ترس کودکان از روز اول مدرسه را چه کنیم
تاریخ انتشار: ۳۱ شهریور ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۷۲۰۱۴۲
کودکانی که در روز اول مدرسه یا مهد به پای پدر و مادرشان پیچیدهاند قصه همیشگی روز اول مهر است. این مطلب راهکار آمادگی آنها برای یک جدایی چندساعته است.
به گزارش گروه رسانههای دیگر خبرگزاری آنا، این مطلب راهکار آمادگی کودکان برای یک جدایی چندساعته است. برای خیلی از مادران پیش آمده که کودک هنگام رفتن به مهد یا کلاس موسیقی حسابی خوشحالی کند و گفتن خداحافظ برایش ساده باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما ممکن است این موضوع از نقطهای به بعد تغییر کند، قبل از رفتن به مهد، بگرید و قبول نکند به کلاس موسیقی برود مگر این که شما دستش را بگیرید و آن جا کنارش بنشینید. این حالتها ممکن است از ابتدا در کودک نمود پیدا کند یا اینکه در یک دوره خاص در او به وجود بیاید. هر چیزی میتواند احساس امنیت یک کودک سه یا چهار ساله را متزلزل کند تا حس اشتیاقش را در مراقبانش تشدید کند.
هر مسألهای، از یک پرستار تازه تا مواجه شدن والدین با یک چالش خانوادگی یا حتی برنامههای فشرده و زیاد، میتواند قبل از جدایی باعث آویزان شدن یک کودک پیش دبستانی به والدینش شود و شرایطی را پیش بیاورد که برای والدین غیرقابل تحمل شود. وقتی پدر و مادر یک کودک نوپا او را ترک میکنند که سر کار بروند، او میتواند جداییها را پیشبینی کند. اگر یک روز در هفته او را پیش پدربزرگ و مادربزرگش میگذارید او میداند مثلاً دوشنبه صبح به خانه مادربزرگش میرود. بنابراین علاوه بر گریه، قایم شدن یا پرخاشگری در لحظه جدایی، ممکن است از شب قبل، شروع به غرزدن کند یا نشانههایی فیزیکی مثل دل درد داشته باشد. برای این که خداحافظی را برای کودک تان آسان کنید میتوانید به او اطمینان خاطر دهید. این توصیهها را میتوان امتحان کرد.
از بازی برای ایجاد آمادگی استفاده کن
وقتی کودک شما احساس متزلزلی دارد، به او یادآوری کنید که حتی وقتی با هم نیستید، دوستش دارید. او را محکم بغل کنید و بگویید: «هیچ وقت نمیزارم بری! ممکنه وقت غذا پختن یا حمام رفتن قدری شلوغ کنی اما نمیزارم که بری» بچه کوچک شما با فرار و نمایش ناراحتی، دنبال اثبات استقلال خود است و این دقیقاً چیزی است که شما میخواهید. تظاهر به بازی شیوه بهتری برای تمرین جدایی است. با هم تصور کنید که عروسک بچه شما، پیش پرستار تازه مانده است. طوری برخورد کنید که انگار عروسک دارد گریه میکند و به کودک تان کمک کنید که عروسکش را آرام کند. یک کتاب درباره چالشهای تازه مثل شروع مدرسه یا ماندن پیش مادربزرگ برایش بخوانید تا بیاموزد با این مهارتها کنار بیاید.
جداییهای کوچک را تمرین کنید
شما میتوانید یکسری دستورالعملها را با کودکتان تمرین کنید. به عنوان مثال در خانه، برای امتحان از او دور شوید و به کودکتان نشان دهید که این خداحافظی، موقتی است و در پایان خوب تمام میشود، با این کار او میتواند بر این جدایی تسلط یابد. او را تشویق کنید که وقتی دارید ماشین لباسشویی را روشن میکنید در تختخوابش بازی کند، و به او بگویید که وقتی که نیستید چه کاری انجام دهد، مثل شمردن عروسکها یا ماشینهایش یا نگاه کردن به کتابهایش. اگر یک عضو خانواده برای دیدار آمد، این فرصت را به او دهید که مأموریتی را به عهده بگیرد. برای مثال او را با رنگآمیزی یا یک بازی درگیر کنید. این موضوع به او کمک میکند که فعالیت مرسومش را داشته باشد. اگر دقت کنید معلم حواس او را با کتاب یا پازل پرت میکند تا این که وقتی او در مدرسه گریه میکند سعی کند دلداریاش دهد. اینها درواقع تمرینهایی هستند که بتواند جدایی را تحمل کند.
از خداحافظی داستان بساز
التماس به کودک برای گریه نکردن یا اصرار به او، نتیجه معکوس میدهد، وقتی که به او اطمینان دهید که میدانید چه حسی دارد این موضوع او را ناراحتتر خواهد کرد. به او بگویید که میفهمید که قدری ناراحت است اما شما هم ناراحت هستید. بعد استراتژیهای کنار آمدن را با هم انجام دهید. به او بگویید میرم سر کار عکستو بیارم تا نگاش کنی. فک کنم که مهد کودک بهت خوش بگذره. دزدکی رفتن مثل یک راه حل آسان و در دسترس میماند اما موضوعی اشتباه است. راه حلی که اصلاً راه حل قطعی و کاملی نیست. سعی کنید با او سلام و خداحافظی معمول را داشته باشید تا به او در درک این که جدایی، یک شروع و پایان دارد کمک کنید. با این کار شما برایش قابل اعتماد و قابل پیشبینی خواهید بود. مراسم خداحافظی میتواند کوتاه باشد اما سعی کنید که قدری آن را لوس و بیمزه کنید. وقتی که ترک میکنید به کودکتان بگویید یک بغل مخصوص بهم بده!
خونسردیات را حفظ کن
به خودت یادآوری کن که به پرستار کودکت اعتماد داری. با این حساب ساعتی که بیرون هستید نگران کار و انتقال عصبانیت به کودک تان نیستید و میتوانید این ساعتهار ا بهتر تحمل کنید. هیچ وقت کودک را برای جنجال هنگام جدا شدن از شما، تنبیه نکنید. امکان ندارد که در میان گریه متوجه این نکته شوید ولی هر کودکی در جست و جوی استقلال خود است و این کار شما به او کمک میکند به آن نقطه برسد. اگر سختیهای جدا شدنش ماندگار بود و بیش از سه ماه باقی ماند، با یک پزشک حرف بزنید. او شما را راهنمایی میکند که پیش چه دکتری بروید. ممکن است بچهها چند روز اول مهد کودک حسابی گریه کنند اما بعد به این موضوع عادت خواهندکرد و یک روز میبینید که اصلاً گریه نمیکنند.
گاهی باید مضطرب باشد
اضطرابها فقط جنبه منفی ندارند و میتوان اضطراب را به دو دسته مثبت و منفی تقسیم کرد. در مورد کودکان دو نوع اضطراب وجود دارد که یکی طبیعی و دیگری غیرطبیعی و قابل پیگیری است.
اضطراب غریبگی:
نوزاد از هفت، هشت ماهگی تا دو یا سه سالگی با دیدن غریبهها واکنش نشان میدهد. حتی اگر در آغوش مادر باشد و غریبه ای نزدیک شود، با بغض، گریه، اخم یا روی برگرداندن اضطرابش را نشان میدهد و به مادر میچسبد. این یک واکنش طبیعی است.
اضطراب جدایی:
تا دو یا سه سالگی که کودک مراقب اولیه را از دیگران تشخیص میدهد، طبیعی است که اضطراب غریبگی خودش را نشان دهد. بعد از آن هم تا قبل از سنین مدرسه وجود اضطراب به شرطی که زندگی عادی را تحت تأثیر قرار ندهد و عملکرد مادر و فرزند را مختل نکند، باز هم طبیعی خواهد بود. ولی بعد از این دوره است که کودک باید بتواند ساعاتی از مادر جدا شود در غیر این صورت کودک دچار اضطراب جدایی است و باید فکری اساسی برای او شود. اگر لازم است از یک مشاور کمک بگیرید.
تمرین تنهایی
پرهیز از سرزنش:
یکی از نکات مهم این است که به هیچ عنوان نباید کودک را به دلیل اضطرابش مورد تمسخر قرار دهید.
مستقل بودن:
یک تمرین استقلال این است که به او آموزشی دهید که کیف مهد کودکش را خودش آماده کند.
هدیه گرفتن:
هدیهای برای کودک تان تهیه کنید و دادن آن را به بعد از مهد موکول کنید. هم او را تشویق کرده و هم به برگشتن تان امیدوار میشود.
پیدا کردن دوست:
اجازه دهید برخی از دوستان کودکتان به منزلتان بیایند تا او با آنها بازی کند. اگر در مهد کودک دوست پیدا کند تمایل بیشتری به رفتن به مهد کودک خواهدداشت.
امتحان نهایی:
تنها گذاشتن کودک در اتاقی برای بازی یا سپردن او به یکی از نزدیکان و خروج از منزل برای ساعاتی میتواند تمرین اولیه برای یک جدایی طولانیتر باشد.
منبع: برترینها
انتهای پیام/4028
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۷۲۰۱۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دومینوی آسیب
علاقه به استفاده از لوازمآرایش توسط کودکان بهویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانیهای بسیاری از خانوادههاست و مشکل اصلی زمانی پیش میآید که والدین نمیدانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواستهاش برخورد کنند.
به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکههایاجتماعی و آسیبهای آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناسارشد مشاوره توانبخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییراتاجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزایندهای را تجربه میکنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمیگردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است بهویژه که سن آرایش پایینتر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سنوسالی هستیم که در مجالس و مهمانیها نه تنها چهره خود را آرایش میکنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای مجازی قرار میدهند.
علاقه به استفاده از لوازمآرایش توسط کودکان بهویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانیهای بسیاری از خانوادههاست و مشکل اصلی زمانی پیش میآید که والدین نمیدانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواستهاش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.
اصلیترین علل علاقه دختربچهها به آرایش
ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آنها برای کشف محیط پیرامونشان باشد. همچنین کودکان در انتهای سالهای ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوتهای جنسیتی خود با افراد بالغ حساستر شده و کنجکاویهای جنسی آنها در حال شکلگیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان میدهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان میدهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه میدانند و معتقدند ممانعت در برابر خواستهها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایشکردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.
اهمیت فراوان اولین واکنش والدین
این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندرویهای بیمورد باید از لجبازیها و کنجکاویهای کودک بکاهیم و از عوارض آرایشکردن کودک پیشگیری کنیم.
پیامدهای تلخ آرایشکردن کودکان
از مهمترین پیامدهای آرایش کردن کودکان میتوان به این موارد اشاره کرد:
۱- آرایش کودک بهتدریج عزتنفس و اعتمادبهنفس او را کاهش میدهد چراکه پس از مدتی که به آرایشکردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.
۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.
۳- آرایش کردن میتواند منجربه خود بزرگبینی و غرور کاذب کودک شود.
۴-کودک وقتی را که میبایست صرف بازی کند به آرایش کردن میپردازد.
۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان میشود و از گروه هم سال فاصله میگیرد و باعث تنها ماندن وی میشود.
۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.
۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.
۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آنها ایجاد کند.
راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچهها به آرایش
۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آنها را به آرایشگاههای بزرگسالان نبرید.
۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.
۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگهای متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازمآرایشی را برای کودک افزایش میدهد.
۴- در حضور کودک در مورد چهرهآرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلمهایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.
۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.
۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.
۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگسالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذابتر کنید.
۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بیخطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.
۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر میرسم.
انتهای پیام