تحریمهای یکجانبه و نامشروع، نوعی تروریسمِ اقتصادی و ناقض حقِ توسعه است
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۷۸۲۱۷۸
رئیس جمهور در نشست مجمع عمومی سازمان ملل با بیان این که تحریمهای یکجانبه و نامشروع، نوعی تروریسمِ اقتصادی و ناقض حقِ توسعه است گفت: سازمان ملل یکی از ادارات ِدولت آمریکا نیست و نباید اجازه دهد که مصوباتش، گروگانِ بازی‌های انتخاباتی و تبلیغاتی برخی از اعضا گردد. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر،
حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی روز سه شنبه در نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با تاکید بر اینکه " نه جنگ، نه تحریم؛ نه تهدید، نه زورگویی؛ فقط وفای به عهد و عمل به قانون" اظهار داشت: سازمان ملل یکی از ادارات ِدولت آمریکا نیست و نباید اجازه دهد که مصوباتش، گروگانِ بازی‌های انتخاباتی و تبلیغاتی برخی از اعضا گردد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متن سخنان دکتر روحانی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمدلله رب العالمین و الصلوة والسلام علی رسول الله و آله و صحبه»
خانم رئیس،
انتخاب شما را به ریاست هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تبریک می‌گویم.
امروز در شرایطی گرد هم آمده‌ایم که جهان، از خودسری و بی‌توجهی برخی از دولت‌ها به ارزش‌ها و نهادهای بین‌المللی در رنج است. پیام حضور ما در اینجا، آن است که ایجاد منافع و امنیتِ جهان با کمترین هزینه، در سایه هماهنگی و همکاری کشورها امکان‌پذیر است. اما متأسفانه در جهان امروز شاهد حاکمانی هستیم که فکر می‌کنند با تقویت ناسیونالیزمِ افراطی، نژادپرستی و بیگانه‌ستیزی که یادآور تفکر نازی‌هاست و با زیر پا گذاشتن مقررات جهانی و تضعیف سازمان‌های بین‌المللی بهتر می‌توانند به منافع خود دست یابند و یا حداقل برای کوتاه مدت، می‌توانند بر احساسات عمومی و جذب آرای مردم، تأثیر بگذارند و برای این منظور، به نمایش‌های مضحکی حتی در قالب تشکیل جلسه غیرمعمول شورای امنیت، دست می‌زنند.
باید برای همیشه، این خیال‌پردازی را کنار بگذاریم که، می‌توان با سلب امنیت و صلح از دیگران، صلح و امنیت بیشتری را برای خود، دست و پا کرد. باید مجال رشد به این تفکر را ندهیم که می‌توان با ایجاد ناامنیِ ساختگی، از دیگران باج‌خواهی کرد. در این مسیر، مقابله با چندجانبه‌گرایی، نه نشانه قدرت بازو، که علامت ضعفِ اندیشه است و حکایت از عدم شناخت از جهانی درهم‌تنیده و پیچیده، دارد.
در این شرایط، بی‌تفاوتی و بی‌اثری نهادهای بین‌المللی می‌تواند خطری برای صلح جهانی باشد. دولت‌های اقتدارگرا دشمنان صلح و پدران جنگ هستند.
دولت ایالات متحده آمریکا، دست‌کم در صورت هیأت حاکمه کنونی خود، عزم آن دارد که کلیه نهادهای بین‌المللی را بی‌خاصیت سازد. این دولت درحالی‌که برخلاف قواعد و حقوق بین‌الملل، از یک توافق چندجانبه مصّوب شورای امنیت خارج شده، جمهوری اسلامی ایران را به گفت‌و‌گوی دوجانبه می‌خواند. دولتی که هنوز به دولت بودن خود آگاه نیست و عهد و پیمان سَلَف خود را نقض می‌کند و اصل حقوقیِ مسئولیت دائمیِ دولت‌ها را نمی‌شناسد. دولتی که به مشورت نخبگان، بها نمی‌دهد؛ از ایران می‌خواهد با او گفتوگو کند!
ما با چه معیاری می‌توانیم با چنین دولتِ بدعهدی، عهدِ جدیدی ببندیم! هرگونه گفت‌وگویی باید در تداوم برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت باشد، نه با اِعراض از آن و بازگشت به گذشته، که این ارتجاعی بزرگ است. ارتجاعِ بزرگ‌تر آن‌که دولت آمریکا پنهان نمی‌کند که در پی براندازی همان دولتی است که خواستار گفتوگو با آن است!
حضار محترم؛
رویکرد جمهوری اسلامی ایران در حوزه سیاست خارجی همواره مبتنی بر چندجانبه گرائی و پایبندی به اصول شناخته شده حقوق بین‌الملل بوده است. احترام ما به معاهده عدمِ اشاعه، و مذاکرات سخت و طولانی ما با گروه ۱+۵ که منجر به توافق برجام شد، نمونه بارزی از این رویکرد است.
خرسندیم که جامعه بین‌المللی، خروج یکجانبه و غیرقانونیِ دولت آمریکا از برجام را برنتافت و در برابر آن موضعی قاطع اتخاذ نمود. برجام حاصل بیش از یک دهه تلاش دیپلماتیک و یک دوره مذاکرات فشرده برای رفع یک بحرانِ ساختگی بود. این سند توسط قطعنامه 2231 شورای امنیت به اتفاق آراء تأیید و به تعهدی بین‌المللی تبدیل شد. بر اساس این قطعنامه، همه کشورها و سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای موظف‌اند از هر اقدامی در مغایرت با آن خودداری کرده و از اجرای برجام حمایت نمایند.
بر پایه دوازده گزارش متوالیِ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایران تا به امروز به کلیه تعهدات خود پایبند بوده است؛ لکن آمریکا از همان ابتدا به اجرای تعهداتش وفادار نماند. متعاقباً دولت فعلی آمریکا به بهانه‌های واهی با نقض تعهدات خود، از این توافق خارج شد. سازمان ملل متحد نباید اجازه دهد که مصوباتش، گروگانِ بازی‌های انتخاباتی و تبلیغاتی برخی از اعضا گردد و به هیچ عضوی نباید اجازه داد که به دلیل مسائل داخلی، از اجرای تعهدات بین‌المللی، شانه خالی کند.
علاوه بر این، آمریکا از سایر کشورها نیز می‌خواهد برجام را نقض کنند. خطرناک‌تر اینکه، آمریکا همه کشورها و سازمان‌های بین‌المللی را تهدید می‌کند که اگر به قطعنامه 2231 شورای امنیت عمل کنند، مجازات خواهند شد. این دو، یعنی «دعوت عام برای سرپیچی از قانون» و «تهدید قانون مداران به مجازات»، برای اولین بار است که در تاریخ این سازمان، اتفاق می‌افتد. این روش منحصر به برجام نیست، و در برخورد آمریکا حتی با دیوان کیفری بین‌المللی نیز حاکم است.
ما از حمایت جامعه جهانی و تلاش‌های اتحادیه اروپا، روسیه و چین در حمایت از اجرای برجام، قدردانی کرده و تحقق کامل تعهداتِ مصرح در آن را، شرط بقای این دست‌آوردِ مهم دیپلماسی می‌دانیم.
خانم‌ها، آقایان؛
تحریمهای یکجانبه و نامشروع، خود نوعی تروریسمِ اقتصادی و ناقض حقِ توسعه است. جنگ اقتصادی که آمریکا تحت عنوان تحریمهای تازه، آغاز کرده نه تنها مردم ایران را هدف قرار داده، بلکه آثار زیان‌باری برای مردم کشورهای دیگر داشته و در روند تجارت جهانی، اِخلال کرده است.
ملت ایران در خلال چهل سال گذشته نشان داده که علیرغم سختی‌ها و تنگناهای ناشی از تحریم‌ها، همچنان مقاوم است و می‌تواند از این مرحله دشوار نیز به خوبی عبور کند. تاریخ هزاران ساله کشور ما نشان می‌دهد که ایران و ایرانی، در مقابل طوفان حوادث هرگز نشکسته و حتی سر خم نکرده است. در اینجا به صراحت اعلام می کنم که سیاست آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران از ابتدا غلط بوده و رویکرد لجاجت در مقابل خواستِ مردم ایران، که در انتخابات‌های متعدد بروز و ظهور یافته، یقیناً محکوم به شکست است. ایران با قدمت تاریخی و تمدنی و فرهنگیِ غنی و با جایگاه مهم ژئوپولیتیک خود، واقعیتی غیرقابل انکار است. بدون شک، سیاست مشارکت با ایران، آثار مبارکی برای ملتها در بر داشته، که یک نمونه آن همکاری ایران با کشورهای دوست در مبارزه با تروریسم است.
درک ایالات متحده آمریکا از روابط بین‌الملل، اقتدارگرایانه است. آمریکا فکر می‌کند چون زور دارد حق هم دارد. درک آنها از قدرت، نه اقتدارِ مشروع و قانونی، که زورگویی است. هیچ دولت و ملتی را نمی‌توان به زور به پایِ میز مذاکره آورد و اگر چنین شود آنچه انباشت می‌شود، خوشه‌های خشم ملت‌هاست که نصیب زورگویان خواهد شد.
ما هم معتقدیم که در نهایت، راه بهتری جز گفتوگو وجود ندارد اما گفتوگو، دوسویه است، و براساس برابری، عدالت و منزلت انسان‌ها و بر مبنای قواعد و حقوق بین‌الملل. قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، «ورق پاره» نیست. ما از شما دعوت می‌کنیم که به قطعنامه ۲۲۳۱ بازگردید؛ ما از شما دعوت می‌کنیم که به میز مذاکره‌ای که آن را برهم زدید، بازگردید. اگر از برجام می‌ترسید و آن را کارنامه رقیبان سیاسی خود در آمریکا می‌دانید، ما از شما دعوت می‌کنیم به مصوبه شورای امنیت بازگردید. ما از شما دعوت می‌کنیم که در نهادهای بین‌المللی بمانید. تحریم نکنید که تحریم و تکفیر دو روی یک سکه است؛ در تکفیر، اندیشه انسان‌ها انکار می‌شود و در تحریم، زندگی و رفاه مردم نفی می‌گردد.
برای گفتوگو نیازی به گرفتن عکس‌های دونفره نیست، می‌توان در همین جا و در این مجمع عمومی، سخنِ یکدیگر را شنید. من گفتوگو را از همین جا آغاز می‌کنم و به صراحت اعلام می‌کنم: موضوع امنیت بین‌الملل، بازیچه سیاستِ داخلی آمریکا نیست. سازمان ملل، یکی از ادارات ِدولت ایالات متحده آمریکا نیست. هر گفت‌وگویی می‌تواند، از همان جایی و از همان کسی که گفتگو را قطع کرده و پیمان را زیر پا گذاشته است، شروع شود. شروع آن، پایان دادن به تهدید و تحریم ظالمانه‌ای است که، ناقضِ اصولِ اخلاقی و حقوق بین‌الملل است.
سخن ما روشن است: تعهد در برابر تعهد، نقض در برابر نقض،تهدید در برابر تهدید. و گام در برابر گام، به جای حرف در برابر حرف.
سیاست ایران روشن است: نه جنگ، نه تحریم؛ نه تهدید، نه زورگویی؛ فقط وفای به عهد و عمل به قانون. ما از صلح و دموکراسی در همه خاورمیانه، حمایت می‌کنیم. دانش هسته‌ای را واجب و سلاح هسته‌ای را حرام می‌دانیم.
ما به عنوان قربانیان دیروز و امروز تروریسم همواره در صف مقدم مبارزه واقعی با تروریسم بوده‌ایم و خواهیم بود. مردم ما امروز عزادار شهادت ده‌ها انسان بی‌گناه اند که روز شنبه توسط تروریست‌هایی بخاک و خون کشیده شدند که با کمال وقاحت از برخی پایتخت‌های غربی و در مصاحبه با رسانه‌هایی که در غرب با دلارهای نفتی اداره می‌شوند مسئولیت این وحشیگری را پذیرفتند. ما در ایران تمامی اقدامات تروریستی را بدون ملاحظه محکوم کرده و می کنیم. ما از بیانیه محکم شورای امنیت ملل متحد در این زمینه استقبال می کنیم. ولی چرا رؤسای سازمان‌های تروریستی منجمله سازمانی که مسئولیت رسمی عملیات شنبه را به عهده گرفت در کشورهای غربی فعالیت می کنند و برنامه رسمی برای جمع‌اوری پول می‌گذارند؟ آیا این اقدامات مغایر مقررات بین‌المللی نیست؟ چرا هیچیک از کشورهای تامین کننده مالی گروه‌های تروریستی ضد مردم ایران که سابقه تامین مالی و تسلیحاتی داعش و النصره و القاعده را نیز دارند نه تنها مورد مؤاخذه قرار نمی‌گیرند بلکه تشویق و تسلیح هم می‌شوند؟ برای اینکه دنیا ادعای مبارزه با تروریزم را جدی بگیرد، نیازمند یک اقدام مشترک جهانی برای برخورد جدی با این پدیده شوم بدون توجه به عاملین و قربانیان آن هستیم.
منبع: شبکه خبر
کلیدواژه: رئیس جمهور روحانی سازمان ملل شورای امنیت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبکه خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۷۸۲۱۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اکسپو فرصتی برای توسعه
به گزارش خبرگزاری مهر یکی از ابزارهای مهم برای رونق بخشیدن به اقتصاد در چشم انداز بلند مدت و انجام فعالیت موثر برای ارتقای سطح اشتغال و ایجاد روابط بین المللی و تبادل فرهنگی ملتها و جلب گردشگران، نمایشگاههای جهانی (اکسپو) است. این نمایشگاهها با نمایشگاههای تجاری که در سطوح ملی و بین المللی برگزار می گردد متفاوت می باشد و بسیاری از کارشناسان بین المللی حوزه نمایشگاهها اعتقاد دارندکه این نمایشگاهها از پیشرفته ترین و گسترده ترین نمایشگاهها و بنظر اینجانب المپیک نمایشگاهها می باشند و در دراز مدت در اختیار تجارت قرار می گیرند
نمایشگاههای جهانی یا به بیانی اکسپوها موضوعاتی جهانی را که بازتاب تجربیات متنوع انسان ها هستند را در بر می‌گیرند. نقش اکسپو بسیار فراتر از نمایش تکنولوژی‌های نوین بوده و در حقیقت متمرکز بر پیش‌بینی چالش‌های جمعی فرا روی بشر می‌باشد. اکسپو یک رویداد بسیار پراهمیت در عرصه جهانی است و با توجه به مدت زمان طولانی برگزاری آن حدود شش ماه، بسیاری درجه اهمیت آن را فراتر از المپیک‌ها و مسابقات ورزشی‌جهانی، که هم مدت زمان محدودتر و بصورت تخصصی ورزشی می باشد، می‌دانند.
اکسپوها توسط دفتر نمایشگاههای بین‌المللی ( BIE) که مقر آن در پاریس است سازماندهی، و هر ۵ سال یکبار برگزار می‌گردند.اکسپو رویدادی صرفاً انتفاعی نیست، بلکه صحنه‌ای برای نمایش آخرین دستاوردهای فرهنگی، اجتماعی، علمی و اقتصادی کشورها در چارچوب موضوع نمایشگاه و دورنمای توسعه آنها می‌باشد. هر اکسپو براساس یک موضوع (یا چالش) جهانی و در محلی که به صورت ویژه برای این رویداد ساخته می‌شود برگزار می‌گردد و محلی برای تعامل و ارتباط رو در رو بین تفکر و دستآوردهای ملت ها و بازدیدکنندگان محسوب می‌گردد و از بزرگترین ویژگی‌های اکسپو فراهم آوردن محیطی مسالمت آمیز و به دور از هرگونه مسایل سیاسی است که مشارکت کنندگان از سراسر دنیا با بازدیدکنندگان می توانند در آن به تعامل فرهنگ و تاریخ و تمدن و مسایل اقتصادی بپردازند و بنوعیکشورهای کوچک بدون مرزی را در کنار یکدیگر می سازند و در طول دوره برگزاری بدون تشریفات خاص سیاسی، ملاقات‌ها و نشست‌هایی در چارچوب مسایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و علمی با یکدیگر برگزار می‌کنند. علاوه برمطالب بیان شده، موارد زیر را نیز می توان از اهداف اکسپو ها در نظر گرفت:
تقویت روابط بین‌الملل در یک موضوع مشترک به اشتراک گذاردن تجارب آموزنده و فرهنگی در یک موضوع مشترک جهانی نمایش توانمندی‌ها، تاریخ، تمدن، آداب و رسوم یک کشور حول یک موضوع خاص تقویت و حمایت از اکسپوها بعنوان آزمایشگاه‌های تجارب آتی افزایش و ارتقا رشد تبادلات اقتصادی و بین‌المللی ایجاد رونق اقتصادی در کشور میزبان ایجاد درآمد و ثروت برای کشورهای مشارکت‌کننده از طریق برقراری روابط تجاری جدید بازار سازی برای کالاهای دارای مزیت نسبیموضوع نمایشگاه از سوی کشور میزبان و با تایید BIE تعریف می‌گردد و برگزارکننده در طول دوره برگزاری بدنبال دستیابی به راه‌کارهای علمی و عملی بدست آمده از سوی مشارکت‌کنندگان در جهت رفع یک مسئله جهانی است.
اولین اکسپوی جهانی در سال ۱۸۵۱ میلادی در شهر لندن برگزار گردید که ایران نیز در آن حضور فعال داشت و این موضوع مسئولیت کشورمان را برای حضور در اکسپوها سنگین‌تر می‌کند. لازم بذکر است که تاکنون بیش از ۶۳ اکسپو در اقصی نقاط دنیا برگزار شده است و ایران علاوه بر اکسپوی ۱۸۵۱ در دوره‌های مختلف در قبل و هفت دوره پس از انقلاب اسلامی که در کشورهای کره جنوبی، پرتغال، آلمان، ژاپن، چین، ایتالیا و قزاقستان و امارات متحده عربی برگزار گردیده حضور داشته است.
سید حسین میرظفرجویان
مدرس دانشگاه و کارشناس صنعت نمایشگاهی
کد خبر 6093104
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت