مرگ یک مبلغ در زندان امنیتی سعودی

تسنیم نوشت: حساب کاربری «العهد الجدید» در توییتر فاش کرد دربار پادشاهی سعودی فهرستی از اسامی ۸۰۰ شخصیت بانفوذ عربستان را در اختیار رئیس دستگاه امنیتی سعودی قرار داده است تا آن‌ها را بازداشت کند.

به گزارش القدس العربی، حساب کاربری «العهد الجدید» در توییتر، فاش کرد که دستگاه امنیتی عربستان سعودی به ریاست «عبدالعزیز الهویرینی» فهرستی از اسامی ۸۰۰ نفر (از شخصیات‌های ذی‌نفوذ) دریافت کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

این حساب کاربری افزود: «موضوع قابل توجه این است که این فهرست از سوی کمیته پیگیری امور دریار پادشاهی به دستگاه امنیتی رسیده است. امری که نشان می‌دهد کشور به شیوه مصر (اوباش‌گری) اداره می‌شود.»

حساب کاربری «العهد الجدید» در پیامی دیگر، نوشت که پادشاه فرزندان «احمد بن‌عبدالعزیز»، که موفق به خروج از کشور نشده‌اند، یعنی «سلطان»، «نایف»، «ترکی» و «عبدالعزیز» را احضار کرد و از آن‌ها خواست تا با موضع پدرشان (ماندن در خارج از کشور) اعلام مخالفت کنند. آن‌ها بعد از مخالفت با تصمیم پدرشان و محکومیت آن، دربار را ترک کردند. گفته می‌شود که آن‌ها در حبس خانگی باشند.

شاهزاده احمد بن عبدالعزیز کمتر از یک ماه پیش، پس از اظهارات جنجالی‌اش در لندن در دوری گزیدن از خاندان آل‌سعود و اقدامات برادر و برادرزاده خود مقابل معترضان یمنی و بحرینی، در تبعیدی خودخواسته به‌سر می‌برد و قصد بازگشت به کشور را ندارد.

در حساب کاربری «العهد الجدید» همچنین آمده است که دوران «محمد بن‌سلمان» ولیعهد عربستان سعودی حدود ۶۰ تن از شیوخ و علما، بیش از ۵۰ تن از اساتید دانشگاه‌های دولتی و بیش از ۱۰ حقوقدان بازداشت شده‌اند. افزون بر این، دستگاه امنیتی این کشور ۲۰ فعال حقوقی، ۲۵ روزنامه‌نگار، بیش از ۶۰ فارغ‌التحصیل مقطع دکترا و بیش از ۴۰ نویسنده مطرح را بازداشت کرده‌اند.

این حساب کاربری تصریح کرد که در دوران ولیعهدی بن‌سلمان، نظام کیفری به شکلی فاحش نقض شده است و شخصیت‌های مطرح در کشور به صورت سری به اتهام تروریسم و موارد دروغین دیگر محاکمه شده‌اند.

از ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۷، عربستان سعودی شاهد بازداشت مبلغان و علمای دینی است. ناظران می‌گویند دلیل این اقدامات سرکوب‌گرانه، مخالفت بسیاری از این بازداشت‌شده‌ها با دستورات دربار پادشاهی، و نیز تمایل شاهزاده بن‌سلمان به حذف کردن جریان اپوزیسیون داخلی است.

هم‌زمان گروه موسوم به «معتقلی الرای» (بازداشت‌شدگان آزادی عقیده) در عربستان سعودی از وفات «شیخ سفر الحوالی» در زندان خبر داد و نوشت که وی به دلیل وخامت وضعیت جسمانی‌اش، که از زمان بازداشت‌شدنش از هرگونه مراقبت‌های پزشکی بی‌بهره بود، درگذشت.

این صفحه کاربری در توییتر، حکومت سعودی را مسئول مرگ این مبلغ کرد و از آن خواست هر چه سریع‌تر در این‌باره تحقیق کند.

به دنبال انتشار خبر درگذشت شیخ سفر الحوالی، فعالان رسانه‌ای انتقاد‌های تندی از حکومت کرده‌اند. به نحوی‌که گزارش‌ها حاکی‌ست که دستگاه‌های امنیتی ۳ نفر را در «القطیف» به جرم پوشش رسانه‌ای کردن این خبر و تحریک افکار عمومی علیه رژیم به قتل رساندند.

فعالان در عین حال می‌گویند شیخ سفر الحوالی به دلیل شکنجه شدن در بازداشتگاه و قطع داروهایش جان باخته است.

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۲۲۱۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایرانی‌هایی که در کشور خود هم برگ هویت ندارند

به گزارش قدس خراسان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از شروع جنگ تحمیلی از سوی صدام، دولت بعث عراق اقدام به اخراج ایرانی‌ها از این کشور کرد؛ کسانی که هنوز پس از گذشت ۴۵سال، نه ایران آن‌ها را به عنوان ایرانی قبول دارد و نه کشورعراق آن‌ها را عراقی می‌داند.

قصه ایرانی‌های ساکن شهر حلّه استان بابل که حالا در گوشه‌ای از شهر مشهد ساکن هستند نیز از این جنس است. ساجده و لعیمه خواجه نعمت دخترعموهایی هستند که پس از اخراج از عراق با کمک یک خیر مشهدی در این شهر صاحب خانه شدند؛ اما با وجود داشتن پدر و مادر ایرانی، هنوز پس از ۴۵ سال مدرک هویتی ایرانی ندارند.

ساجده خواجه نعمت که ۶۷ سال دارد و مادرزادی کم‌بیناست، هشت سال از ازدواج با پسرعمویش یعنی شهید مفقودالاثر وهاب خواجه نعمت گذشته بود که حکومت بعث عراق خودش و همسر ۳۰ ساله‌اش را دستگیر کرد. او پس از هشت روز آزاد شد؛ اما هنوز پس از ۴۵ سال هیچ خبری از همسرش ندارد.

وی در این باره می‌گوید: صدام، شوهرم را به دلیل تابعیت ایرانی دستگیر کرد. گفتند تو برو ایران او خودش می‌آید؛ اما پس از ۴۵سال هنوز هیچ خبری از او ندارم.

زایمان در زندان حزب بعث

ساجده خواجه نعمت با بیان اینکه صدام جوانان شیعه و متدینی را که تابعیت ایرانی داشتند، دستگیر کرده تا با سفر به ایران در جبهه علیه حزب بعث نجنگند، می‌افزاید: من را هشت روز در زندان انداختند، ۱۵۰ زن و بچه را در یک مکان کوچک زندانی کرده بودند، غذای خوبی نمی‌دادند و تنها دو ساعت در روز اجازه داشتیم از سرویس بهداشتی استفاده کنیم که با این جمعیت زیاد خیلی سخت بود. زندانبان‌ها به ما توهین می‌کردند و رفتار خیلی بدی داشتند، در این وضعیت بسیار بد، یکی از زنانی که حامله بود، در زندان زایمان کرد و اصلاً به او رسیدگی نکردند.

وی ادامه می‌دهد: با یک خودرو از جلو زندان، ما را به مرز ایران بردند و از آنجا سه روز پیاده در زیر باران و در سرما راه رفتم تا به سرپل‌ذهاب رسیدم. از سرپل‌ذهاب با خودرو نیروهای ایرانی به اردوگاه آوارگان جهرم آمدم و سه ماه در این اردوگاه ساکن بودم.

ساجده خواجه نعمت که به تنهایی روزگار می‌گذراند، عنوان می‌کند: دخترعمویم که پیش از ما به ایران آمده و در مشهد ساکن بود، من را تحت تکفل خود قرار داد و از اردوگاه جهرم به مشهد آورد.

وی که از نداشتن شناسنامه ایرانی با وجود داشتن نسب ایرانی گلایه می‌کند، می‌افزاید: برادرم در عراق متولد شده و با ما به ایران آمده است. با پیگیری‌هایی که انجام داد، کمتر از یک سال است شناسنامه ایرانی گرفته؛ اما هنوز به ما شناسنامه نداده‌اند.

صدام ۶۰ پسر بچه و مرد در بستگان ما را دستگیر کرد

لعیمه خواجه نعمت؛ همان دخترعمویی است که پیش از ساجده به ایران آمده و به کمک او ساکن مشهد شده است. درباره قصه اخراجش از عراق می‌گوید: همسرم شهید مفقودالاثر صالح خواجه نعمت ۲۹ سال داشت و چهار سال بود ازدواج کرده بودیم و دو دختر سه ساله و دو ساله داشتیم. ساعت ۹ شب مأموران آمدند در خانه ما در شهر حلّه و به تمام خانواده گفتند پنج دقیقه بیایید چند تا سؤال داریم. وقتی رفتیم، من را سه روز با دخترانم به زندان انداختند و سپس در مرز ایران رهایم کردند. پیاده به سمت ایران آمدم و ایرانی‌ها با خودرو من را تا اردوگاه خرم‌آباد رساندند.

وی می‌افزاید: من یک سال پس از پیروزی انقلاب و سه ماه پیش از آغاز جنگ تحمیلی به ایران آمدم. صدام همسرم را دستگیر کرد و تاکنون هیچ خبری از وی ندارم و مفقودالاثر شده است.

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به اینکه صدام خیلی ما را اذیت کرد و به ما که تابعیت ایرانی داشتیم، خیلی ظلم کرد، بیان می‌کند: ۶۰نفر از مردان اقوام ما را که سنشان از ۱۴ تا ۴۲ سال بود، در شهر حلّه عراق دستگیر کردند. تنها به دلیل اینکه تابعیت ایرانی داشتیم و شیعه متدینی بودیم و تاکنون هیچ خبری از سرنوشت آن‌ها نداریم. از مسئولان عراقی که پیگیری کردیم، اطلاع دقیقی از سرنوشت آن‌ها نداشتند. برخی هم می‌گویند صدام همه آن‌ها را در گور دسته‌جمعی دفن کرده است.

وی با بیان اینکه بیشترین زمان نگهداری زنان اقوام آن‌ها در زندان ۲۵ روز بود، ادامه می‌دهد: صدام خانه، خودرو و اموال این افراد را مصادره و زنان و خانواده آن‌ها را از عراق اخراج کرد. چهار نفر از فامیل ما را در زندان شکنجه دادند و پسردایی ۱۴ ساله‌ام را با برق شکنجه کردند و به شهادت رسید.

لعیمه خواجه نعمت درباره ماجرای آمدنش به مشهد می‌گوید: ۱۷روز در اردوگاه آوارگان عراقی خرم‌آباد بودیم که یک تاجر مشهدی به نام آقای اخوان، ما و ۱۵ خانواده دیگر را کفالت کرد و به مشهد آورد. ابتدا نزدیک یک سال در هتل زندگی کردم و سپس این تاجر مشهدی خانه‌ای برای ما تهیه کرد.

وی درباره سایر اعضای خانواده‌اش خاطرنشان می‌کند: بقیه افراد خانواده ما در عراق ساکن هستند و ما به دلیل اینکه در ایران مهاجر هستیم، تنها می‌توانیم در ایام اربعین حسینی پاسپورت موقت برای سفر به عراق بگیریم و پس از اتمام آن مدت که کمتر از دو ماه است، باید به ایران برگردیم.

پدر و مادرم شناسنامه و کد ملی ایرانی دارند؛ اما به ما نمی‌دهند

لعیمه خواجه نعمت که در ابتدای صحبت گفته بود مادرش اصفهانی و پدرش شوشتری است، می‌گوید: نزدیک ۴۵ سال است در ایران ساکن هستیم؛ با وجود اینکه پدر و مادرمان ایرانی هستند و شناسنامه و کدملی دارند؛ اما هنوز به ما شناسنامه ایرانی نداده‌اند. به همین دلیل بنیاد شهید به ما مانند ایرانی‌ها حقوق پرداخت نمی‌کند.

وی با بیان اینکه صدام ما را به دلیل ایرانی بودن، پیش از شروع جنگ تحمیلی از عراق اخراج کرد، متذکر می‌شود: برای گرفتن شناسنامه ایرانی خیلی اقدام کردیم حتی دادگاه رفتیم و دادگاه نسب ما را پذیرفته؛ اما به ثبت احوال که مراجعه کردم، موافقت نکردند و شناسنامه ندادند. دلیلش را نمی‌دانم. 

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به سختی‌های زندگی به عنوان یک مهاجر در ایران می‌گوید: پس از ۴۵ سال سکونت در ایران، بلاتکلیف مانده‌ایم. در ایران به ما می‌گویند عراقی هستید و در عراق هم به ما می‌گویند شما ایرانی هستید. ما فقط هویت و شناسنامه می‌خواهیم.

بی‌هویتی پس از ۴۵ سال سکونت در ایران با وجود نسب ایرانی، زندگی سختی را برای این افراد رقم زده است. با وجود اینکه بنیاد شهید و امور ایثارگران، همسران این افراد را به عنوان شهدای سپاه بدر پذیرفته؛ اما با حقوق کمتر از ۲میلیون تومان به سختی روزگار می‌گذرانند. امیدواریم این خلأ قانونی در کشور بازبینی شود و کسانی که هویت ایرانی در اجدادشان بوده به عنوان یک هموطن مورد پذیرش قرار گیرند تا برای همسران شهدای مفقودالاثری که ظلم صدام به جرم ایرانی بودن، زندگیشان را به اینجا رسانده، روزگار بهتری رقم بخورد.

خبرنگار: فریده خسروی