به نقل از «جهان نيوز»

«برای گفت‌وگو نیاز به عکس دو نفره نیست»؛ یعنی چه؟

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۰۵۱۰۹

گروه سیاسی جهان نيوز، امیر حمزه نژاد: سخنرانی رئیس جمهور در صحن سازمان ملل حائز نکات جالب توجهی بود و بویژه در حوزه تحریم‌ها و چهره‌ای که از ایران اسلامی به جهانیان نشان می داد، این سخنرانی نقاط قوت بسیاری داشت.

در بخشی از این سخنرانی حسن روحانی با بیان اینکه در گفت وگو نیازی به عکس دو نفره نیست، گفت: « هیچ ملتی را نمی‌توان با زور به پای مذاکره آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سياست غلط دولت آمريكا در قبال ایران محکوم به شكست است.ما از شما دعوت می‌کنیم که در نهادهای بین المللی بمانید. تحریم و تکفیر نکنید. برای گفت و گو نیازی به عکس های دو نفره نیست می‌توان همین جا در مجمع بین المللی سخت گفت.گفت وگو را همین جا آغاز می‌کنم، سازمان ملل یکی از ادارات شما نیست، هر گفت و گویی از هرجایی که آن فرد گفت‌وگو را قطع کرده می تواند آغاز شود با تهدید نمی شود گفت و گو کرد.از تحریم دست بردارید و به تکفیر پایان دهید.»

شاید بتوان گفت این جمله از سخنان رئیس جمهور که در گفت‌وگو نیازی به عکس دو نفره نیست، یکی از تجربیات مهم برجام است. گفت‌وگویی واقعی است که ختم به یک نتیجه و اقدام گام به گام و برابر میان طرفین باشد. وگرنه نام آنرا نمی توان گفت‌وگو یا دیالوگ نامید بلکه اسم آن «مونولوگ» به معنای تک صدایی است. چیزی که در رفتار آمریکایی‌ها در جامعه بین الملل در حال حاضر به وضوح دیده می‌شود و سخنرانی حسن روحانی در صحن سازمان ملل تذکر نسبت به این شیوه و روش خودکامه امریکایی‌هاست.

در برجام عکس‌های زیادی گرفته شد که نتایج آن با توجه به همین صفت رفتاری آمریکایی‌ها خروج این کشور بعد از تمام تعهداتی بود که به ایران داده شد. هر چند که رهبر معظم انقلاب همواره نسبت به گرفتن تضمین از کاخ سفید تاکید داشتند و در این سو بعضا اهمال دیپلماتیک باعث شد که این تضمین آنچنان که باید و شاید از امریکایی‌ها اخذ نشود.
 
عکس‌های راه رفتن «محمد جواد ظریف» و « جان کری» دو وزیر خارجه ایران و آمریکا در خلال مذاکره هسته‌ای، حتی تغییر پرچم و عکس انداختن این دو دیپلمات بلند پایه در کنار پرچم کشورهای یکدیگر که نشان دهنده روابط عمیق آنها ظاهرا بود. عکس‌های خنده ظریف که در میان رسانه‌ها به عنوان تاکتیک «دیپلماسی خنده» معروف شد. عکس یادگاری برجام که البته با عدم حضور وزیر خارجه روسیه همراه شد. برجام پر است از عکس‌های یادگاری که فقدان مذاکره و گفتگوی واقعی در آن به نمایش گذاشته شد. درواقع یکجانبه گرایی آمریکایی سبب شد که برجام به گفتگوی واقعی نرسد.
 
این درحالی بود که رهبر معظم انقلاب بارها نسبت به مذاکره با آمریکایی‌ها شروطی را مطرح کردند که مذاکرات ختم به نتیجه درست و واقعی شود.
 
«علی اکبر صالحی»، رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان درباره این تذکرات رهبری به شروطی که ایشان برای مذاکره با غرب در زمان دولت دهم مطرح کردند، اشاره می کند. شروطی که برخی از موارد آن در دولت روحانی هم مورد تاکید قرار گرفت.

صالحی که سابقه حضور در پست وزیر خارجه دولت احمدی‌نژاد را دارد با اشاره به اینکه مجوز مقام معظم رهبری برای مذاکره محرمانه با آمریکا مشروط بود، گفت: «ایشان 4 شرط را برای مذاکره با آمریکا مطرح کردند. یکی از شروط این بود که این مذاکره در سطح پایین تر از وزیر امور خارجه انجام گیرد. یعنی وزرای خارجه دو کشور با هم ملاقات نداشته باشند. دیگر اینکه، مذاکره برای مذاکره نباشد، مثل مورد 1+5 که سالها مذاکره کردیم و بعد بخواهند سوءاستفاده کنند. دیگر اینکه مذاکره فقط درخصوص مسائل هسته‌ای باشد نه درخصوص روابط سیاسی و مانند آن.»

شرط چهارم را صالحی مسکوت می گذارد و به آن اشاره نمی کند اما همین سه شرط خصوصا موضوع مذاکره برای مذاکره که دور تسلسل باطل و بی نتیجه مذاکرات را گوش زد و دیپلمات ها را از آن بر حذر می کند، از جمله مواردی بود که بسیار حائز اهمیت است.

این درحالی است که در برجام اغلب یکجانبه گرایی و بدعهدی آمریکایی‌ها با عنوان و توجیه «روح برجام» نادیده گرفته شد. خروج آمریکا از برجام در دوران ترامپ دراقع این یکجانبه گرایی را آشکار کرد وگرنه در زمان اوباما این موضوع به طور پنهان در خنثی و بی خاصیت سازی برجام با اعمال تحریم های موازی در حال انجام بود.

دبه‌های آمریکایی ها در خصوص شکستن سد تحریم ها که در حوزه مراودات بانکی ادامه پیدا کرد و حتی علی اکبر صالحی نسبت به آن هشدار داد و بیان کرد که بانک‌های بزرگ غربی با ایران همکاری نمی‌کنند، در زمان اوباما شکل گرفت.

به هر جهت گفتگوی واقعی و بدون عکس یادگاری یکی از مباحثی بود که به خوبی از سوی حسن روحانی مطرح شد که می توان گفت برگفته از تجربه برجام بود. سخنرانی که می‌توان گفت ایستادن دولت در مقابل آیینه عملکرد گذشته و اصلاح آن بود.

از همین روست که رئیس جمهور در صحن سازمان ملل بیان کرد: «سخن ما روشن است: تعهد در برابر تعهد، نقض در برابر نقض، تهدید در برابر تهدید. و گام در برابر گام، به جای حرف در برابر حرف.»

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۰۵۱۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تعریف دولتمردان برجام از خود به خاطر نابودی یک دهه فرصت رشد اقتصادی!

«برجام صرفاً یک مخدر بود که حواس مسئولین را از تحولات پرت کرد. برجام هویت دولت قبل است و به همین دلیل نمی‌خواهند شکست آن را بپذیرند. بدفهمی دولت روحانی از پدیده تحریم باعث از دست رفتن دهه۹۰ شد».

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهوری در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد به بیان نقاط ضعف و قوت دهه نود پرداخت و در حالی که بیان می‌کرد دهه نود، بدترین دهه مردم ایران بوده، به تعریف و تمجید درباره برجام پرداخت. در واکنش به این اظهارات، مسعود براتی کارشناس مسائل اقتصادی به رجانیوز گفت: برخی از صحبت‌های آقای جهانگیری درباره وضعیت اقتصادی و تحولات دهه ۹۰ قابل‌قبول و برخی تحلیل‌ها غیرواقعی هستند. دهه ۹۰ دهه گمشده اقتصاد ایران است، اما آقای جهانگیری به دلایل این گمشدگی اشاره نکردند. بر خلاف آن چیزی که مدنظر آقای جهانگیری است که برجام توانست شرایط اقتصادی جامعه را متحول کند، اتفاقاً نوع مواجهه دولت‌های یازدهم و دوازدهم در بحث تحریم‌ها و مسیری که انتخاب شد، یعنی مسیر مذاکره برای رفع تحریم‌ها، بدون شک اثر خیلی جدی در گم‌شدن دهه ۹۰ در اقتصاد ما داشته است.

آن چیزی که متأسفانه در دهه ۹۰ اتفاق افتاد، بدفهمی از پدیده تحریم، از نحوه کارکرد تحریم و از جایگاه تحریم در سیاست خارجی آمریکا و اهداف خصمانه‌ای بود که دولت آمریکا در قبال ایران دنبال کرد و برنامه‌هایی که علیه مردم ایران داشت. این بدفهمی سبب شد که راه اشتباهی انتخاب شود و این راه اشتباه باعث شد که ما دهه ۹۰ را برای رشد اقتصادی و استحکام اقتصادی از دست بدهیم. این نکته‌ای است که آقای جهانگیری اصلاً به آن اشاره نکرده است.

از طرفی ایشان در بحث اقتصادی برجام اغراق‌هایی هم کرده است. البته برجام آورده‌ها و نتایجی داشته، اما نه آن چیزی که به‌صورت اغراق گونه بیان شود. مهم‌ترین آورده برجام فروش فیزیکی نفت ایران و بازگشت سطح فروش نفت به قبل از تحریم‌ها بود که در سال‌های ۹۵ و ۹۶ اتفاق افتاد. نوع تعاملات اقتصادی خارجی ایران به‌گونه‌ای شد که کاملاً نسبت به بازگشت تحریم‌ها آسیب‌پذیر شد و لذا هر چند شاهد رشد نفتی خوب در سال ۹۵ بودیم، اما این رشد در سال ۹۶ رخ نداد، چون مهم‌ترین متغیر آن نفت بود و یک‌بار اتفاق افتاد و وقتی در سال ۹۷ با تحریم‌ها مواجه شدیم و خروج آمریکا از برجام اتفاق افتاد، دو سال پیاپی رشد منفی را تجربه کردیم که کل آن رشد مثبت را به محاق برد و در مجموع دهه ۹۰ برای ما دهه درجازدن محسوب می‌شود.

برجام نتوانست مشکلات ما را با دنیا رفع‌ و رجوع کند، بلکه صرفاً یک مسکن موقتی بود و بیشتر برای ما نقش مخدر را ایفا کرد و ما نسبت به روندهایی که برای ما تهدید بودند، چه در منطقه و چه در سطح جهان، بی‌توجه شدیم و حتی به توسعه زیرساخت‌های تحریم که در دولت اوباما و بعد ترامپ انجام شد؛ از جمله راه‌اندازی مرکز هدف‌گیری تأمین مالی تروریسم در منطقه خلیج‌فارس در کشور عربستان توجه نکردیم. قانون کاتسا که توسط کنگره آمریکا تصویب شد، برای ما امر مهمی تلقی نشد و به آن توجه نکردیم و ضرباتی هم که در سال‌های ۹۷ و ۹۸ بر ما وارد شدند، ماحصل همین بی‌توجهی‌ها بودند، لذا نه‌تنها مشکلی از ما حل نشد، بلکه ما را در یک خلسه و فضای ناهشیاری قرارداد که آسیب آن را دیدیم. این ادعا که برجام در جذب سرمایه‌گذاری خارجی موفق بوده، با آمارهای موجود تطابق ندارد. در سال‌های ۹۵ و ۹۶ که سال اجرای برجام است، روی کاغذ رشد سرمایه‌گذاری خارجی رخ ‌داده، اما در واقعیت طرح‌هایی که عملیاتی شدند و سرمایه‌های که به‌صورت واقعی وارد کشور شدند، اعداد بسیار کمی هستند که نشان می‌دهند سرمایه‌گذاران نتوانستند اعتماد کنند و ریسک تحریم‌ها کماکان برقرار بوده است؛ لذا در سال ۹۵ زیر ۲ میلیارد دلار تحقق سرمایه‌گذاری خارجی رخ‌ داده و در سال ۹۶ هم همین حدود بوده است؛ درصورتی‌که در دوره آقای رئیسی در سه سال اخیر اعداد بسیار قابل‌توجهی ثبت شده‌اند که در مسیر اجرا قرار دارند. برای مثال در سال ۱۴۰۲ مبلغ سرمایه‌گذاری طبق اعلام رسمی متولی امر ۵.۵ میلیارد دلار بوده است.

علت دفاع آقای جهانگیری از برجام این است که مهم‌ترین ایده دولت آقای روحانی مذاکره بود و نتیجه آن که برجام باشد، هویت آنها را می‌سازد. طبیعی است که از آن دفاع و طبیعتاً تمام تحلیل‌های خودشان را به این سمت معطوف کنند که برجام اتفاق مهمی بوده و تجویز فعلی‌شان هم برجام باشد. ناموفق بودن این مسیر و عدم توفیقاتش برای همه ایرانی‌ها شفاف و تثبیت شده است.