چرا ایرانیان مسلمان با این همه دعا و مسجد هنوز مشکل دارند؟
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۸۴۵۰۴۸
یکی از عوامل مهم انزوای دین در برخی لایه های جامعه، "نبود ِ فضای بهنجار زیست دینی" است. برخی دائماً می پرسند: «چرا ایرانیان مسلمان، با این همه دعا و ثنا در مساجد و امامزاده ها و اماکن مقدسه، در مشکلات غوطه ورند اما کشورهای اروپایی، روز به روز در حال پیشرفت اند؟» یا : « چرا مثلا آمار فساد، پرونده های قضایی، تصادف ها و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پاسخ ساده است:
1- ایمان و دعا و ثنا، "اولاً و بالذات" به جهان واپسین (آخرت) مربوط می شود و دنیا پلی برای رسیدن به آن است، در حالیکه سعادت و رفاه دنیوی، نیاز به قانون مداری، نظم، برنامه ریزی و نظارت عمومی برای جلوگیری از شکل گیری و توسعه فساد دارد.
مثلاً کسی که بیمار می شود، ابتدا باید به پزشک و طبیب متخصص مراجعه کند و البته فراموش نکند که آن پزشک، هر چه علم و تجربه دارد، از الطاف خداست. بنابراین می تواند در کنار رفتن نزد او، به دعا و استغاثه بپردازد، تا "لطف خدا" شامل حالش شود.
اینکه یک بیمار، بدون مراجعه به پزشک، ابتدائاً به دعا و ثنای خدا بپردازد، در غالب موارد، به شکست قطعی و گاها، "مرگ آن بیمار" منجر می شود، چراکه توکل، کار خدا را به خدا واگذار کردن است، نه کار خود را به دوش خدا انداختن!
این مضمون از حدیثی از امام صادق علیه السّلام مشخص می شود که فرمودند: «خدای عزّ و جلّ به حضرت داود علیه السّلام وحی فرستاد که هیچ یک از بندگانم بدون توجّه به احدی از مخلوقاتم، به من پناهنده نشود که من بدانم که نیّت و قصد او همین است، سپس آسمان ها و زمین و هرکه در آنهاست با او نیرنگ بازند، جز آنکه راه چاره از میان آنها را برایش فراهم آورم و هیچ یک از بندگانم به یکی از مخلوقاتم پناه نبرد که "بدانم قصدش همان است"، جز آنکه اسباب و وسائل آسمان ها و زمین را از دستش ببرم و زمین زیر پایش را فروریزم و به هر وادی هلاکتی افتد، باک ندارم.»
نکته اینجاست که امام نفرمود: در موانع و مشکلات و بهبود زندگی دنیوی، به "مخلوقات" رجوع نکنید!" بلکه فرمود: «گمان نکنید که مخلوقات، "تاثیر نهایی و استقلالی" دارند بلکه مخلوقات، تنها وسیله ای برای جاری شدن الطاف خداوندی" هستند!
2- پیشرفت ظاهری، تنها ملاک برتری نیست. ای بسا کشورهایی مالامال از پیشرفت ظاهری باشند، اما "هویت انسان" در آن کشورها، شدیداً آماج تیرهای زهرآگینی چون مشکلات خاص خودشان، بی اعتقادی و بی هویتی باشد، چراکه انسان، برای "ابدیت" خلق شده است و تنها هدفش، این "موقت سرا" نیست.
جمع بندی بحث آنکه: دین مسئول پاسخگویی به همه مسائل نیست. دین، در کنار دیگر علوم و فنون و تخصص ها، ما را به سعادت و رفاه میرساند. از طرف دیگر، رفاه دنیوی نیز بدون "سطح قابل قبولی از معنویت در جامعه"، محکوم به شکست و بن بست است و انسان را به سرمنزل مقصود، نخواهد رساند.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۴۵۰۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالش دانشآموزان مسلمان برای اقامه نماز در مدرسهای در لندن
به گزارش حوزه بینالملل خبرگزاری تقریب، دادگاه عالی لندن در حکمی در 16 آوریل اقامه نماز در مدرسه مایکلا در برنت، در شمال غربی لندن را ممنوع کرد که منجر به ناامیدی جامعه دانشآموزان مسلمان در این شهر شد.
این مدرسه خود را سکولار اعلام و درخواست تجدیدنظر را رد کرد.
این در حالی است که مدارس بریتانیا به طور معمول سکولار نیستند و وظیفه دارند فرصتی را برای عبادت جمعی فراهم کنند.
در همین حال برخی دانشآموزان و افراد دیگر نظرات و نگرانیهای خود را از این حکم دادگاه به اشتراک گذاشتند. الیور ایستوود گفت: «من از حکم دادگاه در مورد ممنوعیت نماز در مدرسه مایکلا ناامید و از دیدن شادی چندین سیاستمدار برجسته شوکه شدم.»
وی افزود: «دانشآموزانی که در مدرسه نماز میخوانند مزاحم یا تهدید نیستند. ممنوعیت نماز به مسلمانان میگوید که اعمال مذهبی و فرهنگی آنها بیگانه و نامطلوب است.»
الیور ادامه داد: «من با تعداد زیادی دانشآموز مسلمان در مدرسه کاتولیک در گلاسکو تحصیل کردم. بسیاری از آنها حجاب داشتند و ماه رمضان را گرامی میداشتند و هر جمعه تعداد زیادی از دوستانم برای نماز ظهر به مسجدی در همان نزدیکی میرفتند.»
مو شهد لو، یک معلم گفت: «تمایز قائل شدن بین آزادی عقیده و عمل به آن باورها در یک نهاد سکولار بسیار مهم است. اتهام اسلامهراسی جدی است.»
یکی دیگر از کسانی که از این اقدام متاسف است، گفت: «من یک مسیحی متعهد هستم و به شدت نگران سکولاریزاسیون فزایندهای هستم که جامعه ما را فرا گرفته است. همه ما به طور طبیعی موجوداتی روحانی هستیم که غذایی معنوی میخواهیم که ممنوع کردن آن به معنای انکار انسان بودن است.»
در این میان نیز برخی از این اقدام دادگاه حمایت کرده و گفتند که دستاوردهای مدرسه بسیار عالی است و بدون دین میتوان به آن دست یافت.