طرز تهیه مک اند چیز خوشمزه برای گیاهخواران
تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۷۵۱۱۴۲
ماکارونی و پنیر یا مک اند چیز یکی از غذا‌های پرطرفدار است، اما برای تهیه آن حتما لازم نیست از لبنیات استفاده کنید. با ترکیب درست مواد اولیه، می‌توانید یک سس پنیر گیاهی درست کنید تا گیاهخواران هم بتوانند از این غذای خوشمزه لذت ببرند. البته این دستور آنقدر خوشمزه هست که حتی اگر گیاهخوار نباشید هم آن را دوست خواهید داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مواد لازم برای تهیه سس پنیر گیاهی:
نصف یک گل کلم متوسط
یک و یک چهارم پیمانه هویج خرد شده (تقریبا ۴ هویج متوسط)
نصف پیمانه روغن زیتون
یک قاشق غذاخوری آرد
۶ قاشق غذاخوری مخمر خوراکی
۲ پیمانه شیر غیرلبنی
۲ قاشق غذاخوری سیر له شده
یک قاشق چایخوری نمک
یک قاشق چایخوری پودر سیر
یک قاشق چایخوری فلفل سیاه
یک قاشق چایخوری پودر پیاز
طرز تهیه:
۱. دمای فر را روی ۴۰۰ درجه فارنهایت تنظیم کنید. گل کلم را به گل‌های کوچک خرد کنید. در یک کاسه بزرگ گلم کلم، هویج، یک چهارم پیمانه روغن زیتون، نمک و فلفل را ترکیب کنید. هم زمانی که سبزیجات کاملا پوشیده شوند.
۲. سبزیجات را به سینی فر که از قبل چرب کردید انتقال دهید. ۳۵ تا ۴۰ دقیقه یا تا زمانی که نرم شود بپزید.
نکته: می‌توانید سبزیجات را بجوشانید. معمولا پخت گل کلم ۵ تا ۱۰ دقیقه و هویج ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان می‌برد. یک قابلمه بزرگ پر از آب را روی حرارت زیاد بگذارید تا جوش بیاید. شعله را کم کنید و هویج‌ها را اضافه کنید. بعد از ۱۰ دقیقه گل کلم را اضافه کرده و ۱۰ دقیقه دیگر بپزید.
۳. وقتی سبزیجات در حال پخت هستند، یک چهارم پیمانه باقیمانده روغن زیتون و سیر له شده را در یک قابلمه کوچک ترکیب کنید. روی حرارت کم یا متوسط بپزید تا معطر شود. (حدود ۳ دقیقه)
مخمر خوراکی، آرد، پودر پیاز و سیر را اضافه کنید. خوب هم بزنید و ۲ تا ۳ دقیقه دیگر بپزید.
۴. نصف پیمانه شیر غیرلبنی را اضافه کنید و مدام هم بزنید تا نیم جوش شود و ۵ دقیقه هم گرم کنید و همچنان هم بزنید.
نکته: مطمئن شوید شیر نمی‌جوشد، اگر خیلی سریع گرم شود ممکن است دلمه ببندد.
۵. اجازه دهید سبزیجات و سس به آرامی خنک شوند. بعد در یک مخلوط کن هم بزنید تا یک دست و کرمی شود.
۶. حالا وقت آن رسیده که سس را به هر شکلی که دوست دارید درآورید. خیلی غلیظ است؟ یک چهارم پیمانه شیر اضافه کنید. خیلی رقیق است؟ یک قاشق آرد اضافه کنید. اگر به اندازه کافی پنیری نیست مخمر خوراکی اضافه کنید. همچنین می‌توانید نمک، فلفل، پودر سیر یا پیاز را بیشتر کنید. کمی زردچوبه هم می‌تواند رنگ آن را عوض کند. وقتی هرچه لازم بود اضافه کردید، مخلوط کنید تا به غلظت و یکدستی مناسب برسد.
مواد لازم برای پنیر پارمزان گیاهی:
یک پیمانه مغز تخمه آفتابگردان
نصف پیمانه مخمر خوراکی
یک چهارم پیمانه بذر کتان (یا باز هم دانه آفتابگردان)
یک قاشق چایخوری پودر سیر
طرز تهیه:
۱. همه چیز را در یک مخلوط کن ترکیب کنید.
طرز تهیه مک اند چیز گیاهی:
۲۲۵ گرم پاستا را طبق دستور روی بسته بندی آن آماده کنید. سس پنیر و سپس پارمزان گیاهی را به آن اضافه کنید.
منبع: برترین ها
منبع: پارسینه
کلیدواژه: آشپزی غذای رژیمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۷۵۱۱۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یادداشت| پیمانه‌ای که پُر شد
استاد اسلامی ندوشن از نام‌آوران کامروایی بود که پیمانه زندگی‌شان پُر و پیمان بوده، از مصادیق اعلای بزرگانی که زیست تام و مرگ به‌هنگام داشته‌اند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، احمدرضا بهرام‌پور، پژوهشگر و منتقد ادبی، در یادداشتی به‌مناسبت دومین سالروز درگذشت زنده‌یاد محمدعلی اسلامی ندوشن، یادی کرده است از خدمات این استاد بنام به فرهنگ و ادبیات ایران. یادداشت بهرام‌پور را می‌توانید در ادامه بخوانید:
حقوق خوانده‌بود اما جانش سرشته‌با ادبیات و سرشار از مطالعاتِ فرهنگی بود. همچون چخوف که تناقضِ میانِ شغلِ پزشکی و هنرِ خویش را در عبارتی جاودانه‌کرده‌بود، او نیز می‌گفت حقوق عیال و ادبیات محبوبه من است! ادب‌دوستی‌ِ خویش را بیشتر مرهونِ خاله‌اش می‌دانست؛ خاله‌ای تنها که در خردسالی او را با آثارِ سعدی، این «شیخِ همیشه‌شاب» آشناکرده‌بود. جیمز جویس نیز میلِ بیمارگونهٔ خویش به داستان‌نویسی را متاثّر از عمهٔ قدّیسه‌مانندِ خود می‌دانست؛ عمه‌ای که جویس را در خردسالی به تماشای تابلوی «روزِ قیامت» می‌بُرد.
استاد اسلامی گرچه مردی اروپا رفته، پاریس‌دیده و شرق و غرب‌گردیده بود، اما دلی داشت که همواره در ایران بود و برای آن دُختِ پری‌وار می‌تپید. درک و دریافت‌ام از مطالعهٔ مستمرِ آثار استاد را اگر بخواهم در چند واژه خلاصه‌کنم، این کلیدواژه‌ها است: خردگرایی، مداراگری، فرهنگ‌مداری و اندیشیدن به سرشتِ ایران و سرنوشتِ ایرانی.
اسلامی ندوشن در آینه خاطرات شاگردان/ او بزرگتر از نامش بود!استاد اسلامی مردِ «دیده‌ور»ی بود و هرگز فریبِ «افسانه و افسونِ» زمانه را نخورد. سال‌های جوانی‌اش را شعر سرود، گاه نیز البته به‌تفاریق و ازسرِ تفنّن، داستان و نمایشنامه نوشت. اما شغلِ شاغلش نقدِ ادب و فرهنگِ ایران بود. و ادبیات فارسی را بیشتر ازمنظر و زوایای انسانی و اخلاقی‌اش، پژوهید و تحلیل‌کرد. بی‌گمان نقدِ ادبیِ ما بسیار وامدارِ ایشان است و تاریخِ شاهنامه‌پژوهی و حافظ‌شناسی نیز آراء‌شان را ازیادنخواهدبرد.
سهمِ استاد در شکل‌گیری ادبیاتِ تطبیقیِ ایران نیز شایانِ توجه است. استاد اسلامی آثارِ رنگارنگی (شعر و زندگی‌نامه و ...) را به فارسی نیز برگرداند و چندین سفرنامه خواندنی و ماندنی نیز از خود به یادگار نهاد. بسیارند کسانی که از دریچهٔ دل‌انگیزی که او به‌رویشان گشود، با کشورِ شوراها و شهرهای افغانستان و سرزمین چین آشنا شدند.
استاد جستارنویسِ پرکاری نیز بودند و مقالاتِ گوناگون‌شان در برترین مجلات هر دوره («پیامِ نوین»، «یغما»، «نگین»، «هستی» و ...) منتشرمی‌شد. اما اهتمام‌شان در همهٔ این آثارِ گوناگون، معطوف بود به دغدغه‌های ایران‌دوستانهٔ استادی که همیشه و همه‌جا چشمی به تاریخ و فرهنگ سرزمینِ مادری‌اش داشت و به ما نیز یادآورمی‌شد «ایران را ازیادنبریم».
استاد اسلامی به‌خلافِ اغلبِ ادیبان، جان‌مایه و جوهرهٔ آثارِ ادبی را با زبان و بیانی روشن و رسا به مخاطب می‌شناساند. شاهنامه و شعرِ حافظ را با دید و دریافتی روزآمد می‌نگریست. اغلب درپیِ شناساییِ پیامِ انسانی و اخلاقیِ آثار بود. و خود نیز هرگز به جانبِ جدال‌های قلمیِ فرصت‌سوزانه و فرهنگ‌ستیزانه میل‌نکرد.
به‌گمانم در طولِ هزار سالی که از سروده‌شدنِ شاهنامه می‌گذرد، کسی درست‌تر و خوش‌خوان‌‌تر و خلاقانه‌تر از استاد اسلامی و زنده‌یاد شاهرخِ مسکوب «داستانِ داستان‌ها»ی شاهنامه را تحلیل نکرده است. گرچه ایشان ادعایی در حافظ‌پژوهی نداشتند اما چند اثر در این زمینه نیز منتشرکردند و «ماجرای پایان‌ناپذیرِ حافظِ» ایشان از درخشان‌ترین آثار در حیطهٔ حافظ‌پژوهی است.
ایشان بارها در نوشته‌هایشان کسانی را کامیاب خوانده‌اند که پیمانهٔ زندگی‌شان را پُرکرده‌اند و «ذخائر و استعدادِ وجودی‌شان را به‌حدّ‌اعلا شکوفانده‌اند» و به‌قولِ بیهقی «جهان‌خوردند»! ازجمله دربارهٔ بهار نوشته‌اند: «من بهار را مردی کامروا می‌دانم، زیرا از زندگی نترسید و خود را دلیرانه در دهانِ آن انداخت». دربارهٔ اخوان نوشته‌اند: «کوتاه یا بلند، مهم آن است که پیمانه پُر شود؛ و پیمانهٔ اخوان پر بود و پیمان را به آخر رساند». نیز دربارهٔ استاد غلامحسین یوسفی نوشته‌اند: «برسرِهم [...] سعادتمند زندگی کرد [...]. زندگی پاکیزه و باحاصلی را گذراند».*
استاد اسلامیِ ندوشن خود نیز از نامورانِ کامروایی است که پیمانهٔ زندگی‌شان پُر و پیمان بوده! از مصادیقِ اعلای بزرگانی که "زیستِ تامّ" و "مرگِ به‌هنگام" داشته‌اند. استاد دور از ایرانِ محبوبشان درگذشتند، اما «پیمانه چو پُر شود چه بغداد و چه بلخ»!
*عبارات نقل‌شده برگرفته از کتابِ «نوشته‌های بی‌سرنوشت»، اثرِ استاد اسلامی ندوشن است.
انتهای پیام/
خودکشی یک پزشک دیگر؟/ جزئیاتی بیشتر از درگذشت متخصص بیمارستان شریعتی