول‌شان که با ما به‌ازای تحویل پسماند خشک شارژ می‌شود، می‌توانند از میادین میوه و تره بار شهرداری تهران خرید کنند و همچنین کارت بلیت مترو خود را شارژ کنند. خرید مجوز تردد در محدوده طرح ترافیک، خرید از فروشگاه‌های منتخب شهروند و همچنین پرداخت کرایه تاکسی نیز از دیگر خدماتی است که شهروندان می‌توانند با تحویل زباله‌های خشک خود و افزایش موجودی کیف پول‌شان از آن بهره‌مند شوند.»

این طرح سال گذشته به مدت ۴۰ روز به صورت آزمایشی در سه منطقه ۱۳،۱۴ و ۸ به اجرا درآمد و شواهد حکایت از این دارد که این طرح هم مثل طرح های گذشته با استقبال شهروندان مواجه نشد. همچنین طرح آزمایشی جمع‌آوری پسماند توسط پاکبانان در منطقه ۱۰ تهران در دست انجام است. در این طرح پاکبانان در محدوده فعالیت‌شان علاوه بر نظافت شهر و جمع‌آوری زباله‌های تر، می‌توانند به خانه‌های شهروندان مراجعه و پسماندهای خشک آنها را دریافت کنند. پیمانکاران این زباله‌ها را خریداری می‌کنند و با این اقدام حقوق پاکبانان به ۲۰میلیون تومان هم می‌رسد.

مماشات یا مبارزه

بهمن ما سال گذشته مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهر تهران، یکپارچه کردن پیمانکاری در موضوع زباله و جمع آوری در تهران را یکی از راهکارهای مقابله با مافیای زباله عنوان کرد و گفت: «وضعیت قراردادها را تغییر داده و به یک ساختار واحد رسیده‌ایم. به عنوان مثال در منطقه یک ما ۱۰ ناحیه داریم که حدود ۹ پیمانکار جمع‌آوری زباله را برعهده داشت. یک پیمانکار تفکیک داشتیم و یک پیمانکار حمل زباله به آراد کوه، و در آراد کوه هم یک پیمانکار برای پردازش داشتیم. بیش از ۱۴ نفر در این پروسه دست داشتند. ما در حال حاضر همه را یکپارچه کرده‌ایم. با این کار زباله‌گردها از مخازن حذف می‌شوند. دیگر زباله‌ها برای یک پیمانکار است. به جای اینکه زباله را در مخزن تفکیک کنند؛ می توانند در آرادکوه و یا در ایستگاه میانی این کار را انجام بدهد و یا به هر مدلی که خودش بخواهد مهم خروجی کار است.»

رضا محمدی با تاکید بر اینکه هر چند هنوز زباله‌گردها در تهران هستند، اما نزدیک به ۸۰درصد آنها در بازه زمانی 14فروردین تا ۲۹ فروردین کم شده‌اند و همچنین نزدیک به ۶۰۰ تن زباله خشک از زباله‌جمع‌کن‌ها و ۱۵۰خودرو از زباله‌گردهای غیرمجاز توقیف شده است گفت در مدیریت پسماند با کسی شوخی نداریم و مماشات نمی‌کنیم. پیمانکاران باید بدانند در چهارچوب مقررات عمل کنند و به ازای هر زباله‌گرد یک میلیارد تومان پیمانکاران جریمه می‌شوند. طبق ماده ۱۶قانون مدیریت پسماند، زمانی که زباله داخل مخزن گذاشته می‌شود، مالکیتش از آن شهرداری تهران است. پس برداشتن این پسماندها از مخازن به مثابه سرقت است و به همین دلیل به این افراد زباله‌دزد می‌گوییم.»

درحالی که شهرداری تهران از عزم جدی این ارگان برای مقابله با مافیای زباله در تهران و جمع کردن بساط زباله گردی در پایتخت سخن می گوید اما هنوز هم در ساعت های مختلف زباله گردها با پرسه زدن در خیابان های شهر زباله های خشک را از مخازن جمع و به محل دپو منتقل می کتند. واقعیتی که با کمی پرسه زدن در خیابان های تهران می توان آن را از نزدیک دید.

منبع: نورنیوز

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی