دیدار پرخاطره چند بازیگر با جمال اجلالی
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۷۷۴۴۶۶
جمال اجلالی که این روزها پس از طی یک دوره بیماری حال و احوال بهتری دارد، میگوید: بازیگری خصوصیاتی جدا از هنر دارد، طوری که وقتی خوب بازیگری کنی، روحت را با خود میبرد و تو زیبا و باشکوه میشوی.
خبرگزاری ایسنا، جمال اجلالی از بازیگران با سابقه تئاتر، سینما و تلویزیون است که میگویند استعداد بازیگری او را حمید سمندریان کشف کرد و از بازیگران مورد علاقه وی هم بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او حدود دو سال قبل دچار سکته مغزی شد و همین سبب کسالت جسمی و شاید روحیاش شد و خبرهای چندان خوشایندی از احوالش به گوش نمیرسید.
حتی تارهای صوتیاش با آسیب روبرو شد و امکان فعالیتش را کمتر کرد. در این راستا چند تن از اعضای شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران عصر روز دوشنبه، دوم مهرماه به منزل این هنرمند رفتند و دیداری با او تازه کردند؛ دیداری که گویا قرار بوده خیلی زودتر از اینها انجام شود، اما شرایط لازم مهیا نشده بود و شنیده میشود اگر به لحاظ مالی حمایت بیشتری از انجمن صورت گیرد این دیدارها خیلی بیشتر و با فاصله زمانی کمتری از هم انجام خواهد شد.
افسانه چهرهآزاد عضو شورای مرکزی انجمن، علی دهکردی رییس انجمن بازیگران، فرشید زارعی فرد بازرس انجمن و فرامرز روشنایی مسئول اطلاع رسانی این شورا، چهار نفری بودند که در ادامه برنامههای دیدار با بازیگران قدیمی سینما به منزل جمال اجلالی رفتند و سرحال بودن او در همان بدو ورود مایه خوشحالی شد که نشان از بهبود اوضاع جسمانی این هنرمند داشت.
اجلالی که به همراه همسر و مادر همسرش میزبان همکاران و دوستان خود شده بود، با گذشت زمان و حرف زدن از کارهای مشترک و هنرمندان قدیمی نه تنها خاطرات بیشتری را تعریف میکرد بلکه جملات و اظهارنظرهایی را میگفت که سطح بالای دانش او و حافظه فوقالعادهاش را با بیش از ۷۰ سال سن نشان میداد.
البته در دقایق اولیه، اجلالی خیلی تمایلی به صحبت و بویژه بیان حرفی که بخواهد انتشار پیدا کند نداشت، اما خاطره گویی همکارانش او را چنان به وجد آورد که حتی از جا بلند شد و صحنهای از آنچه تعریف میشد را بازی کرد.
آنطور که فرشید زارعی فرد میگفت، جمال اجلالی وقتی دانشجوی مهمان دانشکده هنرهای زیبا میشود، آنقدر خوش مشرب بوده که سریع جای خود را بین بقیه باز میکند طوری که در هر برنامهای همه دوست داشتند او حضور داشته باشد و آخر هم از همان دانشکده و در رشته تئاتر فارغ التحصیل میشود.
وقتی صحبت از تئاتر میشود، اجلالی با لحنی خاص میگوید: «دوست داشتم جوری بود که هر روز به تئاتر میرفتم.» او از بازیهای قدیمیاش یاد میکند، ولی بیشتر از آنکه از خودش بگوید از دیگران یاد میکند؛ از سمندریان، از فنی زاده، از خسرو شکیبایی، تانیا جوهری و ...
وقتی میگویند، «شما فقط یک گریم کم دارید تا باز هم روی صحنه روید» با تواضع جواب میدهد، «من تا مکبث خیلی فاصله دارم.»
علی دهکردی در پاسخ به تواضع اجلالی از سفر پیتر بروک به ایران یاد میکند که پس از آشنایی با کار ِنسلی از بازیگران آن زمان، از دیدن آن نسل بازیگری در ایران غافلگیر شد.
دهکردی تاکید میکند اجلالی همانند آن نسل است و جزو بازیگرانی است که در کار خود کارشناس هستند.
با این حال اجلالی باز هم با یادآوری برپایی بزرگداشتی برای هرولد پینتر تاکید دارد، «ما نباید مدام از خودمان بگوییم و تعریف کنیم.»
او سپس به بازیگر فیلم فرانکنشتاین اشاره میکند که با وجود ایرادات ظاهری خدای کمدی است، پس از چند ثانیه که اسم بازیگر را به یاد میآورد، مارتی فلدمن، میگوید: وقتی مثل «فلدمن» بازیگر باشی و مثل او بازی کنی زیبا و باشکوه میشوی، ولی ما خیلی چنین بازیگرهایی نداریم، شاید فقط یکی دو نفر بودند مثل مهدی فتحی و فنی زاده.»
نام فنی زاده که میآید انگار اجلالی به دنیای دیگری میرود و با شور و حالی متفاوت میگوید: «من این سعادت را داشتم که فنی زاده یکشب سر یک اجرای نمایشم اولین نفری بود که آمد پشت صحنه و بعد از کلی حرف یا بهتر بگویم فحش، گفت: من از فردا دیگر بازی نمیکنم.» (در تمجید بازی اجلالی).
پس از ساعتی گپ و گفت، خاطره گوییها از تئاتر و یادآوری نام کسانی که چند سالی است درگذشتهاند یا خبری از آنها نیست، افسانه چهره آزاد را هم به بازگو کردن خاطرهای از هفت سالگی خود واداشت؛ خاطرهای که به همراه مادربزرگش رقیه چهره آزاد به دیدن تئاتری با نام «روسری قرمز» میرفته که کارگردانش هادی اسلامی بوده و خسرو شکیبایی ۲۰ ساله و آزیتا لاچینی هم در آن بازی میکردند.
نقل این خاطرات اگرچه شور و حال تازهای به جمال اجلالی میداد، اما یاد بعضی دوستان قدیمی که دیگر نیستند یا اوضاع خوبی ندارند، افسوس و ناراحتی را به چهرهاش میآورد و آهی بلند که هر از چندی صدایش به گوش میرسید.
با این حال همسر جمال اجلالی که در طول این مدت مراقبت زیادی از این بازیگر قدیمی داشته و توانسته شرایط او را بهبود بخشد، میگوید «شاید رفت و آمد بیرونی برای آقای اجلالی محدود باشد، اما از دیدن دوستان قدیمیاش خیلی خوشحال میشود. چون همینها کمک میکند هم حال خوبی داشته باشد و هم شرایط بهتری برای کار، مثل چندی قبل که در فیلم «دم سرخ ها» که اخیرا اکران شد، بازی کرد.»
این بازیگر که حضورش در فیلمهایی مثل «آرایش غلیظ» حمید نعمت الله با تحسین روبرو بود و از فیلمها و بازیهایش مثل «مدرسه پیرمردها» و «باد در علفزار میپیچد» و نیز سریال «در قلب من» یاد شد، پس از یکی دو ساعت گپ دوستانه مهمانان خود را با رویی خوش بدرقه کرد به این امید که در آیندهای نزدیک باز هم آنها و دیگر همکارانش را ببیند.
اما حرف آخر اجلالی نزدیک در خروج، پس از یک عذرخواهی آرام از مادر همسرش بابت اینکه که شاید سر و صدا و پذیرایی باعث اذیت او شده باشد، نشان میداد اوقات خوشی را با همکارانش سپری کرده، که فقط گفت: «مادر همه روزهای دانشجویی به یادم آمد».
منبع: فردا
کلیدواژه: جمال اجلالی آرایش غلیظ سکته بیماری بازیگر تئاتر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۷۷۴۴۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگداشت اکبر زنجان پور و دو جای خالی
حمید سمندریان که با شوق فراوان نظارهگر کار دانشجویان خود بود، استعداد و توانمندی این دانشجو را کشف کرد و اول بار در نمایش «نگاهی از پل» با او همکاری کرد. اکبر زنجانپور در این نمایش به عنوان استعدادی درخشان ظاهر شد و این اولین گامهای او در جاده موفقیت بود.
به گزارش ایسنا، این خاطره به دهه ۵۰ بازمیگردد و حالا دانشجوی سابق قرار است همزمان با زادروز استاد خود و در مراسمی که کانون کارگردانان خانه تئاتر برگزار میکند، تقدیر شود.
دانشجوی سابق اما سالهاست که خانهنشین است و شرایط را برای به صحنه بردن اثری تازه، مناسب نمیداند.
هرچند نسل جدید تماشاگران تئاتر نتوانستهاند هنرنمایی زنجانپور را روی صحنه ببینند، اما قدیمیهای تئاتر نمیتوانند حضور تاثیرگذار و استعداد شگرف او را در نمایشهای «نگاهی از پل» و «ملاقات بانوی سالخورده» فراموش کنند
شاید اولین بازی حرفهای او در تئاتر در نمایش «نگاهی از پل» بود که در کنار سوسنفرخ نیا به عنوان یکی دیگری از دانشجویان مستعد دانشکده هنرهای زیبا درخشید و بار دوم بود که خود را به عنوان استعدادی غیرقابل انکار اثبات کرد؛ در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» نوشته فردریش دورنمات و کار حمید سمندریان. او در آن نمایش نقش آالفرد ایل را بازی کرد که یکی از کارکترهای مهم نمایشی است و تفاوت سنی زیادی با آن داشت.
به انگیزه این تجلیل و به یاد حمید سمندریان، بخشی از صحبتهای او را درباره زنجانپور مرور میکنیم:
«زنجانپور بسیار قابل قبول و باورپذیر بازی کرد. هرچند که آالفرد ایل از سن او دور بود ولی او نقش را به خوبی درک کرد. من استعداد زنجان پور را در کلاسهای دانشگاه شناختم. زمانی که شاگرد من بود، او را در اجراهای دانشگاهی دیده بودم و هیجانها و انرژیهای او را میشناختم. همان طور که در «نگاهی از پل» قدرت و انرژی خود را به نمایش گذاشت، در «ملاقات بانوی سالخورده» نیز به درونیات و عمق آلفرد ایل پی برد. دو نقش متفاوت و با بازی فراموشنشدنی زنجانپور. من برای رسیدن او به آلفرد ایل هیچ گونه درگیری نداشتم. زنجانپور به شدت خودش را متمرکز کرده بود تا به نقش برسد و آن طوری که من میخواهم بازی کند. او هم در بیرون و هم در درون به نقش رسید و خودش را هماهنگ کرد و به روح لحظه به لحظه نقش مسلط شد.
اما بخت با تماشاگران دهه هشتاد هم همراه بود تا یک بازی به یادماندنی دیگر از زنجانپور ببینند؛ در نمایش «شب هزار و یکم» به نویسندگی و کارگردانی بهرام بیضایی. نمایشی که در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و در سه اپیزود گوناگون، نگاهی تازه به هزار و یک شب داشت. زنجانپور با همراهی مژده شمسایی و ستاره اسکندری در اپیزود دوم این نمایش بازی کرد تا برای تماشاگران نسلهای بعدی تئاتر نیز خاطره زیبای دیگری از بازیهای خود بسازد.
حالا این بزرگداشت همزمان با زادروز استاد او در خانه هنرمندان ایران، روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه برپا میشود. حمید سمندریان، استاد او سالهاست که از دنیا رفته و بهرام بیضایی نیز به دلیل دوری از وطن، نخواهد توانست در این برنامه شرکت کند و این بزرگداشت با دو جای خالی همراه میشود.
بزرگداشت زنجانپور به کوشش کانون کارگردانان خانه تئاتر ایران، ساعت ۱۷ روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار میشود.
انتهای پیام